Elke dag een stukje verder.....

Hoi fans,
Ik heb met mijn onweerstaanbare charme de hotel receptioniste zover gekregen dat ik haar Pc mag gebruiken. Dus er komt weer wat. Ik ga eerst mijn vorige verhaal wat aanpassen en ga dan verder met de volgende dag.

36e dag 16 mei 11
Van Dienville naar La Villeneuve au Chene

Om 7.00 uur sta ik bij de bakker voor de deur, eerste klant. daarna naar het cafe voor mijn ontbijtje. Ik ga mijn rugzak ophalen en neem afscheid van de Belgen die ondertussen ook op zijn. Het is een groep van 4 mensen die samen met 40 anderen in opdracht van de VVV in Namen allemaal een stuk van de Santiago route lopen en hun ervaringen op internet zetten. Ze kennen elkaar pas een paar weken, maar moeten zoveel mogelijk samen doen en ook kamers delen etc. De jongste is Marc een pas gepensioneerde treinmachinist 55 jr en de oudse is Roger 74 jr. Daarbij nog twee dames, Agnes en Monique ruim in de 60. Lieve en hartelijke lui. We zullen elkaar niet meer zien denken we want ik loop die dag 24 km en zij 18 ivm de oude Roger. De B&B lag aan de route dus ik zit er zo weer op. Lange wegen dor velden en slapende dorpen. Ik moet vandaag ook 10 km door een bos. De paden zij af en toe zo slecht dat er zelfs een slecht weer route is. maar gelukkig heb ik via Lieske nog steeds begaanbare paden mogen treffen. Ik neem me vor niet eerder te gaan lunchen voordat ik dor het bos ben? na 3,5 uur is het zover en net voor ik een dorpje in loop en bankje. Ik gok op een bank of cafe in het centrum van het dorp, maar ik leer het NOOIT lekker niks. Dus wordt het een muurtje op zit hoogte bij een kerkhof. Ik kan in ieder geval min voeten even laten rusten. Er komt een jonge man buurten, hij is ook nar SdC gelopen in 2010. Was toen wel druk zegt hij. Ik heb tijd zat want ik hoef nog maar een uurtje of at en de B&B zou pas om 16.00 uur open gaan. Ik krijg wel weer last van mijn onderrug, maar probeer door langzaam te lopen de druk wat te verminderen. Ik loop tussen twee gigantisch grote visvijvers door waarop prachtige waterlelies drijven. Als ik wat dichter bij wil kijken zie ik iets zwarts bewegen in het gras. Het blijkt een slang van een meter lang en een pols dik. dan zie ik er nog twee dicht bij elkaar, maar als ik mijn fototoestel pak hebben ze me in de gaten en zijn verdwenen. Later zegt de bazin van de B&B dat het geen gevaarlijke soort is, maar ik ben geen slangen fan. Om 15.30 uur bij de B&B La Renouillere in La villeneuve au Chene. De is er net. Schoenen buiten uit en stokken binnen in de hoek. Mijn ene stok geeft wat problemen met de ijzeren punt, maar wordt gerepareerd door de baas. Dan een fris glas zelfgemaakte cider. Heerlijk. Naar de kamer, douchen en verplicht wasgoed inleveren want dat is service van de zaak. Ik ben net beneden en dan komen de 4 Belgen er aan. In de vorige plaats waar zij zouden slapen hebben ze wat onenigheid gehad met bazin omdat er plotseling niet gekookt werd. Dus zijn ze ook door gelopen. Er komen nog 2 franse monteurs bij en dan om 19.30 uur aan tafel voor het aperitief. Een mix van Cider en wijn, er worden stukjes kaascake bij geserveerd uit eigen keuken. Iedereen is hongerig dus ten aanval. We hadden beter wat rustig aan kunnen doen, want wat daar aan avondeten geserveerd werd slaat alles. Eers een fikse salade met 2 grote stukken everzwijn pate. vervolgens rundroast met dorperwten en spekjes. dan kaasplateau, amandelpudding met ijs en fruit achterop. Alles door de baas overgoten met de nodige flessen wijn. Voor koffie achterop hebben de meeste geen plaats meer. De waardin heeft een cursus nederlands gevolgd en probeert zoveel mogelijk met mij te praten. ik geef haar het adres van deze site zodat ze wat kan oefenen. Tijdens het eten ben ik een beetje richting de oude Belg gemanouvreerd heb ik in de gaten. Zijn reisgenoten zijn blij dat hij even met iemand anders praat. De man is eigenlijk te oud om zo een wandeling te doen en ook nog eens ontzettend eigenwijs. Ongegeneerd neemt hij de fles ter hand en schenkt zich regelmatig bij. Mompelend c,est bon. Ook vraagt hij ...tig keer aan mj hoe het met me gaat. Ik laat hem maar en krijg knipogen van zijn reisgenoten. dan allemaal onder de wol.

