Toeristje spelen in Gijon.....

Zoal jullie gemerkt hebben is het me gelukt om een mailbericht te copieeren naar mijn blog. Dus de afgelopen week staat er in. Ik heb zelfs de datum kunnen manipuleren zodat ik weer gelijk loop met de kalender. Zal proberen ook nog wat foto's te uploaden, maar gun me even de tijd. Dus vooruit met de Spaanse geit en schrijven maar weer.

Zaterdag 1 oktober 2016.
Voor degenen die wat later aanhaken nog even dat ik weer wat onrustig geworden het Spaanse land heb opgezocht. Ben in Santander gestart. Zit nu in Gijon en ga via Lugo en Salamanca richting Zaragoza waar ik zoals de meesten weten een bevriend echtpaar Herman en Marivi weer zal ontmoeten. Buiten het onderweg zijn, wil ik ook genieten van de culinaire hoogstandjes in Noord West Spanje met name Cantabrie, die tot de beste keuken van Spanje gerekend wordt.

Mijn Spaanse biologische klok zegt tegen negen uur dat ik het bed uit moet. Eerst even de was controleren. Het vlekje in mijn pantalon is vlekkeloos verwijderd. Ik kan hem weer fatsoenlijk
dragen. Mijn in de douche gewassen interlockjes door gebrek aan een hotelwaserij behoeven nog wel wat droogtijd. Ik zit nog niet zonder. Douchen en dan ontbijt in het café onder het hotel. Buenos dia's en er wordt door de ober al geroepen wat ik moet eten. Ik zet me op mijn "vaste plek" en start mijn IPadje om de krant te lezen. Leve de techniek.
Ik krijg mijn tostades tomate vlekvrij naar binnen. Ontvang dan een berichtje van Herman over een treinongeluk in de buurt waar ik zit. Maar ik leef nog en als dank ontvang ik een tip van hem van goed restaurant in Gijon, Los Pisones met een dineradvies.
Ik ga kijken of ik dit zondag kan doen. Ik wil vandaag eigenlijk een beetje de highlights van Gijon bekijken.
Ook wil ik mijn dinertje naar de namiddag gaan verschuiven, want in de late avond met een te volle maag naar bed is ook niet alles.

Tot op heden tref ik geweldig weer. Gisteravond laat wat miezer, maar nu weer een strakblauwe lucht. Nog wel wat frisjes maar dat trekt altijd snel bij. Ik haal voor alle zekerheid nog even mijn vest op in het hotel en dan op pad. Vanuit mijn hotel is het een lange doorlopende straat naar het meest oude deel van Gijon. Ik loop er zonder stil te staan in een half uurtje naar toe.

Ongelooflijk hoe veel volk er al rondloopt ondanks het redelijk vroege uur. De zon schijnt, een straatmuzikant zingt oude Spaanse liedjes op de boulevard en er liggen zelfs wat mensen in badpak op het mooie strand. Het oudste deel ligt wat hoger, wat op bijna een schiereilandje lijkt. Een mooi wandelpad voert omhoog naar een parkachtig deel met een prachtig uitzichtpunt. Het is redelijk helder dus je kunt nogal een eind de zee op kijken. Vissers, zeilboten en surfers overal zie je wel wat.
Als ik mijn frisse neus gehad heb daal ik weer wat af het oude stadsdeel in. Smalle straatjes, kleine pleintjes en terrasjes. Wel allemaal wat vervallen, maar sfeervol. Ik loop aan de hand van de VVV info de route langs de meest markante bezienswaardigheden.
Het is veel plaatselijke historie want de namen zeggen mij eigenlijk niks. Ook nog even een klein oud museum (gratis) in met gemeentelijk verzamelde kunst, maar het meest in het oog springende is eigenlijk een gigantisch groot houtsnijwerk van 2 x 6 meter waarin het oude plaatselijke vissersleven wordt uitgebeeld. Meer dan honderd verschillende figuren met allemaal een andere houding en gelaatsuitdrukking. Echt iets bijzonders.

