1 mei dus er tegenaan..........

Dinsdag 1 mei 2012
Van Portomarin naar Palas de Rey,

Hoi allemaal,
Moe maar voldaan aangekomen na 24 km redelijk te lopen weg.
Nog even terug naar gisteren en ik meld me weer zo.....
Weer mooie reactie gehad. o.a Jan Mol en Joke die van Piet Geleijns priveles hebben gehad om mij af en toe een hart onder de riem te steken via Internet. Zo zie je maar nooit te oud om te leren of om les te geven zoals in dit geval natuurlijk.

Ik ben mooi op tijd op en zit om 7.30 uur aan het ontbijt. Ik bestel wat toast extra, want het wordt een pittige dag voor mij. Ruim 24 km is toch wel een eindje. maar verstand op 0. (niet moeilijk voor mij). Blik op oneindig (lukt ook wel met mijn brilleke) en gaan met die banaan. Er loopt toch al wat volk voorbij als ik zo eens buiten kijk. En het is DROOG, dus dat geeft de burger moed.
dan rugzakje opgooien en op pad. 8 uur, dus prachtige tijd. Aan het eind van het dorp staat een groepje vrouwelijke wandelaars die onderling eten aan het verdelen zijn. Allemaal wat stokbrood, fruit en water en daar doe je het maar mee.
De beschrijving van mij is wat achterhaald, een brug waar ik over moet is afgsloten en wat verder is en nieuwe. Dan omhoog, gisteren was het laatste stuk flink dalen, dus dan kun je er donder op zeggen dat je met een fikse klim mag beginnen de andere dag. Dus ook vandaag. +/- 20 minuten redelijk stijl en de pinten van gisteren ben ik wer kwijt. Een stel loopt me voorbij, ze groeten en vragen waar ik vandaan kom. Ollanda bueno. hij is een spanjaard en doet gidswerk en zij een amerikaanse studente die haar spaans wil verbeteren. Heeft voor een paar dagen de man ingehuurd die haar wegwijs in zowel de route als in hde spaanse taal.

De weg loopt goed, golft op en neer, klimt geleidelijk aan van 400 naar +/- 700 meter hoogte en het is druk met wandelaars. Ik loop op routine en kan het tempo goed aanhouden. Dan in een redelijke klim komt een man voorbij en gaat zijn telefoon af. Hij praat wat ik dat ding en vliegt er dan als een haas vandoor. binnende korste keren uit het zicht verdwenen. ik zou zelfs als ik zou willen op deze klim geen tempoverhoging in kunnen zetten en hij is al niet meer te zien. Een km of 2 verderop een aantal wandelaars bij elkaar en er zit een vrouw tegen een boom. Zij hoort bij een groepje, is gevallen en arm gebroken of zwaar gekneusd. Kan er in ieder geval niet mee verder. e man die bij me wegsprinte is leider van zo een groep en het werkt eigenlijk zo dat er bij elke groep wel 1 of 2 leiders zijne een(bezen) busje. Die ook d ebagage meeneent. DE leider stuurt de groep vooruit naar een tevoren afgesproken plaats. daar op elkaar wachten en naar het volgende punt. Het busje krijgt dan een signaa dat hij ook weer wat kan aansluiten. Zo worden mensen die niet verder kunnen opgeladen in het busje.
Ik let er een beetje op en er zijn ...tig van die groepen onderweg. wat ook opvalt is dat taxi´s, snorders en ander ongeregeld nogal wat werk hebben met de pelgrims.