37e dag 17 mei 11
Van Villeneuve au Chene naar Bar sur Seine

Gezamenlijk ontbijt. Nog even gelachen met de oude Roger, die ondanks dat zijn kom nog vol was steeds om koffie bleef vragen en door zijn reisgenoten werd terecht gewezen. Omdat hij niet bij kan houden wordt hij door de baas van de B&B 10 km verderop gebracht en daar moet hij wachten tot de rest voorbij komt e hij aan kan pikken. Ik heb metde baas en alternatieve route bekeken. De Gr 654 die ik loop geeft veel omwegen langs zg toeristische bezienswaardigheden, maar dat is volgens de baas niet erg interessant. Dus een gezonde mix van goed begaanbare alternatieven is zijn advies. Niks mis mee en ik schiet goed op. Onderzeg zie ik de oude Belg bij een kerkje wachten en ik ga even goeiedag zeggen en weer verder. Tot twee keer toe stopt een auto die me een lift aanbiedt, maar ik weiger beleefd. Onderweg nog even een gesprekje met een wijnboer die klaagt over geen regen. Dan als ik net een dorpje uit wil lopen waar ik gemuncht heb roept een vrouwtje of ik iets nodig heb. Ze biedt me een glas limonade aan en een beetje suiker kan ik wel gebruiken. Ze vertelt dat vorig jaar een stel hollanders bij haar een nacht gekampeerd hebben achter het huis. Dat kort daarvoor haar man gestorven is en wat mijn doel is. Ik vertel het verhaal van mijn Lieske en ze is zichtbaar aangedaan. Ik ga verder en pak weer een stukje wandelroute uit het boekje. Verkeerde beslissing, want er zit een steile daling over een kiezelpad in van 70 procent. Met moeite en hulp van Lieske bereik ik tenslotte weer een begaanbaar stuk, maar ik vond dit toch wel erg eng. Ik denk aan de oude Belg die hier ook langs moet. Het is echt gevaarlijk. Als ik een stukje verder loop kom ik een jongen tegen die ik ook in Belgie gezien heb. Hij is aan het zoeken richting Bar sur Seine waar ik ook naar toe moet. We kijken even samen in het boekje, maar hij gaat toch de volgens mij verkeerde kant op. In belgie zag hij er nog goed uit, maar nu waren zijn lippen aan het zweren, ik denk door de dorst. Hij vertelde toen dat hij tot Vezelay zou lopen en volgend jaar verder zou gaan. Ik loop het dorp Bourgignon in op zoek naar een cafe om te lunchen, maar weer niks. Het wordt een hekje bij een voetbalveld. Niet lang gezeten want ik voel de zenuwbaan vanuit mijn onderrug rechtstreeks naar mijn enkel gaan, zodat ik hem bijna met een viltstift over kan trekken. Ik wacht nog even met mijn pilletjes maar het gaat wel nijpen. Om 14.15 ur ben ik bij mijn hotelletje Du Commerce in Bar sur Seine. Opfrissen en ik pleeg wat telefoontjes vor overnachtingen dekomende dagen. Niemand neemt op. Dan het stadje in vor een nieuwe tandenborstel, tandpasta en p zoek naar een internetcafe en pedicure. Bij de VVV verwijzen ze me vriendelijk naar de locaties, maar voor pedicure moet zelfs een pelgrim een afspraak maken en het inernet cafe opgeheven. INTERNE MEDEDELING VOOR PLUISJE MIJN MASSEUSE. Pluisje er zijn wel pedicuurtjes in Frankrijk maar te weinig, dus .....
Mijn broer Ton belt op dat ik de wegenbelasting ben vergeten, maar hij zal het wel voorschieten, gelukkig. Dan terug naar de VVV, want als ik geen slaapplaats vind de komende dagen zal ik vererop moeten zoeken en een bus of zo moeten pakken. ik vertel mijn probleem tegen de VVV dame, zij zegt dat er in Bar sur Seine geen bussen of treinen zijn en of zij mag proberen slaapplaats te regelen de komende dagen. De goede ziel regelt in NO Time twee adressen en wil zelfs al een afspraak pedicure maken in Vezelay, maar dat is nog wat te ver weg. ze geeft ook het advies om wat later te bellen omdat veel mensen ook op het land werken buiten dat ze een B&B hebben. Ik beloof haar volgend jaar een bloem te brengen, ze bloost en zegt dat dit niet nodig is, omdat ze slechts haar werk doet. Ze kijkt ook even mee voor een alternatieve route omdat het anders morgen 28 km wordt ivm de eerstvolgende slaapplaats en ze vindt en bospad wat eea 3 km korter maakt.
Voor de pc bij de Bieb is het te laat. Ik breng mijn gekochte spullen naar het hotel. De waardin is eigenlijk engelse en vraagt of ik de Belgen ken, als ik bevestig zegt ze dat de oude baas vanwege zijn conditie niet verder kan en wordt opgehaald we gaan ook even met hem naar de dokter. Ik loop naar een cafe om wat te drinken en dan kom ik wandelaarster tegen die er erg vermoeid uitziet. Ik vang haar op met een geintje in het nederlands waarom ze zo laat is. het blijkt ook een nederlandse, Yvonne uit Rijswijk die vanwege slaapplaats problemen die dag 35 km heeft gelopen. Ze wil nu ook in het hotel waar ik zit. Omdat de receptie tot 18.00 uur dicht is, biedt ik haar een glas en wat rust aan. In het cafe zitten ook weer de Belgen en ze vertellen van Roger en de steile afdaling en dat Marc de jongste eea twee keer moest doen omdat Roger niet meer kon. Dus naar huis is goede beslissing. We besluitren s,avonds gezamenlijk te eten. Gezellig, en dan vroeg naar bed want morgen minstens 25 km.

