Verona dag 1

Reisje naar Verona

Het verslag is wat verlaat omdat mijn lichamelijke conditie niet optimaal was. Toch nog dit verslag om straks ook zelf nog te weten met wat en waar ik mijn tijd aan heb besteed.

Ondertussen is mijn heupje gerepareerd, dus ook de ambitie om zaken op te pakken en in 2024 te gaan reizen is weer terug.

Dus zie hieronder;

Dag 1

B en B Mariclà in Verona

Ik word om twee uur ‘s nachts opgehaald door taxi Jobe uit Heerle. Beroerde tijd, maar het kan niet anders omdat ik om 4 uur op Schiphol moet zijn. Mijn vliegtuig naar Verona stijgt op om 6.35 uur.

Deze reis stond al vanaf februari gepland omdat ik toen een ticket voor de opera Aida heb aangeschaft in het grote Romeinse theater in Verona. De bedoeling was eigenlijk om na Verona een aantal andere steden in Noord Italië te gaan bezoeken. Milaan, Genua en Turijn had ik de hotels al geboekt en ook de tussenliggende transfers met de trein.

Er is echter een fikse slijtage aan mijn linkse landingsgestel geconstateerd, ik loop als een tullepetaon op krabbepoten. Ik kom steeds slechter vooruit en heb daarom een deel van de reis gecanceld. Ik sta nu op de lijst voor een nieuwe heup en hoop over een week of zes geholpen te worden. Op Verona echter had ik me echt verheugd dus onder het motto “pijn is goed voor de lijn” ben ik toch maar op pad gegaan. Alle andere reserveringen kon ik nog cancelen. Alleen het treintraject Milaan - Genua had ik geboekt als aanbieding dus daar ben ik voor €. 22,00 nat mee gegaan.

De vlucht naar Verona verloopt vlotjes. Omdat er op Schiphol zo vroeg nog weinig horeca open was heb ik in het vliegtuig maar een broodje en koffie gekocht. Lomp natuurlijk want het kleffe broodje leek op een spons en de koffie eigenlijk niet te z..pen. Dus eerste werk na landing in Verona en het ophalen van koffertje van de bagageband een dubbele Italiaanse espresso.

Ik had via Google al een bustransfer ticket van het vliegveld naar Verona stadgekocht. €. 7,00 kun je niet voor sukkelen. Ik heb alle tijd want kan pas rond twee uur opmijn kamertje. Ik kijk wat rond op het vliegveld, klein dus overzichtelijk.

Als ik buiten stap komt net de AirPort bus nr 199 aan rijden. De chauffeur ziet me strompelen met koffer en stok en ik mag zo instappen.

Twintig minuten later stopt de bus bij het station van Verona. Ik loop daar even binnen, wil meteen al een Verona-card kopen. Handig voor het OV en op veel plaatsen gratis binnen of met korting. Ze zijn daar wel te koop bij een wisselkantoor. Ik sta wat te suffen en laat een man voorgaan. Niet slim Louiske. De betreffende man heeft een probleem wat hij met druk gepraat en handen en voeten aan de baliedame duidelijk probeert te maken. Naar goed Italiaans gebruik gaat zij ook tegen hem te keer. Het duurt en duurt…..

Ik besluit om in een barreke eerst maar koffie en croissantje te gaan nuttigen. Als ik later terug loop naar het wisselkantoor is de man er nog steeds en het probleem dus nog niet opgelost.

De zon staat hoog aan de lucht, ik Google even om te kijken hoe ver het lopen is naar mijn B[e-38]B. Een twintigtal minuten geeft Google aan. Dat moet lukken en anders drink ik onderweg nog wel wat. De wandeling wordt toch langer dan gedacht. Men is overal bezig met werkzaamheden dus ik moet nogal eens stoep op en af met mijn krabbepootje.

Tegen elven loop ik de straat van de B[e-38]B in. Op de hoek een schoon café met een nog mooier terras. Te vroeg voor bier, maar een waterke gaat er ook wel in. Een tafeltje verderop vier heren en allemaal een fikse bel met witte wijn. Er wordt flink gediscussieerd in rad Italiaans. Aan die taal moet ik echt wennen…

Ik krijg een app-je van de B[e-38]B dat ze me verwachten, de kamer is klaar. Mooie service, nog nooit meegemaakt. Afrekenen en oversteken, de ontvangst door Claudio de host is erg vriendelijk.

Ik krijg een korte rondleiding op papier van alle ins- outs van Verona. Claudio is 24 uur per dag via de app bereikbaar zegtie. Hij woont boven de B[e-38]B.

Mijn kamertje is schoon, dus uitpakken, opfrissen en even siësta. Ik word om half zes wakker. Dan maar even onder de douche. Ik heb van Claudio een voucher gekregen om in een bar iets verderop wat te drinken. Een lekkere frissepint komt me nu wel toe.

Om nu nog de stad in te gaan en wat te eten te zoeken zie ik niet zitten. De B[e-38]B is op loopafstand van het centrum, maar volgens Claudio toch wel een dik stief kwartiertje lopen. Ik tik Google maps in voor info over restaurants in mijn buurt.

Er zijn er diverse, maar de “Osteria riki en mauri” is het dichtste bij. Dus maar die kant uit en gokken of er plaats is, binnen nog wel maar op het terras niet meer signor. Ik ben even de eerste klant binnen, maar twintig minuten later zit het aardig vol. Hop naar mijn eerste Italiaanse maaltje maar weer.

De kaart is niet erg uitgebreid, wat betekent verse producten en op = op. Eerst een pintje en dan ga ik voor de tagliatelle met tonijnsaus vooraf en als hoofdgerecht een garpaccio van paard. Een lekker glas Valpolicella uit de streek mag daarbij niet ontbreken. Leutig redelijk Engels sprekend personeel is hier een dikke pré. Je merkt dat ze ondanks dit buurtrestaurant wel toeristen gewend zijn. Ik sluit af met een koffieke, afrekenen en gelukkig is mijn bedje niet ver weg.

“Domani” zien we weer wel….