op weg naar Reims en er voorbij en weer terug

Ik heb zojuist het vorige verslag nog wat bijgewerkt, maar ga nu verder met de:

20e dag 30 april 11.
Aubigny les Pothee naar Signy l'Abay

Vandaag Koninginnendag en ik hoef niet zover te lopen 13 km. Afrekenen, stempel in credential en bammetjes mee voor onderweg. Nog even goed het begin van de route gevraagd en op pad. Nog een praatje met een enkele dorpeling die me aanspreekt en dan de bush bush in. Ik ben goed en wel aan het lopen en kom een uitgebroken koe tegen. Het beest is net zo bang van mij als ik van haar. We laten elkaar de nodige ruimte en maken ons daarna zo snel mogelijk uit de voeten.Ik kan niemand waarschuwen omdat je gewoon geen mens tegenkomt. Een eind verderop moet ik een beekje over en dan zie ik een boerenschuur. Het beekje is niet diep maar wel 4 meter breed dus voor ik het weet sta ik tot mijn hielen in het water. Het loopt gelukkig niet in mijn schoenen. Dan kom ik een jongen op ,een fiets tegen en ik vertel zo goed en kwaad mogelijk van de koe. Hij bedankt me en zal zijn vader waarschuwen. Ben ik weer een schuldgevoel kwijt. Hoe dichter ik het einddoel voor die dag nader hoe glibberiger het wordt. Het pad loopt over een leemlaag en is zo glad als mayonaise op een glazen plaat. Mijn tempo zakt naar 10 meter per uur en mijn wandelstokken behouden me ......tig keer dat ik niet omver ga in die gele modder. Ik besluit dan ook om broer Ton en Ton Joorden tot mijn engelen van de dag te benoemen omdat zij me geholpen hebben de stokken te prepareren Ton Jooren met het prototype en broer Ton met het op mijn aanwijwingen verfijnen van het geheel. Het pad wordt echter langzaam beter en net na de middag loop ik Signy L Abay binnen. ik ken daar de weg dus meteen naarde Auberge, dubbel gevoel daar want ales is nog exact als toen ik dar met Lieske was. Ik krijg wel een andere kamer. Ik fris me op want maat Peter van Zitteren met zijn vriend Marc zouden me vandaag komen bezoeken, ik weet echter niet hoelaat we aan zullen komen omdat ze onderweg nog eea wilden bezoeken. Ik kom op weg naar beneden de eigenares tegen en zeg dat ik wat vuile kleren heb. Geen probleem, even afgeven en enkele uren later gewassen en GESTREKEN terug en zoals de andere dag op de rekening zal blijken service van de zaak. Ik zit net aan een pintje en Peter belt dat we al in het dorpje zijn. Ze komen direct naar de Auberge. STIK LEUTIG en we praten de hele middag bij onder het genot van een glas. Maar vergeten natuurlijk een foto te maken, jammer maar het is niet anders. Ze rijden tegen 17.30 uur weg, want samen eten gaat niet omdat het restaurant pas om 19.00 uur opengaat en dan wordt het voor hen te laat, mede omdat we nog een 70 km door alerlei binnenwegen moeten wat zeker niet opschiet. Ik zit later net aan mijn voorgerechtje en Jan van Loon belt op. Ze zijn op stap geweest vanwege Koninginnedag en zitten met de hele bups familie en vrienden bij Merks hun kater voor morgen weg te eten. Goed dat ze even aan me denken. Na het eten nog dagboek bijwerken, pintje en naar bed. Ik voel me klote, kijk naar de sterren en denk aan de tijd toen alles nog goed was met Lieske en we niet wisten wat er boven ons hoofd hing.

