Veel vals plat en wat nat...............

Domingo, 18 oktober, 35e wandeldag.
Dag beste volgers, hier ben ik weer even. Net de foto's van gisteren nog maar geplaatst. Weet niet hoe lang mijn verhaal wordt vandaag, want ik ben redelijk uitgewoond op mijn slaapadres aangekomen. 7 uur onderweg geweest., op 22 km.

Gisteren bij verschillende bars nagevraagd hoe laat ontbijten de vroegste was 8 uur. Toch op tijd eruit, zwarte spin vermoord en om half acht buiten.
Ik moet eerst een flink aantal traptreden doen richting kathedraal waar je langs komt. Er loopt al veel volk.
Dan barreke net open, rugzak af, koffie, zumo en toast. Er komt een dame binnen, wij treffen elkaar nogal eens bij toeval aan het ontbijt. Zij is zweeds, middelbare leeftijd, dus het mooie blonde is er wel af. Aardig mens, gisteren de langere route gelopen, weg kwijt geraakt en pas om 6 uur aangekomen ipv net na de middag.We maken er maar een geintje over.

Ikke op weg, de pas er in, even afgeleid en mis een pijl. Gelukkig kom ik er snel achter, maar wel 20 minuten voor niks gelopen.

Net op de goede weg wordt ik ingehaald en ingesloten door een tachtig scholieren. Zij gaan de laatste 100 km lopen om een Credential te krijgen. Maar eerst gezamenlijk naar de kerk voor de zegen Ik ben weer even afgeleid en mis pvd weer een pijl.
Weer 20 minuten kwijt.
Eindelijk op de goede weg. Gisteren op het einde een lange afdaling, dus nu aan het begin van de dag een lange klim.

Het beloofd een mooie tocht, want we komen door een tiental dorpjes en gehuchten. Dat breekt de sleur natuurlijk. Het is wel vochtig met een laaghangende bewolking. Soms valt er dan een drupke vocht. Wat veel mensen noopt hun omgebouwde douchgordijnen weer aan te doen.
Er is wel heel veel "vals plat", wat zeker bij mij de gemiddelde snelheid er uithaalt. Soms zie je niet dat je aan het stijgen bent maar je knieën weten wel beter. Dus aan zweet geen gebrek.

Ik word ingehaald door de schooljeugd, en dat gebeurt nog wel een keer of drie, want om de zoveel tijd laten de leiders stoppen om te hergroeperen. Het zei zo.
De omgeving waar je doorloopt is best mooi, veel holleweggetjes, wat wil zeggen , aan een kant de berg en aan de andere zijde gestapelde stenen als afzetting met het nodige groen.
Het gaat niet erg hard, maar ik zal er toch doorheen moeten.
Half elf koffiestop, bij een bakkerijtje. Sjagerijnige vrouw, dus ik neem het minimale om toch wat te drinken. Raak even aan de praat mret een Amerikaanse uit Illinois over het humeur van de bazin. Geintje en door.
Hier staan bij sommige boerderijen een soort oude voorraad bakken,lijken op een duiventil, maar ze bewaarden hier vroeger mais in. ik maak een fotooke en de Amerikaanse vraagt wat het zijn. Dus uitgelegd, interesting en zij ook aan de Kodak.

Er loopt meer volk als gisteren, ligt er natuurlijk ook, aan dat heel veel mensen in Sarria beginnen, met name de Spanjaarden om de Credential te krijgen in SdC.
Er komt weer een kluts koeien aan en ik kruip voor alle zekerheid op een hoop stenen. Moet er even later bijna afgeholpen worden zo stijf wordt ik.
En daar gaatie weer. Ik wil stoppen bij een café, maar daar zitten de scholieren binnen. Dus verder lopen.
Gelukkig vrij snel een boeren barreke, hup naar binnen, mijn poot gaat steken, dus ik moet wel rust nemen.
Koffie, water, sap en drie zoete koeken, want je verbrandt nogal wat. Een boertje vraagt waar mijn ski's zijn omdat ik met twee stokken loop. Iedereen lachen, ik ook......

