Klimmen, dalen en veel zweet.................

Hoi beste volgers en ander goei volk.

ik zit op het gemeentehuis van Razac sur l'Isle en ben dus één km van mijn routje af moeten wijken richting St Astier om een bedje te vinden. Het is hier niet groot, maar ze zijn wel klantvriendelijk bij de gemeente. Het mooie is dat ze de tijd bijhouden wie er op de PC. Ook zit er op de Pc een tijdslot dnk ik want +/- om de 20 minuten sluit hij automatisch af. Ik moet dus regelmatig de zaak even saven anders ben ik steeds alles kwijt wat ik getypt heb. Maar hier gaan we dan.
Eerst nog even aan alle mensen die met vakantie gaan, GENIET ER VAN.
Ik zal jullie reacties missen en mogelijk willen andere mensen eens reageren ik ben overal blij mee.

Ik ben zelf al een aardig stuk op weg nu en kom de komende weken door de volgende plaatsjes:

Mussidan
Saint Foy la Grande
Pellegrue
Saint Ferane
La Reole
Bazas
Captieux
Roquefort
Mont de Marsan
Saint Sever
Hagemau
Orthez
Sauveterre de Bearn
Ostabat
Saint Jean Pied de Port (Spaanse grens) Dat is totaal nog een 360 km.

Als alles goed mag blijven gaan duik ik dan Spanje in naar SdC. (ruim 800 km). Eer ik aan de spaanse grens ben duurt nog wel een 22 tal dagen denk ik, want sommige dagtochten zijn erg lang en moet ik dus opknippen en ook een rustdagje plannen natuurlijk.
Ben je in de buurt, bel/sms van tevoren en ik betaal het dineetje. 06-53746072


81e dag 30 juni 11
Van Perigueux naar Razac sur l'isle

Ik kan v/a 7.00 uur ontbijten dus dan sta ik ook gepakt en gezakt beneden. Het wordt vandaag weer warmer heeft de TV gezegd, dus een beetje op mijn voorwerk. Ik babbel nog een beetje met de hoteldame die ook veel wandelt en ga dan weg. Nog even langs de stationsrestauratie om een sandwich met rauwe ham (heel lekker) en dan stappen geblazen. Ik zit aan de route dus meteen meters maken. Ik moet nog even iets rectificeren van gisteren over de route aanduiding. Ik heb eea nog even nagekeken, maar in de streek waar ik zit hebben ze eenheel actieve Jacobsvereniging. Die zijn de oudste routes in kaart aan het brengen en pijlen plaatsen. Aan de rest doen ze niets, dus ik had gisteren gewoon door moeten lopen waar ik dacht dat het mis ging. Het is echter wel zo dat er nu drie routes door elkaar lopen en ik dus niet alleen op de pijlen moet lopen, maar ook de tekst in het boekje goed moet volgen. Het is net als met de Grote Routepaden dat ze door, naast en evenwijdig aan elkaar kunnen lopen. Dus extra alert lopen en goed kijken welke tekens er hangen.
Ik ben Perigueux snel uit en het begint meteen al met een klim van enkele kilomersters. Mijn tong hangt op mijn schoenen als ik boven ben. dat belooft wat en dat is ook zo. Ik was wat aangedaan toen ik de stad uitliep, maar zit direct in de werkelijkheid. De weg slingert door bossen, daalt en klimt en het is erg opletten op de bospaden met rolkeien en uitstekende wortels. Eén misstap en je kunt naar huis. Dus rustig aan Lowieke en denk om de knookjes. Ik hoef vandaag niet zo ver dus tijd zat. Als ik het dorp Chancelade in loop waar een grote abdij staat zie ik een andere wandelaar, hij lijkt op de franse duitser van een paar dagen geleden, maar dichterbijgekomen is het toch een ander. We maken kennis en hij is een fransoos uit een dorp onder Parijs. Hij is 1 juni vertrokken en loopt op een algemene wandelgids. Niet erg handig lijkt me, maar als hij dat wil vind ik het goed hoor. Ik ga de abdij bekijken en als ik buiten kom is hij weer weg. Er komt juist een dame aan die vraagt of ik iets nodig heb. Graag wat vers water natuurlijk en als het kan een stempel in mijn credential van de abdij. Zij is vrijwilligster in de abdij en doet hand en spandiensten. We nemen afscheid en ik maak nog wat fotos en steek een kaarsje op in de kerk van de abdij. Dan verder weer de woeste bossen in en nu moet ik echt ook vlgs het boekje op de tekens letten het loopt constant door elkaar en ook de afstanden tussen de verschillende punten lijken me niet altijd correct. Waar het 500 meter is, ben ik zo en waar men zegt 150 meter loop ik bijna een kwartier. Het zij zo als ik maar niet verdwaal, maar daar waakt Lieske voor. Ik ben aan het dalen vanuit een bos naar een betonnenen weg als plots de fransman mij tegemoet komt. Ik ben verdwaalt zegtie en zie geen tekens van compostella meer. Ik zeg dat ik de goede kant oploop en vraag of hij meeloopt. Maar nee, hij loopt terug naar een kruispunt om opnieuw te beginnen. Dat kan natuurlijk en zeker als je zoals hij geen enkel referentiepunt hebt waar je zit. Ik loop verder en zie wel een teken en denk dat hij dat gewoon gemist heeft. Als ik later even rust komt hij weer voorbij en hij is me later toch nog achtreop gelopen en heeft het teken nu wel gezien.
Het wordt weer lekker warm en heet zweet spuit eruit, als ik even op mijn kaart sta te kijken om te orienteren hoor ik een boertje roepen: par ici, par ici. Dat weet ik wel, maar even kijken waar ik ben ja. Vriendelijke man en ik krijg vers water van hem. Het terrein wordt wat platter, dus het schiet wat beter op en tegen 13.30 uur loop ik Razac sur l'isle binnen en meldt me bij hotel Le Sorbier. Mooi op tijd voor te douchen en een pintje. En natuurlijk de dagelijkse speurtocht naar een Pc.
Na het bijwerken van mijn verslag ga ik wat drinken en dan even siesta. Om 19.30 uur eten en de kok/eigenaar is meesterkok. Aan de menuprijs zou je dat niet zeggen, maar wat er op tafel komt liegt er niet om. De man is ook liefhebber van bluesmuziek merk ik want op de achtergrond klinkt de melancholieke klanken van blueszangers. Ook van één van onze favorieten " Muddy Waters" die Lieske en ik voor de eerste keer hoorden in een bluescafé in Gent. De andere dag meteen een paar CD,s gekocht van deze man. Dan komt bij mij natuurlijk ook weer emotie boven en denk waarom moet ik nu alleen de tocht afleggen waar we samen zo naar toe geleefd hebben en mag Lieske nu niet tegenover me aan tafel zitten.
Onbegrijpelijk en zo oneerlijk vind ik nog steeds..........