Dag 3 in Porto

Woensdag 8 mei 2019.
Na een wat onrustige nacht word ik toch redelijk uitgerust wakker. Mooi de tijd om mijn blog nog snel even bij te werken.
Rond negen uur uit bed, ik zet de deur open voor wat frisse lucht en spring de badkamer in. Klein maar comfortabel en schoon.
Na mijn poedelbeurt aankleden en gericht mijn spullen pakken zodat ik vandaag niks vergeet mee te nemen.
Het ziet er buiten redelijk uit maar er is toch wat kans op regen.
Dus voor alle zekerheid toch mijn plu maar meenemen.

Eerst maar naar mijn ontbijt adres. Hetzelfde als gisteren, want ik vind het leutig als men mij herkent. Ik moet nu nog wel even zeggen wat ik wil, maar mijn glaske water wordt meteen wel meegebracht. Ik geniet op mijn gemak van het ontbijtje en loop daarna naar het metro station. Handig dat ik een vierdagen OV pasje heb gekocht. Geen gemieter met elke keer geld pakken en onbeperkt reizen.

Dat komt dit keer goed uit, want in omdat ik in gedachten ben pak ik de verkeerde metro. Na twee haltes zie ik het pas. Dus bij de volgende er uit en terug maar weer.
Ik stap weer uit bij metro station Sao Bente. Als eerste wil ik de nodige tijd nemen voor een bezoek aan kathedraal van Porto de Igreja de Se. Een prachtig monument waaraan tweehonderd jaar gewerkt is. De archeologen zeggen nav vondsten dat hij gebouwd is op de fundamenten van een kerk uit de vijfde eeuw na Christus. Later zijn er veel barokke elementen aan toegevoegd.

Er loopt al veel volk. Ik koop mijn kaartje met korting en ga naar binnen. Veel pracht en praal, goed onderhouden en veel te genieten. O.a prachtige meterslange en manshoge tegeltableaus waar Portugal zo om bekend staat. Houtsnijwerk en met veel goud behangen beelden.
Uitbeeldingen van kerkelijke aard, maar ook veel met beroepen. Ik verdenk de ontwerper van een sterke moederbinding want er staan nogal wat dames op met blote borsten.

Er zijn veel Franse toeristen zo te horen. Zonder rekening te houden met overige bezoekers lopen ze al kwetterend achter elkaar aan. Zoals zo velen tegenwoordig schijnt de lens van de IPhone te prevaleren boven wat er in werkelijkheid in het echt te zien is. Je kunt ook naar boven klimmen en hebt vandaar een magnifiek zicht over Porto.

In de kerk gedeelte begint er net een mis. Ik blijf even zitten, want in het Portugees heb ik dit nog niet meegemaakt. Omdat de toeristen zonder wat respect overal doorheen lopen schuif ik wat verder naar voren. Bij de communie uitreiking houdt de misdienaar de kelk met wijn vast en de priester doopt daar de hostie in voordat hij due uitreikt. Je mag hem niet in je hand aannemen, maar wordt nog ouderwets op je tong gelegd.
Na de mis loop ik nog wat rond en ga dan naar buiten.

Er staan weer de nodige groepen klaar om naar binnen te gaan. Ik zie ook nogal wat pelgrims met hun rugzak. Net als ik denk naar welke pelgrimsplaats zij zullen gaan zie ik twee pijlen. De ene wijst richting Santiago de Compostela en de andere richting Fatima. Alweer wat geleerd vandaag.

Ik had onderweg al een kleine Mercado gezien die open was, geheel in stijl van Lieske kan ik deze natuurlijk niet voorbij lopen.
Even binnen kijken en de verse vis en groenten nodigen uit om te kopen. Met een geintje richting een visdame dat ik vanavond in een restaurant eet verlaat ik de Mercado.

De klok staat niet stil, mijn volgend doel is het café Majestic, een prachtig oud etablissement wat een aantal jaren geleden is opgeknapt en heropent. Ik moet even zoeken maar dan vind ik het in een zijstraat. Er staan wel 40 man voor de deur. Ik dacht dat zij allemaal stonden te fotograferen en loop naar de ingang.
Een gerant houdt de deur dicht en zegt dat men vol zit. Elke keer als er mensen uitgaan mag er eenzelfde aantal weer in.

Ik sta bij een groepje van vier personen. De deur gaat open en de man zegt dat er weer twee plaatsjes vrij zijn. Dus te weinig voor het groepje. Ik roep dat ik solo ben en mag meteen doorlopen.
De deur gaat meteen achter me dicht dus ik weet niet of er op mij gefoeterd wordt.

