Op zoek naar de Romeinen......

Merida, dinsdag 8 mei 2018. Sorry mensen. Ik loop wat achter met mijn verslaglegging, ik heb het zo druk als een klein baaske. Maar ik probeer nu nog wat wetenswaardigheden van dinsdag vast te leggen. Ik ben speciaal twee volle dagen in Merida geland om buiten dat hier het nodige te zien is ook even af te kicken van het autorijden. En tijd volop hier natuurlijk. Dus wat langer op bed gelegen, uitgebreid geschoren en gedoucht en dan in mijn ontdekkingsoutfit om een ontbijtje. Dit serveren is in het hotel ook en omdat de receptioniste zo vriendelijk was met de parkeerplaats gun ik hotel wat extras. Ik ben de enige ontbijtgast en bestel mijn normale rantsoen. De serveerster is een wat oudere dame die ik denkelijk gestoord heb in haar IPhone bezigheden. Ze neemt mijn bestellingen in stilte op zet het in stilte voor mijn neus en legt bij het afrekenen ook in stilte het bonneke bij me weg. Ik offer in stilte €. 2,40 en verlaat ook in stilte het etablissement. Ik heb ze wel eens klantvriendelijker meegemaakt. Ik stap buiten en de dag lacht me weer toe, iets betrokken weer, maar een perfect temperatuurtje van al dik twintig graden. Mijn planning is om vandaag de Romeinse bezienswaardigheden in het centrum te bekijken en morgen wat er aan de buitenrand van Merida ligt. Men wordt hier eerst naar het hoogtepunt gedirigeerd. Het theatro en amfitheater. Het ene is de arena waar de woeste gevechten geleverd werden mens tegen mens en of dieren en het andere waar muziek en toneel werd opgevoerd. Het is een groot complex maar alles bij de ingang is goed geregeld. Ik koop mijn all-in ticket waarmee ik in alle bezienswaardigheden binnen mag voor de vriendenprijs van €. 7,50. Dit is al incl. de korting hoor. Dan naar binnen, koel en nog lekker rustig. Het maakt een hele indruk op me zo groots dat het allemaal is opgezet. Ook is men nog steeds bezig om de oudheden nog meer in oude staat te herstellen. Een gigantisch karwei wat natuurlijk ook het nodige kost. Ik verwijs toch maar weer naar Google want ik krijg het allemaal niet verteld. Er komen ook veel groepen met schoolkinderen die zo met de geschiedenis kennis maken. Vaak zijn ze volgens mij nog maar vijf of zes jaar. Allemaal een mapje bij waar zowel tekeningen als cijfers op staan. De onderwijzeres legt ondersteund door een aantal moeders uit wat er allemaal te zien is en de kinderen moeten met gekleurde stickers op hun bladen de goede antwoorden aangeven. Het gaat dan zowel om figuren als aantallen. Ik vind dit wel een mooi systeem van onderwijs. Ik ben al gauw een paar uur zoet hier. Tegen half een verlaat ik dit prachtige geheel na eerst nog even gevraagd te hebben of mijn ticket meerdere dagen geldig is. Si signor. Elke keer als je ergens binnen gaat wordt je ticket gescand en zo houden ze het bij. Ik zoek nog naar een andere locatie van Romeinse woningen, maar daar is niet veel van te zien. Er is ook en gigantisch groot nieuw museum bij gebouwd. Hoort niet bij het ticket, maar als senior mag je gratis binnen. Ik moet wel mijn persoonsbewijs laten zien. En ik bedank de dame dat ze me jonger schat en geef mijn pasje. Ik ben niet zo een museum man, maar dit complex hebben ze over de opgravingen heen gebouwd en daar is het me om te doen. Ik kijk wel even bovenin maar laat de boel de boel dat heb ik allemaal al wel gezien. Beneden in de catacomben heeft meer mijn interesse. Daarna tijd voor een pint en een boccadillo con Jamon. Dan nog op zoek naar opgravingen van Romeinse huizen op een andere locatie. Aardig maar niet spectaculair. De vermoeidheid slaat toe, het is warm en mijn voeten gaan slepen. Ik sukkel op mijn gemakje naar mijn hotel om net als de rest de siesta in te vullen. Ik heb wat contact met Herman ivm de reisplanning. Het plan is om in Avila dat driehonderd kilometer noordelijker ligt weer een paar dagen te blijven en vervolgens naar Zaragoza te gaan. In Zaragoza wil ik ook een paar dagen blijven en vervolgens gaat het stuur zachtjes richting Nederland en wil ik net voor Pinksteren weer thuis komen. Deze ruwe planning ga ik woensdag verder uitwerken en mijn accommodaties boeken. Na mijn rustpauze opfrissen en weer naar buiten. Truitje meegenomen, maar niet nodig, het is nog heerlijk warm. Merida is een stadje waar het goed toeven is. Volgens mij hebben de meeste mensen het hier wel goed. Ik zie maar een enkele zwerver en de middenstand floreert hier wel denk ik. Te zien aan de vele winkeltjes in het centrum. Geen grote winkelketens te bekennen. Ik sukkel weer naar de Plaza Major, drink een glas op een terrasje en verbaas me over het aantal ouderen wat ook deel uitmaakte van de terras bezoekers. Bij ons zie je vaak s’avonds geen oudere mensen meer buiten. Het zal wel met de temperatuur te maken hebben. Dan op zoek naar een restaurantje. Ik heb niet zo heel veel honger. Ik laat me strikken door een lieftallige serveerster die me een flyer aanbied met een menuuke. Zitten en dan toch ook een kaart met specialiteiten. Ik geef aan niet veel honger te hebben. En vraag om een salade als voorgerecht. Als ik om een tweede gerecht vraag geeft het vrouwke aan dat dat mogelijk wat veel wordt. Mogelijk kan ik dan beter eerst een tapatje hemen. Goeie suggestie, ik neem calamaris als warme tapa en dan de salade. Ruim voldoende. Beetje wijn deroverheen en koffieke na. Afrekenen voor een vriendenprijs, loop nog een klein stukje om het eten te laten zakken maar dan toch maar slapen. ....