aangekomen in 3e ijkpunt Vezelay

Hoi allemaal,
Na Brussel en Reims als beslissinspunten om verder te gaan, ben ik vandaag 25 mei op mijn derde punt Vezelay aangekomen. Ik blijf hier 2 nachten om even bij te tanken en ga dan verder richting Nevers.

41e dag 21 mei 11
Van Tonnerre naar Chablis

Ik zit net aan het ontbijt in Tonnerre als de stroom uitvalt. Ik zeg dat ik wel melk wil, maar Non Monsieur u heeft koffie bestelt en die komt zo. Gelukkig is de monteur er zo. Even naar de bakker om mondvoorraad en ik ben vertokken. Ik moet langs de kerk en het kerkhof om op het routje te komen, maar bij de kerk sta ik al stil vanwege geen aanwijzingen meer. Dan komt de pastoor er net aan om de kerk open te doen. We maken een praatje en hij wijst de weg. ik offer nog een eurootje vooer een kaars voor enkele bekenden die het heel goed kunnen gebruiken. een eindje verder weer stil, dan brengt een man me een eindje weg. Hij zegt dat de Cure me het verkeerde pad op heeft gestuurd. We lachen wat en hij weg. Op de eerst volgende kruising stopt een auto, er stapt een oudere man uit die zegt ook pelgrim te zijn geweest. Hij heeft ook in Sorges in een pelgrimsopvang geholpen. Nou Sorges dat ken ik wel want daar zijn Lieske en ik ook een aantal dagen wezen wandelen een aantal jaren geleden. Het is de streek van walnoten en truffels er is zelfs een truffelmuseum. Ik wil eigenlijk wel weg, want ik ben ondertussen al een uur bezig om Tonnerre uit te komen. Ik krijg van de man Gerard nog de tip om een stukje alternatief te lopen het is korter en gemakkelijker.
Als ik weg wil lopen komt net Yvonne er weer aan. De man wegt nog dat hij voorzitter is van de plaatselijke Rotary en zij het onderhoud van de pelgrimsopvang sponsoren.
Yvonne loopt door in haar eigen tempo. Dat doen we allemaal het liefste hoor ik ook van anderen die ik onderweg tegenkom. Het is een beetje eenzame weg de enige afwisseling is een nabije TGV lijn en om het kwarties suist zo een landraket voorbij. net madurodam, maar wel een hoop lawaai voor de omgeving. In het eerstevolgende dorp bij een middeleeuwse wasplaats eet ik mijn koeken op met wat water. Dan eeb dorpje verderop weer prijs met twee buurtende vrouwen. Ze vragen waar ik vandaan kom en houden dan natuurlijk ook van Tuuliep en fromage uit Goeda. ik probeer het kort te houden vraag vers water en daar gaan we weer. Puffend van de hitte loop ik tegen 14.00 uur het wijndorp Chablis binnen. Allemaal toeristen en overal wijnproeverijen. Ik wordt driftig gefotografeerd en op de film gezet. ik loop meteen door naar mijn hotelletje Les Lys de Chablis. het ligt wel een eindje buiten het dorp, maar is te doen. ik kom natuurlijk ook Yvonne weer tegen die omdat de camping nog gesloten was ook een hotel heeft genomen. Douchen, was inleveren en een heerlijk koele pint. De receptioniste is eerst wat afstandelijk omdat ik het nut van een copie van mijn paspoort niet inzag, maar later draait ze bij en komt na een uurtje al met mijn wasgoed schoon en gestreken aan. Ze geeft een tip voor een restaurant die avond in het dorp. ik regel nog mijn laatste overnachting voordat ik in Vezelay aankom.
Als ik er naar het restaurant toe loop lijkt het wat duur, maar voor 18 eurootjes heb je toch al een driegangen keuzemenu. Ik ben de eerste gast. ik neem de goedkoopste chablis, 25 cl voor 8 Euro. Dat moet nog wel kunnen, de kok doet zijn best en ik de rest. Nog een koffietje, onderweg nog een biertje en hop naar bed.

