De zon breekt eindelijk door....

Vrijdag 27 april 2012
Van Triacastela naar Sarria.

Wekkertje loopt om 6.15 uur af. Het is buiten nog donker, maar ik hoor geen water vallen dus..... ??

Op mij gemakje mijn toiletje gemaakt. Dan tegen 7.20 uur richting ontbijtadresje. Nog niet open natuurlijk, ik wacht toch maar even in een waterig zonneke buiten. dan komt Elke van gisteren er aan en zij heeft Helmuth ook een duitser uit de buurt van hannover bij, Elke heeft mij verhaal tegen hem verteld en hij vraagt me nog maar eens uit want wil eea ook in zijn verslag vermelden van wie hij allemaal ontmoet. dan om 7.30 uur stipt komt het barmeisje de deur open doen. Ook zij doet meteen het toastapparaat aan en bakken maar. We hebben zo ons ontbijtje binnen. dan afscheid en gaat ieder zijns weegs. Net voor ik aan de klim begin kom ik ook Sylvie nog tegen die laat voor haar ontbijt is. Au revoir en verder.
Het traject begint met een fikse klim wat me eigenlijk wat tegenvalt.
Maar ja ik ben niet alleen want voor en achter me zuchtende en steunende mensen die langzaam omhoog sukkelen. Ik ben de langzaamste tot nu toe, maar is wel gemakkelijk omdat ik dan degenen voor me kan volgen en minder op de pìjlen hoef te letten.
Sommige mensen stoppen al om hun regenkleding ui te trekken want het wordt warmer, maar ik wacht nog maar even. het pad wordt wat beter, maar met af en toe een verraderlijk klimmetje. Het landschap van Galicie is echt mooi met prachtige vergezichten, in de verte blaffende honden die bij koeien of schapen de wacht houden.
Ik haal heel langzaam een naar blijkt italiaans gezin in in. Ze blijven regelmatig staan om drukgebarend hun woorden kracht bij te zetten. Moeder is een kort dik stoempke en vader een lange staige man. De beide dochters zijn een mix van beiden. Iets kleiner dan hun vader maar de bips lijkt erg op die van moeder. We passeren elkaar regelmatig en maken voor ieder wat foto´s.
Bij een splitsing twijfel ik even omdat de gele pijlen eigenlijk een wat onlogische kant uit wijzen. ik volg dus wat andere mensen en we komen bij een herberg. daar komt iedereen weer samen ook mijn duitse, franse, canadese, amerikaanse tijdelijke vrienden. Allemaal aan de koffie met iest zoets. De meesten zitten buiten in zon omdat het uit de wind best lekker is. Ik durf dan ook mijn regenpak uit te trekken en doe mijn bestellingkje. Ga buiten bij de rest zitten en praat wat bij, Aan tafel ook een meisje uit Astonia (Estland) die een ingezwachtelde opgezwollen voet heeft. Ze heeft getracht om nog een paar kilometer te lopen, maar het gaat niet meer. Ze heeft een taxi laten bellen naar het volgejnde dorp en gaat daarna verder metde bus naar SdC. Haar zweedse vriend met wie ze op pad was gaat wel te voet verder.
We nemen weer afscheid en ik heb gezien dat het nog ongeveer 8 km is naar Sarria. Dus als het een beetje meezit nog twee uurtjes lopen.

Als ik op een hoog gelegen deel loop zie ik Sarria in de verte al liggen. Dit wil niks zeggen hoe lang je dan nog bezig bent hoor want het slingert aardig heen en weer.
Ik wordt moe en hbij het volgende barretje eerst maar een broodje ham en wat fruitsap genomen. Wat gerust en na een half uurtje weer verder. Het laatste stuk valt me echt zwaar en ik besluit om mijn planning wat aan te passen. Ik ben echt blij als ik om 14.00 uur bij Hotel Alfonso 1X in Sarria binnensta.
Ik vraag de balieman om een nacht extra, maar hij zegt dat alles is volgeboekt in het weekend. Mogelijk dat er iemand annuleert. Ik neem het even voor kennisgeving aan en gan naar mijn superluxe kamer. uitpakken opfrissen en dan een pint, want daar ben ik echt aan toe.
Ik neem mijn beschrijvingen mee en kijk naar de volgende dorpen om eventueel een rustpauze in te lassen. daarna terug naar de balieman. het eerst volgende grotere dorp is Portomarin, maar dat is aanmerkelijk kleiner dan hier in Sarria. Ik zeg dat ik twee extra nachten wil boeken om eens goed uit te blazen. De balieman zegt dat alles Hotels, Hostals in Sarria in het weekend vol zitten omdat er vanuit hier heel veel spanjaarden starten om de laatse honderd km naar SdC te wandelen. Ik smeer een beetje met stroop over het mooie hotel en de bazin komt er bij. De man moet nog maar eens goed kijken waar hij mogelijk wat kamers/plaatsen kan schuiven en zowaar heb ik na 5 minuten 2 nachten extra. Muchas gratias señora. Ik blijf hier dus tot maandag en ga dan weer verder en laat de balieman ook meteen maar een kamer in Portomarin reserveren. dan eindelijk siesta en ik val vrij snel in slaap. Daarna Annie nog even gebeld en bijgepraat. Ze hebben ook een laundery service in het hotel en ik geef mijn ene wandelbroek, trui en overhemd ter reiniging aan de balie af.

Ik heb geen zin meer om ver te zoeken en ga in het hotel eten. Met mij nog wat andere pelgrims. Lekker potje eten en goed glas witte spaanse wijn die ik eigenlijk ooit drink doen wonderen. (die zou Peter Mies ook wel lusten) Lieve serveersters die constant komen vragen of het wel goed is is terwijl het eten in het hotel ook stikgoedkoop is.
Dan naar bed, TV aan en Ine en jan nog even gebeld Daarna werkt de TV uitstekend als slaapmachine zou Lieske zeggen.

De rust en tot morgen.

Louis