Dag 2 in Porto.....

Porto, dinsdag 7 mei 2019,
Na het lekkere maaltje van gisteravond redelijk goed geslapen. Word ik normaal wakker voor een sanitair uitje, nu was het van de dorst. De stokvis van gisteravond was wel erg zout. Dus mijn fleske water van anderhalve liter was vanochtend voor de helft op. Het ochtendlicht valt binnen door de kieren van de deuren die in plaats van gordijnen inkijk moeten voorkomen. Zoals gezegd is het een oud pand waarin ik gelogeerd ben. Het plafond is met prachtig stucwerk gelardeerd. Echter men heeft van 1 grote kamer 2 kleinere gemaakt door er een muur in te metselen. En daarmee zijn ook alle rozetten maar voor de helft zichtbaar.

Ik slaap aan de straatkant dus redelijk gehorig Vwb het verkeer. Voor mij geen probleem want dan hoef ik geen wekker te zetten.
Ik zeg “bom dia” tegen de foto van Lieske en vlieg dan de badkamer in. Niet heel groot maar kraak helder.
Lekkere douche en dan de bullekes maar weer aan. Ook de nodige info over Porto in mijn tasje want ik wil vandaag wel het eea doen. Ik nem meteen geld mee voor de hospita. Graag alleen cash monsieur want de banken vertrouwt ze niet. No problem, ik betaal hier € 25,00 per nacht dus dat kan me de kop niet kosten.

Buiten is het heerlijk weer, de zon schijnt en ik ga op zoek naar mijn ochtendvoer. Ook in Porto barrekes in overvloed. Het is altijd de gok maar ook Portugezen beginnen de dag niet met een uitgebreid ontbijt. Koffie met wat zoets of tostades, en dat is ook naar mijn tand. Ik bestel een café americano en tostades con aceite. Twee dikke hompen geroosterd brood overgoten met olijfolie. Dit doet me denken aan ons eerste bezoek aan Portugal, we sliepen in een dorpke op een kamer met uitzicht op het dorpsplein. Elke dag groenten en vismarkt. En een barreke waar ze ook deze dikke stukken brood serveerden.
Hier leerden we onze eerste woorden Portugees, zoals “bom dia” ,goedemorgen en “obrigado”, dankjewel. Om nooit meer te vergeten......

Ik mijmer wat en kijk naar buiten, zes mensen in outfit overduidelijk bij de Anwb aangeschaft bestuderen de menukaart die voor het raam hangt. Men draalt wat maar iemand hakt de knoop door en men komt binnen. De zaak wordt half verbouwd want men wil bij elkaar zitten. De dienster wacht geduldig tot men beslist heeft welk ontbijtje men zal nemen. Allemaal hetzelfde tosti ham en kaas en koffie con leche. Een van de heren die ook een americano wil nemen krijgt van zijn echtgenote het advies om dat niet te doen, want dat lust jij toch niet !

Ik smikkel mijn rantsoen naar binnen, spoel mijn dagelijkse drug weg met een slok water, afrekenen en hoppa naar buiten.
Ik loop richting Metro omdat ik vandaag op de plek wil beginnen wat het verste weg ligt. De Casa de Musica. Een gigantisch grote concertzaal ontworpen door een Nederlander, 5 jaar telaat opgeleverd en 60 miljoen duurder dan begroot.

Ik merk net op tijd dat ik mijn kortingskaart vergeten ben. Dus maar even retour pension, want ik blijf natuurlijk ook een Hollander hè. Daarna snel de metro in, duidelijk systeem hier waarin ik zelfs de weg kan vinden. De Casa de Musica blijkt een enorme betonnen doos, mooi door zijn lelijkheid.
11 verdiepingen hoog waarvan drie in de grond. Echter de concertzaal moet fantastisch zijn en er kunnen ruim 1200 man in.

Tegenvaller is dat je er niet alleen mag rondkijken. Je moet aansluiten bij een rondleiding die om de paar uur vertrekt. Ik kijk naar een video presentatie die ook nogal een indruk geeft van het geheel. Besluit dat ik het eigenlijk al wel gezien heb en vertrek, na eerst nog even getracht te hebben naar het dakterras te gaan met de lift. Echter de smiechten hebben de lift vastgezet op de eerste etage, dus het feest gaat niet door. Een Engelse dame die even zuinig is als ik probeer het ook echter helaas .....

