Een regenachtige koninginnedag.......

Maandag 30 april 2012

Van Sarria naar Portomarin

Hoi allemaal,

Vandaag de draad weer opgepakt, want ledigheid is des duivels oorkussen. Even terug mijn rustverslag afwerken en dan gaan we hier weer voort.

Ik heb jullie reacties allemaal weer gelezen. Ben er ook erg blij dat het thuisfront me zo volgt. Moeten we straks nog maar eens een stevige pint op drinken.

Ik slaap niet al te best en sta om 6.00 uur naast de lakens. Doe op mijn gemakje en pak maar een rugge pilleke om de laatste dagen ook nog zo probleemloos door te komen. Ik heb ze tenslotte toch bij en het fonds betaald nog steeds. Ik stuur herman Roels nog een sms-je want hij treedt vandaag toe tot de orde van de 65 plussers. Dus ook een ouwe...... geworden.

Klokslag 7 ur sta ik aan het ontbijtbuffet en doe me tegoed aan bijna alles wat er staat. Er is ook een groep jonge meiden van een jaar of twintig, maar zij worden naar een andere zaal gedirigeerd waar een lange tafel klaar staat.
Om 7.30 uur sta ik gepakt en gezakt buiten en het is gelukkig droog.

De weg ken ik onderhand wel dus zit zo in de klim naar de oude stad van Sarria. Kom weer langs het kerkje van gisteren. ik loop langs diverse pelgrimshuizen, maar het is nog zeer rustig. Voor mij een paar mannen die net vertrokken zijn aan hun nieuwe kloffie te zien.
Ik sta zo buiten de stad en dan gaat het langzaam klimmen zegt de beschrijving. Het moet eigenlijk zijn het stijgt verrektes hard en daarom kom je langzaam vooruit.

Het pad is redelijk goed en ik haal een paar spaanse meiden in die kakelend op weg zijn. Dan wordt ik weer ingehaald door een clubje ongeregeld en is het weer wat drukker. Een km of 4 verderop begint het te regenen en ik zie de meeste mensen een bar in vluchten. Mij krijgen ze echter niet klein en ik loop lekker door. Stop onderweg even om mijn regenbroek en hoesje an te doen, maar dan verder want smelten doe je er niet van.
De natuur rondom is mooi en een waterig zonneke wisselt af met alleen waterig. Het blijft nat. Ik loop een spaans meisje voorbij wat dacht ik staat te wachten op iemand die even in de bosjes zit. Een tijdje later hoor ik ze constant praten achter me. Als ik omkijk zie ik dat ze alleen loopt met een head setje van een telefoon op en doorlopend aan het bellen is.

De beschrijving zegt dat het vandaag een mooie route is en dat je door zo een twintig dorpjes komt. Het klopt allemaal en de meeste dorpjes hebben zelfs geen naambordje. Wel weer overal honden op de werf en soms zelfs zwervend. Ik weet niet wat ze te eten krijgen van de baas, maar ze kijken niet op of om. Nogal wat anders dan in Frankrijk waar je om de twee huizen wel bijna aangevlogen werd.
Als het weer flink gaat hozen kom ik net langs een bar, het is al bijna half elf en heb zin in koffie. koffietje, sapke en koekske en dan maar weer verder. Er staan regelmatig afstandsstenen langs de weg en als ik deze mag geloven zit ik al minder dan 100 km van SdC.
Ik doe maar rustig aan, en dat is nodig ook ondanks de mooie paden toch op blijven letten op wortels, stenen en ander ongerief.
Ik moet vandaag 23 km en het gaat wat lang duren voel ik aan mijn voetjes. Mijn conditie is oke en ik kan goed duurloopjes van langere tijd doen. Ik probeer vooruit te kijken want de plaats waar ik moet zijn ligt aan een stuwmeer is me gezegd. Als ik daar eindelijk aankom en me meldt bij mijn gereserveerde slaapadres, schijnt er iets te zijn met het telefoonnummer wat niet klopt, dus geen kamer en volle bak dus geen plek. Ik vraag de eigenaar van de betreffende Hostal om een alternatief en hij is zo vriendelijk om wat collegas te gaan bellen. Hij spreekt vloeiend duits en vraagt aan me wat een kamer mag kosten, maar dat maakt me niet zoveel uit, als ik maar niet hoef te zoeken. Binnen twee minuten een kamer aan de overkant van de Hostal en de man loopt even met me mee. Zo gepiept en om hals twee sta ik ingeschreven bij Pension Arenas in Portomarin.
Rugzakkie naar boven, natte kloffie uit en dan eerst een pintje en kamer voor morgen laten reserveren. Morgen nog een pittige dag van ruim 25 km en v/a woensdag wordt het wat kalmer met de km-ters. Dan douchen, wassen en Pc zoeken, die ik gevonden heb zoals je merkt.

Nu even geen nieuws meer. Probeer nog wat fotos te uploaden en dan even rusten.

Adios en tot rap,

Na de Pc stop loop ik nog even naar de Hostal met de vriendelijke man die me zo snel aan een goed ander adres hielp. Bestel een wijntje, maar hij wil zelf niks drinken. Peter en Elly Mies bellen nog even met het laatste Koninginnedag nieuwe uit Roosendaal.
Dan nog even kletsen met de kastelein van de Hostal. Hij spreekt vloeiend duits en dat kan natuurlijk ook niet anders als zoals hij zegt 30 mjaar in Duitsland hebt gewerkt. Twintig jaar op vliegveld Frankfurt en nog 10 jaar met een spaans restaurant. Door omstandigheden retour spanje, daar een Hostal begonnen en over 2 jaar met Duits pensioen. Hij weet nog nieyt wat hij met het Hostal gaat doen, wel heeft hij op een grote lap grond 59 fruitbomen gepland. waarom 59, is zijn geluksgetal zegtie en dan heeft hij straks wat aanvulling op pensioen vanuit de fruitbomen.

Ik wens hem geluk en reken mijn wijntje af. €. 1,20. Ik geef hem 2 euro en zeg laat maar zitten voor de telefoonkosten. Dat wil hij weer niet en over euro 1,50 worden we het eens. Aardige vent. Ik sms nog even met Roosendaal Frans die ook onderweg is en hij schiet aardig op. Ook slecht weer onderweg en hij zit nog een dag of 4 achter me.

Dan naar mijn iegen onderkomen en maar direct aan tafel. Er is een dagkeuzemenu. Ik bestel als voorgerecht iets wat ik niet ken en het is een soort wittekoolsoep met o.a groenekoolbladeren, aardappels en bonen. Zware kost maar wel smakelijk. Ook het stoofvlees wat ik als hoofdgerecht bestel gaat er wel in. Je kunt merken dat er in deze streek zware arbeid verricht wordt waar je stevig bij moet eten.
Nog een yoghurtje en een koffie met neut en dan richting witte lakens. Ik pak alvast in wat ik niet meer nodig heb en kijk wat TV. De kamers zijn wat gehorig, maar op wat winderige mensen na hoor je na tienen niet veel meer.
Val vanzelf in slaap