De accu wordt weer opgeladen.........
Door: Louis
Blijf op de hoogte en volg Louis
13 Augustus 2011 | Spanje, El Burgo Ranero
Hoi allemaal,
Ik zit nu in El Burgo Ranero. Het moet een aardig autenthiek spaans plaatsje zijn met nog veel lemen huizen, maar nog geen tijd gehad om even rond te lopen en eventueel een fotootje te schieten. Wel is het zo als ik uit het raam van mijn kamer kijk naar een dorre omgeving dat het op een westernfilm lijkt, waar uitgedroogd onkruid over de vlakte waait, alleen de filmuziek ven Henri Moricone op de achtergrond ontbreekt nog.
Ik heb de laatste dagen zoals eerder gemeld heel veel positieve en opbeurende reacties gehad, die me geholpen hebben om de draad weer op te pakken. het is niet alleen voor mij een steun, maar ook voor Annie denk ik dat zoveel mensen het goed menen met mij dus ook met Geert. Als we allemaal proberen en beetje power aan Geert te geven door aan zijn herstel te denken moet het goedkomen.
Ik ga eventerug naar het vorig verslag en kom dan weer terug met een vervolg.
123e dag 12 aug 11
Van Calzadilla de la Cueza naar Sahagun.
Ik kan vanaf 6.00 uur ontbijten, maar dan is het nog donker en om 6.45 uur zit ik aan de toast, ham en een cakeje. Er komt een duits stel bij me zitten die ook van huis uit vertrokken zijn begin mei. Ik voel me nog niet helemal okselfris en ben nog wat vermoeid, teken dat ik even gas terug moet nemen en net te snel moet willen lopen. Als ik op pad ga is het lekker rustig en nog koel. Het pad is goed om te lopen, wel naast een autoweg, maar druk is het ook daarop niet. Na een km of 3 komt de duitse man mij voorbij, zijn echtgenote zie ik niet, maar dat gebeurt wel meer omdat de ene sneller loopt dan de andere. Hij kijkt echter wel regematig om, maar steggelt door tot hij plots uit mijn gezichtsveld verdwijnt, ook dat komt meer voor als iemand bv een sanitaire stop maakt in het gras.
Ik loop lekker door en om 10.15 uur heb ik al meer dan de helft van mijn 22 km er op zitten dus tijd voor koffie. ik passeer nog een dorpje met wat lemen huizen en een klein kerkje dat open is en er zit een kosterke die stempels in je credential zet, het is en aardig mager manneke en kan zo uit een kerstverhaal zijn weggelopen. Ik steek een kaarsje speciaal voor Geert deze keer en stop wat extra,s in de offerblok zoals ik beloofd had dat ik zou doen na het debacle in de kathedraal van Pamplona waar ze entree vragen om binnen te komen. Ik wil nog een foto van het kerkje maken, maar alle bomen die ze in de buurt hebben staan tegen het kerkje aan zodat er bijna niks van te zien is. Dan verder en 2 km verderop een ander dorp en cafeeke. koffie, broodje etc. Er komen 3 italianen van de verkeerde kant aangelopen, want ze zaten vanochtend nog in de Hostal waar ik zat. Zij blijken stukken naast de grote weg te hebben gelopen. Dat kan natuurlijk ook, maar ik zoek meer de rust van het binnenland. Ik maak nog een praatje met een jong duits stel wat lekker in een boccadillo met tortilla zit te happen en bedenk dat het voor mij weer even geleden is dat ik dit gegeten heb. Met al die eieren durfde ik geen wind meer te laten want alle bloemen achter mij lieten spontaan hun kopjes hangen.
Ik moet nog en km of 6 naar mijn bestemming als ik wordt ingehaald door 4 italiaanse fietsers. Waar ik vandaan kom. Ollanda, er heeft iemand zijn credential in het kerkje laten liggen, maar dat is en franse. Het is naturlijk erg jammer als je dat ding kwijt raakt, want ik denk dat ze in SdC onverbiddelijk zijn als je zonder dat papiertje aankomt.
