De accu wordt weer opgeladen.........

Hoi allemaal,
Ik zit nu in El Burgo Ranero. Het moet een aardig autenthiek spaans plaatsje zijn met nog veel lemen huizen, maar nog geen tijd gehad om even rond te lopen en eventueel een fotootje te schieten. Wel is het zo als ik uit het raam van mijn kamer kijk naar een dorre omgeving dat het op een westernfilm lijkt, waar uitgedroogd onkruid over de vlakte waait, alleen de filmuziek ven Henri Moricone op de achtergrond ontbreekt nog.
Ik heb de laatste dagen zoals eerder gemeld heel veel positieve en opbeurende reacties gehad, die me geholpen hebben om de draad weer op te pakken. het is niet alleen voor mij een steun, maar ook voor Annie denk ik dat zoveel mensen het goed menen met mij dus ook met Geert. Als we allemaal proberen en beetje power aan Geert te geven door aan zijn herstel te denken moet het goedkomen.
Ik ga eventerug naar het vorig verslag en kom dan weer terug met een vervolg.

123e dag 12 aug 11
Van Calzadilla de la Cueza naar Sahagun.
Ik kan vanaf 6.00 uur ontbijten, maar dan is het nog donker en om 6.45 uur zit ik aan de toast, ham en een cakeje. Er komt een duits stel bij me zitten die ook van huis uit vertrokken zijn begin mei. Ik voel me nog niet helemal okselfris en ben nog wat vermoeid, teken dat ik even gas terug moet nemen en net te snel moet willen lopen. Als ik op pad ga is het lekker rustig en nog koel. Het pad is goed om te lopen, wel naast een autoweg, maar druk is het ook daarop niet. Na een km of 3 komt de duitse man mij voorbij, zijn echtgenote zie ik niet, maar dat gebeurt wel meer omdat de ene sneller loopt dan de andere. Hij kijkt echter wel regematig om, maar steggelt door tot hij plots uit mijn gezichtsveld verdwijnt, ook dat komt meer voor als iemand bv een sanitaire stop maakt in het gras.
Ik loop lekker door en om 10.15 uur heb ik al meer dan de helft van mijn 22 km er op zitten dus tijd voor koffie. ik passeer nog een dorpje met wat lemen huizen en een klein kerkje dat open is en er zit een kosterke die stempels in je credential zet, het is en aardig mager manneke en kan zo uit een kerstverhaal zijn weggelopen. Ik steek een kaarsje speciaal voor Geert deze keer en stop wat extra,s in de offerblok zoals ik beloofd had dat ik zou doen na het debacle in de kathedraal van Pamplona waar ze entree vragen om binnen te komen. Ik wil nog een foto van het kerkje maken, maar alle bomen die ze in de buurt hebben staan tegen het kerkje aan zodat er bijna niks van te zien is. Dan verder en 2 km verderop een ander dorp en cafeeke. koffie, broodje etc. Er komen 3 italianen van de verkeerde kant aangelopen, want ze zaten vanochtend nog in de Hostal waar ik zat. Zij blijken stukken naast de grote weg te hebben gelopen. Dat kan natuurlijk ook, maar ik zoek meer de rust van het binnenland. Ik maak nog een praatje met een jong duits stel wat lekker in een boccadillo met tortilla zit te happen en bedenk dat het voor mij weer even geleden is dat ik dit gegeten heb. Met al die eieren durfde ik geen wind meer te laten want alle bloemen achter mij lieten spontaan hun kopjes hangen.
Ik moet nog en km of 6 naar mijn bestemming als ik wordt ingehaald door 4 italiaanse fietsers. Waar ik vandaan kom. Ollanda, er heeft iemand zijn credential in het kerkje laten liggen, maar dat is en franse. Het is naturlijk erg jammer als je dat ding kwijt raakt, want ik denk dat ze in SdC onverbiddelijk zijn als je zonder dat papiertje aankomt.
