Kilometers maken in Lugo.......

Dinsdag 4 oktober 2016,
Ik heb een redelijk fikse nacht achter de rug. Wel een paar keer wakker, uiteindelijk wordt ik om negen uur verkwikt wakker.
Op mijn gemak douchke en aankleden. Ik heb gisteren nog een paar stukjes lijfgoed gewassen en dat is al droog. Zal wel aan de airco liggen.

Vandaag staat eerst een stukje transportwerk regelen op het programma. Lugo ligt midden in de bergen en met het openbaar vervoer geeft dat toch wat geregel.
Ik consulteer eerst via mijn IPadje de site van busmaatschappij ALSA waarop slechts een bus staat aangegeven die naar Salamanca gaat. Vertrek 18.00 uur en aankomst.00.30 uur de andere dag. Dan ben ik pas om half twee s nachts in mijn hotel. Zo laat mocht ik vroeger van Lieske nog niet thuiskomen. Dus dan de site van de Renfe spoorwegen geconsulteerd. Hierop staat en redelijk alternatief met een overstap in Leon. In ander geval moet ik bijna altijd via Madrid, wat ook nogal een omweg is.

Ik pak mijn spullen en ga dan eerst naar de hotelbalie of die mogelijk aangepaste reisinfo hebben. No signor, ze hebben niks. Dus dan maar ontbijt zoeken in een cafeeke en vervolgens richting bus en treinstation om info.

Café gevonden en ontbijt besteld. De dame vraagt of ik toast wil hebben van pan of bimbo ?. Ik neem altijd pan, want dat is (stok) brood of vergelijkbaar en bimbo is dat grote fabrieks wittebrood.
Dat smaakt nergens naar dan naar geroosterde lucht.
Ik pak even een Spaanse krant en ga geïnteresseerd plaatjes zitten kijken. Ik lees natuurlijk wel een beetje Spaans, maar ook niet echt vloeiend.

Twee oudere dametjes die eerst op terras waren gaan zitten, komen nu naar binnen omdat het buiten wat frisser geworden is.
Ze willen koffie, de ene con leche, met melk, en de andere iets van mokka. De dienster herhaald de bestelling, maar het ene oudje heeft toch nog wat extra wensen voor haar mokka.
Niet te sterk, klein beetje warm water extra en een tipje melk erdoor. Dit met de nodige gebaren en we zijn weer vijf minuten verder. In Nederland zou de bediening gillend zijn weggelopen, maar hier zijn ze het gewend.

Ik krijg mijn americano en toast, opeten en afrekenen. Hollandse nuchterheid ten top. Dan naar het busstation. Ik wil eigenlijk kijken of er mogelijk nog een andere busmaatschappij een goed alternatief voor Salamanca heeft. De man achter het loket is kort maar duidelijk. Alleen ALSA en de rit duurt nog een uur langer.

Dus dan richting Spaanse NS. Ik heb de treingegevens incl. Tijden en treinnummers op een blaadje genoteerd. Dit om mijn vraag zo helder mogelijk te maken. Want sommige loketmensen willen je wel eens als lastig ervaren. Zeker als ze wat extra's moeten doen.
Het is hier maar een ministationneke met een oudere heer achter de balie. Ik moet weer in mijn beste Spaans aan het werk, want engels wordt problematisch zie ik wel.

De man snapt wat ik wil en gaat aan de slag. Het traject tot aan Leon is geen probleem, maar voor de aansluitende trein naar Salamanca zijn geen kaartjes (meer) beschikbaar. Ik kan dat natuurlijk niet bestrijden, want ik heb in Madrid vorige keer ook gezien dat treinen gewoon uitverkocht vol zaten.
Vandaar dat ik altijd zelf vroegtijdig mijn tickets ga kopen. Ik heb nu als alternatief weer heel vroeg via Madrid op pad te gaan, maar dat doe ik eigenlijk liever niet.
De loketmijnheer snapt het weer en gaat op zoek nar de beste mogelijkheid vanuit de mij gewenste vertrektijd van 11.10 uur.
Hij komt met, blijkt later, het beste en snelste alternatief met maar een keer overstappen in Medina del Campo. Ik heb daar wel twee uur pauze, maar kan dan met een sneltreintje naar Salamanca.

Omdat ik in eerste instantie begrijp dat ik dan nog naar een ander station moet durf ik niet meteen te beslissen. Hij schrijft het netjes voor me op en ik snel terug naar het hotel om via mijn eigen IPadje de zaak nog even te controleren. De man heeft echter zijn werk goed gedaan. Dus sukkel ik weer die 1500 meter naar het station. Ik ben even bang dat het loket tusen de middag gesloten zal zijn, maar dat valt alles mee.
De man gaat weer voor me aan de slag. Ik geef hem mijn Spaanse tarjeta dorade, kortingskaart, voor het spoor maar het nummer is door zweet etc. onleesbaar geworden. Gelukkig heb ik mijn paspoort bij. En aan de hand daarvan print hij voor mij een nieuwe kaart uit. Totaal twaalf euro korting dus ik kan weer dineren vanmiddag.

Klus gedaan, verder gaan. Ik kan nu ongehinderd van Lugo gaan genieten. Het is ondertussen wel half drie geworden. Mijn lever roept om vocht.
Ik ga richting de omwalling en kom langs een restaurantje met een aardig menuuke. Gelijk naar binnen en een pint. Ik kies uit het menu "revuelte", een soort gevuld roerei als voorgerecht en een filette de ternera, als hoofdgerecht. Dit is een dungesneden rundslap. Niet het beste vlees van de koe, maar net even aangebraden in de olijfolie vind ik het stik lekker.