Het wordt weer heter en ik ben blij dat tegen 12.30 uur Sahagun binnenloop en direct door naar de VVV. Het meisje spreekt geen engels en ik wel Roosendaals spaans dus we komen er wel uit. Ik vraag een slaapadres en aan de overkant staat "Hostal La Caderniz" waar ik zo een kamer heb. Het stinkt wel wat naar de rook, maar ze hebben geen rookvrije kamers. Rugzakje open etc. Douchen en ik kan mijn lingeriesetje buietn hangen bij de schone lakens van het hotel. Normaal doe ik tegenwoordig eerst siesta voor het bekende pintje, maar ik heb wat honger en ga meteen wat eten. Dan rust, even het plaatsje in, maar het is een gat waar weinig van uitgaat en weinig interessants te zien.wat later een boodschap en ik koop ook extra water. Ik heb gemerkt dat ik te weinig (water)drink en daarom niet alle afvalstoffen goed afvoer. Dus even terug naar af en alles zit zo weer goed. Peter Mies belt nog even en we praten bij ook over Geert. Ik ben op zoek geweest naar een Pc, maar in de Hostal werkten ze niet en bij de VVV waren ze kapot dan houdt het gewoon op. Wel krijg ik daar een boekje met extra overnachtingsadressen wat handig is voor dorpjes waar ik zelf niets van heb. Als ik later ga dineren kom ik het duitse paar weer tegen, dus ze hebben elkaar toch nog gevonden. Ze zijn niet zo spraakzaam dus dan ik ook niet. Ik drink voor ale zekerheid 2 pinten voor het eten, en wat wijn en een koffietje na. Moet toch maar 10 euro betalen. Ik denk dat het ligt aan de fooi die ik geef, want ik ben een van de weinigen die dit doet. Ik reserveer nog een kamer voor morgen in het volgende dorp, want het is niet druk, maar in het weekend neem ik liever geen risico. Daarna naar bed, nog even met Annie bellen en broer Ton. Ik maak me weer wat meer zorgen om Geert, maar het kan er niet meer aan doen dan wat bidden en aan hem denken. Het bed in de Hostal is drie keer niks. Het is niet oud of versleten, maar van een soort dat ik al meer gehad heb een aluminium framem met veermatras wat er voor zorgt dat je automatisch weer naar het midden rolt. Voor mijn rugje en vermoeide gestel niet bevorderlijk. Ik lig wat te experimenteren en als ik (letterlijk) dwars ga liggen gaat het al beter. En als ik normaal ga liggen en aan één zijkant het langwerpige hoofdkussen leg, blijf ik netjes liggen en geen last van doorrollen of rugje. Ik slaap er zelfs een paar uur door en dat is weleens anders geweest.
Trusten
124e dag 13 aug 11
Van Sahagun naar El Burgo Ranero.
Ik wordt redelijk fit wakker, nog niet zoals voorheen, maar ik voel me beter. Dus snel douchen, aankleden eno ntbijt. Echter ik heb weer iets verkeerd begrepen denk ik want beneden is alles nog donker. PvD zachtjes uitgedrukt. ik kan echter wel buitenkomen want de voordeur heeft maar aan één kant een klink en valt achter je weer in het slot. Gauw terug naar boven, sleutel op de kamer gelegd en gokken dat er iets open is voor een kopje koffie. Ik loop net op straat ales ik bij een bakkertje/cafeetje het rolluik omhoog zie gaan en er brandt licht. Het moet nogal gek gaan wil ik met mijn charmante uiterlijk geen koffie etc los kunnen krijgen. Er is al iemand binnen een italiaan blijkt die zoals hij zegt op de terug weg is. Ik slurp mijn koffie op en nuttig een paar nog warme en smakelijke appelflappen en een croissant en ga dan weg. Er staan twee mensen met hun neus tegen de etalage. Ik roep in het nederlands de koffie is klaar, maar krijg geen reactie. Ik loop het dorp uit en even later komen de twee, ik denk vader en dochter mij weer voorbij. Ik zeg weer goedemorgen en de man antwoord mij met een gelders accent, het blijken duitse grensbewoners die ook wat nederlands spreken. De route vandaag is maar 18 km en het is en mooi pad over een oude pelgrimsweg. Wel lang en niet druk dus weer volop tijd om na te denken en waarover het gaat is niet moeilijk, want met Geert, Lieske en Marleen in het achterhoofd is er put zat. Ik heb het erg moeilijk en ben het in het geheel niet eens met de handelwijze van de grote baas boven en het waarom dat wij in deze situatie moesten belanden. Er loopt me een stel spaanse dames voorbij en net of het zo moet zijn heeft één van hen een 30 liter rugzak, dezelfde die Lieske heeft en ook de kleur wandelbroek is hetzelfde. Ik stop maar even om zg iets te drinken tot ze een beetje uit het zicht zijn en ga dan verder. ik loop een dorpje binnen en koffie en broodje is zeer gewenst, ik neem een half uurtje pauze en ga dan wat opgeklaard weer op stap. Om klokslag 12.00 uur loop ik El Burgo Ranero binnen en ga direct door naar " Hostal Piedras Blancas" waar ik gereserveerd heb.
