Vertrek naar Madrid en eerste dag.....

Madrid Vrijdag 5 mei 2017.
Het begin is weer gemaakt. Nu maar kijken hoe het verder loopt. Dus wordt vervolgd ?

Hoi allemaal, gezien de reacties wil ik eerst even melden dat ik niet aan de wandel ben. Ik ben als een gewone toerist een beetje door Spanje aan het reizen. En wel met het openbaar vervoer. In eerste instantie was het wel de bedoeling dat ik een camino vanuit Zuid Spanje zou oppakken, maar tijdens mijn training en de ingewonnen informatie bij andere wandelaars bleken deze routes toch te zwaar voor mijn ouder wordende lijf. Je kunt het tussen je oren wel willen, maar de jaren gaan ook bij mij tellen. Het plaatwerk ziet er nog redelijk uit, maar er komt toch wat sleet op de mechanische delen. Dus rugzakje terug opgeborgen,klein kruisje er overheen en de trollie maar klaargezet.

Wel een tijdje bezig geweest waar naar toe, ver weg of dicht bij maar uiteindelijk toch maar weer in Spanje uitgekomen. Ik heb daar ondertussen al veel van gezien, met name de grote steden. De hoek waar ik nu door ga reizen is me minder bekend. Je moet ergens beginnen en Madrid vind ik altijd wel een relaxte stad.
Dus achter de laptop, zoeken en boeken.

Na de nodige voorbereidingen dan toch het pakken van mijn trollieke. Dit gaat steeds wel meer tijd in beslag nemen, niet dat ik meer meeneem maar het gaat steeds langzamer.

Maar gisterochtend, donderdag 4 mei staat om half negen toch mijn buurman met de auto voor. Hij brengt me naar de statie om zeker te weten dat weg ben. Ik ben ruim op tijd en kan daarom zelfs een trein eerder naar Eindhoven nemen. Nog voor 9 uur wat volgens mijn kortingsabonnement eigenlijk niet mag. Maar de NS is tegenwoordig al zover dat de conducteur hier niet meer op controleert, maar dat je automatisch de volle mep betaald. De eerste €. 6,00 uit de pot onvoorzien zijn dus al afgeboekt.

Veel studerend volk stapt onderweg in. En ook weer uit in Tilburg en Eindhoven. Zo te zien onbezorgd dat men straks met een fikse studieschuld aan een ongewisse carrière zal beginnen.
Ik hoop dat ze allemaal toch goed terecht komen. Al denk ik dat mijn generatie toch meer kansen kreeg om zelf aan de toekomst te bouwen.

Op de statie in Eindhoven staat de transferbus naar het vliegveld al klaar en een half uurtje later ben ik terplaatse.
Ik ben niet alleen op reis, Vwb de menigte aan reizigers doet Eindhoven niet onder voor Schiphol. Wat een mensenmassa. Ik heb ruim de tijd en ga een koffieke halen bij La Place, je hebt daar tenminste een goede stoel en kunt op je gemakje BNDeStem lezen. Ik bel nog even met Annie en we praten wat bij.

Beetje rondlopen, mensen kijken tot ik mijn trollie kwijt kan. Ook hier selfservice. Er staat een jongen bij die helpt als er problemen zijn. Ik maak daar dankbaar misbruik van door hem te vragen om mijn koffer even af te handelen. No problem meneer en hij doet weer een goede daad. Dan alvast maar door de douane, ik mag mijn wandelschoenen aan houden, maar mijn armband moet uit.
Net voor mij een vrouwke die haar halve tas met make-up achter mag laten. Geen gevaarlijk spul, maar allemaal te grote flacons. Aan mopperen geen gebrek, maar deze maatregelen zijn toch al een tijdje bekend zou je zeggen.