21e dag, 1 mei 11
Van Signy l'Abay naar Justin Herbigny

Met super een superschoon kloffie aan het ontbijt. Er zijn deze keer ook eieren, voor franse doen heel wat. Ik denk dat het hard is en wil het net stuk slaan, als de serveerster langskomt en vraagt of ik het al gekookt heb. Ai, Nee dus. Bija mijn schone bullen onder het struif, dus koken en vlgs mijn gewoonte van thuis en eitje op de zondagochtend. Bij het afrekenen ook weer pelgrimskorting en het ontbijt is gratis net zoals de was doen. Prachtig. Even langs de bakker om brood, snijwaar en koeken voor onderweg. Nog even langs de kerk op zondagochtend voor een kaarsje, maar kaarsen zijn er niet? dan zomaar een muntje in de offerblok. Dit muntje valt direct op de grond. Blijkt dat men de offerblok al een keer heeft bestolen door de bodem er uit te halen. Ik op mijn knieen tussen de banken met mij rugzak op. Muntje gevonden en andere offerblok die in de muur gemetseld is met mijn gave verblijdt. Omdat ik de modderige omgeving van Signy ken heb ik een stukje alternatieve route opgezocht. Het is zondagochtend dus nu helemaal niemand op de weg. Het loopt gesmeerd met af en toe een klimmetje maar ook wel lange afdalingen. Omdat er nergens geen Horeca te bekennen is besluit ik in Wassigny te lunchen en daar zal toch wel een cafe zijn zeker omdat ze er een markthal als bezienswaardigheid uit de middeleeuwen hebben. Net voor Wassigny een Bar Tabac OPEN. Wat gebeurt hier. Meteen naar binnen en koffie en een waterke al is het alleen maar om te steunen. De waardin is praatgraag en zegt dat ze 62 is, de zaak te koop staat en dat ze al 40 jaar de zaak drijft zonder een dag vakantie. Er wonen 150 mensen in het dorp. Ik zeg dat ik mogelijk in Roosendaal wel een gepensioneerde kastelein ken genaamd Frans en die ik op de mogelijkheid zal attenderen. Dan op weg naar Wassigny, geen cafe dus dus dan maar in de oude markthal gaan zitten lunchen. Er komen wat dorpelingen praten en me een lift aan. Maar het loopt goed en is niet al te ver meer. Voor ik het weet loop ik Justine herbigny in waar mijn Gite is. De eerste keer in zo een locatie waar je met meerdere mensen een slaapzaaltje deelt en zelf je eten klaar moet maken. Omdat ik tevoren gezegd heb dat ik niets bij heb zou men zorgen voor wat blikvoer wat ik op kan warmen. De eigenares laat me binnen en zegt dat er later nog 2 mensen komen. Ik knap me op en leg mijn slaapzak alvast op een bed, vindt het eigenlijk wel spannend. Daarna siesta. Om 17.30 uur komen 2 jonge belgen zo moe als een hond binnen. Ze hebben die dag ruim 30 km gelopen ook zij vinden dat erg veel.
Zij hebben onderweg ook wat blikwerk gekocht voor te eten. Als ik met mijn potje koken begin breekt het lipje van mijn blik af. De ene jongen pakt zijn mes en heeft binnen een seconde mijn blik open. Zeker bij de scouts geweest vraag ik. Hij moet er om lachen. Ze zeggen dat ik de afwas niet hoef te doen want als ik klaar ben gebruiken ze de pannen die ik genomen had. We praten nog wat na en de afstand voor de andere dag is omdat er zo weinig slaapmogelijhden zijn ook weer 34 km. Ook voor mij, terwijl mijn limiet echt rond de 20 km moet liggen. De eigenaar komt later nog even vragen hoelaat we ontbijt willen, want dat wordt wel geregeld en we leggen het afstandprobleem voor. Normaal kan hij geen oplossing bieden zegt hij, maar nu moet hij de andere dag naar een dorpje voor zaken 10 km verderop en eventueel kunnen we zover meerijden. ik beloof in gedachten een extra kaars op te steken voor zoveel goedheid en ga toch wat geruster slapen met de gedachte dat het er morgen maar 22 km zullen zijn. De jongens snurken niet dus we slapen gezellig bij elkaar.