Het wordt weer heter en ik ben blij dat tegen 12.30 uur Sahagun binnenloop en direct door naar de VVV. Het meisje spreekt geen engels en ik wel Roosendaals spaans dus we komen er wel uit. Ik vraag een slaapadres en aan de overkant staat "Hostal La Caderniz" waar ik zo een kamer heb. Het stinkt wel wat naar de rook, maar ze hebben geen rookvrije kamers. Rugzakje open etc. Douchen en ik kan mijn lingeriesetje buietn hangen bij de schone lakens van het hotel. Normaal doe ik tegenwoordig eerst siesta voor het bekende pintje, maar ik heb wat honger en ga meteen wat eten. Dan rust, even het plaatsje in, maar het is een gat waar weinig van uitgaat en weinig interessants te zien.wat later een boodschap en ik koop ook extra water. Ik heb gemerkt dat ik te weinig (water)drink en daarom niet alle afvalstoffen goed afvoer. Dus even terug naar af en alles zit zo weer goed. Peter Mies belt nog even en we praten bij ook over Geert. Ik ben op zoek geweest naar een Pc, maar in de Hostal werkten ze niet en bij de VVV waren ze kapot dan houdt het gewoon op. Wel krijg ik daar een boekje met extra overnachtingsadressen wat handig is voor dorpjes waar ik zelf niets van heb. Als ik later ga dineren kom ik het duitse paar weer tegen, dus ze hebben elkaar toch nog gevonden. Ze zijn niet zo spraakzaam dus dan ik ook niet. Ik drink voor ale zekerheid 2 pinten voor het eten, en wat wijn en een koffietje na. Moet toch maar 10 euro betalen. Ik denk dat het ligt aan de fooi die ik geef, want ik ben een van de weinigen die dit doet. Ik reserveer nog een kamer voor morgen in het volgende dorp, want het is niet druk, maar in het weekend neem ik liever geen risico. Daarna naar bed, nog even met Annie bellen en broer Ton. Ik maak me weer wat meer zorgen om Geert, maar het kan er niet meer aan doen dan wat bidden en aan hem denken. Het bed in de Hostal is drie keer niks. Het is niet oud of versleten, maar van een soort dat ik al meer gehad heb een aluminium framem met veermatras wat er voor zorgt dat je automatisch weer naar het midden rolt. Voor mijn rugje en vermoeide gestel niet bevorderlijk. Ik lig wat te experimenteren en als ik (letterlijk) dwars ga liggen gaat het al beter. En als ik normaal ga liggen en aan één zijkant het langwerpige hoofdkussen leg, blijf ik netjes liggen en geen last van doorrollen of rugje. Ik slaap er zelfs een paar uur door en dat is weleens anders geweest.
Trusten

124e dag 13 aug 11
Van Sahagun naar El Burgo Ranero.
Ik wordt redelijk fit wakker, nog niet zoals voorheen, maar ik voel me beter. Dus snel douchen, aankleden eno ntbijt. Echter ik heb weer iets verkeerd begrepen denk ik want beneden is alles nog donker. PvD zachtjes uitgedrukt. ik kan echter wel buitenkomen want de voordeur heeft maar aan één kant een klink en valt achter je weer in het slot. Gauw terug naar boven, sleutel op de kamer gelegd en gokken dat er iets open is voor een kopje koffie. Ik loop net op straat ales ik bij een bakkertje/cafeetje het rolluik omhoog zie gaan en er brandt licht. Het moet nogal gek gaan wil ik met mijn charmante uiterlijk geen koffie etc los kunnen krijgen. Er is al iemand binnen een italiaan blijkt die zoals hij zegt op de terug weg is. Ik slurp mijn koffie op en nuttig een paar nog warme en smakelijke appelflappen en een croissant en ga dan weg. Er staan twee mensen met hun neus tegen de etalage. Ik roep in het nederlands de koffie is klaar, maar krijg geen reactie. Ik loop het dorp uit en even later komen de twee, ik denk vader en dochter mij weer voorbij. Ik zeg weer goedemorgen en de man antwoord mij met een gelders accent, het blijken duitse grensbewoners die ook wat nederlands spreken. De route vandaag is maar 18 km en het is en mooi pad over een oude pelgrimsweg. Wel lang en niet druk dus weer volop tijd om na te denken en waarover het gaat is niet moeilijk, want met Geert, Lieske en Marleen in het achterhoofd is er put zat. Ik heb het erg moeilijk en ben het in het geheel niet eens met de handelwijze van de grote baas boven en het waarom dat wij in deze situatie moesten belanden. Er loopt me een stel spaanse dames voorbij en net of het zo moet zijn heeft één van hen een 30 liter rugzak, dezelfde die Lieske heeft en ook de kleur wandelbroek is hetzelfde. Ik stop maar even om zg iets te drinken tot ze een beetje uit het zicht zijn en ga dan verder. ik loop een dorpje binnen en koffie en broodje is zeer gewenst, ik neem een half uurtje pauze en ga dan wat opgeklaard weer op stap. Om klokslag 12.00 uur loop ik El Burgo Ranero binnen en ga direct door naar " Hostal Piedras Blancas" waar ik gereserveerd heb.