38e dag 18 mei 11
Van Bar sur Seine naar Bragelogne

De belgen zijn speciaal vroeg opgestaan om mij uit te zwaaien en er worden foto,s gemaakt. www.namur-stjacques.eu. ik maak met marc afspraak om via site contact te hoden. Zij bliven nog een dag langer in BsS en gaan dan verder, volgende week maandag worden ze met een bus opgepikt in een aanliggende plaats.
Ik ben vandaag aan de pil gegaan. Gistern vroeg een fransman waar ik vandaan kwam en toe ik Nederland zij, antwoordde hij Ahh uit Bergen sur Zoom. Ik vroeg waarom hij dat dacht en hij sprak, Vous marchez comme une Crabbe. Dit is natturlijk een geintje, maar ik liep inderdaad zo scheef als een krab van de pijn in mijn linker pootje en onderrug.
Dus aan de pil een paar dag en ik zal mijn lijfarts Dr Arnold even bellen hoelang dat hij adviseert met slikken door te gaan.
De weg loopt goed, rustige dorpen waar maar zat al of niet vervallen te kop staat. Vroeger was een wens van veel fransen om een huisje op de campagne te heben, maar zo te zien is die wens allang verdwenen. Wel veel hondne hebben ze. iedereen minimal eentje; maar twee, drie en vier doen ook mee. Vrolijk ??????? blaffend springen ze tegen de gelukkig sterke hekken op en begroeten mij zo als ik voorbij kom. Ik weet nietof ze hier hondenbelasting moeten betalen anders zou mijn goede vriend Geert hier als adviseur een aardig centje kunnen verdienen met zijn kennis van gemeentelijke heffingen. Alle honden in Frankrijk hebben dezelfde naam, want ongeacht het ras staat er op de bordjes aan de hekken Chien Mechant. Ik lach er maar wat mee en^probeer me er niet te veel van aan te trekken al ben ik er niet gerust op wat er gebeurt als zo een beest uitbreekt. Ht is lekker wandelweer en ik ben mooi op tijd in Bragelogne bij B&B Agnes een supergrote mooi onderhouden boerderij. De bazin komt naar buiten en biedt me spontaan een lekkere koele pint aan. GK oftewel grote klasse. Mooie kamer, tanga wassen en ook mijn spijkerjack lijkt een landkaart van het zout op de rug te hebben. Dus sopje en buiten hangen. Ondertussen is ook Yvonne geariveerd. We kunnen er s,avonds niet eten, maar er zou een mobiele pizzawagen in het dorp komen. Wij om 18.00 uur er naar toe en er blijkt zelfs een echte houtoven in de auto te zitten. Nog nooit gezien. We bestellen de pizza en omdat deze vers gemaakt worden moeten we een half uurtje wachten. gelukkis is het dorpscafe een paar uurtjes open en we gaan wat drinken. Naast het cafe is een winkeltje waar zowel kruidenierswaren als brood verkocht wordt. We wanen ons in 1956 en bestellen brood voor de andere dag om mee te nemen. We halen de pizzas op en eten buiten, stom genoeg vergeten wat wijn te kopen. maar ja dan laar water. Ik praat wat met Yvonne die secretaresse is op een advocatenkantoor. Ze zit ook in een jeugdkoor en doet ook dingen bij een jeugdpastoraat. De reis maakt zeomdat ze dit allang wilde doen en ze heeft er een paar jaar vakantiedagen en geld voor gespaard. Ik vertel wat mij zoal bezig houdt en hoe ik hier toe gekomen ben. Dan richting bed, morgen uitslapen want het is maar 17 km. Ik kijk naar buiten over de uitgestrekte velden en denk aan Lieske. Hoe wij vroeger samen zaken bespraken en net zoals nu met de wisselende routjes overlegden waarom we iets beter wel of niet konden doen. Dit soort dingen, samen nog een wijntje voor het slapen gaan, de intimiteit en hoe goed we elkaar kenden wat we wel of niet graag deden, zaken die ik nu heel erg mis.