22e dag 2 mei:
Van Justin Herbigny naar Bazancourt

Om 6.00 uur op en het eerste uit bed. Ik fris me op en blijk de enige te zijn die dat doet. De boys hebben zich gisteravond al gewassen zeggen ze. Oke. We krijgen een excellent ontbijt voorgeschoteld met alles zelgemaakt, brood, jam Joghurt etc. Laat het u smaken. Afrekenen en ik moet 15 Euro betalen all in. De boys 5 Euro pp. omdat het jeugd is. Ik vind het allemaal goed. Spullen inladen en rijden met die hap, tot aan Chateau Porcien. Even de lunch regelen bij de bakker. De boys moetn enaar de bank dus onze wegen scheiden. De wegen zijn dwars door ontiegelijk lange velden, dus saai en eenzaam. Ik wordt wat depri bij de gedachte aan Lieske en de hele film van hoe het allemaal begonnen is met haar ziekte tot het eind toe komt langs. Ik probeer dan ook aan betere tijden te denken en waar we van genoten hebben, maar het schiet niet echt op. Ik krijg ook echt last van mijn linkerpoot en onderrug en denk als het zo doorgaat ga ik aan de pillen vanavond. Tegen 15.00 uur loop ik Bazancourt binnen waar ik in hotel Le Moderne mijn nestje voor die nacgtr heb gereserveerd. De gedachte aan een frisse pint bij dit extreem warme weer doe nme slikken. Ik slik ook als ik bij het hotel aankom. Een briefje wegens verbouwing pas om 16.30 uur open. Dus nog even wachten met die pint, maar gelukkig een bankje in de schaduw in de buurt en ik heb nog water en een sinaasappel. HEERLIJK.
Om 16.00uur stopt een auto en de eigenaren komen naar me toe. Veel excuses, maar tijdens de verbouwing gaat de winkel door. No problem. Binnen, rugzak af en aan de toog. Het sist als het pintje naar binnen glijd. Ik ben eigenlijk wel wat flauw en vraag naar chips of pinda,s. Die gewoonte hebben wij fransen niet zegt de waard, mùaar jij loop naar achter en komt met en schaal zoute pinda,s af. Je moet het toch maar willen doen. De kamer is eenvoudig met gedeeld sanitair, maar alles kraakhelder. Even rusten en dan naar beneden, het is eten wat de pot schaft. Dan nog even aan de Pc,zie verslag vorige keer. tot de eigenares nog even zelf wil want ze heeft een zoon in Canada die ze elke dag even bijpraat. Ik ga naar bed want morgen op route naar Reims.

23e dag 3 mei 11:
Van Bazancourt naar Reims

Ontbijten en mijn lunch wordt klaargemaakt. De bazin wil graag een stenpel in mijn credential zetten. No problem natuurlijk bij zo een aardig mens. Ik schrijf nog een stukje in haar gastenboek en zie dat ook de reporter van Man Bijt Hond die op weg is naar SdC ook hier geslapen heeft. Afrekenen Euro 42,00 all in, nog de beste wensen en het verzoek door te vertellen hoe het faar is. Bij deze. Ik voel me stik fit terwijl ik s, nachts vaak wakker geweest ben, maar nog geen pilletje genomen heb van Dr Arnold. Het is vroeg, lekker fris en ik ben snel op de route, loop even verkeerd maar wordt snel gecorrigeerd door een automobilist die me de goede landweg in stuurt. Het gaat een hele tijd goed, maar dan op een kruising zonder aanwijzing en een route beschrijving die verouderd is. Ik drentel besluiteloos rond en zeg Lieske als je niet wil dat ik terugloop moet je me toch even helpen. Dan komt als een duvel uit een doosje Dominggus, die ik ook in Rocroi had ontmoe. Hij zat ook verkeerd. samen bekijken we de kaart en besluiten toch maar de weg links te nemen die het meest logisch lijkt ook aan de hand van zoals de zon nu staat. We lopen samen op en vertellen elkaar ons verhaal. Dominggus is een aardige vent van Molukse afkomst die in Den Bosch in en kamp woont. Hij en zijn vrouw hebben destijds een dochter verloren. Het is hetzelfde kamp waarin destijds hun ouders cq grootouders zijn opgevangen nadat zij vanuit Indonesie naar Nederland zijn gehaald. Ze hebben kunnen bedingen bij defensie dat zij op dat stukje grond als en stuk erfgoed kunnen blijven wonen. Al wordt het ook steeds gemengder omdat men ivm huwelijken etc een steeds gemengder aantal inwoners krijgt. Er komt een boer aangereden en we vragen nog even naar zekerheid. gelukkig niet verkeerd gelopen en over 3 uur staan jullie in Reims zegt de boer. Dominggus moet nog ontbijten gaat in de graskant en ik loop verder. We ontmoeten elkaar weer in Reims roepen we. Later als ik even rust loopt hij me weer voorbij. Net voor Reims geeft de route weer problemen. Het boekje zegt links af terwijl er een kruis staat dat je daar niet in mag. Er stopt een auto met en dame die haar hond uit wil laten en ik vraag haar raad. Zewijst me doede weg en even later kok ik ook Dominggus weer tegen die teruggelopen komt. We zitten verkeerd zegt hij, maar ik kan hem geruststellen en we lopen weer samen op. We lachen en zeggen dat wa RADAR in zullen schakelen over de route beschrijving vol met fouten. De vrijwilligers in reims hebben de pijp aan maarten gegeven vwb de streepjes want w komen niets meer tegen. Als baken hebben we in ieder geval de kathedraal van Reims die van verre te zien is. Klokslag 2 uur lopen we het plein op en ik krijg even een dikke strot met de gedachte aan Lieske. Wel heel veel veranderd hier sinds we ik denk in de tachtiger jaren nog bijna met de auto binen kon rijden. Dominggus en ik maken fotos van elkaar voorde kathedraal en dan naar binnen. Ik ga eerst een kaars opsteken want er zijn weer mensen die alle kracht kunnen gebruiken, dus ik probeer daar ook zoveel mogelijk bij stil te staan. Dan natuurlijk een stempel voor de credential en een slaapplaats regelen. Ik had gedacht dit in de kathedraal te kunnen doen bij het franse genootschap, maar de man verwijst ons door naar de VVV. Alleen Dominggus attendeert hij op een jeugdherberg. Ook goed, ik vraag naar een goedkoop hotel en niet te veruit de buurt want ik ben te voet. De lieve juffrouw zegt dat er een speciaal hotel is voor pelgrims en ik wil dat natuurliujk graag. Ze gaat direct bellen en reserveert en kamer. Het blijkt nog goedkoper dan de jeugherberg. Dominggus wacht nog even af en ik loop naar mijn nachtverblijf. Het blijkt tot mijn verrassing een oud seminariehuis Maison St. Sixt, te zijn, deels nog in gebruik en deels voor deze activiteiten. Uiterst vriendelijke ontvangst en ik word naar min cel gebracht. Superklein, maar wel met alles wat ik nodig heb. Je kent het onderhand wel, opfrissen, onderbroekje en hemdje in het sop en hop naar het cafe. dagboek bijwerken? kijken hoe ik morgen weer redelijk snel op de route kanb zitten vanuit het centrum van Reims en dan een restaurantje zoeken. ook evb gedacht aan wat we zullen gaan doen als de vrienden in Reims zijn. natuurlijk de kathedraal, maar ik ben met Lieske toe in een hele mooi cafe geweest waar we champagne hebben gedronken, maar weet de naam niet meer. Mogelijk og even langs de VVV voor ze komen. Dan naar bed, want het nachtleven in Reims zegt me vandaag even niets.