Naar buiten en even in een parkje rondgelopen en gekeken naar een groot monument ter gedachtenis aan de gevallenen. Ook de Portugezen waren vroeger een vechtlustig volkje.
Dan retour metro en richting station Campana. Op dit station moet ik vrijdag de trein pakken naar Vigo.
Goed dat ik even gaan kijken ben want het is redelijk groot. Er is redelijk wat tijd nodig om van het metrodeel naar de treinperrons te komen. Deels is het een kopstation maar verderop zijn de normale lijnen.
Ik metro maar weer terug. De lucht gaat wat betrekken maar ook de straten golven nogal in Porto, dus erg snel kom je niet vooruit.
Dan terug naar mijn beginpunt en daar overstappen richting Sao Bente wat een prachtig met tegels bekleed oud station moet zijn.

Ik neem de verkeerde uitgang bij Sao Bente en kom bij de kathedraal Fe uit. Daar wil ik op een ander moment veel tijd aan besteden, dus terug de metro in en aan de andere kant er weer
uit. Hier wordt het weer erg toeristisch, veel volk wat achter elkaar aan loopt en meer oog heeft voor de menukaarten dan de omgeving. De miezer worden druppels en het regent even flink door. Bij de diverse souvenirzaken worden bakken met paraplu’s meteen buiten gezet. Alles is handel......

Ik ben zelf op zoek naar een linnen taske die drie hengsels heeft. Twee korte en een lange zodat je de tas ook over je schouder kunt dragen. Echter de uitbaters, veelal Hindoestanen kunnen mij niet helpen. Ik steek de natte straat over om station Sao Bente te gaan bezichtigen. Het interieur is inderdaad prachtig. Ik schiet een fotooke maar weer maar weer maar het advies om even te Googlen. Het station, ook weer kopstation is nog steeds in gebruik.

Ik ga weer naar buiten, het miezert nog steeds, veel mensen hebben zich al ingepakt in plastic. Mijn paraplu ligt in het logement. Aan de overkant een VVV, er staat bij interactief, je kunt opmschermen veel zelf opzoeken maar er zijn ook een paar dames om info te geven. Ik vraag naar dans en/of muziekuitvoeringen, geen fado want dat kennen we ondertussen wel. Het is echter de feestweek van de studenten zegt de dame dus geen culturele uitvoeringen.

Dat er iets speciaals was had ik al gemerkt. Ik was al veel jongeren tegen gekomen, zowel meisjes als jongens die prachtig in het zwart en met lange mantels of capes gekleed waren. De meesten hadden ook een fel gekleurde hoge zijden hoed op.

Later op de dag kom ik hele groepen met jeugd tegen met denk ik eerstejaars studenten die onder leiding van de in het zwart verkleden luidruchtig in optocht door Porto trekken.
Ze voeren ook allerlei attributen nee die denk ik naar hun studierichting verwijzen. Leutig om naar te kijken.
Politiemensen loodsen de groepen door het drukke verkeer.

Ik bezichtig nog even een kerkje, Igreja dos Congregados, met prachtig verguldsel en houtsnijwerk. Offeren mag maar er staan geen kaarsen om op te steken. Als ik buiten ga zit er een vrouw te bedelen. Een van de weinigen die ik tot nu toe gezien heb. Er zijn er natuurlijk wel, maar beduidend minder dan ik eerder bv in Lissabon heb meegemaakt.

Het is weer droog en ik besluit naar de rivier de Douro af te zakken, uitkijken met lopen want de steentjes kunnen nog aardig glad zijn na de regen. En het gaat soms vrij stijl naar beneden. Nu kom ik wel in het echt toeristisch deel merk ik wel. Ik sukkel lekker verder tot ik bij een grote oude Mercado uitkom.
De marktfunctie is verloren gegaan, maar er zit nu een groot restaurant in en er worden grootschalige dance activiteiten gehouden volgens de posters die er nu hangen. Het gebouw is goed onderhouden en ziet er prachtig uit.
Op deze manier kun je natuurlijk ook je oude gebouwen behouden. Het restaurant zit bomvol al lijkt het op het eerste gezicht niet echt goedkoop.