Eenmaal door de douane is het helemaal en gekkenhuis met elkaar verdringende etende en drinkende mensen. Het lijkt dat men massaal denkt dat als het vliegtuig neerstort dan zeker niet met een lege maag. Gelukkig vind ik een rustig plaatsje en met mijn puzzleboekje kom ik de tijd wel door.
Als het signaal voor inchecken komt sluit ik aan de de prioriteitlijn van Ryanair. Niet dat ik me een "dikke nek" voel, maar ik heb een hekel aan gedrang. Ook mijn trollie gaat onder in het vliegtuig dus geen gesjouw als het niet perce nodig is. Naast mij een ouder koppel en gelukkig geen jong gezin met een blèrende baby.
De dames van Ryanair zijn druk doende met hapjes, drankjes, parfum en krasloten. Maar zoals de meesten laat ik dit alles rustig aan me voorbij gaan.
We landen mooi op tijd in Madrid. Er is weinig bagage op de band, dus ik heb mijn trollie binnen twintig minuten. Dan naar buiten en kijken naar de transferbus naar Madrid. Ik wordt even op het verkeerde been gezegd met de nummering van de bus, maar dat lost zich durect op als deze aan komt rijden met de vermelding Atocha. En die kant moet ik uit.

Een half uur later en € 5,00 lichter stap ik uit, het is net half zes, heerlijk warm en de zon schijnt nog steeds. Ik moet even kijken welke kant uit en te voet of met de taxi naar mijn verblijf. Ik ben in die hoek al redelijk bekend, maar het is niet de eerste keer dat ik even verkeerd loop.
Er staan een paar zwaar bewapende agenten en die klamp ik aan.
Even recht door en links af is het antwoord op mijn vraag en ik ben op pad. Volgens de beschrijving is het ongeveer een half uurtje lopen en ik denk zodra ik het moe ben spring ik in een taxi. Maar de straat daalt wat af en het loopt gewoon lekker. Al is de straat wel ontzettend lang. Het is nu niet meteen de meest toeristische buurt, maar dat vind ik ook niet zo erg.

Om half zeven meld ik me bij Hostal Conchita. Een appartementengebouw zonder lift en de balie op de tweede etage. Ik schrijf me in en krijg mijn sleutel met een kamer op de vierde etage, gelukkig biedt de balieman aan om mijn trollie even op de kamer te zetten. Ik sla dit niet af.
Uitpakken en douchen, geen föhn op de kamer, gelukkig heeft Bianca mijn personal kapster mijn koppie föhnproof geknipt, dus al met al loop ik niet voor schandaal in Madrid en anders was het ook maar zo.
Dan naar buiten en op zoek naar een frisse pint, want die heb ik wel verdiend na zo een zware dag. Pintje, wijntje tapatje en dan toch vragen in een restaurant. Maar zij zijn s'avonds gesloten en ik kom terecht op een terras van een cafetaria.
Vraag om de kaart en ze hebben van alles o.a boccadillo con calamaris. Ik weet sinds kort dat dat eigenlijk een specialiteit in Madrid is. Eigenlijk moet je dit eten op de Plaza Mayor, maar ik geef me zelf maar dispensatie.
Ondanks de eenvoudige gelegenheid zijn de calamaris van topkwaliteit, lekker mals en met een heel licht gepaneerd laagje. Heel wat anders dan de kauwgom die je bij ons vaak voorgeschoteld krijgt. Ik vergeet om dit moment vast te leggen met mijn nieuwe IPhone maar ik zal het nog wel eens eten. Twee glaasjes Rioja voor de verbranding. Afrekenen voor een prix d'amis, water kopen voor op de kamer en ik zoek mijn bedje op. Ik word even wakker van de tv, maar dan pas weer om 8 uur vrijdagochtend.