24e dag 4 mei 11:
Van Reims naar Verzey
Als ik uit gbed kom is mijn was niet geheel droog. De eerste keer. Het ligt natuurlijk aan mezelf, dan had ik de deur van de douchecel maar niet dicht moeten doen. Als zelfkasteiding doe ik het natte hemd aan. Valt allemaal nog al mee hoor. Aan het ontbijt in de refter kom ik Dominggus en de 2 belgische boys weer tegen. Zij hadden een nog goedkopere deal kunnen maken door een gezamenlijke kamer te delen. We nemen afscheid en zeggen tot nogeens en ik vertrek. Laat de eerste baker die ik tegenkom links liggen en dat is STOM. Want alles is v/a dat moment dicht en ik moet voor alle zekerheid weer eenb suk de stad inlopen. Dan een broodjes zaak en daar belegd stokbrood en koeken gekocht. Leve de suikers. Ik ben snel weer op de roue en moet 8,5 km langs een jaagpad naast het kanaal. Druk door de vele trimmers en de Bon Courages voor mij als ze mijn SdC schelp zien zijn niet van de lucht en een enkeling houdt me staande voor een praatje. Na het jaagpad wat fikse hellingen en de eerste druivenranken bieden zich aan. Ik schiet wat fotos en denk aan Lieske die dit jonge groen ook altijd zo mooi vond. Heuveltje op en af en op een gegeven moment gaat het pad over een oud spoortrace wat eind 1800 begin 1900 rond reims werd aangelegd, ruim 200 km. Nu is echter alle rails weg en rest het pad voor boeren en wandelaars. Om 15.00 uur daal ik met en helling van 15 procent Verzey in waar mij bedje wacht. het is een B&B bij een champagneboer Lallemand. Groot, schoon en 8 persoons. Ik ben echter die avond alleen. Dan het dorp in en pintje + boodschappen voor het avondmaal. Eten klaargemaakt, flesje Cote du Rhone als herinnering aan Lieske erbij, dan nog even boekje bijwerken en naar bed. Ik besluit nog meer geen champagen te drinken al sraan de flessen uitnodigend klaar.

