Wind, rain en ook zonnige momentjes .........

Woensdag 17 september, 7e wandeldag.
Hoi people,hier ben ik weer om op te starten. Zit even in een bar wat te drinken, tot om 19.30 het avondmaal wordt opgediend In Hostal Ezequel, mijn slaapplekje. Heb daar juist mijn verslag van gisteren nagelezen, maar dan kom je nogal wat tekstfoutjes tegen omdat het programma zelf iets al aanvult en ik niet goed oplet. Maar alles, ik hoop dat u het mij niet euvel duid.
Gisteravond mijn balein, blein of blaar nog eens bekeken, maar toch wat vocht. Dus pootje wat omhooggelegd om de lakens te sparen. Uiteraard in mijn slaap toch onder de dekens getrokken. Geen bloedbad, maar wel een paar plekjes. Om 6 uur uit bed, op mijn gemakje spul ingepakt, maar omdat ik mijn voetje moest verzorgen pas om 7.00 uur in de ontbijtzaal. Het zit al vol, maar ik leg mijn jas bij de enige nog vrije tafel en zoek mijn kostje bij elkaar. Het ontbijt is echt heel uitgebreid. Ik weet altijd al wat mijn opstart portie is en maak er geen half uur van.
Om 7.20 buikje vol en afrekenen. De hoteldame vraagt hoe laat ik naar het beginpunt van de Camino wil worden gedacht. Als ik wil kan het direct. Weer een meevaller. De baas brengt me zelf met het hotelbusje weg. Pracht service, want als je van uit het hotel moet gaan lopen is dat ruim 2,5 km.

Hier ben ik weer, het eten duurde wat langer dan gedacht.

Om in het ritme te komen gaan we meteen een klim in. Er loopt alweer veel volk. Net aan de rand van het dorp Estella/Ayegui staat de wijnbottelarij, waar alle langskomende pelgrims een slokje mogen nemen. Er staat een file, dus aan mij niet besteed, ook omdat ik de vorige keer al mogen proeven heb.
De weg komt me hier redelijk bekent voor, langs een camping verder weer de Bush-Bush in.
Het slingert omhoog en omlaag en tegen tienen het eerste dorpje. Koffie, ik kijk op mijn kaartje en dan even een tegenvaller, ik dacht al een dorp verder te zijn. Scheelt weer een half uur. Stom van me, want zo hard ga ik niet. Wel loop iknu te de twee stokken een stuk stabieler. In het volgende dorp toch maar weer koffie en croissant, lekker vet, maar dat loop ik er wel weer af.
Er komt een man naast me lopen en vraagt in heengeslagen hoe te gaat eenwaardige ik vandaan kom, goeden uit Holland, kunnen we net zo goed Nederlands tegen elkaar praten zegtie, Hetmag ook Brabants zijn wat hij komt uit Haren. Ik en de eerste
Nederlander die hij tegenkomt, dus insgelijks. Hij trekt al dagen op met een groep Amerikanen. Het stikt er inderdaad de .......... van, ook met Canadezen. Ze hebben de film "The Way" gezien en iedereen wil de ervaring zelf hebben.
De man vertelt ok nog dat bij de wijntapper vanmorgen een Chinees een waterkers probeerde te vullen. Er komt elke keer zo een vijf cl, uit het trapje. Ergeren mensen bossen toen is hij maar gestopt. Het schijnt dat er per dag 100 ltr wijn beschikbaar is voor de passanten.
We nemen afscheid omdat de Amerikanen gaan schaften. Ik sukkel lekker verder en bouw mijn stops per dorp in.
De wind is stevig, maar dat houdt het droog. Af ertoe een drupke en dan zie je iedereen in het plastic gaan. Tot de regen even later niet doorzet en alles stilstaat om de plastic omhulsels weer uit te trekken. Ik loop stug door, mijn ouwe boten zijn al meer gewend. Ik heb ook echt een hekel aan die zweetpakken.
We gaan net de laatste zes km in en dan is het werkelijk prijs. Het begint te stormen en stortregenen. We vluchten even een wijngaard in om te kijken hoe lang het duurt.
Ik wil net mijnregenbroek pakken als het plotseling weer droog wordt. Nat koppie, maar we kunnen verder zonder verkleden. De streek Navarra waar ik nu doorloop is mooi groen en vruchtbaar, dus een buijke regen hoort daar natuurlijk ook bij.
Dan breekt de zon door en schijnt zo hard dat ik stop om mijn petje te pakken, drink meteen maar een van mijn kruiken leeg en en kwartiertje later loop ik Los Arcos binnen.
Nu herken ik het pas weer. Aardig dorpje met een pracht kerk vol in het goud. Ik passeer de Hostal waar ik vorige keer sliep.
Dan de weg maar vragen naar mijn nieuwe bedstee. Net weer aan de buitenrand van het dorp.
Ik meld me bij een aardig ventje van begin twintig , maar hij spreekt geen woord over de grens. We komen er samen uit en hij vraagt of ik daar het avondeten neem. Oké, dan naar mijn pintjes, kamertje, Wassen en even liggen.
Ik wil naar de kapper en loop het dorpje in. Bij de kapsalon zit een man inde stoel. Ik ga dus eerst even naar het kerkje. Kaarsje,gebedje en dan maar een pint. Het pleintje zit vol met pelgrims die elkaar daar treffen. De wijn is goedkoop en makt praten gemakkelijker. Ik ga terug aarde kapper, zit er weer iemand anders. Ga toch binnen, mar de kapster zegt "
Manana". Oké, maar manana zit ik in Viana.
Ik ga naar het restaurantje en daar zitten al een paar frasen die ik eerder al ben tegengekomen.Ook een ouder Duits stel en verder nog een man alleen.
De baliejongen is nu ober. Hij heeft een lijstje van wat er allemaal te eten is. Echter hij leest op wat er is. Ik begrijp 80 procent en bestel ingelegde asperges. Een stoofpotje van rundvlees en rode wijn. De Duitsers en Fransen krijgen het niet voor elkaar, dus wordt mijn hulp ingeroepen als tolk/vertaler. Ik doe min best en iedereen krijgt wat te eten. Alleen de Fransman is een moeilijke eter, maar dat heb ik bij de eerdere keer al gezien. Zijn vrouw moet elke keer voor hem kiezen en dan laat hij er estestaan. De man alleen is een Belg en omdat hij bij mij een Nederlandse tongval vermoedt, komt hij even bijpraten.
Hij woont in de buurt van Brussel. Vervolgens komt er of een Nederlands stel binnen.Zij zijn op de fiets, ik help ze ook aan eten en we gaan bij elkaar zitten.
Al pratende wordt het toch nog gezellig, de wijn gaat op en we zoeken later dan verwacht ons bedje op.