De vuurdoop gehad..........

Zubiri 11 september 2e wandeldag
Gisteravond voor alle zekerheid de wekker op 6 uur gezet. Om kwart over drie klaarwakker. Draaien en wennen en ik zet de wekker maar uit omdat ik toch wel wakker ben. Daarbij zijn de hotelkamers wat gehorig en ik wil niemand tot last zijn.
Dan toch tijd om op te staan, ik wilde om tijd te winnen (ik word steeds langzamer) in de ochtend volstaan met een kattenwasje, echter dat stuit me toch tegen de borst. Dus snel afgespoeld en ik voel me weer een stuk beter. Het is nog stik donker buiten.
Geen wandelende kip te zien. Ik pak mijn rugzak verder in en sta eigenlijk om kwart voor 7, al startklaar. Het barretje verderop waar ik wil ontbijten gaat echter pas over een half uur open.
Ik verlaat ik hotel, en loop richting Horeca. De rolluiken zijn nog dicht, maar ik zie wel licht branden. Ik probeer de deur en die geeft mee, dus hop naar binnen. De kastelein is volop bezig om de zaak klar te maken. Ik zeg netjes buenos dia's, en krijg een vriendelijke groet terug. Even later zit ik achter een grote kom café americano, een flink stuk cake en liggen mijn bestelde tostadas onder het tosti-ijzer. De tv staat natuurlijk al aan met herhalingen van de Vuelta. We zien Tom Demoulin voorbij fietsen. Ik zeg dat de Nederlanders beter kunnen fietsen dan voetballen. En krijg daarmee de lach van de waard.
Er komt en Engels koppel binnen, de man heeft een haarband in met een lampje, handig, maar niks voor mij. Ik weet nu al dat morgen een half uur later vertrek. Dan is het tenminste licht en zie je waar je loopt.
Ik vertrek net na de Engelsen, maar zie ze al niet meer. Het is droog en koel buiten, geweldig wandelweer. Ik hoop dat Lieske onze lieve heer kan overtuigen om het vandaag wat droog te houden, want een paar jaar geleden kwam Ik als een verzopen en modderige kat in Zubiri aan.
Ik zie nu in ieder geval meer van die prachtige omgeving en het is nog heerlijk rustig met wandelaars. Ik ben natuurlijk wel de grote meute twee km voor omdat die vanuit Roncevalles vertrekken.
Allengs gaat het wat meer klimmen en dan komen ook de eerste achtervolgers voorbij. Laat maar gaan, ik zeggen stap meer. Mij gaat het niet om de tijd maar wel heel aan te komen.
Ondanks het vroege uur schijnt de zon al flink en de eerste zweetstraaltjes lopen al van rug naar beneden. Niet klagen Lowieke denk aan 2011 in de regen. Om 9.45 uur, loop ik een dorpje in met an het begin een nieuwe bar. Er zit al volop volk ook fietsers en ik zoek een vrij plekje op het terras. Water, koffieke en een half stokbrood kaas/ham. € 4,10, ik krijg ook een stukje folie voor het stokbrood, maar ik eet alles in 1 keer op. Hoezo vet verbranden ?. Het is weer een internationaal gezelschap en er komt een Deen bij me zitten. Beetje praten en hij zegt protestant te zijn, maar via de camino zoveel mogelijk andersdenken tegen te komen. Wat een onderwerp om 10 uur 's morgens.
Dan weer verder, de jas maar uitgedaan. In het dorpje kom ik langs het barretje waar ik jaren gelden geweest ben en daar is niks meer te dien. De concurrentie zit ook in Spanje niet stil.
Het pad wordt slechter en we stijgen geleidelijkbaar 800 meter, de Passo Erro. Uitstekende rotspunten en gladde kiezel, ik merk dat ik verkrampt ga lopen, bang om te vallen. Ik heb de eerste slachtoffers met. knieën en arm in het verband al voorbij zien komen. Ik sukkel zo opvallend en zweet peentjes dat een jong meisje vraagt of het wel goed gaat. Dus even stoppen om te rusten en de rug te ontlasten. Gelukkig even verderop, bij een oversteek van een provinciale weg een verkoopdagen met wat stoelen. Er zitten wat mensen, maar er is nog wel en stoeltje vrij. Waterke en een sinaasappel gekocht. Even uitblazen. Ik vraag waar de dames vandaan komen en het is made in Taiwan. Mooie meiden en gegiebel als ik dat zeg. Een oudere dame is Britisch en heet Yoice, ze heeft een zus in Alphen aan de Rijn die bij de jehova's zit. Ik merk dat ze daar niet blij mee is.
We praten nog wat en dan hijs ik de zaak weer op mijn rug. Mogelijk komen we elkaar wel weer tegen. Dan even verderop een km paaltje, Zubiri nog 3 ,5 km. Het is bloedheet en ik ben minstens zo nat als toen, alleen nu met water van binnenuit.
Het pad wordt er niet beter op, scherp, rolkeien en diepe afstappen. Ik snap niet dat ik de vorige keer hier doorheen gekomen ben. Als het nu weer zo slecht geweest was had iik vanavond afgehaakt. Eindelijk om 13.30 uur zie ik het bekende bruggetje van Zubiri. Er liggen daar al meer mensen uitgeput tegen de grond. Ik zoek even de schaduw op en gooi mijn rugzak af. Poe Poe. Een oude knar zit zonder water en kan bij een bewoonster zijn flessen even vullen. Meteen sluiten ook al andere mensen aan met hetzelfde probleem. Het vrouwke heeft het ineens druk. Ik ga weer verder en vraageven verderop de weg baar mijn Hostal. De man maakt een geintje en zegt nog 8 km, maar dat heb ik al meer meegemaakt. Dus ik lach aar methem mee. Mijn plekje is toch iets er dan gedacht en ligt aan de rand van het dorp net de verkeerde kant uit. Om 14.45 stap ik de Hostal, annex chauffeurscafe, annex restaurant binnen. Hostal Gautxori. De reservering is gelukkig doorgekomen en even later zit ik aan een grote pint en dan kan er nog wel een bij, dus hoppa.
Naar mijn kamertje, uitpakken, uitwassen, douchen en meteen een kamer gezocht voor zaterdagavond. Leve de IPad. Ik bel zelf naar het hotel en zaterdagavond zit ik in Burlada. Iets voor Pamplona, maar onderweg heb ik besloten mijn routing wat aan te passen en dagelijks niet meer te lopen dan max 20 km. Ik heb dit in de groep gegooid met Lieske omdat ik ook niet wil forceren. Daarbuiten zou ik in Pamplona ook weer extra km moeten maken bij het zoeken naar een locatie. En ik kan mijn krachten voorlopig
Beter gebruiken. Ook heb ik dan weer eens andere accomodaties wat hetwel zo fris houdt. Noem het maar voortschrijdend inzicht.
Om 4 uur begint mijn siësta en vanaf 19.00 ur gaat de keuken weer open. Ik wordt wakker gebeld door Peter van Zivas de Pc man van mijn broer. Hij heeft een vraag en een probleempje opgelost. zo zie je dat alles toch wel doorgaat. Ik kleed me dan maar aan met gewone broek en shirt die ik had meegenomen. Gisteren eerst de broek nog weggegooid vanwege het gewichts mar bij nader inzien toch maar weer meegenomen. Het is toch wel lekker om even wat anders aan te doen dan je wandelkloffie.
En nu eerst eten, mogelijk tot straks