Rustig aan en aftellen.........

Woensdag 2 mei 2012
Van Palas de Rei naar Melide.

Hallo Fans,

Kort na 12.00 uur vandaag in Melide aangekomen. Ik heb vandaag een beetje de toerist uitgehangen. Eigenlijk was het routje vandaag 29 km, maar ik moet met mij ouwe botten een beetje opletten dus maar een tussenstop ingelast ongeveer op de helft.

Even terug naar Yesterday en dan ga ik hier weer verder.

Ik slaap onrustig, vaak wakker en veel rare dromen. Om 4 uur zet ik toch mijn telefoonwekkertje maar. ik wil de grote meute van groepswandelaars eigenlijk wel een beetje voorblijven in de ochtend.

Om 6.15 uur uit bed. Niet gehaast en sta toch net na 7.00 uur beneden in
de bar. er zijn al een paar gidsen die groepen begeleiden.
Koffieke, verbrand brood en voor de verandering weer maar eens wat jam.
Ach ja s´lands wijs s´lands eer.
ik eet niet te veel, onderweg keus zat. Om de paar kilometer wel een barreke waar ze wat eten/drinken verkopen en ik zag altijd iedereen moet eten. langzaam maar zeker komt er wat meer volk binnen. Kreunend, steunend, ingezwachteld of bepleisterd. er wordt wat afgeleeje op de camino. Veel mensen die onvoorbereid wat conditie betreft op pad gaan en niet goed weten waar ze aan beginnen. Wel allemaal nieuw in het kloffie, dus de sportzaken zijn er in ieder geval goed mee.

Om half acht sta ik buiten, heerlijk rustig en het is weer droog.ik loop een bakkerij voorbij waar het heerlijk naar vers brood ruikt en aan het aantal bestelwagentjes te zien is het geen klein bedrijfje. Dan ben ik zo buiten het dorpje.Stuit op een vriendelijke spaanse vader met zoon die ook net aan de wandeling beginnen. Praatje en ze zijn ook aan de spaanse grens begonnen. Dat kun je wel goed merken vind ik. Mensen die al langer op pad zijn of die in Sarria zijn begonnen aan de laatste 100 km. Ze hebben minder tijd, ook voor een praatje, zoeken meer de groep en zijn terughoudender. In mijn beleving doen ze de 100 km voor de traject stempels en zit er niet veel meer achter.
Het is rustig, lekker wandelweer en en beetje genieten van de omgeving. redelijk goede paden, af en toe wat modder en een klauterpartijtje over grote keien. Het hoogte verschil valt ook mee, met af en toe even een kuitenbijterig klimmetje. Maar na omhoog komt ook weer omlaag.
het pad slingert wat en als er al iemand voorbij komt is deze zo weer in het landschap verdwenen.
Ik heb al een paar dagen wat minder water bij. Hoe minder sjouwe hoe beter. Vroeger twee liter nu 1 literke verdeeld over mijn beide drinkflessen. Ik hoor het wel klotsen, maar het is beter dan één fles vullen want dan raakt mijn rugzak in onbalans heb ik gemerkt. De rugzak gaat trouwens wel wat slijten, voor ik vertrok was de rechter borstband wat zwakjes, maar nu gaat ook de linkerkant regelmatig loszitten. Nog een paar dagen en dan mag de rugzak gaan rusten.

