Dagje bussen naar Lugo

Hoi allemaal. Heb ondertussen Lugo bereikt. Grand hotel Lugo.
Ben alweer gewassen, maar ga nu eerst een pint drinken.
Tot straks.

De WiFi techniek hier in het hotel heeft het even begeven. Knal uit het systeem en alle tekst kwijt.
Ik ga straks proberen om opnieuw te beginnen.

Maandag 3 oktober 2016
Ik heb afgelopen nacht heel slecht geslapen. Daarbuiten waren de witte bonen van gistermiddag in mijn darmstelsel met veel geknal en kruitdampen een onderlinge strijd aan het uitvechten. Dat had Herman er niet bij verteld bij de dinersuggestie.
Uiteindelijk na veel draaien en wennen om half zes het bed uit. Op mijn gemak een douchke en de rest inpakken. Ik loop om half zeven in het donker buiten richting Estation de Autobuses. Nog donker omdat we natuurlijk in Zuid Europa zijn dus dichter bij de evenaar.

Ik wil bij het eerste het beste café wat open is mijn ontbijtje doen. Ik moet echter wachten tot een barreke bij de bushalte want daar komen natuurlijk altijd de chauffeurs en eerste reizigers. Ik bestel bij een lief dienstertje mijn Americano en toast met tomatenprut. Krijg er ook nog een miniglaasje jus d'orange bij. Er komt een wat ouder echtpaar binnen met rugzakken. Ook zij komen ontbijten voor ze gaan wandelen. Ik maak toch weer de vergelijking dat ik dat met Lieske had kunnen zijn. Ik misgun die mensen hun geluk zeker niet, maar het steekt toch net weer even.

Ik,ga afrekenen en laat nog twee croissants inpakken voor onderweg. Dan naar de bus. Die staat er al. Er is een buschauffeuse van het type wie naar me wijst trek ik onder de bus door haar werkplek aan het voorbereiden. Ook met het nodige papierwerk. Een Nederlands meisje komt naar me toe of de bus ook naar Astoria gaat. Want vanaf daar wil ze naar Santiago wandelen. Ik kijk op een lijstje met stopplaatsen wat ik gemaakt heb en daar komt Astoria ook op voor.

De chauffeuse steekt nog een sigaretje op en maakt de bagageruimtes open. Met strakke hand dirigeert ze in welk vak men de bagage in mag leggen afhankelijk naar welke bestemming men gaat. Dan controleert ze de tickets en mag je op je gereserveerde plaats gaan zitten. Mooi systeem, al zien onze Spaanse medemensen nog vaak kans op en verkeerde plek te gaan zitten. En veel misbaar maken als ze moeten verkassen. De schuld krijgt het systeem wat in hun ogen niet goed werkt.

We gaan rijden, het is nog donker en ik sukkel vrij snel in slaap. Het wordt een lange rit van zeker vijf en een half uur, met ruim twintig steden en dorpen die we aan doen. Maar ik wist dat, had ook een kortere minder mooie route kunnen doen. Net buiten Oviedo wordt ik wakker om te genieten van een prachtig rotsachtig berglandschap, doorsneden door een rivier en meren en kunstmatig aangelegde waterbekkens. De lichte nevel die hier over hangt maakt het wat spookachtig.

Dan zie ik het landschap langzaam veranderen, minder bergen en minder groen. Ik weet dat we nu Leon naderen. Een prachtige stad, maar voor mij een met minder mooie herinneringen omdat ik daar het slechte nieuws van mijn maat Geert mocht ontvangen.
Ik heb nog even getwijfeld om er nog een paar dagen te gaan verblijven maar ben blij dat ik daar vanaf heb gezien.
Het busstation is naast het treinstation en de uitgaande weg vanuit Leon richting Compostela.

Vanaf Leon rijden we een heel stuk van het gebied waardoor ik ook gewandeld heb. De bus pakt geen binnenwegen dus je hebt verder ook geen voeling met de wandelaars.
Ondanks dat we aardig doortuffen en niet alle plaatsen aandoen omdat er niemand uit moet of heeft gereserveerd zijn we toch wat uitgelopen in de tijd. We hadden om twaalf uur in Ponferada moeten zijn, maar dat halen we zeker niet. De rijtijd van onze chauffeuse zit er op. Ze stopt langs de kant van de weg en een collega die mij niet opgevallen was neemt het stuur over.