De kamer is nog niet klaar dus ik krijg een pintje en en stuk tortilla dat ik niet durf te weigeren. Dan ga ik buiten op het terras zitten en raak aan de praat met een Spaanse dame uit Malaga. Zij loopt het vierde en voor haar laatste stuk van de Camino. Ze vraagt waar ik vandaan kom en valt bijna van haar stoel als ik haar vertel dat ik in Roosendaal vertrokken ben en de achterliggende reden. Aan de overkant is de gemeentelijke pelgrimsopvang waar mensen binnen komen druppelen en dan naar het terras komen waar wij zitten. iedereen moet van haar horen wat ik gedaan heb en ik wordt er verlegen van zodat ik naar binnen ga om te kijken hoe het met de kamer is. Klaar, dus uitpakken etc. Dutje en dan eten en Pc. is gelukt merken jullie. Ik ga dadelijk even in het dorp kijken of er wat te zien is en anders kunnen jullie natuurlijk ook google-en zodat je alle mooie dingen ziet.
Ik loop even het dorp in ivm de lemen huizen en mooi kerkje die hier zouden staan. De meeste lemen huizen hebben echter plaatsgemaakt voor duurzaam steen en kunststof, het kerkje is nog redeluijk autenthiek. Ik wil binnen gaan kijken en een kaarsje opsteken, maar de deur is dicht; Het duits echtpaar wat ik al een paar keer ontmoet heb onderweg zit op een bankje te wachten. Zij zijn net uit de kerk gezet en mogen om 20.00 uur weer binnen als de mis begint. Ze vragen of ik ook naar de mis ga. Ik twijfel, want ik weet niet tot hoe laat ik kan eten, dus snel even terug naar mijn kosthuis. Onderweg kom ik de pastoor tegen, man rond de vijftig, zwart ouderwets habijt ??, aan met knoopjes en duidelijk te kort, want het komt net tot aan zijn kuiten. Hij groet vriendelijk. Ik zeg tegen mijn hospita dat ik eigenlijk naar de mis wil. No Problem, je kunt altijd nog eten als je terug komt.
Ikke terug en de kerk is open. De pastoor is bezig het altaar klaar te maken voor de dienst. Er zit zo een 40 man binnen denk ik. dan om iets voor achten loopt de pastoor tot achterin de kerk en gaat zelf met het touw de klok staan luiden. Daarna is hij even weg en komt terug in een mooi priester gewaad. Verder is er niemand om te assisteren. Hij doet zelf alle lezingen en plechtigheden en om precies 20.17 krijgen we de zegen. Er is ook geen collecte, dus ik doe maar en extra papieren duitje in het offerblokje bij de kaarsen. Ik vind het treffend de pastoor alles zelf doet. Het lijkt wel een film, maar hij heeft misschien een parochie met een paar honderd schapen te hoeden.
Ik ben in ieder geval op tijd terug voor het eten en pak alvast maar een beetje in wat ik niet nodig heb. We kunnen v/a 6.00 uur ontbijten en ik wil weer voor de warmte op mijn volgende plek zijn. Ik bel nog even met Piet Geleijns en later met Annie voor het laatste nieuws en doe dan het licht uit.
Tot spoedig en kracht voor Geert.
Louis
Ik zit nu in El Burgo Ranero. Het moet een aardig autenthiek spaans plaatsje zijn met nog veel lemen huizen, maar nog geen tijd gehad om even rond te lopen en eventueel een fotootje te schieten. Wel is het zo als ik uit het raam van mijn kamer kijk naar een dorre omgeving dat het op een westernfilm lijkt, waar uitgedroogd onkruid over de vlakte waait, alleen de filmuziek ven Henri Moricone op de achtergrond ontbreekt nog.
Ik heb de laatste dagen zoals eerder gemeld heel veel positieve en opbeurende reacties gehad, die me geholpen hebben om de draad weer op te pakken. het is niet alleen voor mij een steun, maar ook voor Annie denk ik dat zoveel mensen het goed menen met mij dus ook met Geert. Als we allemaal proberen en beetje power aan Geert te geven door aan zijn herstel te denken moet het goedkomen.
Ik ga eventerug naar het vorig verslag en kom dan weer terug met een vervolg.
123e dag 12 aug 11
Van Calzadilla de la Cueza naar Sahagun.
