Lazy day 1 in Vigo

Vigo, zaterdag 11 mei 2019,
Gisterochtend grotendeels het verslag van vrijdag afgemaakt. Dat is me eigenlijk wel goed bevallen. Vandaar dat ik voorlopig dit ritme maar aanhoud. Ik ben tenslotte op reis en niet meer gewend om me te haasten. Dat moet je in Vigo ook niet proberen want dan val je echt op.

Ik ontbijt nu wel in het hotel. Dat zat bij de kamerprijs in dus daar maak ik dan maar gebruik van. Je kunt van 8.00 uur tot 10.30 uur aanschuiven. En het is wat meer op de gemiddelde reizende Europeaan aangepast.
Ik doe maar mee en verruil een dagelijks stuk toast voor stokbrood met wat chorizo. Niet teveel want de dag is lang en het aanbod in food enorm. Dus altijd een plekje laten voor als ik ergens langskom.

Als ik mijn schrijfwerk gedaan heb dan op pad om Vigo te gaan verkennen. Het is heerlijke weer dus Herman zal bij de Pilar in Zaragoza wel een kaarsje geofferd hebben. Ik sukkel over de boulevard in de zon richting de jachthaven. De boulevard is prachtig onderhouden en voor de Spanjaarden altijd een reden om hier hun dagelijkse wandeling te maken.

In de jachthaven zelf is het nog heel rustig. Dure bootjes maar ik zie geen mens, alleen iemand die de aanlegsteigers aan het onderhouden is. Ik denk dat een ligplek hier ook wel wat zal kosten. Heb ook altijd het idee dat onze varende medemens toch een apart volkje is. Die veelal met mensen optrekken die ook van het water zijn. Maar mogelijk heb ik het hier faliekant mis hoor.

Rond de haven krioelt De drukte. Veel dagjesmensen die onder leiding van een gids het nodige van Vigo te weten komen.
Ik kom vandaag veel van deze groepen tegen die rond twee uur allemaal in een restaurant eindigen. Ik loop tot aan de terminal waar de cruise passagiers in moeten checqen, maar ondanks dat er geen schip ligt mag ik er niet binnen. Dan terug de zon in en even op een bankje mijn programma voor vandaag vaststellen.

In mijn gidsje staan diverse stadswandelingen. Ik kies vandaag voor het oude gedeelte van Vigo met een wandeling van anderhalf uur. Geen afstand erbij, mar Vigo is tegen een heuvel aangebouwd dus de kilometers zullen wel meevallen. In de beschrijving veel aandachtspunten bij oude gebouwen. Al moet gezegd dat men hier nog een wereld te winnen heeft om de zaak op te knappen en toonbaar te maken. Het is een aardig routje en goed aangegeven op het kaartje.

Wel wordt het warmer en tegen enen seint mijn lever dat er nu echt wat vocht moet komen. Op een pleintje geen café, maar een wel een bakkertje. Ze hebben ook een klein terras. Ik bestel een pintje en een hartige snack met spinazie.
Denk dan even rustig te kunnen zitten, maar in Vigo heerst ook een duivenplaag. Overal kom je deze beesten tegen. Met name rond de terrassen waar ze duifsbrutaal op je stoelleuning komen schooien. De meeuwen kunnen er ook wat van, maar die horen nu eenmaal bij een kustplaats.

Dus dan maar verder de route op. Leuke verstilde plekjes, met huisjes ter grote van onze badkamers nu. Op de route zit toch wel wat horeca, de meesten echter gesloten, dus ik verwacht dat het in de avonduren toch aanmerkelijk drukker zal zijn dan nu.

Bijna op het einde van de route kom je op het centrale marktpleintje en daar zit het wel bommekevol met mensen. Geen stoel is onbezet, dus ga ik nog maar even verder. Loop door het beroemde oesterstraatje, maar ook hier erg rustig. Ondanks dat ik gelezen heb dat het hier tot vier uur altijd dringen is.
Dan namelijk worden de verse oesters aangeboden, die je op het terras van een etablissement mag nuttigen. Moet je daar natuurlijk wel een fles wijn en liefst nog wat meer eten bestellen.

Ik kom langs het café waar ik al eerder ben geweest. Bestel een pint en krijg daarbij een flink stuk tortilla met wat brood en een schaaltje olijven. Dus eigenlijk hoef ik niet meer te lunchen.
Ik blijf binnen zitten want ook hier zijn de duiven overactief. Ik moet eens navragen of de Spanjaarden geen duivensoep kennen, want dat zou het probleem al voor een stuk oplossen.

Dan een beetje langs de haven slenteren richting hotel voor de siesta. Er komen net twee zeilbootjes binnen. Eentje bemand door twee jongens en de andere bevrouwd door twee meiden.
Ze leggen gelijktijdig aan. Dan moet een speciale kar gehaald worden om de boot op te trekken en af te voeren. Schoonspuiten, zeilen eraf halen en opbergen en bootje omkeren op een rek om te drogen denk ik. De meiden winnen glansrijk. Terwijl de boys staan te sukkelen met de kar en uitglijden op de met algen begroeide wal, springen de meiden behendig open neer en zijn binnen de kortste keren weg.

Dan toch maar even plat om het oude lijf wat rust te gunnen. Tegen achten sta ik weer opgefrist buiten. Iedereen loopt zonder jas wat genoeg zegt over de temperatuur. Ook bij bars en cafés de nodige drukte met aperitieven. Ik ga op jacht naar een plek waar ik almejas kan eten. Maar de avond is nog jong dus een terras lonkt maar weer.

Vrije plaats gezien en een Rioja besteld. Met daarbij natuurlijk ook een Tapatje. De meeste restaurants gaan pas om acht uur open, maar dan zit je vaak nog alleen. Tegen negen dus op zoek en ik zie dacht ik een aardige zaak waar al wat volk binnen zit.
De ober wil zijn meertaligheid laten blijken, naar valt vooral terug op het Duits. Hij zegt dat het Nederlands veel op Duits lijkt, maar ik geef aan dat het eigenlijk andersom is. Hij snapt de joke niet dus vraag ik maar om de menukaart. Hij adviseert me nog allerlei dure specialiteiten, maar ik zeg dat ik voor almejas ben gekomen.

Ik krijg de indruk dat het Spaanse gezelschap niet erg tevreden is over het gebodene. De ober wordt regelmatig geroepen om wat kritiek te krijgen bemerk ik.

Ik heb echter al besteld dus kan niet meer weg. Als voorgerecht heb ik gamba’s in knoflook genomen. Het smaakt goed, maar ze zijn wel erg klein. Ook de almejas, geserveerd in een citroen en knoflooksaus zijn niet verkeerd maar ook wat klein uitgevallen.
Dus net allemaal een kwaliteit minder. Ik ga niet met honger van tafel, maar zit ook niet helemaal vol. Het adres van vrijdag was nogal wat beter.

Bij het afrekenen zegt de ober dat er wel eens storing is met creditcard betalingen. Ik zeg fijntjes dat ik zeker weet dat er vanavond geen storing zal zijn. Hij begrijpt mijn hint en het apparaat werkt perfect.

Het is nog heerlijk buiten, te vroeg om naar het hotel te gaan. Ik loop langs een brede allee met veel restaurants. Mede om me alvast een beetje te oriënteren op zondagavond.
Daarna nog een terrasje met een Rioja als slaapmutske. Dan naar het hotel en te kooi......