25e dag 5 mei 11:
Van Verzey naar Conde sur Marne

Vlgs afspaak brengt de vrouw des huizes om 7.00 uur het ontbijt. Ze moet naar het ziekenhuis en vraagt me de sleutel in de brievenbus te gooiene als ik vetrek. Ik ontbijt stevig en maak mij lunchje. Het ontbijt moet stevig want ik moet de helling van 15 procent waar ik gister afkwam nu ook weer op. Om 8.15 uur sta ik weer in de goede richting en hop we go. Goed opletten want de tekens op de bomen en in de kant worden snel overwoekerd door onkruid en gras. waar nodig en waar ik bij kan probeer ik het met mijn stokken wat weg te slaan voor diegenen die na mij komen. Het gaat voortreffelijk tot een punt waar 2 GR wandelpaden samenkomen. Midden tussen velden met km,s druiven en geen hond te zien. Ik sta nu te kijken als een aap in de sneeuw. Dus dan maar weer een smekende blik naar boven en verdorie, zacht uitgerukt, in de verter een jeep van een wijnboer. Hij dreigt echter de nadere kant uit te rijden. Ik steek mijn stokken omhoog, roepen nen zwaaien en waarempel heij komt mijn kant uit. Vous etes perdus, verloren gelopen, vraagt hij. Maar ik zeg dat Curee Fons van Hees toch nog wel hoop voor mij had. Ik probeer hem het uit te leggen en we lachen maar wat. We praten wat over de droogte en hij stuurt me de goede richting uit. Ik kijk naar boven en zeg Merci. Een dorp verderop geen horeca om te lunchen maar wel een pick nick plaats naast het stadhuis. Ik kan in ieder geval zitten. Het stinkt er heel erg dus ik ga wat in de wind zitten. ik lees wat info en het blijkt dat de stank veroorzaakt wordt door een pepaald kruid, waar de bewoners van de streek ook een bijnaam hebben overgehouden dat we stinken. Daarna nog 12 km langs het kanaal langs de Marne, wel weer wat eentonig, maar het schiet lekker op. Er staan vele bomen langs het water en dat geeft in ieder geval verkoeling. Onder de bomen bij een sluiswachtershuisje geluncht en een praatje met de bewoners. Een uurtje later loop ik Conde sur Marne binnen waarik bij Hotel Le Soleil d,Or een slaapplaats geregeld heb.
ook hier en briefje op het raam, tot 17.00 uur afwezig wegens omstandigheden. Balen, want mijn voeten zijn heet en mijn keelgaatje snakt naar iets blonds. Maar wonder boven wonder schuin aan de overkant is een cafe open. Ik binnen en wordt snel gelaafd. De bazin zegt dat ze normaal ok gesloten is, maar naast haar zit een aspergeboer waar veel klanten komen en reglmaig komt er nu ook iemand bij haar binnen. Ik puzzel en drink wat en tegen 17.00 uur naar het hotel. Duikt plots ook Dominggus weer op. Hij is ook op zoek naar een bedje, wil echter wat goedkopers en gaat verderop. Het hotelletje is echt frans. Meer wil ik er niet over kwijt. Ik krijg de beste kamer met badkamer en als ik hald pension neem, ben ik 20.oo goedkoper uit dan als ik alleen de kamer zou nemen. De waardin is uiterst vriendelijk en verontschuldigd zich voor het ongemak van het tijdstip dat ze open ging. NO Problem. Ik drink wat en zeg dat ik vrijdagochtend terug naar Rems moet en Zondagavond weer in haar hotel terug wil komen zodat ik vandaar uit maandag weer verder kan.
Er rijdt geen bus of trein, wat ik eigenlijk wel wist en ze gaat bellen wat een taxi kost. Wel niet echt super duur, maar ze biedt aan me vor de helft van dat geld zelf naar Reims te rengen. Goeie deal dus aannemen. Ik krijg het menu van de dag. Veel en voedzaam, spoel het weg met een wijntje en ga slapen als een roos.

26e dag 6 mei.
Van Conde sur Marne terug naar Reims
ivm vriendenbezoek

Bijtijds op, ontbijt en dan de auto in op weg naar Reims. De hotelhoudster zet me bij een busstation af en binnen 15 minuten sta ik in het centrum. Vandaag komen de vrienden. Eerst naar het besproken hotel Cecyl om nij rugzak af te gooien, dan naar de kapper want mijn nekhaar ziet er niet uit. dan naar dit internetcafe om jullie bij te praten. Ik ben erg benieuwd naar de ontmoeting straks en zal jullie daar tzt weer over informeren.

Voorlopig nog even dank aan allemaal voor de reacties op internet, smssen en telefoontjes en laatste nieuwtjes want dat geeft burger Louis moed en ook puf om door te gaan. tot snel.


Ik heb eindelijk wat fotos kunnen plaatsen zodra ik gelegenheid heb komen er meer