Laatste ronde door de deze mooie stad.........

Maandag 10 oktober 2016
Ik schrik wakker van een loeiend geluid. Bed uit, buiten kijken, en het blijkt een veegmachine van gemeentewerken. Ik zie dat het buiten wat grijs is, dus lange mouwen weer.
Douchke, bodywarmer aan en om mijn startrantsoen van de dag.

Ik heb nog een paar dingen op mijn lijstje staan die ik wil doen. Allereerst kom ik elke keer als ik de binnenstad in loop langs een grote intrigerende toren die s'avonds ook mooi is uitgelicht.
Het blijkt dat deze bij het convent de las Ursula's hoort. De Ursula's vallen eigenlijk onder de zusters Franciscanessen, maar mogen Ursula's als naam voeren.

De ingang van het klooster is echter potdicht. Ik loop er omheen en dan wel een open deur. Echter je komt dan in een hal met een bordje vanaf 11.00 bezichtigen. Kost €. 2,00.
Ik wacht tot vijf over elf en druk dan op de bel. Er gaat een luikje open met een kijkgaatje en een stem uit de hemel vraagt wat ik kom doen. Por favor, es por visitar el museo. Hier buiten links en dan is de eerste deur open begrijp ik. Was net nog dicht maar wie ben ik. En inderdaad de deur is open en je komt in de kapel terecht.

Aardige kapel en ik ga even zitten om de sfeer op me in te laten werken. De banken zijn stokoud en berekent op nog kleinere mensen dan ik. Dan hoor ik gepiep achter me en een ijzeren hek wordt door een even stokoud nonneke open gedaan.
Ik ga naar haar toe, buenos dias en geef de twee euro. De donde es ? Vraagt ze. Espagnol o anglais ?. Ik zeg Hollandais, maar geef de uitleg in het Engels dat begrijp ik toch beter. No No Zegt ze. Gaat even weg en komt met een beetje vergeeld maar mooi gekaft A viertje terug. In het Nederlands, het is duidelijk nog ouderwets typewerk. Maar ik vind het prachtig. Ze geeft aan in welke richting ik moet beginnen en gaat zelf op een bankje zitten.

Het museum bestaat uit 1 ruimte van denkelijk 8 bij 8 meter. De beschrijving is goed. Alleen hebben ze twee stukken die met nummer 1 begint, maar een kniesoor.........
Het is werkelijk allemaal middeleeuwen wat er hangt en staat. Ook stukken die eerst in de kerk en later naar het museumpje verplaatst zijn. Geen dure luchtvochtigheid installaties, maar het ziet er allemaal nog redelijk uit. Een half uurtje later loop ik nog even door de kapel. Offer nog een lichtje en dan doet het nonneke de deur dicht. Een teken dat ik het eigenlijk wel gezien moet hebben. Ik begrijp de hint, maar voor ik wegga krijg ik nog een klein foldertje maar wel in het Spaans. De intrigerende toren zal voor mij zijn geheimen blijven bewaren want daar kwam ik niet in.

het scheelt buiten een aantal graden tegen gisteren en er waait een schrale wind. Ik heb mijn laatste kleingeld aan het nonneke gegeven dus even een koffieke om te wisselen.
Op de Plaza Major is het nog rustig, drink in en bar een koffie en het valt me op hoeveel bedrijfs vertegenwoordigers er hier nog binnenlopen om bestellingen op te schrijven c.q af te komen rekenen. Bij ons is dat beroep volgens mij allang door internet achterhaald. Maar hier heeft men nog graag dat directe contact met de klant denk ik. Ook zou het grijze circuit natuurlijk en rol kunnen spelen. Maar er is wel handel.
Eerst nog even langs de VVV om voor Herman wat info op te halen.

Dan richting oude en nieuwe kathedraal. Daar lopen de eerste groepen toeristen geleid door gidsen al weer vrolijk rond. Ik heb de kathedraal de vorige keer dat ik in Salamanca was al bezocht. Maar ook de buitenkant is fantastisch. Dan richting Casa de kas Conchas. Een oud paleis en duidelijk herkenbaar aan de grote schelp versieringen aan de buitenkant. Pracht gebouw en nu zit er een bibliotheek in. Binnengekomen zie ik dat men de patio aan het restaureren is. Het vervuilde fijne beeldhouwwerk wordt op moeilijke bereikbare plekken werkelijk met een tandenborstel en wat water ?, schoongemaakt. Ik durf er geen foto van te maken.