42e dag 22 mei 11
Van Chablis naar Auxerre

Ontbijt kan eigenlijk pas om 8 uur, maar ik ben om half 8 al beneden; De receptioniste van gister is nu ook ontbijtdame. Ze is heel vriendelijk en maakt zelfs mijn twaalfuurtje klaar. Gratis en service van de zaak. Ik zit net te ontbijten als ik een smsje krijg dat een goede bekende van me uit de carnavals wereld is overleden. Ik schiet even vol en krijg bijna geen hapmeer binnen. Ik wqeet hoeveel hij ervoor gedaan heeft om genezing te zoeken. het enige lichtpunt dat ik zie dat Lieske er weer en beke,de bij heeft in de hemel waar ze vroeger altijd heel veel mee kon lachen. Dan toch maar weer verder. Ik twijfel nog bij een weg bij het uitlopen van Chablis, maar een vroege mountainbiker wijst me in frans/engels of andersom de goede kant op. In een volgend dorpje orden ik even mijn kaartjes en daar komt Yvonne weer aangestoven. We krijgen een zeer steile klim, zij is al een stukje vooruit als ik zie dat ze een een tekentje heeft gemist en de verkeerde kant oploopt. Gelukkig is ze nog op roepafstand en komt ze terug. Als een klipgeit is ze binnen no time weer uit het zich en ik sukkel met mijn oude knoken op mijn gemakje bergaf over een pad met rolkeien. Het weer is wisselvallig en af en toe dreigt regen, gelukkig houdt Lieske het met wat windvlagen af en toe droog voor me.
het golft wat op en neer, maar echt zwaar zijn de paden nu niet. Ik loop weer te prakkizeren, ik voel me opstandig als ik denk aan Lieske en de man die ons nu ook weer ontvallen is. Het waarom en de zin van dit alles krijg ik niet beredeneert. Mensen die zo midden in het leven stonden, altijd voor iedereen klaar, worden ons op heel jonge leeftijd ontnomen terwijl anderen die heel oud zijn en waarvan ik weet dat ze graag zouden hemelen omdat ze me dat zelf verteld hebben gespaard blijven. Een antwoord van alles gods wil, is voor mij nu echt te kort door de bocht. Ik uit een paar fikse krachttermen waarbij ik zijn naam echt ijdel gebruik. Gelukkig is er niemand in de buurt en waait eea weg in de wind. Al lopende zakt het gelukkig weer wat weg en de diverse zondags wandelaars en trimmers die roepen geven weer wat power. Ik loop hoog bovenop de heuvels tussen de druivenranken en het is erg heet; je hebt wel een mooi uitzicht en kunt ver kijken. Waar yvonne zich bevindt kan ik niet zien die moet wel erg hard gegaan zijn. Ik zie Auxerre in de verte al liggen en zonder al teveel problemen loop ik er binnen. Het is er hardstikke stil terwijl het best een redelijke plaats is. ik wil de kerk de St pieter inlopen maar die is dicht. dan maar meteen door naar mijn hotel La Seignalay. Een Logis de France hotelletje waarbij de restaurantfaciliteiten prevaleren boven het hotel. Ook hier dus laten we de kamers karakteristiek noemen. De zoon van de baas is de kok en als ik mijn rugzak op mijn kamer heb gedropt staat er een halve liter Leffe klaar voor me. Hij lacht en zegt dat ik die wel verdiend heb. Opfrissen en nog even het oude centrum van Auxerre in. Echter alles is dicht ook de barretjes etc. Dus terug naar het hotel, aperitiefje en dan een smakelijk diner. Heb maar een kleintje wijn besteld want ook die is hier aan de prijs. ondertussen hebben de buren Riet en Piet nog gebeld. leutig om ook van hen weer eens iets te horen. Dan naar bed, want ik heb mijn rustuurtjes nodig.