Ik kan vanaf 6.00 uur ontbijten, maar dan is het nog donker en om 6.45 uur zit ik aan de toast, ham en een cakeje. Er komt een duits stel bij me zitten die ook van huis uit vertrokken zijn begin mei. Ik voel me nog niet helemal okselfris en ben nog wat vermoeid, teken dat ik even gas terug moet nemen en net te snel moet willen lopen. Als ik op pad ga is het lekker rustig en nog koel. Het pad is goed om te lopen, wel naast een autoweg, maar druk is het ook daarop niet. Na een km of 3 komt de duitse man mij voorbij, zijn echtgenote zie ik niet, maar dat gebeurt wel meer omdat de ene sneller loopt dan de andere. Hij kijkt echter wel regematig om, maar steggelt door tot hij plots uit mijn gezichtsveld verdwijnt, ook dat komt meer voor als iemand bv een sanitaire stop maakt in het gras.
Ik loop lekker door en om 10.15 uur heb ik al meer dan de helft van mijn 22 km er op zitten dus tijd voor koffie. ik passeer nog een dorpje met wat lemen huizen en een klein kerkje dat open is en er zit een kosterke die stempels in je credential zet, het is en aardig mager manneke en kan zo uit een kerstverhaal zijn weggelopen. Ik steek een kaarsje speciaal voor Geert deze keer en stop wat extra,s in de offerblok zoals ik beloofd had dat ik zou doen na het debacle in de kathedraal van Pamplona waar ze entree vragen om binnen te komen. Ik wil nog een foto van het kerkje maken, maar alle bomen die ze in de buurt hebben staan tegen het kerkje aan zodat er bijna niks van te zien is. Dan verder en 2 km verderop een ander dorp en cafeeke. koffie, broodje etc. Er komen 3 italianen van de verkeerde kant aangelopen, want ze zaten vanochtend nog in de Hostal waar ik zat. Zij blijken stukken naast de grote weg te hebben gelopen. Dat kan natuurlijk ook, maar ik zoek meer de rust van het binnenland. Ik maak nog een praatje met een jong duits stel wat lekker in een boccadillo met tortilla zit te happen en bedenk dat het voor mij weer even geleden is dat ik dit gegeten heb. Met al die eieren durfde ik geen wind meer te laten want alle bloemen achter mij lieten spontaan hun kopjes hangen.
Ik moet nog en km of 6 naar mijn bestemming als ik wordt ingehaald door 4 italiaanse fietsers. Waar ik vandaan kom. Ollanda, er heeft iemand zijn credential in het kerkje laten liggen, maar dat is en franse. Het is naturlijk erg jammer als je dat ding kwijt raakt, want ik denk dat ze in SdC onverbiddelijk zijn als je zonder dat papiertje aankomt.
Het wordt weer heter en ik ben blij dat tegen 12.30 uur Sahagun binnenloop en direct door naar de VVV. Het meisje spreekt geen engels en ik wel Roosendaals spaans dus we komen er wel uit. Ik vraag een slaapadres en aan de overkant staat "Hostal La Caderniz" waar ik zo een kamer heb. Het stinkt wel wat naar de rook, maar ze hebben geen rookvrije kamers. Rugzakje open etc. Douchen en ik kan mijn lingeriesetje buietn hangen bij de schone lakens van het hotel. Normaal doe ik tegenwoordig eerst siesta voor het bekende pintje, maar ik heb wat honger en ga meteen wat eten. Dan rust, even het plaatsje in, maar het is een gat waar weinig van uitgaat en weinig interessants te zien.wat later een boodschap en ik koop ook extra water. Ik heb gemerkt dat ik te weinig (water)drink en daarom niet alle afvalstoffen goed afvoer. Dus even terug naar af en alles zit zo weer goed. Peter Mies belt nog even en we praten bij ook over Geert. Ik ben op zoek geweest naar een Pc, maar in de Hostal werkten ze niet en bij de VVV waren ze kapot dan houdt het gewoon op. Wel krijg ik daar een boekje met extra overnachtingsadressen wat handig is voor dorpjes waar ik zelf niets van heb. Als ik later ga dineren kom ik het duitse paar weer tegen, dus ze hebben elkaar toch nog gevonden. Ze zijn niet zo spraakzaam dus dan ik ook niet. Ik drink voor ale zekerheid 2 pinten voor het eten, en wat wijn en een koffietje na. Moet toch maar 10 euro betalen. Ik denk dat het ligt aan de fooi die ik geef, want ik ben een van de weinigen die dit doet. Ik reserveer nog een kamer voor morgen in het volgende dorp, want het is niet druk, maar in het weekend neem ik liever geen risico. Daarna naar bed, nog even met Annie bellen en broer Ton. Ik maak me weer wat meer zorgen om Geert, maar het kan er niet meer aan doen dan wat bidden en aan hem denken. Het bed in de Hostal is drie keer niks. Het is niet oud of versleten, maar van een soort dat ik al meer gehad heb een aluminium framem met veermatras wat er voor zorgt dat je automatisch weer naar het midden rolt. Voor mijn rugje en vermoeide gestel niet bevorderlijk. Ik lig wat te experimenteren en als ik (letterlijk) dwars ga liggen gaat het al beter. En als ik normaal ga liggen en aan één zijkant het langwerpige hoofdkussen leg, blijf ik netjes liggen en geen last van doorrollen of rugje. Ik slaap er zelfs een paar uur door en dat is weleens anders geweest.