Dan verder en ruim half een later rijden we Ponferada in. Het valt me op hoe weinig bekende plekken ik in de dorpen en steden zie war ik doorgekomen ben, ja zelfs geslapen heb. En het zegt me niks. Je leeft op zo een moment toch in een andere wereld.
Pas op het moment dat we Villadagos de Bierzo inrijden komt er weer wat boven. Dan een stuk tot het dorpje Ambesmestes, waar we wel over de snelweg rijden, maar regelmatig ook een stukje van de Camino zien en wandelaars zien lopen herken ik het wel.
Ook als we hoog op een groot viaduct over Ambesmestes rijden zie ik een huis waar ik geslapen heb en onder tegen dat viaduct aankeek.

Ik heb tot op heden geen spijt van mijn keus om met de lijnbussen te rijden. In eerste instantie had ik met eigen vervoer willen gaan en zowel een trollieke als rugzak mee willen nemen.
Maar de bussen zijn comfortabel, fastensestbelds, meer beenruimte als in een vliegtuig en je eigen schermpje waar je als je wil, film, muziek en zelfs internet kunt hebben. Maar laat mij maar buiten kijken.

In een dorpje laden we nog zes Amerikaanse wandelaars op die meerijden tot plaatsje net onder de berg de O Cebreiro, waar ik de eerste wandeling zo heb afgezien. Dan buigen we van de voor mij bekende route af en rijden tegen twee uur Lugo in.

Ik ben zo bij mijn hotel, inschrijven en dan naar mijn kamer. Het is een beetje ouwe chique. Zou een likje verf kunnen hebben, maar het is toch wel schoon. Uitpakken en een douchke. Er ligt een briefje inde kledingkast dat er geen laundery service is. Dat valt wat tegen, maar ik heb nog wel voorraad. Morgen even verder kijken.

Ik ga op zoek naar een pint. Weer even wennen. Kom op het marktplein uit bij een café annex ijszaak. De dienster heeft meer aandacht voor haar IPhone dan voor de klanten. Ik bestel een pint, maar moet zelf om mijn olijfjes vragen. Het tweede café is een ouwe zaak, vijf oudere obers, en ik krijg meteen een schaaltje chips geserveerd. Daarbij een glas bier van 33 cl. Voor een vriendenprijs.
Het is kermis en feesten van San Fernain in Lugo. Vlak bij mijn hotel zijn ze een gigantisch podium aan het opbouwen. Moet nog even uitzoeken wat eea allemaal betekent.

Ik koop onderweg bij een bakker een klein belegd broodje met knoflookworst omdat ik wat honger krijg en het nog te vroeg is om te gaan. Mijn kansen op verkering vanavond zijn door de knoflookgeur meteen verkeken. Ik loop even een soort LidL in om water te kopen voor op de kamer en een knabbeltje. Het water kost twintig cent voor anderhalve liter. Dus ik denk dat ik het bier vanaf nu maar laat staan. Heb ik ook meteen minder te biechten als ik de suggestie van Ge Nollen moet volgen.

Even terug hotel en aan mijn blog werken. Ook hier is het WiFi signaal niet optimaal. Raak zelfs een fiks stuk tekst kwijt als hij eruit knalt. Dus maar even naar het hotel restaurant voor een hapje. Geen zin meer om naar buiten te gaan.
Er is nog niemand te zien, dan maar naar de bar van het hotel. Wijntje en je kunt ook raciones Jamon Serrano krijgen. Ik heb niet zo heel veel honger, dus met een mandje stokbrood erbij krijg ik de maag vol en kom de nacht ook wel door.

Ik werk nog even aan mijn blog, tot de zaak weer vastloopt. Dus maar gestopt en gewacht tot eea weer bewerkbar was. Ik heb ondertussen wel geleerd, dat ik niet te veel tekst moet typen. En tussendooor even de zaak veilig stel.

Allemaal nog dank voor de goede wensen en suggesties en ik zal er waar mogelijk mijn voordeel mee doen.

Tot morgen.