43e dag 23 mei 11
Van Auxerre naar Cravant

Ik ben vroeger op dan ik wilde, maar toch maaar naar beneden. De zoon van de eigenaar is ner ook al weer. Ik vraag hoeveel uur per dag hij werkt, hij lacht en zegt TEVEEL. Hij is nu ook ontbijtboy en rekent af met vertrekkende klanten. Ik vraag voor een twaalfuurtje, maar hij heeft volgens mij geen zin om dit te maken dus dan maar naar de bakker. het is maandag dus de helft van de bakkers is gesloten en net die helft waar ik langs loop. Ik gok maar op het volgende dorpje VAUX 3 km verderop. Ook niks dan maar Champ de Yonne. De Yonne is een rustige rivier en leuk om, langs te lopen. In C de Y ween klein winkelcentrum, en ik durf niet verder te gokken dus daar maar wat ingeslagen bij de bakker. Ook daar zie ik Yvonne weer, zij heeft een afslag gemist en is over de grote weg gelopen vandaar dat ze weer voor me zit. na de inkopen kom ik 10 minuten verder een cafe tegen. Ik het terras op al is het valleen maar om te steunen. Ik bel dokter Arnold nog even voor advies pillen slikken. We praten nog wat bij en dan verder.
Het is weer lekker heet. rond 12.00 uur zie ik inde verte een parasol. Maar ook dewe gelegenheid heeft een vrije dag. Tegen half 1, een groot terras langs de rivier. Het is een restaurantje en ik kijk even wat er in de aanbieding is,een mooi menuutje voor 15.00 Euro incl een glas wijn. Er komen een paar nederlanders naast me staan. We maken een praatje en zij staan even verderop op de camping. Ze raden het restaurantje aan, maar zeggen wel om binnen te gaan zitten want op het terrras aan de rivier betaal je penning 16 en kan alleen a la cart worden gegeten. ik ook naar binnen, tijd zat en niet veel zin en zo ver is het straks ook niet meer lijkt me. Lekker zitten buffelen en om 14.15 uur weer verder. het is niet koeler geworden en het wijntje zit toch wel een beetje in mijn knieen. Maar ja. ik heb genoten. Na een paar uurtjes zweten loop ik het dorpje Cravant binnen waar mijn bedje wacht in Hostellerie St Pierre. Het hotel zit vol dus goed dat ik tijdig gereserveerd heb. ontvangs is wat stijfjes maar niet onvriendelijk. En om de was te doen is geen probleem. Ik krijg een speciale all in prijs. eten, slapen en ontbijt. Dus na het opfrissen neem ik een plaatselijk biertje. Er zitten overwegend duitsers en engelsen uit de grijze golf zoals ik en de andere dag blijkt ook een Nederlander op weg naar Marseille. Het eten is goed en de wijn duur. Beneden de 30 euro heb je niets voor een half flesje. ik bestel een glas 7,5 euro omdat ik de andere dag moet wandelen, maar dat kan alleen uit een fles die openstaat. No problem voor mij. De gasten zitten er bij het eten wat opgeprikt bij en ik heb best bekijks in mijn wandelbroekje en mijn sjaaltje van Lieske aan. ik zit ook regelmatig te schrijven. Het 6 gangen diner is goed maar erg zwaar, eigenlijk niet goed op elkaar afgestemd, maar ik ben natuurlijk ook heel verwend met de kookkunst van Lieske. Het interrieur van het restaurant is wat oubollig met plastic planten als kerststerren etc. Maar je kunt niet alles hebben natuurlijk. De dienster brengt na het diner mijn wasgoed en hop naar bed.

44e dag 24 mei 11
Van Cravant naar Vouzenay sur Cure

Om 8.00 uur ontbijt en wat daar klaar staat slaat alles. Nog nooit gezien en we zijn toch wel wat gewend. Volgens mij heeft de kok alles wat aan zoet en hartig in huis was op tafel gezet. Maar een 12.00 uurtje maken kan er niet af. Niks in huis meneer. ik ontbijt vorstelijk en eet mijn buikje heerlijk rond. Als ik afreken zie ik dat het flesje lokaal bier 9 euro kost en de was doen meer dan het ontbijt. Daarna naar de bakker die naast het hotel zit. Half stokbrood met ham, tomaat en cornichons, een vriendelijke glimlach voor 2 euro. Plus gratis advies om snel op de route te komen. Net buiten het dorp een fikse klim en ik voel het dure bier en wijn door mijn porieeen naar buiten geperst worden en langs mijn benen in mijn sokken zakken. In gedachten zie ik Lieske voor me op het smalle bospad lopen. Haar bruine afgestrainde benen kan ik me goed voor de geest halen. op smalle stukken liep ze altijd voorop omdat haar passen net iets groter waren dan die van mij en het voor haar gemakkelijker liep. ik loop door een gebied met veel uithollingen in de kalksteen rotsen die daar duizenden jaren geleden gemaakt zijn door vroegere bewoners door er sarcofagen uit te kappen. Ik heb er eigenlijk geen oog voor omdat er niemand is die met je meekijkt en dus ook geen meningen met elkaar kunt delen of wat er zo mooi aan is. Ik, loop rond lunchtijd door een dorpje weer het veld in en door onduidelijkheden weet ik eigenlijk niet meer waar ik precies zit. Dan plots een kruis en een bankje ook aangeduid op de kaart. Dank u lieske. nu eerst eten en dan verder. Na de lunch weer een fikse klim omhet eten te laten zakken. Omdat ik op de route geen slaapplaats vond moet ik een beetje om. Ik moet nog 2,5 uur als ik geen alternatief vind voor de laatste 5 km. Ik vraag een boertje en hij wijst me en pad waarmee ik minuten mopen bespaar. Wel even 100 meter langs een drukke weg maar dan weer een rustig pad. Om 15.00 uur bel ik bij mijn hospita in Vouzenay sur Cure aan bij B&B Charlotte. Weer een grote villa, supergrote slaapkamer boordevol antiek en brocante. De eigenares is dik in de tachtig maar super vriendelijk. Ze biedt me een biertje aan wat natuurlijk zeer welkom is want alles in het dorp is dicht. Geert belt nog uit turkije en een smsje van Ton. De eigenares maakt s,avonds een lekker maaltje klaar en om 21.oo uur lig ik in bed.