Trusten
124e dag 13 aug 11
Van Sahagun naar El Burgo Ranero.
Ik wordt redelijk fit wakker, nog niet zoals voorheen, maar ik voel me beter. Dus snel douchen, aankleden eno ntbijt. Echter ik heb weer iets verkeerd begrepen denk ik want beneden is alles nog donker. PvD zachtjes uitgedrukt. ik kan echter wel buitenkomen want de voordeur heeft maar aan één kant een klink en valt achter je weer in het slot. Gauw terug naar boven, sleutel op de kamer gelegd en gokken dat er iets open is voor een kopje koffie. Ik loop net op straat ales ik bij een bakkertje/cafeetje het rolluik omhoog zie gaan en er brandt licht. Het moet nogal gek gaan wil ik met mijn charmante uiterlijk geen koffie etc los kunnen krijgen. Er is al iemand binnen een italiaan blijkt die zoals hij zegt op de terug weg is. Ik slurp mijn koffie op en nuttig een paar nog warme en smakelijke appelflappen en een croissant en ga dan weg. Er staan twee mensen met hun neus tegen de etalage. Ik roep in het nederlands de koffie is klaar, maar krijg geen reactie. Ik loop het dorp uit en even later komen de twee, ik denk vader en dochter mij weer voorbij. Ik zeg weer goedemorgen en de man antwoord mij met een gelders accent, het blijken duitse grensbewoners die ook wat nederlands spreken. De route vandaag is maar 18 km en het is en mooi pad over een oude pelgrimsweg. Wel lang en niet druk dus weer volop tijd om na te denken en waarover het gaat is niet moeilijk, want met Geert, Lieske en Marleen in het achterhoofd is er put zat. Ik heb het erg moeilijk en ben het in het geheel niet eens met de handelwijze van de grote baas boven en het waarom dat wij in deze situatie moesten belanden. Er loopt me een stel spaanse dames voorbij en net of het zo moet zijn heeft één van hen een 30 liter rugzak, dezelfde die Lieske heeft en ook de kleur wandelbroek is hetzelfde. Ik stop maar even om zg iets te drinken tot ze een beetje uit het zicht zijn en ga dan verder. ik loop een dorpje binnen en koffie en broodje is zeer gewenst, ik neem een half uurtje pauze en ga dan wat opgeklaard weer op stap. Om klokslag 12.00 uur loop ik El Burgo Ranero binnen en ga direct door naar " Hostal Piedras Blancas" waar ik gereserveerd heb.
De kamer is nog niet klaar dus ik krijg een pintje en en stuk tortilla dat ik niet durf te weigeren. Dan ga ik buiten op het terras zitten en raak aan de praat met een Spaanse dame uit Malaga. Zij loopt het vierde en voor haar laatste stuk van de Camino. Ze vraagt waar ik vandaan kom en valt bijna van haar stoel als ik haar vertel dat ik in Roosendaal vertrokken ben en de achterliggende reden. Aan de overkant is de gemeentelijke pelgrimsopvang waar mensen binnen komen druppelen en dan naar het terras komen waar wij zitten. iedereen moet van haar horen wat ik gedaan heb en ik wordt er verlegen van zodat ik naar binnen ga om te kijken hoe het met de kamer is. Klaar, dus uitpakken etc. Dutje en dan eten en Pc. is gelukt merken jullie. Ik ga dadelijk even in het dorp kijken of er wat te zien is en anders kunnen jullie natuurlijk ook google-en zodat je alle mooie dingen ziet.
Ik loop even het dorp in ivm de lemen huizen en mooi kerkje die hier zouden staan. De meeste lemen huizen hebben echter plaatsgemaakt voor duurzaam steen en kunststof, het kerkje is nog redeluijk autenthiek. Ik wil binnen gaan kijken en een kaarsje opsteken, maar de deur is dicht; Het duits echtpaar wat ik al een paar keer ontmoet heb onderweg zit op een bankje te wachten. Zij zijn net uit de kerk gezet en mogen om 20.00 uur weer binnen als de mis begint. Ze vragen of ik ook naar de mis ga. Ik twijfel, want ik weet niet tot hoe laat ik kan eten, dus snel even terug naar mijn kosthuis. Onderweg kom ik de pastoor tegen, man rond de vijftig, zwart ouderwets habijt ??, aan met knoopjes en duidelijk te kort, want het komt net tot aan zijn kuiten. Hij groet vriendelijk. Ik zeg tegen mijn hospita dat ik eigenlijk naar de mis wil. No Problem, je kunt altijd nog eten als je terug komt.