Ik loop weer naar buiten, eigenlijk tijd voor een koffieke. Zie dan rechts een zwaar ijzeren hekwerk met daarachter in een kapelleke een mooi madonnabeeld. Je kunt de kapel niet in, maar net op armlengte achter het hekwerk toch een offerblok om een elektrisch kaarsje te laten oplichten. Dus eerst even een lichtje voor Lieske en dan mijn koffie. Weet echter dat er thuis in Roosendaal ook ongevraagd kaarsjes ontstoken worden. Goei gevoel hoor.
Ik strijk neer op een miniterras en krijg mijn kofie solo. Er zitten al mensen aan de cider en de kastelein komt met stukjes stokbrood met jamon rond. Ik vraag niet, dus wordt niet overgeslagen. De tijd vliegt, het is al tegen tweeen. Ik ga nog even door met mijn rondje. Zoek eigenlijk nog restanten van een oud Romeins badhuis, maar kan dat niet vinden.
Wel een oud kerkje, maar dat is in beslag genomen door een horecaman. Naar goed bijbels gebruik zal hij de hongerigen voeden en de dorstigen laven. Maar wel tegen betaling natuurlijk.

Ook ik merk dat mijn vochtgehalte gedaald is, dus tijd voor een aperitief voor ik ga eten. Ik strijk neer op een terrasje aan de waterkant. Een lieve dame zorgt dat ik snel een glas bier krijg. Ook hier weer met drie kleine hapjes erbij. Je kunt merken dat ik midden in toeristisch geweld zit, want de prijzen zijn navenant.
De hapjes bestaan uit twee kleine warme kroketjes, een stukje ommelet en een klein gevuld broodje. Dit laatste is echter wat droog en ik voer dit stiekem aan de rondvliegende duiven.
Aan het aantal duiven te zien hebben ze hier een vast voerplek. Als er plots en meeuw op mijn tafeltje landt houd ik het voor gezien en nok af. Terug het oude gedeelte in, want ik heb hier en daar natuurlijk al een beetje gekeken wat de pot schaft. De menuuke variëren hier tussen de tien en vijftien euro. Incl. wijn en brood. Niet duur en goeie kost.

Ik lust alles dus ga gewoon maar ergens zitten. Het menu staat op een krijtbord. Zie ook dat je eerst nog een bordje jamon krijgt. Natuurlijk bij de prijs inbegrepen. Ik laat dat alvast maar komen incl. een glas bier. De ober vraagt wat ik wil eten, ik zie zowel bij de voor- als hoofdgerechten iets staan wat ik niet thuis kan brengen. Dus bestel ik dat voor het verrassingseffect. De ober brengt alvast brood en zet een fles wijn op tafel.
Dan komt hij met een grote pan goed gevulde bonensoep. De pollepel staat er in dus doe je best Louiske. Lekker maar zwaar. Dus ik houd het bij een bordje.
Een beetje later het hoofdgerecht, het blijkt en soort wijting te zijn, van het vel ontdaan en toen heel licht gepaneerd. Daarbij een gekookt aardappeltje onder de olijfolie. Smakelijk en licht verteerbaar. Ik schenk nog maar eens bij en bestel een flanneke en koffie na. Beetje uitbuiken en mijn toeristeninfo nog eens doornemen. Het blijkt dat op een dikke tiental minuten lopen vanuit min hotel een uitgaansgebied is waar s'avonds ook levende muziek is. Even in de gaten houden, of ik nog zin krijg om dar naar toe te gaan. Nu eerst maar op mijn gemakje richting hotel, want de siesta roept.
Bij de receptie wijst de hoteldame bij mijn begroeting er op dat het geen buenos dias, maar ondertussen buenos tardes geworden is. Si signora.............
Mijn lingerie is droog, dus eerst maar opvouwen en dan even plat. Na een uurtje roept de plicht om even mijn blog bij te werken. Met een korte tussenpauze van even een wijntje in het café, waar het bomvol luid pratende en etende mensen zat. Dus niet te lang gezeten, niks meer gegeten en terug nar de kamer. Voor vandaag ben ik helemaal bij. De rust en tot morgen.