17 lange km door akkerland.......

Viernes, 2 oktober, 19e wandeldag.
Er zijn meer wandelaars in het hotel, dus de wekker heb ik niet nodig. Der uit, riedel en pootje afplakken op de dakpanwijze. Vandaag niet heel veel km's dus mijn nieuwe sokken uitproberen.
Ik trek om 7 uur de deur dicht en ga op ontbijtjacht. Eergisteren niks te vinden en nu teveel open. Eerste het beste barretje al vol vroege vertrekkers. De baas heeft nog geen tijd om zijn terras uit te zetten. Ik neem wat extra toast en koop nog wat cakejes.
We lopen in colonne het dorp uit. De erste 6 km zijn nog macadam, maar dan wordt het een mooi breed zand/grindpad.
Ik voel mijn pootje wel, maar minder als gisteren met mijn andere sokken aan.
Het is 1 lange weg, dus verkeerd lopen kan niet. Blik op oneindig en niet op de klok kijken. Sommige mensen hebben echt ingeslagen aan de boodschappen te zien die ze meesjouwen. Het is natuurlijk wel een eindje, maar ook weer niet zo gek. Het is lekker koel en het zonneke komt er ook weer doorheen. Wat wil je nog meer. Onderhand toch wel koffie, nog niet gedacht en er een is uitspanning. Toch weer mensen die wat willen verdienen. Ze hebben het druk, ik koop koffie, een banaan en sinaasappeltje.
Even rusten, jasje uit en weer verder.
Dan in de verte een kerktoren, sneller dan gedacht en een tijdje later met een bocht het dal in waar Calzadilla de la Cueza opduikt.
Om 12 uur loop ik mijn Hostal Camini Real binnen.
Ik was hier eerder, toen bouwvallig, nu opgeknapt, aardige kamer en zelfs een lift naar de verdiepingen.
Dan eerst en paar pinten, met wat lekkere hapjes. Naast mij laadt een ober zijn blad vol. Ik denk stink ik nu zo naar het zweet of hoe zit het. De ober loopt weg en neemt ook de zweetgeur mee. Het lijkt wel of hij al de camino heeft gelopen. Vor die rest supervriendelijke en gedienstige lui, die met de nodige humeur het internationale gezelschap bedienen. Dan naarboven. Mijn wandelbroek heeft door het vele zweten witte strepen gekregen. Ik besluit hem hier maar even in de badkuip te gooien, zodat ik hem tijdens het douchen meteen maar meeneem.
Wandelstok fungeert weer als ophanglijntje en laat maar drogen.
Nat ophangen zij Lieske dan hoef je minder te strijken.
Dus ik zal morgen wel met een kreukje gaan lopen. Who cares ?

Ik ga der even uit.

Net terug van een tafel met vijf nationaliteiten. Duits, Amerikaans, Italiaans, Spaans en natuurlijk ikke. Het is een kakafonie van mensen die met elkaar willen communiceren, maar zoals zovelen vroeger op school niet goed hebben opgelet.
Het valt op dat de Engelstaligen het minst flexibel zijn om een andere taal te proberen. Een tafel verderop een aantal Koreanen, die al zo goed zijn verwesterd dat ze de geserveerde kip, forel en/of rundvlees zonder ketchup niet meer wegkrijgen. Leve de wereldburger...............
Driegangenmenu, wijn, water en brood "a volonte" €. 10,00 señor. Ja Peter, al drink je er drie flessen witte wijn bij leeg........
Ik hoor dat er twee gezelschappen morgenavond mee stoppen. Een club Duitsers, waaronder onze man die zo graag in dure hotels sliep, en een club Amerikanen die zeggen volgend jaar terug te komen om de klus af te maken.
Ik hoop dat al hun wensen uit mogen komen. Nog een koffieke aan de bar en tot morgen. V/a 6.30 uur ontbijt, maar dat is zelfs voor mij te vroeg.
De rust.