Ikke terug en de kerk is open. De pastoor is bezig het altaar klaar te maken voor de dienst. Er zit zo een 40 man binnen denk ik. dan om iets voor achten loopt de pastoor tot achterin de kerk en gaat zelf met het touw de klok staan luiden. Daarna is hij even weg en komt terug in een mooi priester gewaad. Verder is er niemand om te assisteren. Hij doet zelf alle lezingen en plechtigheden en om precies 20.17 krijgen we de zegen. Er is ook geen collecte, dus ik doe maar en extra papieren duitje in het offerblokje bij de kaarsen. Ik vind het treffend de pastoor alles zelf doet. Het lijkt wel een film, maar hij heeft misschien een parochie met een paar honderd schapen te hoeden.
Ik ben in ieder geval op tijd terug voor het eten en pak alvast maar een beetje in wat ik niet nodig heb. We kunnen v/a 6.00 uur ontbijten en ik wil weer voor de warmte op mijn volgende plek zijn. Ik bel nog even met Piet Geleijns en later met Annie voor het laatste nieuws en doe dan het licht uit.
Tot spoedig en kracht voor Geert.
Louis
-
13 Augustus 2011 - 15:17
Antoine Van Aalst:
Hoi Louis
lees al je verslagen nog steeds vind ze heel leuk
en ik hoop en weet dat je het zult gaan halen
groeten en hou vol -
13 Augustus 2011 - 16:39
Kees En Marga:
Hallo Louis,
Ja, die lucht van die eieren is ontzettend, maar ja zo in de vrije natuur kan je ze toch gewoon lekker laten vliegen, dus ik zou zeggen eet maar lekker door. Luister echter wel goed naar je lichaam en doe wat je moet doen om het sterk te houden.
Louis het is net wat je zegt, de beslissingen van hogerhand zijn voor ons niet altijd te volgen. Het waarom zullen we nooit een antwoord op krijgen. Het zijn vaak diegene die hier nog zoveel zouden betekenen voor velen en eigenlijk niet gemist kunnen worden, die dan toch op hun schouders worden getikt omdat het hun beurt is. Helaas kunnen we daar niets aan veranderen. Blijkbaar hebben ze daarboven een belangrijker taak. Wij moeten het dan verder doen met de mooie en fijne herinneringen, die gelukkig naar verloop van tijd de overhand krijgen boven het verdriet.
Annie voor jou nogmaals veel sterkte en we hopen dat Geert weer zoetjes aan aan het opknappen gaat. We denken alle dagen aan jullie.
Groetjes iedereen -
13 Augustus 2011 - 22:14
Jos Grispen:
Hoi Louis
Normaal reageert Joke ook namens mij maar deze keer een reactie van mij. wandelende
Erenboer ik sta nog steeds versteld van jou uithouding vermogen op zowel geestelijk als lichamelijk
gebied Louis bijt je vast in het door jou en Lieske gestelde doel Santiago de Compostella te halen
dat gaat zeker lukken want volgens mij loop jij niet alleen maar met jou bescherm engel Lieske
aan de hand van alle reacties die jij elke dag krijgt merk je wel dat vele met jou mee leven en jou en
nu ook onze vriend Geert een warm hart toedragen ik wens jou Annie maar zeker ook Geert
heel veel sterkte toe maar denk erom de laatste loodjes wegen meestal het zwaarst
blijf je goed verzorgen en zorg ervoor dat wij jou over ongeveer 20 dagen met een warm onthaal
kunnen verblijden in ons arme Roosendaal waar weinig geld voor handen is voor Cultuur,
sport en bijna alle subsidies zijn afgeschaft. wat blijft nog over om Roosendaal op de kaart
te houden volgens mij wordt het een groot grijs muizen DORP dit laatste stukje schrijf uit frustratie omdat ik denk dat het gemeente bestuur alles kapot maakt wat door de burgers
tot stand is gekomen
Louis ik wens jou nog veel wandel genot en tot horens
Jos
-
14 Augustus 2011 - 09:33
Richard En Gerda:
Beste Louis,
Respect voor je doorzetingsvermogen.