De kamer is nog niet klaar dus ik krijg een pintje en en stuk tortilla dat ik niet durf te weigeren. Dan ga ik buiten op het terras zitten en raak aan de praat met een Spaanse dame uit Malaga. Zij loopt het vierde en voor haar laatste stuk van de Camino. Ze vraagt waar ik vandaan kom en valt bijna van haar stoel als ik haar vertel dat ik in Roosendaal vertrokken ben en de achterliggende reden. Aan de overkant is de gemeentelijke pelgrimsopvang waar mensen binnen komen druppelen en dan naar het terras komen waar wij zitten. iedereen moet van haar horen wat ik gedaan heb en ik wordt er verlegen van zodat ik naar binnen ga om te kijken hoe het met de kamer is. Klaar, dus uitpakken etc. Dutje en dan eten en Pc. is gelukt merken jullie. Ik ga dadelijk even in het dorp kijken of er wat te zien is en anders kunnen jullie natuurlijk ook google-en zodat je alle mooie dingen ziet.
Ik loop even het dorp in ivm de lemen huizen en mooi kerkje die hier zouden staan. De meeste lemen huizen hebben echter plaatsgemaakt voor duurzaam steen en kunststof, het kerkje is nog redeluijk autenthiek. Ik wil binnen gaan kijken en een kaarsje opsteken, maar de deur is dicht; Het duits echtpaar wat ik al een paar keer ontmoet heb onderweg zit op een bankje te wachten. Zij zijn net uit de kerk gezet en mogen om 20.00 uur weer binnen als de mis begint. Ze vragen of ik ook naar de mis ga. Ik twijfel, want ik weet niet tot hoe laat ik kan eten, dus snel even terug naar mijn kosthuis. Onderweg kom ik de pastoor tegen, man rond de vijftig, zwart ouderwets habijt ??, aan met knoopjes en duidelijk te kort, want het komt net tot aan zijn kuiten. Hij groet vriendelijk. Ik zeg tegen mijn hospita dat ik eigenlijk naar de mis wil. No Problem, je kunt altijd nog eten als je terug komt.
Ikke terug en de kerk is open. De pastoor is bezig het altaar klaar te maken voor de dienst. Er zit zo een 40 man binnen denk ik. dan om iets voor achten loopt de pastoor tot achterin de kerk en gaat zelf met het touw de klok staan luiden. Daarna is hij even weg en komt terug in een mooi priester gewaad. Verder is er niemand om te assisteren. Hij doet zelf alle lezingen en plechtigheden en om precies 20.17 krijgen we de zegen. Er is ook geen collecte, dus ik doe maar en extra papieren duitje in het offerblokje bij de kaarsen. Ik vind het treffend de pastoor alles zelf doet. Het lijkt wel een film, maar hij heeft misschien een parochie met een paar honderd schapen te hoeden.
Ik ben in ieder geval op tijd terug voor het eten en pak alvast maar een beetje in wat ik niet nodig heb. We kunnen v/a 6.00 uur ontbijten en ik wil weer voor de warmte op mijn volgende plek zijn. Ik bel nog even met Piet Geleijns en later met Annie voor het laatste nieuws en doe dan het licht uit.


Tot spoedig en kracht voor Geert.
Louis