Eindelijk een halve dag droog

Hoi beste volgers,
Ben vandaag in Pamplona aangekomen. Ik had het voornemen om eventueel nog een paar km verder te lopen, maar het traject wat ik nu loop is zeker niet gemakkelijk. Was er in Frankrijk veel vals plat, hier zijn veel valse stijgingen dus ook dalen. Volgens de kaart zou ik langzaam van 1400 meter naar een 750 meter moeten dalen, maar dat gaat zeker niet geleidelijk. Ik moet nog een heleboel bijwerken, ga kijken hoever ik kom, want ik ben moe en heb net wat tapas gegeten en 2 glazen wijn op, maar ik zit nu in een internet cafe, dus nog geen sluitingstijd gehoord. Voor ik verder ga op, eerdere verslagen en nog dagen afwerken, nogmaals bedankt voor jullie lieve reacties, want de laatste dagen waren zowel lichamelijk als geestelijk best zwaar. Maar we doen ons best. Tot later, ga eerst even terug naar vorige dagen

106e dag 25 juli 11
Van Roncevalles naar Zubiri.
Ik ben vroeg wakker en zie dat de canadees ook al uit bed is. Goed idee, want gisteren bij het douchen was het al dringen en er zijn ook maar drie wasbakjes aan onze kant. Snel naar het badgedeelte en daar is het nog heel rustig: Scheren, kort douchen en inpakken. De drukte in de badcel valt mee, blijkt ook dat veel pelgrims zich vorige dag al voor twee dagen hebben gewassen, want ze stappen zo uit bed in hun wandelkloffie en zijn weg. Er zijn ook veel vroege vertrekkers die perce verzekerd willen zijn van een goedkope slaapplaats in een pelgrimshuis en daarom bijna in de donkerte op pad gaan. Oke ieder doet wat ie wil. Ik heb een wegwerphanddoekje gekocht voor twee kwartjes dus mijn spul is nu allemaal droog. Het signaal regen is weer gegeven, dus regenpak aan. Een snelle bak koffie uit de automaat, want spanjaarden ontbijten niet of nauwelijks en op pad. We spreken af dat we met een paar mensen in een bar in een dorp 3 km verderop zullen ontbijten, want daar zijn ze er wel op ingesteld. En dat blijkt zo te zijn, er is van alles te koop, van hartig tot zoet en de drukte van wandelaar/pelgrims is er dan ook naar. Moet voor de volgende dagen toch eens kijken hoe ik it dringen kan omzeilen, want in de rij staan is niets voor mij. Vlgs de berichten zou het wandelgebied vandaag langzaam aflopend zijn en het eerste stuk is ook zo. Het is echter alleen maar een blijmaker, want het gaat op een gegeven moment weer aardig golvend op en neer met stugge steile klimmen en even glibberige afdalingen. Ik loop een stukje met de canadees mee, maar hij gaat sneller en mijn tempo op hem afstemmen is niet goed voor mij, dus misschien tot later. Even verderop staat de oude ierse dame weer naar adem te happen. Ik maak even een praatje met haar en ze zegt dat ze dit niet verwacht had. Eerst nog een sigaretje en dan kom ik weer wel op gang zegt ze. Eigenlijk onverantwoord, want het wandelpad is echt heel slecht.