Ik drink er en glas Rioja Crianza bij. Ik krijg in de gaten dat van de meest gangbare landwijntjes bij deze menu's mijn gebit gaat verkleuren. En voor €. 1,60 kan ik dat voorkomen. Preventieve mondzorg noem ik dat. Nog een klein dessertje en een café solo en ik kan weer een paar uur door. Ga even het oude deel van Lugo in richting toerist info. Maar Natuurlijk op dit tijdstip gesloten. Dan maar richting hotel voor mijn eigen siesta. Op elk pleintje is men bezig podia te bouwen voor de San Froilan feesten die vandaag beginnen.

Ik koop onderweg nog nieuwe batterijen voor de foto's en vraag in het hotel naar een programma wat er de komende dagen allemaal te doen is. Nou muzikale keus volop en de horeca heeft zich wat aanbiedingen met eten ook goed voorbereid heb ik in het oude gezellige centrum wel gezien. Als ik bijna bij het hotel ben gaat het lichtjes miezeren. Dus vanavond met lange mouwen op pad verwacht ik.

Ik heb na het schrijven van bovenstaand stuk een lange Siesta. Lees dan de krant van de afgelopen twee dagen nog even en ben dan weer helemaal op de hoogte. Beetje opfrissen en een overhemd met lange mouwen gepakt.
Ik lees de reactie van Herman nog even en dank voor het aanbevolen restaurant en gerecht. Het zal voor morgen zijn. Ik merk dat ik steeds minder kan eten en ik kan ook maar een menu per dag op. Ik trek mijn bodywarmer aan. Loop nog even langs de receptie voor een adreskaartje van het hotel en dan de avond in.

Het is frisjes maar droog, ik zie wat verderop de lichtjes van de kermis al en hoor dat de muziek op,het podium is begonnen. Klokslag negen uur luide knallen van een vuurwerk en het San Froilanfeest is begonnen. San Froilan is de beschermheilige van Lugo, maar ik kan geen Nederlandse vertaling voor de naam vinden. Voor de mensen hier maakt dat niet uit, want ze stromen in grote getale richting centrum.

Op het grote podium staat een vijftienkoppige band zuid Amerikaanse muziek te spelen. Er stat al veel,volk bij. Ik ga eerst even de kermis op. In het begin lijkt deze niet zo groot. Begint met wat verkoopzaken van kleding en prullaria. En gaat over in een lange straat met aan een zijde allemaal kindervermaak en aan de overzijde allemaal goktenten. De kindervermaakzaken draaien op dat moment allemaal goed hoewel ik er zeker een twintigtal tel. De bazooka tent zie ik ookmstan, maar die draait ook wel. Dus daar zal ik op een ander rustiger moment nog even langs gaan.

Aan het eind van de straat staan eenntiental gigantisch grote restaurant tenten waar zover ik zien octopus het meeste op,het menu stat. Hier een delicatesse, en ik vind dat ook lekker, maar geen te grote portie. Men staat aan de ingangen met proeverijen octopus en dat kan ik natuurlijk niet weigeren.

Ik mis eigenlijk de grote vermaakzaken, maar zie dan dat die meer naar beneden richting rivier staan. Het pad gaat nogal stijl. Ik gok op zeker door niet naar beneden te gaan. Ik zie het toch al minder goed in het donker en als het wat ongelijk wordt ben ik mijn evenwicht direct al kwijt. En ik lig tegenwoordig zo onderste boven. Dus morgen bij lichten dag kom ik terug.

Ik ga nog even het centrum in. Vollen bak in de smalle straatjes met de vele barretjes. Alles staat gezellig binnen en buiten te drinken en ook te eten. Buiten dat je volop kunt bestellen gaan de kasteleins met schalen hapjes rond.
Ik zie een mooi plekje aan een rustig staantafeltje en bestel een Rioja. Krijg mijn glas en even later mag ik kiezen uit kleine schaaltjes met pasta's. Ik neem iets met vissaus.
Dan weer een stukje stokbrood met Choriso worst. En even later weer een schaal die langs komt en waar o.a stukjes stokbrood met die heerlijk Spaanse blauwe kaas op ligt. Ik kan de naam nooit onthouden, maar die smelt op je tong.

Ik wilde eigenlijk niks meer eten, maar het vlees is zwak. Net als ik wil vertrekken komt er een Spaanse zeulband aan die de nodige gezellige en temperamentvolle muziek speelt het lijkt dan een beetje carnaval. Ik stap op richting hotel, in de diverse tenten op de kleine pleintjes staat of een band of een dj.
Op het grote podium van daarstraks staat nog steeds dezelfde band. Wel is er nu veel meer publiek. Het valt me op dat ik bijna niks merk van het gedreun van de bassen. Bij ons staat die meestal zo hard dat die dwars door je lijf gaat en ook de meeste overlast geeft.
Het geluid is hier perfect afgesteld en ik kan de teksten van zanger en zangeres woordelijk volgen.
In het hotel nog even een afzakkertje aan de bar. Ondanks het late uur zitten er nog mensen te eten. De aangeboden tapas met ham en ei sla ik beleefd af.
Glaasje leegtutteren en naar bed. Ik heb nog een paar mailtjes gekregen maar er is een probleem met mijn uitgaande mail, dus ik kan even niet antwoorden. Waar echt nodig zal ik proberen te bellen of sms-en.
Zodra ik even tijd heb probeer ik wer wat foto's te uploaden, maar door de zwakke verbindingen gaat dat ook wat moeizaam

Morgen komt er weer een dag. De Rust.