39e dag 19 mei 11
Van Bragelogne naar Etouvry

Ik wordt gewekt door de zon en de vogels fluiten. Tijd zat, om 8.00 uur als ik nog een foto,tje schiet roept de bazin me al binnen voor een uitgebreid ontbijt, diverse brodsoorten, eieren, eigengemaakte jam, kaas, koeken, etc. De bazin komt nog wat praten en ze glimt als ik haar completeer met haar boerderij en B&B. Ze zegt dat ze alles in haar eentje bijhoudt en daarbij ook nog haar man op het veld helpt en bij het wijnmaken. Yvonne komt betalen, ze heeft alleen haar slaapplaats geboekt en gaat bij het winkeltje haar ontbijt en lunch halen. We zien elkaar s,avonds weer omdat we dan weer in hetzelfde dorp slapen. Ik vertrek, loop ookeven langs het winkeltje om mijn koek op te halen en ga het eerste stuk weer via de route beschrijving wat niet echt interessant is.ik besluit een stuk af te snijden door een alternatieve weg te nemen. in een dorpje zie ik een nederlandse en franse auto voor de deur staan. Er staat een man te kijken en ik vraag of ik hem in het nederlands of frans moet begroeten. Het blijkt een engelsman die een nederlandse vriendin op bezoek heeft. We keuvelen wat en ik krijg vers water. Door een stuk af te snijden heb ik een uur tijdwinst, ik bel de dokter vor een terugbelafspraak en ga op mijn gemakje in het dorp op een bankje zitten lunchen. Daarna verder en dan zie ik plots het kopje van Yvonne die zich ook weer reisvaardig makt. We lopen samen, het laatste stuk naar Etouvry waarin Foyer Rural ns bedje wacht. het is een groot frans landhuis en er zouden 59 slaapplaatsen zijn. We hebben dus het idee dat we vannacht op een slaapzaal zullen liggen. Niets is echter minder waar. het zijn over het algemeen kamers met twee of drie bedden. En omdat wij geen koppel zijn krijgen we ieder onze eigen kamer. Er moet wel sanitair gedeeld worden, maar het ziet er allemaal redelijk onderhouden uit.
We zijn de enige 2 pelgrims er zijn nog een 8 tal gehandicapte kinderen met begeleiders. Het landhuis, met mooie vijvers en gracht er omheen blijkt van een dokter te zjn geweest en die heeft het aan de gemeente ver-erfd met de opdracht tot onderhoud, pelgrimsonderdak en sociale functie.
Ik maak wat foto,s en drink een goedkoop biertje op gemeentekosten.
Wij moeten Euro 32,00 pp betalen en dat is dan incl Diner, slapen en ontbijt. Er komt s,avonds en s,morgens een kokkin in gemeente dienst om ons van eten te voorzien. Ik krijg de sleutel van het restaurant als bv de kokkin wat lat zou zijn de nadere dag en ik eventueel zelf al mijn ontbijt etc kan pakken. Dit blijkt niet nodig de andere dag en ik geef de sleutel netjes terug.
De lucht wordt donker en als we zitten te eten barst het onweer los en vlak daarna het regenwater dat naar beneden komt en waar de boeren zo blij mee zijn. Het is ook radiostilte want ik heb geen bereik op mijn mobieltje en ook bij Yvonne is er geen bereik. Er wordt een voedzame 4 gangenmaaltijd geserveerd en Lieske kijkt tevreden toe vanaf boven hoe ik hier van mag genieten. Bijtijds naar bed, het is ondertussen weer droog, want er is verder niets in het dorp te beleven. Op het gekwaak van de kikkers val ik in slaap.