Prachtige tent en ik heb een mooie plek achter in de zaak. Mooi in uniform lopend personeel die zeer vriendelijk en gedienstig zijn. Ik bestel een pintje om te beginnen en later een tapasplankje met lekkernijen. Niet goedkoop maar wel heeeeeel lekker. Goeie sfeer en niemand die zegt dat je wat haast miet maken. Er zijn ook mensen die alleen een koffieke bestellen een foto maken en wegwezen. Ik neem de tijd om met nog een glas goeie wijn van mijn hapjes te genieten. Mijn gedachten bij Lieske die hiervan ook zo kon genieten.

Buikje vol en hop naar de volgende uitdaging, ik ga op zoek naar de beroemde boekhandel “Livrairia Lello” deze oude boekhandel moet een heel mooi interieur hebben en een nog mooiere houten trap. Na een kwartiertje wandelen vind ik de locatie. Ook hier staat weer een lange rij. Het schijnt de gedraaide trap van de winkel onderdeel is geweest van een verfilming van een boek van Dan Brown. Vandaar natuurlijk die lange rij. Bij de ingang staat een dame die doorverwijst naar een ticketbureau war verderop. Daar kun je een kaartje kopen voor €. 5,00 om binnen te mogen in de boekwinkel en je maf nog geen foto nemen ook.
Ik pas hiervoor en zoek een terrasje op. In de buurt kan ik nog naar de kerk van de zusters Franciscanessen en de Torre dos Clericos.

Ik kijk even bij de zusters binnen, prachtige kerk, ik heb het eigenlijk al wel gezien. Nog even langs de Torre dos Clericos
Maar ook dit zegt me weinig. De mogelijkheid om 225 treden naar boven te klimmen laat ik voor de liefhebbers.
U merkt het ik ben moe en ga er mee stoppen voor vandaag.
Ik zoek de metro op en rijdt terug naar mijn locatie.

Mijn kamer is weer netjes en men heeft andere lakens gelegd. Tot nu toe niks dan lof over mijn kamertje wat toch echt niet te duur is. De buurt op zich is ook oké, wel wat verouderd maar men is bezig om grotere complexen te renoveren. Waarbij men de mooie buitengevels laat staan en de binnenkant vernieuwd. Zo blijft het karakter van de vuurt wel bestaan.

Na mijn schoonheidsslaapje even onder de douche en dan een potje eten zoeken. Ik wil eigenlijk nog wel een stamppotje van kabeljauw eten, maar tot op heden nog nergens op de kaart zien staan. In de buurt zijn diverse restaurantjes in alle prijsklassen.
Ik loop wat verder weg tot op een pleintje en ook hier diverse eettenten.

Ook nu weer een gok, het ziet er aardig uit en zit redelijk vol. Geen probleem als je alleen bent. Men trekt een dubbele tafel uit elkaar en ik kom naast een koppel te zitten. Het zijn Engelsen, en zoals na later blijkt het overgrote deel van de aanwezige gasten.
Ook de kaart is hier een beetje op afgestemd.

Geen stamppotjes, dus ik kies voor gegrilde zeebaars. Vanwege de kou neem ik nog een soepje vooraf. De jonge dienster is een aardige meid maar niet met haar hoofd bij bet werk.Bij het uitserveren staat ze nogal eens met de borden aan de verkeerde tafel. Ook lijkt de keukenbrigade nog niet goed te functioneren want diverse gasten krijgen hun eten niet gelijktijdig. Waardoor er eentje altijd moet wachten tot de ander ook wat krijgt.

Men pusht ook nogal om hele flessen wijn te verkopen. Ik bestel een glas wijn maar zelfs dan komt men met een halve fles. Gewoon nee zeggen en dan krijg je wel wat je wil.

De mensen naast mij krijgen wel hun voorgerecht, maar moeten ook lang wachten, terwijl de man hetzelfde nam als ik en de dame fish and chips. Nou niet het meest bewerkelijke gerecht dacht ik. Over de kwaliteit van het gebodene geen klachten. Het smaakt goed. Normaal neem ik niet snel een dessert maar er staat gebakken appel op de kaart.

Nog geen twee euro, dus ik verwacht enkele schijfjes. Het blijkt toch een hele appel, toefje slagroom en wat kaneel.
Een smakelijke afsluiter. Ik reken af en zoek mijn kamertje op.
Nog even contact met vriend Jan voor wat regelwerk en dan kunnen de luiken dicht........