De moed er weer in....................

Hoi allemaal,
Na een paar klotedagen toch weer moed geput uit redelijk positieve berichten over Geert. Ik heb met Annie afgesproken dat zij waar gewenst en nodig via deze site verslag zal doen hoe het met Geert gaat. Enerzijds omdat het toch zeer persoonlijke info is en anderzijds kan zij meer actueel zijn dan ik omdat ik niet altijd direct over en Pc kan beschikken. Daarbuiten wil ik iedereen die op welke manier dan ook richting mij gereageerd heeft op het slechte nieuws van harte en gemeend bedanken voor de vele lieve en opbeurende woorden. Ik zou iedereen een vrienden- cq. kennissenkring toe willen wensen die zo met je meeleven.
Het is vandaag precies 4 maanden geleden dat ik thuis vertrokken ben en het lijkt voor mij of het gisteren was. Ik maak even mijn verslagje van gisteren af en kom dan hier terug.

122e dag 11 aug 11
Van Carrion de los Condes naar Calzadilla de la Cueza.
Ik ben op tijd op, Ontbijt en weg. Ik wil de file van gisteren eigenlijk een beetje voorblijven en ook de warmte, want men voorspelt de nodige hitte. Het wordt één lange weg van bituum en zand/grint. Bij het uitlopen van het dorp staan al twee mensen te pinnen, engelsen uit Wales. Ik vraag of ze Tom Jones kennen, maar alleen van TV zeggen ze en zingen kunnen ze ook niet. Droog stel maar aardig. We lopen even samen op, maar zij gaan sneller dus. Bye, Bye. Het blijkt dat meer mensen dezelfde gedachten hebben gehad, want de rij voor me is best lang. Ik loop een oosters uitziend echtpaar voorbij en het blijken weer koreanen nu wat ouder, ik zeg dat ik Koreaanse vrouwen heb ontmoet en dat weten ze ook de foto van één van hen hebben ze gezien. Ze zeggen ook dat een oudere Koreaanse vrouw gestopt is wegens uitputting. Daarna loopt een chinese jongen me voorbij en even een praatje. ik uit Holland en hij zegt ik kom uit Londen al zou je dat aan mijn uiterlijk niet zeggen. Mooie droge engelse humor, dat kan ik waarderen. Hij verder, ik sukkel achterop. Er zijn ook diverse italiaanse groepen studenten van een man of twintig. En zij kakelen wat af onder elkaar. Zoals gezegd kom je niks tegen en dan is 17 km best lang. Dan krijg ik even de schrik want ik voel dat er iets in mijn linkerschoen gebeurt. net of er een luchtbel inkomt, ik denk eigenlijk dat mijn zool scheurt, want ook die worden dunner na zoveel km. Ik heb mijn hakken laten vernieuwen in Limoges, maar mijn zooltjes zijn nog dezelfde als waar ik mee begon in Roosendaal en er zitten ook nogal wat trainingskm op. ik ga daarom als ik over wat scherpe stenen loop toch wel voelen dat ze onderhand aan vetrvanging toe zijn. Ik loop door en merk eigenlijk verder niets meer alleen dat de schoen vlgs mij wat ruimer zit. Als ik op de plek van bestemming kijk zie ik dat wat stiksel heeft losgelaten, mogelijk door de droogte/warmte, maar ik kan nu toch niets doen en ook mijn rechterschoen heeft al hetzelfde waar ik niks van gemerkt heb. In de gaten houden en mogelijk in de stad Leon naar laten kijken. Op een gegeven moment komt een busje achterop die bij alle wandelaars even stopt. Het blijkt een eerste hulp busje, dus er zal best wat gebeuren af en toe.
ik loop om 11.00 uur het dorp Calzadilla la Cueza binnen en direct naar een cafeetje. ik zou eigenlijk nog wel een km of 6 verder kunnen, maar als ik vraag of er in de volgende dorpen Hostals zijn zeggen ze pas pover 22 km. Dat kan ik niet aan dus ik besluit vandaag, maar een halve snipperdag te nemen en boek en kamer in " Hostal Camino Real". wat rommelig gebeuren maar wel netjes. Een beetje stug volk, maar dat verandert als je er even mee praat. De jongen die me inschrijft moet lachen met mijn doopnamen en blijft me Johannes, Martinus noemen.
Als ik net op mijn kamer ben krijg ik goede berichten over Geert en mijn dag klaart helemaal op. Siesta etc. In de namiddag kijk even naar de toekomstige dagtrips en het blijkt dat ik vandaag onder de 400 km ben gekomen. (394) Dus als alles goed gaat nog een dag of twintig lopen, exclusief rustdagen etc.
het wordt erg warm in de namiddag wel 36 graden en het is dus een goede beslissing om te stoppen, daarbuiten voel ik me best moe, het is eigenlijk de eerste keer dat ik zolang moe blijf, dus even wat gas terug. Tussen mijn oren zou ik 40 km per dag willen gaan lopen om snel weer naar Nederland te kunnen, maar ik moet wel rationeel blijven wil ik eea tot een goed einde kunnen brengen. Ik krijg nog wat opbeurende en ondersteunende telefoontjes van vrienden Carlo Kolthoff die in Salou zit en eventueel naar me toe wil komen als er echt problemen zijn en Piet van der Hoeven van de Stichting Carnaval die me bijpraat dat ze weer begonnen zijn. Hieruit blijkt ook hoezeer dat mensen met je meeleven.
Na het eten ga ik nog wat Pc-en, met annie bellen en dan naar bed.

Ik kom zsm terug op de site en nu naar bed.

Louis