Weer rust op de Camino............?

Sabados, 3 oktober, 20e wandeldag
Hoi followers. Ik ben weer een stukje verder gekomen.
Gisteravond na een goed dineeke nog even een koffie aan de toog en wat staan te "klappen" met de ober. Hij vertelt dat de eigenaren zelf vee hebben wat ze laten slachten en in hun restaurant verwerken. Het was in ieder geval uitstekend wat we voorgezet kregen. Ik twijfel nog aan een beetje cognac in de koffie, maar ben verstandig. Er staat 23 km op het lijstje en hoe meer ik slinger hoe langer de weg.
Om vijf uur schrik ik wakker van een draaiende dieselmotor. Kijk buiten en er staat een bus waar mensen instappen. Mogelijk de stoppers van gisteravond, maar ik dacht dat ze vandaag nog zouden lopen. Tegen zessen spring ik er ook maar uit. De pleisters op mijn pootje zitten nog als gegoten. Ik denk lekker laten zitten en douche zittende om het voetje droog te houden.
Schone wandelbroek aan de bips en ik ben weer het ventje.
Beneden vraagt de eigenaar ontbijten ?, si señor, en in de eetzaal staat een wel heel uitgebreid ontbijt klaar. Volgens mij doen ze dit pas, want ik wordt bij de arm genomen en hij laat zien wat er allemaal voor lekkere warme en koude dingen klaarstaan
Ik doe mijn best maar vol is vol. Maak nog een compliment en wordt door de eigenaar, grote vent, over de bol geaaid. Het moet volgens mij het sjaaltje van Lieske zijn, waardoor ik die extra aandacht krijg. Afrekenen en als ik mijn rugzak opgooi, krijg ik nog een appeltje mee voor onderweg.

Buiten aardedonker, maar de gele pijlen lichten toch wel op. Ik vind het ook niet zo erg. Langzaam opstarten als een diesel en mijn ritme vinden en ik kijk dan natuurlijk ook wat beter uit.
Ik wordt direct al ingehaald door eentonig koppel die er met licht op al flinke pas in hebben. Laat maar gaan. Het eerstvolgende dorp is twee uur loen verderop. Ik ga bijhouden door hoeveel mensen ik in die tijd zal worden voorbijgelopen.

Het blijkt tenslotte om 12 personen te gaan EN ik haal zelf ook iemand in. Het blijkt een kleine medemens te zijn die niet langer is dan 120 cm, grote hoed op en rugzak bij. Zijn passen met die korte benen nog kleiner dan de mijne.

De Italiaan van gisteravond komt me voorbijstomen, hij loopt tegen de 40 km per dag. Aardige vent, is in Nederland geweest, Amsterdam etc. grootste verrassing vond hij "de djoens" , de duinen. Hij vertelde,ik klom die zandheuvel op en plots aan de andere kant de zee. Hij schrok zich kapot.

Ik loop het dorp in en drie gele pijlen die een andere kant uitwijzen. Twee naar verschillende bars en eentje voor de route. Ik kies voor de laatste, zit nog te vol. Ik stop even om mijn jack uit te trekken, het is nog wel fris, maar de zon wordt snel sterker.
Het pad golft wat op en neer, landschap is ook wat leuker om door te lopen dan gisteren. Het is het oude pelgrimspad waar ze nu wel een provinciale weg naast gelegd hebben.
Het is nu wel erg rustig met wandelaars, zowel voor als achter me niemand te zien. En toch zit ik op de goede route. Tegen tienen een dorpje in, grote veestallen en het stinkt er als de jee naar koeienvlaaien.
Koffieke in een barreke, er zitten vier Fransen, kijken niet op of om, beantwoorden zelfs mijn groet niet.
Ik zit aardig op schema en het wordt niet drukker, af en toe een fietser maar daar blijft het ook bij. Net voor dorp vier wordt ik ingehaald door een sexloos wezen, winterpet met oorkleppen op,
Gewatteerd jack aan driekwart broek over een legging. Aan het kabeltje wat onder pet uit komt zie ik dat hij/zij ook nog een ipod bij heeft.
Beetje verderop zit het bij een groepje Koreanen van gisteren. Blijkt er toch een vrouw tussen de bullen te zitten.
Ik groet bij het voorbijgaan, maar ben een roepende in de woestijn. Geen gehoor. Ik loop verder, rustig en denk aan Lieske, vannacht toch weer in een droom voorbij gekomen. Kan me niet meer herinneren waar het over ging, maar ze was er eventjes weer wel. Hoe snel gaan toch die jaren, maar voor mij is het nog steeds gisteren. Dan bocht om en in de verte de plaats waar vandaag met bedje staat. Sahagun, het duurt echter nog bijna een uur eer ik het stadje binnenloop.
Je moet n.l weer een erg drukke weg oversteken en komt dan via het industrie terrein het stadje in. Niet de mooiste route en ze doen er ook weinig aan om het aanzien te verbeteren.
Dit zegt echter niks over de bewoners, bij de eerste de beste dame vraag ik de weg en ze is overvriendelijk.
Om 13.30 uur meld ik me bij Hostal Alfonso VI, waar ik welkom wordt geheten en een ruime tweepersoonskamer heb geboekt.
Rugzakske naar boven, terug om twee pinten en dan uitpakken, hempie en vijgenblad uitwassen en even siësta. De grote weekmarkt waar de huisbaas het over had, laat ik maar even aan me voorbij gaan.
Zoals gezegd erg rustig vandaag, ik hoop dat het zo blijft, kan alleen maar goed zijn om bedjes te boeken.