40e dag 20 mei 11;
Van Etouvry naar Tonnere

Mooi op tjd weg. Ik vertrek eerder dan Yvonne. Het is vandaag ook niet zo ver een 20 tal km,s. Als ik net aan een ouder vrouwtje de weg vraag stuurt ze me een binnen weg in. Veel korter zegt ze, want de weg naar SdC is nog lag genoeg. Onderweg merk ik dat de ijzeren pin in mijn stok los gaat zitten. Ik stop regelmatig om hem wat vaster te draaien. Ik loop weer een stuk alternatieve weg en door de tip en het ideale wandelweer al is spelen de heuveltjes af en toe wat vals schiet het goed op. Onderweg nog een broodje en en appel en dan wordt ik ingehaald door Yvonne. Zij is jonger dus ook sneller en loopt elk jaar de vierdaagse. Zij loopt door en ik sukkel op mijn gemakje er achter aan richting Tonnerre net aan het begin van de Bourgognestreek. Als ik Tonnerrre binnenloop geeft de punt vanmlijn stok het op en valt er af. De schroefdraad aan de binnenkant van de stok is uitgeleuterd. Ik raap de onderdelen op en steek ze in mijn zak. Zoek straks wel een oplossing. Dan naar mijn hotelletje Du Centre. krijg sleutel en tip voor een timmerman die even verder een bedrijf heeft om mijn stok te maken. Ook mag ik na de middag van de Pc van het hotel gebruik maken. Na de opknapbeurt meteen naar de timmerman. Voor hem een fluitje van een cent. Stukje afzagen, gaatje boren en punt er in draaien. Ik kan er weer tegenaan. Hij wil geen geld en ook geen pint. Merci en hop naar de VVV om wat info en omdat ik daar Yvonne heb zien struinen die nog onderdak moet regelen voor zichzelf.
Foto,s plaatsen nog gelukt met behulp van en lieve francaise. Daarna pintje op het terras en Peter mies belt nog even. Ook Annie en Geert hebben nog gebeld vanuit Turkije. Restaurantje gezocht en gegeten, daarna naar mijn kamer. Rond en in buurt van bet hotel hangt toch een sfeertje. te jonge jongens in te dure auto,s. Ook in Tonerre een provincieplaatsje hebben ze grote stads neigingen en hebben dus Roosendaal niet nodig om aan handel te komen lijkt het. Ik naar bed en luizteren naar het gesnurk van mijn de buurman in de kamer naast me, want de kamermuren zijn flinterdun.

Dit was het weer even


Allemaal dank voor de geweldige reacties. Geeft me echt steun en vertrouwen. Er is gevraagd om mijn 06 nummer; 06-53746072 met het verzoek om alleen s,avonds te bellen of te sms-en want overdag zit hij te goed weggeborgen.

Met pelgrimsgroet Ultrea
en ik zal Piet Geleijns nog wel informeren waar ik ongeveer zal zijn tegen de tijd dat hij weer eens naar frankrijk komt.

Groetjes Louis