We zijn der bijna.........

5 mei 2012
Van Pedrouzo naar Monte de Gozo.

Om de lijn er een beetje in te houden ook voor mezelf moet ik eerst weer even de geschiedenis in.

Ik ben om 4 uur wakker. heb de wekker op 6 uur gezet, maar lig vroeger met mijn ogen open, eigenlijk te wachten tot dat gekke ding een keer afloopt.
Ik hoor toiletten doorlopen, mensen opstaan en weggaan. Ik snap het aps als ik op xcde wekker kijk en nhet is bina 7 uur. Potver en nog wat, heb ik dat ding verkeerd ingesteld. Geen paniek Lauw je hebt toch tijd zat. Dus rustig aan en ik sta alsnog om 8 uur goed gevoed buiten. Na nog even een amerikaan de route uitgelegd te hebben. hij denkt dat het vandaag veel klimmen zal worden en door de modder. De zolen van zijn gympies hangen los en hij heeft geen alternatief. Ik wil hem mijn sandalen wel geven, maar hij heeft maat roeiboot en ik een damesmaatje 39. Dus hij gaat zelf een alternatief zoeken. Vlgs het boekje moet ik een stukje teruglopen om op de goede route te komen echter de ontbijtdame zegt dat er een alternatief is de andere kant uit aan het eind van het dorp. Zij woont hier dus zal het wel weten. Ik loop die kant uit, maar de meesten komen me tegemoet en ik ga twijfelen. Net voordat ik foeterend terug wil draaien komt een "local" mij voorbij en wijst de weg.
Ik zit dan direct goed en het is fluitend weer. Een groep duitsers staat even verderop jolig hun regenkleding uit te trekken en biedt die gratis aan. 10 minuten later een paar druppels en dan breekt de hel weer los en staat hele meute zich opnieuw in het plastic te hijsen.
Het routje boeit niet echt ook omdat het regent denk ik. ieder met zichzelf bezig. Een groep meiden komt zingend voorbij en dat klinkt wel mooi. Ik begin "vamos a la playa" te zingen en ze vallen direct in en lachen natuurlijk. Doet even goed, want het is net of het rugzakje de snelheid wat afremt en steeds zwaarder wordt. Zal wel tussen mijn oren zitten nu ik er zo dicht bij kom. Dus dan maar even tijd voor een koffieke met een snackje. na een half uurtje rust maar weer oppad. Even later zie ik het koreaanse echtpaar in het natte gras zitten en de inhoud van de doggy-bag van gisteren verorberen. Hoi of Hai en gelukkig sta ik daarna al soppend van de regen vrij snel in Monte de Gozo.

Het is redelijk druk bij dat grote complex, maar ik zit in een hotel wat verderop. Ik vraag het even aan een dame in een kiosk die daar goede zaken doet. Ik neem een foto, maar dat vindt ze niet zo leuk geloof ik en verwijst me naar het kapelleke. Dus maar een kaarsje en de zonde is weer vergeven. Het gaat nu redelijk berg af, aan het eind moet ik even naar rechts op een drukke snelweg en net op de grens Monte de Gozo en SdC ligt mijn hotel " Hotel Husa Santiago Apostel". Ziet er netjes uit. Dus uitpakken maar weer, siesta, ze hebben wel wifi maar geen Pc. Langs de ene kant jammer maar ik vind het eigenlijk nu ook even helemaal niet zo erg. kan ik eens even rust em afstand nemen. Ik drink nog een pintje, ga wat eten en Peter Mies belt nog even. ik breng de avond door al voewtbalkijkende met de ober en portier van het hotel want het is hier wel eeeeeeeeeerg rustig.
Dan naar bed en denken hoe het morgen zal gaan.

De rust.