Mogelijk tot straks.

Na het bovenstaande een pint en als goei katholiek even naar de mis. Vandaag niet, maar morgen om tien uur meldt mijn hotelman. Maar hij heeft een alternatief. Om 19.00 uur een pelgrimszegening bij de nonnekes in de kapel. Mooi op tijd en ik zoek de kapel op. Er zijn nog 7 mensen buiten mij. Kleine kapel, om 7 uur gaat de bel en dan komen 8 nonnetjes bInnen.
Ik heb vandaag de dag van de kleine mensen denk ik want vier nonnetjes meten zeker niet meer dan 1,5 m., twee donker gekleurder en een leek en de abdes van het klooster.
Het is eigenlijk aandoenlijk om te zien, maar het zingen klinkt prachtig. Ondanks dat ze maar met zo weinig zijn vult de gehele ruimte zich met gezang. Doe even mijn ogen dicht en laat me meegaan in de sfeer van sereniteit.
Uiteraard begrijp ik de gezongen Spaanse teksten niet, maar reageer maar mee.
Dan een kort gebed door de abdes waarin het woord Peregrino regelmatig terugkomt, en dan worden wij naar voren geroepen op het altaar. De zegen wordt uitgesproken en dan moeten wij onze voornaam noemen en uit welk land we komen. Duitsland, Frankrijk. USA en Louis uit Hollanda. We krijgen nog en bidprentje en mogen weggaan. Stik leutig om mee te maken en een ervaring rijker.
Dan naar buiten, pintje en potje eten zoeken. Pintje zo gevonden, maar eten in het centrum is niet veel soeps. Ik zie toch onze Duitse vriend met zijn gade nog over het marktpleintje lopen. Ook zij zijn zoekende zie ik wel. Ik wacht even tot ze ergens binnenstappen en ga dan ook kijken.
pizzatenten en cafetaria's. Niet wat ik wil.
Ik denk plots waar ik vorige keer geslapen heb. Daar was wel een redelijk restaurant bij.
Een kwartier later zit ik aan de aardappelsoep, lomo ala plancha en weer maar eens een potje rijstepap als eerbetoon aan Lieske.

Zij was daar groot liefhebber van. Kookte daar altijd met opzet teveel van, overschot in de koelkast voor in de rest van de week.
In de loop van de avond was ik haar dan regelmatig even kwijt. Resultaat, eind van de avond alle rijstepap op natuurlijk. Klein geluk maar o zo leutig om aan terug te denken.

Ik reken af bij de aardige dienster, fooitje, want er is echt niks te doen, ook in de cafés rondom niet. Waar zit al dat volk ?
Dan retour hotel, opruimen, pootje en de wekker op half zeven.
Morgen 19 km, zondagsuitje zullen we maar denken.

De rust en tot morgen.

Ps, heb ondertussen wat mailwisseling van Carnaval voorbij zien komen. Wees niet ongerust, alles gaat gewoon door hoor. Ondanks dat ik " ok ier op reis" ben. Mooi motto trouwens.