45e dag 25 mei 11.
Van Vouzenay sur Cure naar Vezelay

Om 7.30 uur ontbijt de oude dame heeft goed gezorgd. Ik mag zelf mijn lunchje samenstellen en doe Pintade pathe op mijn stokbroodje; Dus weer maar eens gemalen tullepetaon. Zij vertelt dat ze 3 kinderen heeft en haar zoon van 66 kunstschilder is, wat blijkt uit het onnoemelijke aantal schilderijen en tekeningen die in haar huis hangen. Ze was 19 toen ze trouxde en zwanger knipoogt ze, wat in die tijd een echte schande was. Ik reken af en vertrek. Ik moet over een brug die eigenlijk afgesloten is, maar als pelgrim mag je er toch overheen. ik heb een alternatief wegje gezien waarmee ik 4 km afsnijdt dus 1 uur lopen. ik twijfel eigenlijk maar neeem de gok aan Lieske vragend iemand langs te sturen om mijn keuze te bevestigen. Het duurt een klein half uurtje maar dan een auto en gelukkig zit ik op de goede weg. Ik hoef dus niet ver vandaag 16 km en het loopt met af en toe een rottige afdaling goed. ik ben superblij met mijn stokken, want vaak is het erg stijl. Ik sta om 11.30 uur nog een half uurtje lopen van Vezelay af. Ik besluit eerst te lunchen en daarna verder te gaan anders kom ik aan als alles dicht is; Dan komt yvonnen weer langs zij heeft de officiele route gelopen. Ze gaat verder en ik kort na haar ook. Na een fikse klim kom ik boven bij de kathedraal van Vezelay. Ik zie Yvonne en we maken wat foto,s. daarna naar de VVV voor onderdak. Bij de pelgrimsopvang kun je pas na 16.00 terecht en het is niet zeker of er plaats is en of je er meerdere nachten kunt blijven. Dus ik kies voor hotel Le Compostel en Yvonnenvoor de jeugdherberg. er lopen nogal wat toeristen dus we staan weer regelmatig op de foto. Ik heb 2 nachten geboekt omeen rustdag te nemen. Ook omdat ik met een andere kaart ga beginnen en die moet leren kennen. ik krijg van de hotelhouder nog zijn portable pc, maar die werkt jammer genoeg niet goed, dus moet ik alsnog naar de VVV waar ik een tijdje mag Pc en. Daarna rust, aperitiefje en diner tussen de toeristen, echt veel santiagolopers zie ik niet. Dan vroeg naar bed.

