Mezelf overwonnen .........

17e dag 27 april 2011;
Van Philipville naar Olloy sur Virain

Zoals eerder gezegd was het B&B in Philipville gewoon niks. Dus slecht geslapen en chagrijnig wakker.Uit cleir alle handdoeken gebruikt ingepakt en naar het ontbijt. Dus ook niks,oud brood, boter over de datum.Hoe spartaans wil je het hebben. Alleen de croisants en zoete broodjes waren vers dus die heb ik allemaal opgegeten. Afrekenen geen prijs/kwaliteit maar ja. De uitbater was wel zo vriendelijk om me op mijn verzoek even in het centrum af te zetten,wat weer 2 km wandelen scheelde om weer op mijn goede route te komen. Ik had echt de pee in en wilde het liefst niks. eerst terug naar de VVV om info over de bustijden, dus gesloten,had ik gisteren ook kunnen lezen natuurlijk. Dan eerst naar de bakker om de lunch voor tussen de middag aan te schaffen. sandwiches gekocht en een zoetekoek vol met krenten voor de suikertjes.Ze noemen de koek hier een boloes. Terug buiten ga ik op een bank even de eigenlijke route voor vandaag bekijken,ruim 26 km en eigenlijk teveel voor me. Ik kijk tot welk dorpje ik eventueel nog een bus kan pakken en stem daarop mijn dagprogramma af. Ik kijk wel hoever ik kom. Navraag leert dat de route over het algemeen wat dalend is en dat klopt gelukkig ook wel,al komt er na een lange daling vaak ook een lange klim. maar het loopt goed is lekker koel en binnen de kortste keren heb ik 10km gelopen. Ik zoek een plaatsje om te rusten en vindt dat op een boomstam. Even pauzeren wat water er in en de koek.dan komen er plots enkele herten uit het bos en ik houd me heel stil. Maar de beestjes zijn niet gek en hebben me zo in de gaten en rennen weg, hun witte achterwerkjes zijn zo in het kreupelhout verdwenen. Even vererop in het dorpje Roly is een cafe OPEN. Dit kan ik niet voorbij lopen natuurlijk en een koffie en een waterke is al het minst wat ik kan bestellen. Praatgrage waard en hij wil graag een foto makan, dat kan als hij er van mij ook eentje maakt.
Ik kijk even naar de tijden moet nog 6 kmn aaar Fagnolle,daar is de laatste mogelijkheid om de bus te pakken als het niet meer zou gaan. Ik ben er binnen 1,5 uur en nog redelijk fris. Dus gaon mee die banaon. Ik moet nu nog 8 km door de binnenlanden en langs een stuk met een boze boer die niet wil dat je over zijn land gaat. Toen mijn goede vriend Piet Geleijns met wie ik samen de route vertaald heb dit las moest hij hartelijk lachen, maar ik ben toch wat nerveus nu ik er werkelijk sta. Je weet het maar nooit.Het valt natuurlijk allemaal reuze mee, waarschijnlijk ook omdat ik de rozenkrans die ik van Jan Mol en Joke Rademakers meegekregen heb ook zijn werk doet. Ik ben bijna in Olloy sur Viroin waar mijn hotelletje is als het begint te druppelen.Eerst zacht maar dan gaat het gieten.Het eerste cafe in het dorpgebruik ik als schuilplaats maar het stopt niet.Dus regenpakkie aan en verder want mijn hotel Le Rolinvaux ligt hoe raadt je het ongeveer 1 km buiten het dorp. De uitbaters zijn een ouder echtpaar en het hotel is ouwe chique. Maar niks mis mee en heel wat beter dan waar ik vanmorgen ben weggeggaan. Als ik natte spullen heb kan ik ze laten drogen etc. Het restaurant is eigenlijk dicht, maar ze maken klaar wat ik wil. Ze maken direct de open haard aan en brengen een pintje. Peter Mies belt en we praten even bij. Opfrissen, pint en aan tafel. Soep van de dag, met belgisch gebruik dat de soeppan op tafel blijft staan a volonte. Daarna een paar fikse lamscoteletten met een mix van paddestoelen rode bietjes en gekookte aardappels. Als toetje taart van het huis met ijs. Dit alles weggespoeld met een half flesje wijn en ik zit mutje vol. Wat zou Lieske hier ook van genoten hebben en ook de uitbaters zijn zulke aardige mensen waar zij ook direct al een goed contact mee zou hebben gehad. Zeker met de kok om te weten te komen wat en hoe hij eea heeft klaargemaakt. Als even later op de achtergrond het liedje I cant stop loving you van Ray Charles klinkt heb ik toch even flink de blues. Ik heb me aangewend om elke avond even een gebedje te lezen uit het boekje wat ik van pastoor Fons van Hees heb gekregen, en sladit op een willekeurige bladzijde open. Meestal vind ik iets waar ik me iets bij kan voorstellen. Nu ging het over vasthoudendhied en ik ben eigenlijk wel een beetje trots op mezelf dat ik hoewel vanmorgen totaal geen zin had ik toch alle Kilomters gelopen heb zonder op de bus terug te vallen.Ik laat de gordijnen open zodat ik morgen door de zon gewekt kan worden en inkijk is er toch niet als je de enige gast bent in het hotel. Welterusten

18e dag 28 april 11
Van olloy sur Virain (belgie) naar Rocroi (frankrijk)