Ik kijk eigenlijk nooit op mijn horloge maar voel aan het lijfje dat het rusttijd wordt, Als ik mijn rugzak wat regelamtiger op ga gooien weet ik dat er bij eerste en beste barretje gestopt moet worden, sapje koffie en broodje met vandaag eigen gemaakte droge Galische worst. De rookgeur hangt er nog aan. Ik heb goed doorgelopen en ben 3 uur verder. Net over de helft van de km-ers voor vandaag. half uurtje rusten en dan de 2e etappe.
Aardige rouet maar ook niet echt spectaculair, zal wel gewenning zijn. Ik loop mensen voorbij en wordt weer voorbijgelopen. een klein hondje wat wat brutaal blafte wordt teruggeblaft door een grote herder op den boerenerf. De honden zelf doen niets zolang je niet op hun territorium komt, want op het erf zelf hangen wel platen die waarschuwen voor de hondjes. Ik jas weer door veel dorpjes die naamloos zijn en waar bijna niets beweegt dan koeien in de stallen. want die zijn er legio. De hele route stinkt ook naar koeienvlaaien en ligt er ook mee bezaaid. Veeteelt in optima forma in de streek.
Het slaat twee uur als ik het dorp in loop waar mijn stroo zakje ligt. eeven de weg vragen en om 14.20 uur meld ik me bij Hostal/Pension Vilariño in Palas de Rey. Ik dacht een klein dorpie, maar er is volop accomodatie voor pelgrims en helemaal ingesteld op groepen.
Ik heb zo mijn kamertje en sta me binnen 20 minuten te poedelen. dab bof even het routine wasje en om 15.30 uur bestel ik mijn pintje en vraag om mijn bedje voor morgen in het volgende dorp te reserveren. Zo gepiept dus weer een zorg minder.
Ik nip aan mijn glaasje en dan komt een grote man die ik gisteren ook al gezien heb een praatje maken. Blijkt een zweed, ook tijd zat en hij trekt op met een engels koppel. Het gaat aardig opschieten nu en ik ben vandaag toch aardig bezig geweest met hoe het zal zijn als ik eenmaal in SdC ben. Spanning stijgt wel aan de binnenkant van mijn velletje. Weet ook niet goed hoe ik er mee om moet gaan. Nog eens op mijn gemakje gaan beredeneren. Vwb de afstanden in kilomers heb ik het zwaarste wel gehad. Zal wel kijken wat er nog op me afkomt. Nu is het zaak om alles heel te houden zodat ik behouden aan mag komen.

Groetem en dadelijk eerst maar wat eten.

Hasta Luego

Het is wat laat geworden met het Pc werk. ik moets wachten op wat kinderen die zaten te etteren op de Pc en elke ker bij hun ouders om 50 eurocent gingen. Het bleef maar duren.
Maar ja in Spanje en in meer zuidelijke landen zijn kinderen heilig en mogen wel heeeeeeeeeeeeeel veel. Maar goed toch gelukt, nog even zitten kaloten met upload foto´s maar na enige keren onze lieve heer wat harder dan normaal te hebben opgeroepen toch gelukt.

Dan wat eten, het restaurant is echter gesloten en er zijn in het café alleen raciones te krijgen. Dit zijn porties tapas in het groot. Allenaal lekkere dingen natuurlijk, maar voor iemand alleen allemaal net iets te veel per portie.
Ik vraag naar een restarant in de buurt en die zijn er legio. Het eerste het beste binnengestapt en nog één tafeltje vrij. Zitten en bestellen. Net op tijd want het ljkt of iedereen hier wil komen eten.
ik neem een salade mixta en als hoofdgerecht de specialiteit van het huis. Een soort verse worst, maar dan op zijn spaans. De nodige knoflook een patatje er bij en de duivel zal me nu wel voorbij fietsen met die knoflookgeur. Dan nog een flanneke en een koffie met spaanse cognac. Terug hotel en nog een wijntje aan de bar. Ik koop een fles water aan de bar en wordt uitgelachen door de zweed en zijn engels gezelschap die aan de cognac zitten. Ik spreek hen zogenaamd vermanend toe, dat hun drankmisbruik niet bij een pelgrim past. Denk ook aan Geert hoe hij zich altijd in dit soort situaties aan kon passen en ook direct contact had. De zweed spreekt ook maar beperkt over de grens, maar net als Geert met lachen en veel gebaren weet hij het ijs zo te breken. Dan naar mijn kamertje, dDe TV doet het niet. Ook niet erg want mijn gedachten zijn ergens anders. Weer een dag voorbij en dichter bij SdC.
Ik bel nog even met Peter van Zitteren en krijg hem uiteindelijk te pakken. hij staat op het punt naar Turkije te gaan. Er is destijds nog even gesproken om naar SdC te komen, maar dat zit er niet in. Ik weet niet hoe het in SdC is, maar in de dorpjes/plaatsjes daarvoor is bitter weinig te beleven. Leon, Burgos etc zijn grote plaatsen maar de dorpjes zijn helemaal ge-ent op pelgrims, stromen s´avonds vol en s´ochtends weer leeg. een aardig kerkje is meestal het enige wat ze bieden hebben.
Ik laad mijn telefoontje nog even op en dan licht uit en oogjes toe. Morgen een makkie vwb kilometers dus ik zet geen wekker.

tot morgen

louis