46e dag 26 mei 11
Verblijf in Vezelay

uitgeslapen en dan uitgebreid ontbijt omdat het hier veel op toeristen is afgestemd. Ontbijt kan pas om half negen. ik vraag echter of het vrijdag om half acht kan. pas de probleme zegt de waardin als ik dan vanavond maar afreken want zij komt pas om half negen. Het weer is vandaag betrokken en regenachtig ? geeft niets als het morgen dan maar weer droog is. Ik ga naar de kathedraal voor wat foto,s en kaarsjes. In de kribte krijg ik het echter wel te kwaad met de gedachte dat ik hier samen met Lieske had kunnen NEE had moeten staan. Ik schrijf een boodschap in het gebedenboek en zoek wat afleiding door naar een franse rondleiding van een zuster te luisteren. Ik krijg een stempel in mijn credential en besluit om naar de avondmis van 18;30uur te gaan. Dan richting koffie. Ik kom langs het franse Compostella genootschap en loop binnen mede omdat ik Yvonnen aan slaapadressen richting Le Puy te helpen. Echter ik krijg nog een mooie stempel en leg mijn Pc probleem van vandaag voor ivm de gesloten VVV. pas de probleme als ik vanmiddag terugkom, kan ik die van hen gebruiken. vandaar dat ik mijn verhaal tot nu kon bijwerken. Dadelijk nog een pintje, wat rusten en proberen de komende dagen onderdak te vinden. Een kapper of pedicure is hier niet dus alles moet nog maar een beetje doorgroeien.

Nadat ik bij het franse genootschap ben weggeggaan wat gedronken en terug naar het hotel. Even gerust en opgefrist. Ik wil om 18.30 uur naar de mis in de cathedraal. Daarna heeft Yvonne ghevraagd om nog en keer samen te gaan eten, want morgen scheiden onze wegen. Zij gaat Richting le Pluy en ik richting Nevers. In de cathedraal is de vesper nog bezig als ik binnenkom. Het nonnenkoor van de Franciscanessen klinkt prachtig. Direct daarna begint de mis en iedereen op het altaar blijft staan. Allemaal in het brcaat wit gekleed wat in de belichting een extra dimensie krijgt. De kerk loopt ook voller met zowel toeristen, pelgrims als bewoners. Ik tel al bij al wel een 25 mensen p het altaar, waarbij de nonnen zowel zingen als diverse instrumenten bespelen. Het is een zeer sfeervol gebeuren. De mis wordt in het Frans gedaan en wat opvalt is dat de mensen veel langer blijven staan ten opzichte van bij ons.
Bij de vredeswens komen zowel nonnen als priesters allemaal de kerk in om de geloveigen de hand te drukken. Het valt me op dat er bij de nonnen veel jonge vrouwen zitten. Ik ben heel emotioneel en knijp mijn knokkels wit om mijn tranen te bedwingen. Ik ga tegenwoordig altijd zo ziten dat er een stoel naast me vrij blijft en kijk naar rechts of .... ?? Je weet immers maar nooit. Ik voel Lieske heel dicht bij me en denk wordt nou eens wakker uit deze boze droom man, maar ik ben wakker natuurlijk. Als de communie begint sluit ik aan in de rij en let goed hij zij dit hier doen. Want elek parochie heeft tch zijn eigen gewoonten. Je ontvangt hier niet alleen de hostie, maar moet ook uit de kelk drinken. En je moet echt drinken, want als ik bescheiden als ik ben de hostie in de wijn wil soppen, trekt de non de kelk terug en gebaart dat ik eerst de hostie i mij mond moet nemen en dan drinken. Oke, Als ik een teugje neem geeft heft zij de onderkant van de kelk nog wat op om weker te zijn dat ik genoeg binnenkrijg. Als ik terug zit denk ik aan pastoor Fons van Hees om dit ook in de OLVrouwekerk in te voeren. Niet oneerbiedeig bedoeld, maar samen met fundraiser Ge Nolle inzake om meer geld voor de restauratie binnen te krijgen moet hier iets mee te doen zijn. Ik denk maar aan om "niet te missen" miswijn te gaan verkopen. Hier in Frankrijk hebben ze best nog kelderrestanten liggen. De mis loopt ten einde en na de zegen, gaan alle aanwezigen op het altaar in processie naar de kribte. Prachtig om al die in het wit geklede gestalten al zingend voorbij te zien trekken. Ik loop na de mis op mijn gemakje door Vezelay. Alle toeristen zijn nu weg en het is heerlijk rustig. Vezelay is een aardig dorpje om eens te vertoeven en de grote kracht is natuurlijk de cathedraal en de middeleeuwse gebouwen. Er wonen zelf maar 500 mensen dus in stille tijden heerlijk rustig. Ik ga met Yvonne nog wat eten en wisselen nog wat gegevsn uit. Zij heeft gelukig een aantal adressen gevonden voor onderweg die de overnachtingsproblmen deels oplossen. Om een uurtje of tien naar het hotel en oogjes toe.


Bedankt allemaal nog voor de steun op afstand en de vaak leuke en humorvolle reacties.

Louis