Het regent stug door en tegen een uur of 11 kom ik door een dorpje waar een barretje open is. Weer lekker druk, maar de dame die achter de toog staat heeft alles goed onder controle. Koffie en drankjes en afrekenen doet ze zelf en etenswaar wordt op luide toon naar de keuken doorgegeven. Ik neem een koffietje en een stuk tortilla met brood en neem nog een boccadillo con jamon (broodje rauwe ham)voor onderweg. Binnen enkele minuten is het klaar.
iedereen zit buiten, want binnen is maar voor 5 man plaats. Ik nuttig mijn broodje en koffie en ga verder. De canadees zit weer bij me, hij heeft een voetprobleem, maar even later gaat hij er weer vandoor en op een gegeven moment ben ik hem kwijt. Ik ben bijna op de plaats van bestemming en dan haalt hij me weer in. Was op zoek naar een droge plaats om zijn voet te verzorgen en heeft een pijl gemist. 1,5 km verkeerd en dat hakt er toch in met zulk slecht weer. Net voor onze aankomstplaats nog een zware afdaling waar in de gids voor gewaarschuwd wordt en met deze nattigheid spiegelglad. Ik doe rustig aan, weet ondertussen dat heel aankomen belangrijker is dan de tijd. En om 13.15 uur loop ik Zubiri binnen: Kom meteen langs de pelgrimsopvang, maar ik wil even wat privacy en niet op een slaapzaal. Aan de overkant is een pension, dus aangebeld en om 13.30 uur heb ik mijn kamer in pension "Uzoa". Moet de badkamer wel delen met een meisje, maar dat vind ik niet zo erg. Mijn schoenen zijn modderklompen en mijn regenbroek is tot aan het kruis met vuiligheid besmeurd. Ik vraag de hospita of ik zo binnen mag. geen probleem tot in de keuken en dan uittrekken. Ik zeg dat ik eerst even ga douchen en straks de vuile spullen schoonmaak. Uitpakken, in bad en als ik in de keuken kom blijkt de hospita alles al te hebben schoongemaakt. Ze heeft zelfs kranten in mjn schoenen gedaan om ze sneller te laten drogen. Gouw mens. Ik kan om een pint en ben te lui om en Pc te vragen. Ik zie nog mensen van de vorige dag en we spreken af samen te gaan eten om 19.00 uur. 6 mensen aan tafel, 1 engelse, 2 canadezen, 1 duitse, 1 zwitserse en 1 nederlander. Er is een all-in 3 gangen pelgrimsmenu voor 10 euro incl, brood water, en wijn. Het zijn geen erg grote porties en de frites is zo op natuurlijk. Ook de wijn zit er zo in. Ik heb gezien dat er met hoeveel man je ook aan tafel zit er altijd maar 1 fles wijn op tafel staat. Ieder zit naar elkaar te kijken wie het laatste frietje zal pakken, maar ik zeg dat je gewoon meer kunt vragen als je niet genoeg hebt. Moet je dan niet bijbetalen is de vraag. Ik zeg dat zien we dan weer wel en bestel, brood, frites en een fles wijn bij. De meesten hadden eerst geen dorst meer, maar nu er nieuwe wijn is wil iedereen weer wel.
Ik vraag als we afrekenen wat het meer kost, maar er wordt niets meer voor gerekend. Ik neem nog een koffietje, internet nog wat, maar het bed roept en gelukkig gaan ze sluiten. Ik ga naar bed en denk aan onze 43e trouwdag die het vandaag van Lieske en mij was. Door regen en zwaar terrein vandaag niet veel tijd voor gehad. Normaal was de gewoonte dat we met z,n tweeen een weekendje weggingen, meestal Brussel als we zoiets te vieren hadden en nu lig ik hier alleen met de gedachte aan haar. Ik kijk wat TV om even wat afleiding te hebben en val dan toch in slaap.

