Nog even rustig aan..........

Jueves, 8 oktober, 25e wandeldag.
Gisteravond om half acht naar beneden. Nog even een pintje vooraf en op mijn IPadje Bn/Destem bekeken of Jos Hack nog aan het werk is. Er komt een snotterige dame bij me zitten, Canadese, dus Frans wordt de voertaal. Ze is grieperig en drinkt alleen maar warme melk met honing. Ik vraag of ze medicatie heeft ennanders kan ze van mij wel wat paracetamol krijgen. Maar het moet vanzelf overgaan zegt ze. Oké. Haar man zit voor een aantal maanden in Alaska, olie of zo ?, dus zij er even tussen uit en het werd de Camino. Nobele gedachte. We keuvelen nog wat over van alles en dan gaat het restaurant open.
Wil je ook eten vraagt ze, maar ik houd de boot even af wegens besmettings gevaar. Ik zoek mijn tafeltje pas als iedereen al aan zijn bordje zit.
Dienster is aardig meisje. Ze noemt de voorgerechten op (primero plato) en ik kies voor sopa de mariscos. Een vissoepke goed gevuld met van alle lekkers uit de zee, van mosseltjes tot gambas en alles wat er tussen zit. De pan op tafel dus scheppen maar.
Hoofdgerecht (secundo plato) wordt kabeljauw in knoflook.
Lekker en de knoflook houdt tevens de duivel uit de buurt. Heb van iemand vernomen dat die zich vaak als vrouw voor doet. Dus ben ik extra voorzichtig vanavond.
Als postre (nagerecht)' een Flanneke.
Ik maak wat grapjes met de dienster als ze de flesopener niet bij heeft om het flesje wijn open te trekken. Zeg dat ik er wel eentje in mijn mochilla (rugzak) heb. Maar dat is niet nodig.
Het is niet druk in het restaurant. Er zijn 20 kamers, die zitten vol en toch maar een man of tien in het restaurant.
Een menu kost een tientje pp en daarin ook brood, wijn en water. Als je alleen bent krijg je in de regel ook een fles wijn, ben je met meerdere dan wordt er ook een fles op tafel gezet. Fles leeg, seintje en er komt een andere, kost niks meer.
De fles mag leeg, maar moet niet. Je drinkt wat je lust en de rest blijft staan. Het is natuurlijk geen topwijn, maar een landwijntje.
De Spanjaarden drinken hem aan de toog en dan kostie 70 ct per glas. Een redelijk goeie Rioja kost het dubbele, maar dan heb je ook een Crianza.
Aan een tafeltje met vier Amerikanen is de fles wijn leeg. Een van de mannen roept de dienster en bestelt nog een glas wijn, dan wil de andere man er ook een. De dames doen of ze geen dorst meer hebben. De dienster komt terug met een fles en zet deze op tafel. Discussie dat ze geen fles meer hoeven. Ik zeg maar dat alle wijn "included" is. Krijgen ze hem toch nog leeg met z'n allen.
Ik neem nog een carrejillotje voor de kouwe voeten en dan naar bed.ik slaap aan de straatkant langs de doorgaande provinciale weg. Dus om de zoveel tijd dendert een vrachtwagen voorbij.
Vind het niet zo erg, slaap er wel doorheen en die mannen moeten ook hun werk doen.

Ik zit om half acht aan het ontbijt. Kort stukje vandaag om pootje te sparen. Het is nog een dag of twee plat en v/a zaterdag gaan we de klimmen weer in. Om 8 uur sta ik buiten, tevreden serveerster achter gelaten met een fooike.
Het is nog fris, voor me de Amerikanen met hun dagrugzakje en daar gaatie weer. De weg is niet slecht, slingert een beetje langs de provinciale weg en dan er weer even vandaan. Vandaag is Onze Lieve Heer ons goed gezind, want hoewel het licht bewolkt is schijnt het zonneke.
Na anderhalf uur het eerste dorpje. Niks open en de gemeentelijke slaapzaal zijn ze nog aan het schoonspuiten. Dus geen pauze. De grieperige Canadese haalt me weer in.
Ze is aardig bekomen en gaat vandaag tot Astorga. Flinke meid, want ik kom daar pas morgen aan. Adios en tot..................

Er zijn best wat fietsers onderweg, veelal,Italianen, ze rijden deels over de gevaarlijke snelweg, maar ook over het wandelpad.
Sommige roepen van ver dat ze er aan komen en anderen op het laatste moment van passeren een belletje. Ik ben in gedachten en schrik ervan, en doe een snelle zijstap.
Hard remmen van de man voorkomt een fruitmand van jullie voor mij. Ik roep lachend wat namen van edele delen naar de man in de wetenschap dat hij me toch niet begrijpt. Al moet je daar tegenwoordig met al die teruggekeerde gastarbeiders natuurlijk toch voorzichtig mee zijn.
Hoppa maar weer en iets na elf uur draai ik een straatje in van het dorp Hospital de Orbigo, met zijn prachtige historische brug.
Kijk eens op Google voor de geschiedenis.
Aan de overkant mijn home voor vannacht. Hostal Don Suero de Quiniones. Ook daar al meer geslapen, vriendelijke mensen en ik heb volgens mij dezelfde kamer als vorige keer.
Aardige kamer, maar de klerenkast is volgens mij groter dan de badkamer, maar alles staat er in. Goed dat ik wat kleiner ben, want een grote mens als vriend Ton J. Zou met een been in het bad zitten als hij naar het toilet moest.

Riedeltje gedaan, even plat en dan broodje, pintje. Stukje verslag gedaan. Ik ga kijken of er een kapper is, want mijn nekhaar gaat op manen lijken dus mogelijk vind ik iemand met een schaar.

Tot straks