Vooral nu, want we weten hoe belangrijk jullie, Annie en Geert en jij, voor elkaar zijn.
Je komt heel wat hobbels tegen niet alleen op de weg maar ook op het levenspad.
We volgen je advies op, en denken samen met jou aan Annie en Geert.
Dat MOET goedkomen!!
Groet Richard en Gerda. -
14 Augustus 2011 - 09:43
Ella Hellemons:
Hallo Louis,
Hier weer even een berichtje. Dat was schrikken !! Ik hoorde gisteren pas het nieuws van Geert. Na een aantal dagen weg geweest te zijn . Ik kon het eerst niet geloven . Waarom?????? en moest natuurlijk ook gelijk aan Annie en jou denken. Toen snel de site bekeken en werd het me jammer genoeg wel duidelijk. Wat knap van je om toch de moed weer op te pakken en door te gaan. Dat spreekt voor je karakter en kracht ( ik denk van boven) Houdt vol en geniet ervan!!! Nog even !!!
Heel veel groetjes en een knuffel .Ook voor Annie!!!!!! -
14 Augustus 2011 - 09:45
Josefien:
Hey Lowieke,
Wat een mooi verslag weer.
Ik lees je verhalen nu maar van achteren naar voren, want ik ben nog steeds niet bij, wat een boekwerk zeg na bijna 5 weken. En aangezien ik verschrikkelijk nieuwsgierig ben hoe t jou vergaat, is dit de enige manier om op up to date te blijven.
Het einde is in zicht, geweldig hoor, wat een prestatie!
Je hoeft echt niet verlegen te worden als mensen je complimenten maken, t is en blijft gewoon super en dat ondanks de grote emotionele belasting wat betreft Lieske, Geert en Marleen.
Louis, t allerbeste weer en ook voor Annie heel veel sterkte.
Lieve groetjes Chiel en Josefien -
14 Augustus 2011 - 09:52
Marian Van Hal:
Hallo Louis, ondanks dat dit voor mij een eerste berichtje is aan jou, volg ik je al vanaf het begin. Ontzettend dapper dat je aan deze tocht durfde te beginnen. Ik ben blij dat je zoveel steun van al je vrienden krijgt dat geeft moed om door te gaan (ik spreek uit ervaring maar dan op het gebied van chemokuren, inmiddels 50). Net als jij en vele anderen zijn we enorm geschrokken van hetgeen met Geert gebeurd is, maar vertrouwen erop dat hij er weer helemaal bovenop komt en dan eindelijk is een beetje gas terug gaat nemen. Nou Louis, ik wens je nog veel sterkte en loopplezier met veel leuke ervaringen en tot ziens in Roosendaal.
Hartelijke groeten van Marian van Hal (en natuurlijk ook van Hans) -
14 Augustus 2011 - 11:00
Cees En Riet Dielema:
Hallo Louis ge gaat ernogal tegen aan ,mooie verslagen en verzachtende woorden zullen de vele roosendalers goed doen je bent voor ons alle een kanjer boven formaat want dat is toch anders dan mee konneginnedag rond lopen op de mart en ook het gesprek van de dag hier van onze Geert en Annie maar zet hem op we leven meejullie mee,tot schrijfs of horens.
houdoe zet hem op !! -
14 Augustus 2011 - 11:39
Corrie En Ton:
Louis,
Na wat leesachterstand weer helemaal bij. Heel erg geschrokken van wat Geert overkomen is. Gelukkig gaat het weer wat beter heb ik begrepen. Annie en Geert, twee mensen die zo dicht bij je staan, hebben nu even andere zorgen aan hun hoofd. Wat Annie en Geert voor je betekend en tot op heden voor je gedaan hebben is onvoorstelbaar. Ik weet zeker dat alle mensen die jullie liefhebben allen tot het uiterste zullen steunen, en voor jou louis, jij gaat dat einddoel bereiken, al moeten we je over de meet komen dragen, met of zonder versleten schoenen. -
14 Augustus 2011 - 11:51
Gerrie Vd Meerendonk:
Hoi Louis,
Wederom mooie duidelijke en boeiende verslagen en de fotos vullen je verhalen aardig aan. Ik leef mee met je 'ups and downs' mar kan niet veel meer steun bieden dan aan je te denken vanuit het (voor jouw) verre Nederland.
Ga zo verder het einddoel nadert.