Naast de Mercado ligt het Palacio do Bolsa, een pracht gebouw wat nu de beurs is. Gebouwd op de fundamenten van een kathedraal lees ik. Binnen zijn er weer geleide bezoeken, maar ik voel dat ik mijn energie wat ga verliezen. Tijd voor een restaurantje.

Ik probeer toch iets te vinden wat niet te schreeuwerig druk is en tref een kleine zaak wat me wel lijkt. Binnen is het redelijk vol, ik steek mijn hand op dat ik alleen ben en krijg meteen een leuk tafeltje met zicht over de hele zaak.
De obers benaderen allemaal mijn leeftijd en zijn nog gedienstig en beleefd. Ik krijg meteen de menukaart en mandje brood.
De prijzen zijn hier wel heel democratisch laag en de kaart is redelijk uitgebreid. Het is door de regenkou een beetje soep weer.

Ik bestel daarom Caldo Verde een soort spinazie of kervelsoep met stukjes worst er in. Daarna gegrilde sardines, met vooraf een pintje en tijdens het eten een glas wijn. Nog een koffieke achterop en moet €. 9,10 afrekenen. Wel met een damasten tafelkleedje maar een papieren servetje. Dat zal de prijs wel naar beneden getrokken hebben verwacht ik. Alles kersvers en smakelijkmgeserveerd.
Later in de restaurants langs de rivier zie ik dat daar alleen de soep al €. 4,00 kost.

Verder naar de Iglesia San Francesco, nu een museum met catacomben waar belangrijke mensen uit het verleden begraven liggen. Daaronder een knekelkelder, om dit te bewijzen hebben ze een glazen ruit in de voor gemaakt zodat je de botjes etc, kunt zien liggen. Ik voel dat mijn interesse terug loopt, wordt moe en sla de kathedraal voor vandaag over.
Ik loop nog even naar de rivier, maar besluit dan richting metro te gaan.

Dat wordt een hele klim naar boven met mijn ouwe botten maar net onderdoor de prachtige stalen brug is de “Funicular dos Guindais” een lifttreintje die je voor een vriendenprijs naar boven brengt. Hier kan ik ook mijn Porto kortingskaart (voor de eerste keer) gebruiken, dus de prijs €.1,90 is nog vriendelijker.
Binnen enkele minuten boven en maar een vijftal minuten lopen naar de Metro ingang. Wat verder beneden zie ik her punt liggen waar ik begonnen ben de Sao Bente.

In de metro druk daar veel mensen vanuit het werk huiswaarts keren. Ik ben zo weer op mijn station Trindade wat erg centraal ligt. Eenmaal buiten weer grote groepen studenten.
Ik koop een fles water in een supermarkt en zoek mijn kamertje op.

Na mijn late siësta een beetje opfrissen en toch maar wat gaan eten en drinken. Heb eigenlijk niet veel honger maar je miet wat.

Op straat echter heel druk met veel ladderzat jong volk.
Sommigen liggen tegen de grond in hun eigen kots en echt niet aanspreekbaar. De politie raapt ze op en voert ze af. Als deze jeugd onze straks besturende elite moet worden heb ik er een zwaar hoofd in. Maar tegen die tijd zullen ook zij net als de meesten van ons deze wilde jaren wel achter zich gelaten hebben.

Alle restaurants zitten echter bommeke vol met hele groepen in het zwart geklede studenten. Zij hebben denk ik vandaag hun taak volbracht met de begeleiding en genieten nog na.
Ik loop terug naar een rustiger deel, maar ook minder keus in restaurants. Wel veel wijnbarretjes, ik vind echter wel een veredelde cafetaria en bestel dacht ik een kleiner gerecht.

Naast mij aan een tafel twee oudere Belgen van de herenliefde. Omdat ik hun conversatie letterlijk kan volgen zeg ik netjes goedenavond zodat ze weten dat er een taalgenoot naast hen zit. Aardige gasten die ook graag een praatje maken. Zij zijn ook voor de eerste keer in Porto en vinden net als ik dat het een redelijk relaxte stad us om te verblijven. Even later rekenen ze af en gaan huns weegs.

ik smikkel mijn bordje met pittig vlees en gebakken aardappeltjes niet helemaal leeg. Geniet nog een koffieke en dan is het ook voor mij gied geweest. Morgen komt er weer een dag......,