Wakker en geen zon, maar wel miezer regen. Ach dit hoort er ook bij en ik heb al zoveel geluk gehad met het weer dus..... Mijn interlockje is weer droog dus douchen inpakken en ontbijten. Als ik beneden kom staat er een ontbijt klaar voor wel 6 man hoewel ik alleen ben. Ik kan de laatste weken echter eten als een rucphender en stouw wat naar binnen. Ik mag weer mijn eigen lunch klaarmaken en neem eigenlijk meer mee dan echt nodig voor die dag omdat ik maar 10 km wil lopen naar een met een pittige klim hoger gelegen dorpje en de rest van de dag wil rusten. De waardin komt zeggen dat haar man me een stukje weg wil brengen daar waar het wandelpad weer begint.DANK U. Zo zie ik het graag.
Als ik afgerekend heb liggen mijn rugzak,stokken plus flessen vers water al in de auto, een opeltje uit 1982 lijkt het wel,maar hij doet het. We rijden weg,het miezert nog steeds. Na een fikse helling met bochten zegt de waard ik zal je wat hoger afzetten want daar is het droog. Ik moet wat lachen en denk er het mijne van. Dan zin we plots in het dorpje waar ik eigenlijk wilde eindigen die dag. Pas de plui ici zegt de waard en hij heeft nog gelijk ook. Ik vertel dat ik nu eigenlijk al op mijn eindpunt ben voor die dag. Maar hij zegt je kunt toch gewoon doorlopen als je maar uitkijkt want het bos kan met dit weer verraderlijk zijn ivm de natte bovenlaag op zeer droge grond. Ik beluit om zijn raad op te volgen en benoem het hotel echtpaar tot mijn 2 engelen van de dag omdat ze me weer op pad hebben geholpen. Ik ga er van uit dat ook pelgrims in vroegere tijden wel eens een stukje hebben meegereden op een boerenkar of zo. Ik loop v/a vandaag met een andere routebeschrijving de GR654.
die volgt op mijn GR12 routje. Even wennen natuurlijk omdat alles minder uitgebreidt omschreven staat, het is een nederlandse vertaling uit een frans boekje en redelijk gedateerd. en je meer op de tekens langs de weg moet letten. Het begint goed op een lang pad dwars door een heel groot bos. Soms zie ik ook aleen jacobsschelp als aanwijzing. Ook in dit bos heeft de tijd niet stilgestaan en is men volop met bosbouw bezig.hetgeen betekent dat oude bomen worden gerooid en jong spul aangeplant. Opeen gegeven moment sta ik dus vast op een Y splitsing.Hoe verder linksof rechts. 1 verkeerde beslissing en je wordt letterlijk het bos ingesturd. Dus voorzichtig de rechtse tak van de splitsing ingelopen en een beetje verder liggfen wat ongehakte bomen waarop ik toevallig en rood/wit kruis ontdek. Teken aan de wand, want het zou al heel toevallig zijn dat men juist die boom uit de andere weg naar hier zou hebben gesleept. Dus teruggelopen en andere weg ingeslagen,en weer geluk op degoedeweg. Ik vraag Lieske om wat verder voor mij uit te gaan en me te attenderen op tekentjes op bomen etc.
Het bospad wordt ruwer en ik moet regelmatig een beekje zonder brug oversteken waar nu het water nog gezellig kabbelt, wat moet dit niet zijn als het werkelijk dagen
geregend zou hebben. Lieske vond dit soort beekjes ook altijd heel avontuurlijk en liep het liefste voorop.Dus dat mag ze vandaag ook van mij. Al kon ze wel eens op me foeteren als ze moe werd wat ik nu weer verzonnen had en zij daar altijd weer intrapte;maar er was gzzn grotere liefhebster van wandelen dan zij dus ze meende het ook niet zo erg natuurlijk. Het pad is soms zeer modderig met omgevallen bomen en struiken. Het is goed dat ik mijn regenpak aan heb anders zou mijn wandelbroek er al heel anders hebben uitgezien. Het is echt opletten om niet onderuit te gaan, de tekens in de gaten te houden en losliggende stenen te ontwijken. Maar beter langzaam aan dan door te vallen in de problemen te komen, want je komt geen kip tegen, maarik ga er van uit dat ik nu een dubbele engelbewaarder heb met de nodige bescherming. Als ik na bijna 3 uur het bos uitloop komt een bosarbeider op een tractor langs en biedt me een lift aan. Ik sla dit echter beleefd af, het is niet altijd feest. IK zoek een plaatsje omte lunchen en even verderop een bruggetje precies op maat voor min vermoeide ledematen. Ik moet nog ongeveer 6 km tot aan Rocroi waar ik wil overnachten. Ik ga verder en passeer ongemerkt de Franse grens. Nog een stukje door het bos en dan zie ik een kerktoren in de verte.Ik vraag bij een boerderij naar de plaatsnaam en zie ik ben er bijna al. Als ik Rocroi inloop begint het weer te regenen. Ik ga eerst naar het centrum waar ik een adres van een hotel heb Du Commerce. Bonnefooi, maar er is plaats.Rugzak af en eerst naar de VVV want ik weet dat er een kortere route is naar Reims, scheelt 40 km en dat is 2 dagen lopen. Daarna pintje, onderbroekje, hemdje en mezelf wassen en dan routje voor morgen bekijken. Eerstvolgende B&B 22 km verder, goed geregeld, bellen en ik heb weer een plekje. Naar beneden voor het diner. Frans, dus 5 gangen en 16 euro. Er komen 3 mannen binnen.2 nederlanders en een belg Clement.De nederlanders Dominggus en Hans zijn ook op weg naar SdC en de Belg richting Rome. 1 van de 2 nederlanders komt uit Den Bosch.Hij kent echter niemand die bij Essent werkt. We praten en lachen nog een beetje om Hans die al het nodige gekke heeft meegemaakt en dan neem ik, afscheid om aan dit verslagje te kunnen werken. En nu naar bed. Tot de volgende ....
Louis