Ook hier wordt het weer druk en tegendraads als ik ben zoek ik een beetje de rust van de buitenrand uit. En ontdek nog een heel leuke patio die bij een universiteit hoort.
Als ik net buiten wil stappen wordt ik getriggerd door een donkere ruimte. Er staat een bordje bij dat je bij het binnenstappen even vijf minuten je ogen aan de duisternis moet laten wennen.

Doe ik en dan sta ik bij de " Cielo de Salamanca". Een soort planetarium geschilderd in de vijttiende eeuw. In eerste instantie zie je alleen maar gouden sterren, maar beter aan de duisternis gewend ook vormen als bv ram, tweelingen en kreeft etc. Een krentje in de pap van Salamanca.

Ik ga even op zoek naar een klein cafeeke waar ik gisteren langs kwam, maar het is ook nu weer gesloten.
Dan in een straatje een hoop jongelui, duidelijk studenten en ja natuurlijk ook twee leuke kroegjes. Ik kies voor die het er het oudst uitziet. Vlotte vent achter de toog. Vraagt of ik een grote of kleine pils wil. Ik kies voor een kleintje, want de grote zijn halve liters in plastic glazen. Op de toog een gigantisch rij tapas. Kies maar uit zegt de man. Ja ja. Er is van alles lekkers, maar ik zie achter zijn rug een ham staan. Mag ik daar een beetje van wijs ik. Si señor, en ik krijg een smakelijk bordje jamon serrano. Precies om even de eerste honger weg te nemen.

Ik sjouw nog wat rond, krijg her en der van leuke jonge meiden briefjes in mijn hand gestopt om te komen eten. Maar het blijkt niet bij hen thuis maar in om een restaurant te gaan. Tegen half vier heb ik weer genoeg ouwe gevels gezien. Tijd voor een eetadresje. Ik heb onderweg de tent al gezien waar ik gisteren wat gedronken en de bloedworst gegeten heb.
Hun menu stond me wel aan. Dus daar naar toe, plek zat, binnen of buiten?. Doe maar binnen want het blijft fris ondanks dat de zon toch wat sterker geworden is.

Leuk kelderrestaurantven ik doe met de andere gasten mee voor het keuzemenu. Als voorgerecht neem ik chiperones (kleine inktvissen) a la plancha in hun zwarte inktsaus. Ik wil dan als hoofd eigenlijk lamscoteletten nemen, maar zie een prachtige biftec de ternera voorbij komen. Ik zwicht toch weer voor deze lekkernij. Met een glaasje Rioja erbij voor het betere spoelwerk. Bij het voorgerecht is er even een vervelende vlieg. Ik maak een beweging met mijn gevulde vork met rijst en zwarte saus en het tafelkleed is rijp voor de sloop. No problem señor....

Ik sluit mijn maaltijd af met huisgemaakte yoghurt en rood fruit. Poe poe, een koffieke kan er echt niet meer bij. Dan richting siesta. Ik loop nog even over de Plaza Major, volop volk, en ik neem weer maar eens afscheid. Ik kom hier vanavond niet meer terug. Morgen gaan weer verderop, dus vanavond bij mijn tijdelijke stamcafé maar iets lichts eten met een wijntje.

Ik bel nog even met mijn zus Ine die vandaag eenentachtig jaar wordt. Proficiat en ik heb vanmiddag op jouw gezondheid maar een middagmaaltje genoten. We praten nog even bij en dan ajuus. Paar uurtjes rust.

En dan natuurlijk weer inpakken. Ik controleer wat ik morgen bij de hand moet hebben en hang mijn reiskloffie pakkensklaar in de kast. Dus morgen alleen nog douchen en mijn toilettas in mijn trollieke wringen.
Water en een knabbeltje voor in de bus staat klaar, want het is morgen een lange trip naar Zaragoza. Ik vertrek om tien uur en moet dan tegen vijven in Zaragoza aankomen.
Ik kom in en door plaatsen waar ik nog nooit van gehoord heb. Maar een beetje spanning hoort er bij.
Kijk ook weer uit naar her contact met Herman en Marivi en natuurlijk naar de feesten van El Pilar van Zaragoza die nu bezig zijn. Ik houd jullie op de hoogte.

Allemaal nog een keer bedankt voor de leuke reacties die ik zowel op de blog als anderszins binnen krijg. Dat doet me echt goed.

De rust en tot de volgende...

Louis