Verona dag 3

Verona dag 3

Zaterdag 9 september 2023

B en B Mariclà

Ik slaap wat uit en zit rond half elf op mijn ontbijt terrasje. De Chinese eigenares begroet me al vriendelijk. Volgens mij werkt ze 24 uur per dag. Ik krijg mijn portie koffie en koek en neem mijn gemakje. Vandaag wordt het sightseeing dag. Niks moet en alles mag is mijn credo. Ik heb wel de nodige info bij, maar het komt zoals het komt…..

Zaterdag en bus 11 naar het centrum zit bomvol, ook veel toeristen op weg naar het station en uiteindelijk het vliegveld denk ik. Dus na de halte bij het treinstation is het aanmerkelijk rustiger, ik stap weer uit op de piazza di Bra, eigenlijk het centrale punt vanwaar je alle kanten uit kunt.

Bij de Verona-card ook een stadsplan met daarop aangegeven de bezienswaardigheden die met die card gratis te bezoeken zijn.

I.vm. mijn moeizame mobiliteit probeer ik het wat loopwerk betreft zo voordelig mogelijk in te plannen.

De start wordt de Iglesia de San Fermo. Als ik de kerk nader staat die ook weer deels in de stijgers. In eerste instantie lijkt hij gesloten, maar de ingang is aan de andere kant. Het blijken twee kerken boven elkaar te zijn. Ik toon mijn card krijg een info brochure en daal voorzichtig de trappen af naar beneden. Heerlijk koel, mooi klooster kerkje uit het jaar 304 als ik de folder mag geloven met prachtig bewaard gebleven en gerestaureerde fresco’s. Door de jaren heen nogal wat meegemaakt maar dat voert te ver om hier te verwoorden. Ik ben er best even bezig. Dan op mijn gemakje trappen op en naar de bovenste kerk.

In het jaar 1065 zouden de benedictijnen met de bouw van de Bovenkerk zijn begonnen. Ook hier weer mooie schilderijen en fresco’s. Het pronkstuk is mijn inziens het prachtige roodhouten plafond. In de vorm van een schip met 416 kleine schilderijtjes. Niet alleen afbeeldingen van de rijken, maar alle rangen en standen door elkaar in alle denkbarevormen. Prachtig om te zien en een bezoek zeker waard. Ik steek nog wat kaarsjes op voor iedereen die me lief is en verlaat dan de kerk.

Buiten is het warm en druk… horden toeristen al of niet in groepen achter elkaar of achter een gids aanlopend. Er zijn nogal wat restanten opgegraven uit de Romeinse tijd, bv “de porta dei Leoni”, deels opgenomen in het straatbeeld. Bijna niemand neemt echter de tijd om deze restanten van straatwerk en fundamenten die een meter lager dan de huidige straat te bekijken. Men haast zich al etende en drinkende richting het pand Casa di Giuletta.

Ik loop me daar vast in de mensenmassa. Ik schuifel wat naar de kant zodat ik tegen een gevel kan leunen zonder ondersteboven te worden gelopen.

Net op tijd, want de politie grijpt in om de mensen massa te verspreiden. Ik mag eigenlijk met de card gratis het pand in, maar moet dan tevoren een tijdslot vastleggen. Dat heb ik er niet voor over. Je mag wel de binnenplaats op zonder tijdslot te reserveren. Daar staat een wachtrij van een paar honderd mensen. Ik loop naar de politieagent die toezicht houdt en vraag hoe lang ik dan moet wachten. Mijn wandelstok doet wonderen en ik mag meteendoorlopen…….prego signor !!

Ook de binnenplaats is druk, leuk voor een fotoke, maar meer ook niet. Dus ik ben snel weer weg.

Ik vervolg mijn route naar de “Piazza delle Herbe”. Een mooi plein waar vroeger in kramen verse groenten etc. werden verkocht. De kramen hebben echter plaats gemaakt voor de toeristische commercie met rommel en prullaria. De mooie gevels deels onzichtbaar door terrasoverkappingen.

Ik schuifel door de via dalla Costa naar de Torre dei Lamberti gelegen op een plein en mooie locatie voor trouwfoto’s gezien de twee bruidsparen met hun familie die daar op de foto gaan. Je kunt de toren op met trap en lift voor het uitzicht. Maar mijn keel is kurkdroog dus moet ik op zoek naar vocht. Dat valt nog niet mee omdat er overal gegeten moet worden. Bij toeval zie ik ineens een gelegenheid wat op een bar lijkt. “Al Grottino”.

Ik stap binnen en de baas is net een tafel voor vier personen aan het schoonmaken. Ik wil wat drinken zeg ik, hij kijkt bedenkelijk wat ik begrijp, maar ik zie een vrije plaats achter aan de bar. Ik wijs en hij knikt dus twee man gelukkig. Naast mij drie jonge gasten die net een charcuterie schotel geserveerd krijgen. Ik bestel een pint bij de bardame en wijs op de schotel. Voor mij ook eentje zeg ik maar wel “piccolo”. Even daarna is het smikkelen en smullen.

Mijn lijf geeft aan dat het nu wel even genoeg is geweest v.w.b. het slenterwerk.

Dus in Italië op de Spaanse toer voor de siësta. Ik ben vlakbij een bushalte en een half uurtje later gelukkig even rusten.

Rond zes uur onder de douche en de vraag waar en wat ga ik eten. Terug de stad in, geen zin. Dus dan maar proberen iets in de buurt te vinden. Ik bel naar het restaurantje van donderdagavond, maar die zijn dicht.

Dan Google raadplegen en op vijf minuten lopen van de B en B is de “Osteria al Borgo”. Bellen en reserveren. Ik proef de aarzeling als ik zeg voor één persoon, maar het is verder geen probleem.

Ik meld me om half acht bij het restaurant, aardige vent en nog weinig klanten binnen en buiten. Ik vraag een tafeltje buiten. Achter mij een Duits echtpaar en verder wat Italianen. Een mooie zaak, waar men ook in betere wijnen en streekproducten doet.En een ruime menukaart met bijzonder lekkere gerechten.

Ik besluit om vanavond eens “all the way” te gaan zoals de Italianen het doen.

Ik zeg dat tegen de baas. Hij adviseert om eerst een antipasta (konijnpaté) te nemen en vervolgens een “primo” (tagliatelle/truffel)

Als ik dan nog honger heb kan ik altijd nog een “secundo” bestellen. Prachtige gerechten en niet al te groot. Dus de secundo (zalmforel) lukt ook nog wel.

De streekwijn Valpolicella maakt het compleet. Daarna een ijsje van gebrande pecan noten en gezouten chocola.Overheerlijk. Ik sluit af met een espresso en een pittige grappa voor de verbranding.

Daarna loop ik met een klein omwegje richting bedje en weet dat mijn lief goedkeurend heeft toegekeken……..