We krijgen weer het gevoel..............

Dinsdag 15 september, 6e wandeldag.
Sorry, het restaurant gaat net open. Dus eerst even kijken wat de pot schaft. Tot straks.
Daar istie weer, na een smakelijk maaltje en en small talk with some english people die morgen naar huis gaan nog even een paar regels.
Vanmorgen om 5 uur wakker, en uurtje liggen woelen en dan er toch maar uit. Ik denk steeds dat het staat te stortregenen, maar als ik buiten kijk kurkdroog gelukkig. Zakkie alvast ingepakt en dan naar de bar voor het ontbijt. Koekie, koffie en toast. Nog nooit zoveel oud brood gegeten als de laatste dagen.
Ik haal mijn spullen op uit de kamer en ga afrekenen. Soms weet ik niet hoe het allemaal werkt. Bij de intake gisteren meteen al vijftien € korting omdat je pelgrim bent, en nog €. 5,00 goedkoper op de nota. Dan "en route", vorige keer zat ik in het centrum, maar nu aan de voorkant van het dorpje, dus ik moet wat langer lopen om er doorheen te komen. De meeste ringen komen me nog wel bekend voor.
De jeugd zie je nergens, alleen bij de snelle hap tenten. Zo ook nu bij een barretje met coca en koeken. Zeker niet goedkoper als een gewoon ontbijt, maar men wil het gewoon niet volgens mij.
Oké niet mijn probleem. Ik loop verder en schiet nog een foto bij de oude brug die je over moet.
Even is het vlak, maar dan moeten wel weer bijna 300 meter hoogteverschil overwinnen met en wel zeer steile klim. Het zweet komt uit alle lichaamsopeningen. Ik ruik zelfs het kippetje van gisteravond wat ik gegeten heb, en wat nu blijkt uit meer water bestond dan uit vlees. Normaal heeft je lichaam 24 uur nodig om zaken te verbranden, maar dit kipke valt er in een paar uur doorheen en dan nog grotendeels via je nieren. Leve de plofkip. Zuchtend en steunend komen we boven en wordt het even wat vlakker. In het eerste dorpje denk ik dat er nog wel een barretje komt, mooi niet dus en ik zal het nog even met het meegenomen chloorwater moeten doen als ik dorst krijg.
Ik loop goed, nu met twee stokken, daarbuiten vanmorgen toch nog maar een compeedje geplakt omdat het nieuwe huidje op de blaar nog wel erg dun was. Met twee stokken toch meer steun voor iemand die wat problemen heeft te het evenwicht.
Daarom draag ik ook altijd wandelschoenen omdat gewoon schoeisel mij niet de nodige zekerheid geeft. Bovendien heb ik mijn wandelschoenen altijd aan als hommage aan Lieske dat ik nog steeds onderweg ben.
In het volgende dorpje Cirauqui, prachtig gelegen na een klim op,een pleintje een bakkertje. Vorige keer ook al gezien en nog even druk. Wat wil je als er elke dag duizenden passeren die bij jou iets willen kopen.
Minder is dat het brugje met restanten uit de Romeinse tijd, en waar je perce over moet, levensgevaarlijk is. Volgens mij moeten er eerst ongelukken gebeuren voor er iets aan gedaan wordt. Ik zal dit toch eens melden bij het Genootschap Compostela in Nederland. Het is natuurlijk weer een kwestie van wie betaald wat, maar dit is van de gekke. Terwijl op andere plekken regelmatig alternatieve over en dorgangen worden gemaakt.
De paden zijn verder zeer wisselvallig van ezelspaden tot boeren landwegen en alles wat er tussen zit.
Ik merk dat mijn blaartje niet meer steekt, maar dat mijn linkerhielbeentje wat opgaat spelen, net name bij het afdalen. Ik ben er zo mee bezig dat ik een afslag mis. Ik loop ove een oud stuk snelweg en de collegawandelaars in het dal op een zandpad. Teruggaan is geen optie en ik hoop maar dat we straks gelijk aankomen. En dat is zo. Nu ook weer bekend van twee barretjes tegenover elkaar. Stoppen en zitten en wat eten. Ik vind een kruk en mijn voetjes hangen heerlijk van de vloer. Koffie,,boccadillo jamon en een glas zumo, is vers sinaasappelsap. Ik bekom weer even. Ik loop verder en even is het heerlijk rustig.
Wel is de grond hier keihard door de droogte. Daar moet ik iets aan doen,dus plaspauze, er is niemand te zien en toch zoek ik een boom op. Rare gewoonte bij die mannen.
Afslag en bord met nog 7,5 km. Gelukkig, vandaag doe ik weer 21 km en dat voel je weer wel. Ik hoor onweer achter de bergen en hoop dat het overwaait, maar dan vallen er een paar druppels.
Ik laat de boel,de boel en doe geen regenpak aan, kijk maar wat er van komt. Dus niks want het is zo weer droog.
Deschafftijd is voorbij, want ik wordt weer regelmatig voorbij gestoken. Laat maar gaan ik heb tijd zat.
De laatste drie km duren dan toch weer lang, ik doe nog een drinkstop en zie volgens mij het dorp al liggen, verneukeratief natuurlijk want het slingert alle kanten uit wat je niet ziet. Dan eindelijk de bewoonde wereld. Ik ga meteen naar het toeristenbureau, en mag nog 1,5 km naar buiten het centrum lopen voor ik bij mijn bedje ben. Ik foeter wat, maar alles beter dan een pelgrimsopvang, waar al volop jeugd op wacht staat om binnen te mogen. Om 15.15 uur stap ik hotel Yerri binnen.
Inschrijven, spullen naar de kamer en dan eerst een pint. Omdat het zo druk is onderweg zoek ik eerst slaaplocatie voor woensdagavond. De hotelldame maakt voor mij de reservering in Los Arcos. Dan kamertje opzoeken. En volgens instructie van Lieske, eerst de was doen, dan pas zelf douchen want anders heb je in het eerste geen zin meer.
Om 5 uur ga ik naar bed, siësta tot half zeven. Om 8 uur diner. Ik ga eerst nog wat drinken. Dan belt Herman, we praten wat bij, maar de verbinding valt weg. Ik probeer de eerste foto's te uploaden, maar dat gaat niet goed. Wachten tot ik iets meer tijd heb. Hotel waar ik nu zit is vol tot na het weekend, dus voor alle zekerheid wil ik de stop in Viana ook alvast regelen.
Even langs de hotelbalie en ik heb geluk. Mooi hotel en mooie prijs. Kom er nog wel op terug. Dan eten, sla hartjes met ansjovis, biefstuk a la plancha en een flanneke toe. Uiteraard spoelen met rode wijn en water. Nog een koffieke in de bar en dan dit verhaal. Al lang zat vind ik.
Positieve geste van het hotel, omdat ze zo ver van het centrum liggen worden de pelgrims met een busje naar het beginpunt gebracht morgen.
Goei volk hier.
De rust en morgen " otro dia"