Even een stukje platte weg........................

Hoi allemaal,

Weer gelukt om een Pc te krijgen. Nu bij mijn B&B in Neuvic sur l'isle. Ze zijn pas begonnen met kamerverhuur en ik ben hun eerste klant. Heel aardige mensen die niet weten wat ze allemaal moeten doen om het naar de zin te maken. Straks verder hierover in mijn verslag.

82e dag 1 juli 11
Van Razac sur l'isle naar Neuvic sur l,isle

Echt goed geslapen heb ik niet en ik lig al lang voor 6 uur wakker. Om 7.00 uur ontbijt, ik heb het nog gevraagd, maar als ik beneden kom, alles gesloten en het brood van de bakker staat nog buiten in een zak tegen de voordeur. Potverdrie zachtjes uitgedrukt, maar ik zal moeten wachten, had ik gisteren maar afgerekend denk ik dan had ik weg kunnen gaan.
Het ontbijtmeisje komt tegen half acht, ze zegt dat ze te laat is, maar dat wisten we al. Snel komt de koffie en ik neem alavst een yoghurtje. Stokbrood / jam en afrekenen. het kind vergeet de kamer te rekenen en als ik daar iets zeg o ja en verder geen bedankje of zo, maar dat wal wel aan mijn uitstraling liggen want ik kan soms verdomd lelijk kijken zei Lieske wel eens. Dan op weg en ik moet eerst een kilometerthje doen voor ik an de echte tocht van die dag kan beginnen. Het begint mooi met een plat stuk langs het kanaal van de Isle. Dan wat vals plat en vervolgens wat golvende wegen die elkaar flink afwisselen vwb terreien, daarom maak ik ook wat fotos om een indruk te geven wat ik tegen kom. dan tot Saint Astier moet ik 4 km langs een tweebaans snelweg, dat loopt niet echt lekker met het gezoef van de auto,s langs je, maar er is geen alternatief. Als ik langs die weg loop plotseling loslopende honden. En daar heb ik het echt niet op, een grote en een kleine hond. Ik steek zsm over, maar ze hebben me ook gezien en komn mijn kant uit. Nu zweet ik pas echt en ook van angst, want je weet niet wat er gebeurd. Ik zwaai met mijn stokken om het verkeer te waarschuwen, maar ook om auto,s tussen mij en de honden te houden zodat ik altijd bij iemand in de auto kan springen. Het hemlpt een beetje en alleen de kleine hond komt mijn kant uit. Ik zwaai met mijn stok en hij druipt af gelijktijdig de grote hond meenemende. het verkeer gaat weer rijden en ik zet een tandje bij steeds omkijkende of de honden niet terug komen. Dan loop ik Saint Astier binnen en recht naar de kerk om een kaarsje op te steken voor een familielid die een ongeluk heeft gehad. Als ik buiten kom roept een ouder vrouwtje dat ik even over moet steken. U bent pelgrim zegt ze en als u het lust krijgt u een tablet chocolade, want die krijgt iedere pelgrim die ik zie. dat kun je natuurlijk niet weigeren. Ze haalt de tablet en ik zeg dat ik in SdC een kaarsje zal offeren. Graag zegt ze maar niet voor mij, want ik ben 94, maar doe het maar voor mijn 2 kinderen en 8 (achter) kleinkinderen. Dan koffie en een koek en ik koop nog een sandwichke. het terrein blijft plat, het wordt wel heter dus ik besluit niet te lunchen, maar meteen door te lopen naar mijn B&B in Neuvic sur l,isle. ben daar om 13.00 uur en wordt koninklijk ontvangen door de eigenaren Colette en Jean Jacques Pychauder. rugzak af, zitten, water, bier en eten. Ik protesteer en zeg dat ik een sandwichke heb, maar ze hebben nog warm eten en dat moet ook op. Dus een patheeke, pasta met spek, kaas en een zoet toetje. paar glaasjes rosé en dan mag ik pas naar mijn kamer. Blijkt eigenlijk een apart huis te zijn onder dat van henzelf. dus ruimte zat.
Dan weer uitpakken douchen etc. dan wat drinken en alvast wat koeken kpen voor de andere dag anders moet ik morgen helemaal terug lopen. Dan terug B&B waar ze al op me zitten wachten met het aperitief. Ik zou eerst in het dorp eten, maar ze krijgen vrienden uit Duinkerken op bezoek waar ze voor kokt en kan ik meteen met de familie mee eten. Het blijkt dan ook dat ze pas begonnen zijn met hun B&B en dat ik de allereerste gast be en ook nog pelgrim dus daar moet opgedronken worden. Ik mag de wijn uitkiezen, moet overal eerst van opscheppen en het wordt een gezellige en smakelijke boel. Jan en Tonny Blommers van Drukkerij Burgerhout bellen nog, vertellende laatste nieuwtjes uit Roosendaal en willen mogelijk richting Spanje komen om mij te zoeken. Zou hartstikke leuk zijn, maar het is hun vakantie,dus ze moeten maar kijken, ik neem er eventueel wel een vrije dag voor. dan terug naar het gezelschap en we nemen nog een degustiefke om het eten te laten zakken. Als ik terug op mijn kamer kom blijkt de kat door het open raam naar binnen te zijn geklommen en an mijn koeken heeft gevreten. Eigens schuld dikke.....
Ik puzzel nog wat en val in slaap.

Op naar het volgende verslag

Louis