107e dag 26 juli 11
Van Zubiri naar Pamplona.
Ik zit om 7.00 uur aan de koffie en een paar croissants in het barretje naast het pension. Ben de eerste klant, maar de barman heeft ook niet veel meer te eten dan wat koekjes en cakejes. Als er wat meer volk binnenkomt ga ik weg nadat ik mijn regenpakkie maar weer heb aangetrokken want het is nodig. Mijn plan was oñ vandaag een paar kilometer meer te maken en door Pamplona heen te lopen, maar ik besluit al snel om dat niet te doen, want erg hard ga ik niet vooruit in de regen en gladde verraderlijke paden. Sommige stukken zijn wel bestraat met natuursteen, maar daarom niet minder gevaarlijk. Het is daarom constant naar de grond kijken en wil je de omgeving zien dan stil staan. Bovendien beslaan de glazen van mijn brilleke constant, dus moet ik nogal eens poetsen. In het eerstvolgende dorp is het weer een drukte van jewelste bij de bar, dus ik loop maar een stukje door, heb tenslotte toch wel wat gegeten voor ik vertrokken ben. Kijk in een dorp verderop weer wel. Want dat is wel een verschil met Frankrijk, hier is bijna altijd wel wat, soms staan er automaten, maar vaak is er wel iets open. Ook het wandelgebied is nogal anders, het stijgt en daalt constant erg en mijn knieen en dijbeenspieren krijgen het nogal te verduren. Ik heb sinds lange tijd weer wat spierpijn als ik stil gezeten heb. De natuur is wel weer mooi, bergen met vergezichten, dalen door het groen en langs riviertjes af. Ik wordt weer ingehaald door Yves de canadees en net als we een dorpje in lopen staat onze ouwe ierse weer te puffen. Ze is zo verstandig geweest om haar plannen aan te passen en per dag maar 5 km te doen en zich elke keer een stuk met de taxi te laten vervoeren zodat ze s,avonds mensen ziet die ze de eerste keer is tegengekomen. Er staat een bordje dat we een barretje tegenkomen en dus koffietijd. Het is een spaanse jongen die voor het huis van zijn ouders een kraampje heeft weggezet om in de vakantie wat bij te verdienen. Klanten zat met die pelgrims die allemaal boorbij komen en de versgeperste sinaaaappelsap gaat vlotjes van de hand. Ik loop door een donker eikenbomen bos langs een riviertje en hoor plots vage stemgeluiden uit de bossages komen. Rare gewaarwording en ook en beetje eng, want je ziet geen mens. Een stukje verder wordt het wat open en kan ik de rivier zien, blijkt dat er een stel aan het kajakken is en dat wil wel nu het water erg hard stroomt dor de regen. Ikke wel opgelucht.
De regen verandert in miezer en en eindelijk wordt het droog. Regenpak uit want het zweet ontzettend, pijpen van wandelbroek in mijn sokken, want het is nog erg modderig en anders zit je broek binnen de kortste keren onder de zooi. Gevaar is dan wel dat je gemakkelijker een steentje of zo in je schoen krijgt en op een gegeven moment voel ik ook iets. Kan nergens gaan zitten om mijn schoen uit te doen dus wacht maar even of ik er last mee krijg tijdens het lopen. Ik voel het onder mijn voetzool langzaam naar voren bij mijn tenen gaan en dan niets meer. Straks maar even kijken. Omdat er veel jongeren lopen die mij voorbij steken loop ik gelukkig toch af en toe een stuk alleen, dat is wel zo prettig en de kettinghonden houden zich rustig. Dan kom ik plots en in stedelijk gebied en om 13.00 uur loop ik Pamplona al binnen. Eerst naar de kathedraal voor een kaarsje voor behouden aankomst. Ik loop echter tegen een kassa aan, omdat het ook een museum is. Ik zeg dat ik pelgrim ben en alleen even wil bidden en een kaars opsteken. Alleen bij een mis is de toegang gratis zegt de dame tegen me. Ik vind dit maar raar, ben een beetje recalcitrant en zeg dat dit toch niet de bedoeling kan zijn. De dame geneert zich wel, zegt dat het een hele mooie kathedraal is maar ik mag niet binnen. Ik heb geen zin om te betalen om te bidden en zeg dat ik wel een kaars opsteek in een armere kerk. Daarbuiten heb ik al zoveel mooie kathedraals gezien in mijn leven en staat voor mij de mooiste kerk in Roosendaal.
Dan naar de VVV, want ik moet wel slaapplek regelen. Wil weer niet in de opvang en de VVV dame regelt binnen de kortste keren en goedkope kamer in de binnenstad in Hostal LLuis, van Pamplona die erg mooi en aantrekkelijk is. Opfrissen, wat drinken maar ik ben te laat om te ten in een restaurantje. geen nood want de Tapas in de barretjes zijn fantastisch. Daarna een Pc opgezocht om wat bij te werken. Als ik daar buitengegooid wordt om 20.30 uur omdat ze even gaan eten, ga ik eerst pinnen en zoek dan zelf een restaurantje. Keus zat, want Pamplona is een gezellige stad. Een groot plein met veel terrassen, waar vlgs mij alleen toeristen zitten en gemolken worden. Maar in de straatjes er om heen het ene barretje naast het andere, iedereen staat buiten aan staantafels of wijnvaten en het is beregezellig. Hier had Lieske zich ook zeer op haar gemak gevoeld, daar hield ze van. Glaasje wijn en een schaaltje tapas, luisteren naar het geroezemoes en leve het leven. Ik vind een klein restaurantje, no niet veel volk, want de spanjaaren gaan altijd laat eten. Ik neem een driegangenmenuutje met een karafke wijn, laat het me smaken en ga dan naar bed. Echt lekker in mijn vel voel ik me niet, maar ik moet verder morgen. Als ik net op bed lig voel ik wat kriebelen op mijn voorhoofd, denk dat het weer een vervelende spaanse vlieg is en val in slaap.

Tot morgen


Louis