En hoppa, als ik blijf zitten kom ik er niet. Ik voel dat het laat gaat worden vandaag, foeter op mezelf over het verkeerd lopen vandaag. Maar Lieske zou zeggen, nie klagen, maar dragen. Je hebt dit zelf gewild. Een dame komt voorbij en zegt buen camino, ik wens haar hetzelfde. Een man vraagthaar een foto te maken van hem bij de pijlen. Ze doet het en ik roep " world press foto 2015" iedereen lachen. Waar kom ik vandaan, Nederland, zij uit Zuid Afrika. Ik zeg dan spreken we dezelfde taal. Zij weer " sprik nie, vaak nie" of zo iets. Maar we hebben er weer een nationaliteit bij op de Camino.

Dan in de verte zie ik de plaats liggen, maar nog wel anderhalf uur lopen. Een Amerikaans meisje houdt me aan. Ze heeft een brief bij met een adres in Portomarin. Is het nog ver vraagt ze, want ik loop al uren. Ze heeft verder geen kaart of boekje bij, vertrouwt op de gele pijlen. Is ook in Sarria begonnen.
Ik wijs waar de plaats in zicht komt oeps, weg is ze.

Ik ga er even uit om te eten. Ik probeer mogelijk strak nog wel een beetje.
Het gaat nu wel opschieten. Nog vijf dagtochten, waarvan morgen nog een zware van 25 km.
Ik heb gepland om vrijdag a.s in SdC aan te komen. Als het allemaal blijft lukken natuurlijk.

Een Frans koppel passeert me, ze hebben een hond bij met een kleine koeienbel aan, zodat ze horen waar het beest uithangt. Slim, maar wel luidruchtig. Want het beest vliegt van hot naar haar.
Dan weer een cafe, bordje erbij laatste stop voor Portemarin, nog 3,5 km. Ik geloof het niet betalers, maar het blijkt juist te zijn.
Een beetje zonderling persoon, die loopt met een boodschappen tas staat bij een boom en plukt er iets uit. Hij laat het zien en het zijn een soort vijgen. Hij zegt mijn oma wist alles van dit soort vruchten. Wil je proeven, maar dat doe ik niet meer. Kreeg gisteren bij de hippies een stukje koek en daar werd ik toch een beetje wazig van. Of het moet van de Spaanse paracetamol zijn, waar ik ondertussen noodgedwongen aan ben begonnen.

Het wordt wat vochtiger, maar echt regenen doet het niet. Maar je wordt wel nat natuurlijk. Dan eindelijk na een fikse stijle afdaling komen we bij de brug van Portomarin.
Brug over, dan weer en trap op en dan toch nog een stukje lopen naar mijn nachtverblijf. Het ligt naast de aartslelijke kerk van dit plaatsje. Ik meld me om drie uur bij Pension Arena's. Redelijk uitgewoond, want 7 uur lopen dat doe ik niet elke dag. Inschrijven, rugzak naar boven en terug voor pint. Men is hier niet erg vriendelijk. Was vorige keer ook al hoor. Dus niet nieuw voor me. Ze zoeken het maar lekker uit.

Terug boven doet de TV het niet. PvD, weer naar beneden, meisje mee en zij krijgt hem wel aan de praat.
Potje eten was niet verkeerd. Voorgerecht een soort tonijn guiche en als hoofdgerecht stoofvlees. Pittige porties, maar met dit weer kun je wel wat hebben.

Ik wil iedereen nog eens bedanken voor de reacties. Zowel,via de site als mail. Doet me goed dat julliie zo met me meeleven. Is ook elke keer een stimulans voor me om door te gaan als ik er wat doorheen zit.

Ben ook benieuwd naar ervaringen van de zus van Peter v Z. Die in Portugal gestart is.
Mooi onderwerp voor binden pastis die me beloofd is !!!!

Nog even en de kurken kunnen knallen.

Het weerbericht voor morgen is wat minder gunstig, maar ik durf niet meer te klagen.

Dus morgen verder, als ik uit bed kan komen...................