-
14 Augustus 2011 - 12:37
Jean En Jean Pické:
proficiat , Louis , nog enkele dagen moed , voor Villafranca de Bierzo, Saria, ..ste Iréna, en Santiago, Olé.. wij denken an uw alle dagen -
14 Augustus 2011 - 14:05
Leon Remy Kruisland:
hoi ome louis, heb je de accu alweer opgeladen om de laaste weken te doorkomen!! wij weten zeker dat je het gaat halen, er is geen enkele twijfel hier. desondanks alle hulp en steun van iedereen moet je het toch allemaal maar voor elkaar krijgen om het te doen.
groetjes leon en remy -
14 Augustus 2011 - 14:50
Frans En Leny Raats:
Hoi Louis hier weer ff een teken van leven van ons, je verhalen vormen voor ons een boek.
Omdat ik alles uitprint voor klanten die geen computer hebben is het inderdaad al een heel boekwerk geworden. geweldig zoals jij het doet, en dan ook nog dat bericht van Geert petje af voor jou dat je het toch volhoud. Via deze weg wensen wij Annie ook heel veel sterkte en hopen natuurlijk dat de genezing van Geert goed en voorspoedig zal gaan.
Voor jou wensen we nog een paar geweldige weken, want je gaat nu eigenlijk al wel aftellen hé.
We blijven lezen en af en toe reageren maar zullen blij zijn je straks weer in Roosendaal te zullen zien. Groetjes Frans en Leny -
14 Augustus 2011 - 15:44
Joke:
Hallo Louis
Als ik naar jouw foto's kijk en je verslag ,kan ik er nog steeds niet bij waar je de kracht vandaan haalt ,om zo ver te lopen ,en dat in je eentje ik krijg steeds meer bewondering voor jou ,het dringt steeds meer tot mij door dat het ,héél bijzonder is wat jij presteerd ,er zijn waarschijnlijk miljoenen mensen geweest die het zelfde gedaan hebben als jij, maar nu is het iemand die wij goed kennen, Iemand van ons je bent een echte kanjer ,deze riem moest ik je nog even onder je hart steken .
Ondanks dat je ook wel de nodige up en downs gehad hebt ,ook de klap van Geert je grote vriend
maar gelukkig gaat het weer de goede kant op !! ook wil ik langs deze kant Annie en Geert heel veel sterkte toewensen en hopen op een spoedig herstel ,jullie gaan geen dag uit onze gedachten, ook heeft Jos vanmorgen in de paterskerk kaarsen voor jullie opgestoken ,voor een spoedig herstel voor Geert ,en voor jou louis sterkte bij de laatste loodjes, tot ziens in Roosendaal
Veel liefs en een dikke knuffel van mij
joke -
14 Augustus 2011 - 17:41
Erika Dielemans:
Hoi Louis, Ad en ik lezen regelmatig je verslag. Je kunt zo fantastisch schreiben, wij vinden het geweldig wat je doet. Wij duimen ook voor Geert, want wij zijn ook geschrokken. Wij hopen ook dat alles weer goed komt. Louis hou vol! Groetjes, Ad en Erika. -
15 Augustus 2011 - 02:39
Marrianne En Dick:
Heyyy ome louiske,
ik weet zeker dat dat je het gaat halen.
nog even en je hebt het gefikst.echt diep respect voor je
ik wil via deze site annie en geert heel veel sterkte wensen en hoop dat het met geert allemaal goed ga komen.
groetjes
marrianne,Dick,mellisa en kelly -
16 Augustus 2011 - 07:20
Josefien:
Hallo Louis,
Ik ben eindelijk bijgelezen, jeetje wat een verhalen. Geweldig.
Nu is t al weer een paar dagen stilletjes bij jou, heb je t zwaar of kun je geen pc te pakken krijgen?
In ieder geval wensen je weer alle goeds.
lieve groetjes chiel en josefien -
16 Augustus 2011 - 07:50
Theo Maas:
Hee, Louis.
Ik ben weer in de lucht na zes weken.. Ondertussen het een en ander meegemaakt, maar daar zat ook een super leuke vakantie bij. De rest komt weer wel goed. dus niet zeuren.
Als je zo een zes weeken eruit gelegen hebt. Ben jij toch maar eens gestaag doorgegaan, ondanks alle tegenslagen die jij vooral met jou vriend Geert moest verwerken. Ik was me ook dood geschrokken. Want het gaat maar door en wie het treft die heeft het en sta je soms machteloos. Langs deze weg wil ik Annie heel veel sterkte toewensen en Geertje natuurlijk een spoedig herstel. Nou Loike het gaat opschieten en wat gaat achteraf de tijd weer snel. Maar je hebt het toch maar eens fijn gefikst en daar was volgens mij een enorme dosis doorzettingsvermogen voor nodig. Nou Louis hou vol en geniet van je laatste wandeldagen. Je lijkt super Man wel.
Groetjes en tot het volgende verslag
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