Na twee uurtjes lopen voel ik een drupje op mijn kop en wordt mijn keelgaatje droog dus tijd voor een consumptie. stop bij een bar, koffieke en een pannekoek met gekookte ham. Nog nooit gegeten, maar smaakt wel. Er komt een jonge vent binnen, kijkt wat ik op mijn bord heb en vraagt in gebroken engels aan de dienster of de pannekoek vers is. Zij begrijpt hem niet en hij weet het verder niet uit te leggen. Ik zeg dat hij wel een stukje mag proeven. maar hij begrijpt mij weer niet. Hij blijkt een Deen die eigenlijk alleen maar zijn moederstaal spreekt.
Hij is gehaast en zo weer weg. ik doe alvast maar mijn regenhoesje over mijn rugzak want hier sta ik zelf nog droog. Dan verder en het landschap is best aardig en er zijn stukken waar het oude pelgrimspad goed bewaard is gebleven of heel goed is gerestaureerd. Je komt ook voorbij kerkjes die opengesteld zijn en waar mensen (kosters ??) binnen zitten om je credential te stempelen. Ze vragen niet om geld, maar een grote dikke kaars kost hier € 1,00 en dan krijg je echt waar voor je geld. Dus als jullie je vandaag beter voelen ligt dat aan de kaarsen die ik voor jullie heb opgestoken hoor.
Ik haal een echtpaar in die met een gehandicapte dochter meewandelt. Flinke meid, maar ze komt bijna niet vooruit. Beide knieen in de zwachtels en bij een afdaling gaat ze achteruit de helling af. Respect voor de ouders die zo met hun kind begaan zijn. Het blijken Polen en als ik zeg dat ik uit Nederland kom blijken er zelfs nog poolse vrienden in Breda te werken. We maken een geintje over het EK voetbal en ik zeg dat er in Roosendaal een groot scherm komt te staan. Hij denkt dat Polen kampioen wordt, maar dan wel heel wat kaarsen opsteken zeg ik lachend tegen hem. Dan verder want de druppels komen wat gestager naar beneden. Tegen twaalven loop ik Meride binnen. Ik loop richting centrum, maar dat is niet goed. Moet de andere kant uit voor mijn hotelletje. Om 12.30 uur sta ik binnen bij Hotel Carlos 96 in Melide en meld me bij een engels sprekende dame. ik vraag of ze engelse is, maar ze is gewoon spaanse en heeft samen met haar man ruim 20 jaar in engeland gewoond. Altijd in de Horeca gewerkt en nu op latere leeftijd weer een hotel in spanje. Haar beide zoons drijven de zaak en zij kijkt een beetje mee. Aardige lui en na mijn wasje, plasje etc. op een mooie schone en goedkope kamer ga ik een pint drinken. praat even met de zoon over het traject van morgen en binnen enkele minuten weer "habitation" geregeld voor me.Luis d´Ollanda is tegenwoordig mijn roepnaam, want Kriesels is toch wat moeiljk voor spaanse begrippen. Daarna wat eten, koolsoep en albondigas (gehaktballekes) met rijst, flanneke, koffietje en naar de Pc, want die hoef je hier niet te zoeken. Overal staat wel zo een apparaat waar je tegen betaling op los kunt rammen. En dat is mijn verslaving weten jullie ondertussen.

Dadelijk ga ik even mijn siesta doen, want gisteren is daar weinig van gekomen en dat voel ik. Probeer me ook een beetje te ontspannen, want de herinneringen zijn heel dicht bij. Toen ik Melide binnenliep kwam ik langs een restaurantje waar ze "pulpo" verkopen. dat is een inktvisgerecht waar Lieske ontzettend van hield. De man die aan een open raam de inktvis stond klaar te maken riep dat eea kersvers was. Ik zeg tegen hem dat het nog wat vroeg is, maar als Lieske erbij geweest was hadden we daar direct onze rugzakken laten vallen om te eten. We hadden zelfs een speciaal restaurantje in Brussel zuid, waar we regelmatig naar toe gingen voor deze specialiteit. Als je hier rondkijkt zie je op elke straathoek pulpo aangeprezen worden.
Mogelijk dat ik vanavond toch maar een beetje pulpo ga proeven.

Hasta Luego,

Terug op mijn kamertje bel ik eerst naar de bank. Ik heb een aantal rare meldingen in mijn mailbox dat ik een bestelling zou hebben gedaan en dat men mijn creditcard wil belasten voor een fiks bedrag. Ze hebben mijn card al en keer geblokkeerd bij een twijfelgeval, maar nu kan ik hem helemaal niet missen. bankman zegt, zaak is bekend, mailtjes weggooien en geen aandacht aan schenken er wordt niets afgeschreven. Dus rustig slapen wat ik dan ook maar even ga doen. Daarna Gerrie M. oud collega gebeld en Peter Mies belt omdat hij weer benieuwd is wat ik allemaal ga eten nav de pulpo.
Ik ben wat misselijk, kan zijn van de spanning of van mijn rugpilleke als bijwerking. Niet veel honger maar moet toch wat eten. Hoteldame bakt een ommeletje met6 een ei of zes denk ik. Friet en brood er bij dus dat laatste laat ik allemaal staan. Zij is een echte engelse geweorden is zeer geinteresseerd en kom elke keer een praatje maken.
Ik vraag haar hoe de koolsoep genoemd wordt en het is "Caldo" een specialiteit uit deze streek. Dan voetbal gekeken en zoals altijd 2 kampen in het cafe die elkaar bij elk doelpunt of overtreding van de tegenstander met woorden proberen af te slachten. mooi om mee te maken. Om 22.15 uur naar bed. Morgen ochtend tijd zat kan pas om 7.30 uur ontbijten dus de rust.

Oh ja moet ook nog even kwijt dat ze hier een dialect spreken dat voor mij bijna onbegrijpelijk/niet te verstaan is.
marjaikkanderokwavanor.