Vrijdagochtend, Poedelen, aankleden en naar de bar naast de Hostal. Ik bestel mijn favoriete ontbijtje, café americano en tostades tomate. Een glaasje water voor mijn pastille door te slikken en ik kan voorlopig weer door.
Niet het zwaarste ontbijt, maar de ervaring heeft geleerd dat er overal nog andere lekkere dingen zijn. Dus een beetje plek bewaren. Ik heb geen vast plan voor Madrid. Ook hier heb ik al veel van gezien, zeker de high lights. Ik heb wel een kaart met een rondwandeling bij, maar ik zie wel. Ik loop op mijn gemakje richting Atocha van waaruit je zo (half uurtje lopen) bij het Prado museum bent.
Het gaat wat zwaar, tot ik me realiseer dat het natuurlijk een beetje een stijgende weg is. Maar een wat lager tempo geeft je ook meer kans om rond te kijken. Zeker In de buurt waar ik zit zie je aan de mensen vaak de armoede aan de kleding af. Ook nog al wat winkels dicht en het aantal nagelstudios, kappers en nachtwinkeltjes met chinezen en/of Hindoestanen is internationaal het teken aan de wand. Maar bij Atocha waar de hordes toeristen lopen begint een ander Madrid.

Ik pak even een koffieke op het terras om de drukte van al dat volk over me heen te laten komen. Toeristen uit alle windstreken, bedelaars, zakkenrollers en onze zwarte vrienden auit Afrika die op kleedjes hun al of niet legale waar aan de man zien te brengen. De kleedjes voorzien van touwen om bij het geringste signaal van een razzia letterlijk hun biezen te pakken en weg te rennen. Om even later en wat verderop alles weer opnieuw uit te stallen. Aan hun big smile zal het zeker niet liggen en van echt opdringerig gedrag heb ik eigenlijk nog nooit iets gemerkt.
Ik meimer even over Lieske hoe wij voor de eerste keer op dit grote plein versteld stonden van de grote drukte ons toen niet realiserend wat een knooppunt Atocha is.
Met Lieske in mijn hoofd en hart loop ik verder en steek de weg over naar de kant waar ook het Prado museum ligt. Je loopt naast een prachtig park en aan die kant in de schaduw. Even verderop links een hangende tuin waar we jaren geleden ook voorbij kwamen en iets wat we nog nooit gezien hadden.
Ik nader het Prado museum. Pak mijn IPhone om een foto te schieten. Het lukt niet direct, maar met wat pielen krijg ik het toch voor elkaar. Niet meteen world press maar voor mijnen doen dik tevreeje. Ook bij het Prado weer een wachtrijen honderden mensen. Het Prado heeft een pracht collectie, maar ik ben daar nu al een paar keer binnen geweest.

Ik stop even bij de VVV om een nieuwe plattegrond zowel van stad als metro. Als ik het beu ben sta ik dan zo weer terug bij mijn Hostal. Al ben ik niet zo een metro fan omdat je onder de grond een stuk minder van de stad ziet. Ik rust even op een bankje en zie de groepen voorafgegaan door een gids met raar hoedje of afwijkend vlaggetje voorbij trekken. Ik kijk altijd of ik aan het uiterlijk of gedrag het land kan herkennen waar men vandaan komt. Bij Aziaten valt dat niet mee, maar bij Europeanen zit ik vaak goed waarbij ik bij Engelsen altijd hoog scoor ivm hun allegaartje an kledij wat ze dragen.

Half twaalf, dus te vroeg voor het culturele leven van de kroeg. In ben vlakbij museum Thijssen, vaak van en over gehoord maar nooit bezocht. Ik loop er naar toe en een tiental mensen aan de kassa. Ik sluit aan en koop een seniorenkaarten voor € 8,00. Plattegrondje en een lieve meid die me naar de lift verwijst omdat de rondgang langs de collectie op de tweede etage begint.
Ik kom er snel achter dat ik een totaal verkeerd beeld had van dit museum. Ze hebben echt heel veel werk van heel veel schilders hangen. Van de vroege middeleeuwen tot kunstenaars van vandaag. Ook Rembrandt en van Gogh, Monet, Manet en alles wat er voor en na komt. Ik besluit om me te beperken tot de zalen met Hollandse en Vlaamse meesters en daar ben ik toch wel een dikke anderhalf uur mee bezig.
Als het moment komt dat mijn aandacht meer getrokken wordt naar de jonge dames die toezicht houden is het tijd om te stoppen. Eenmaal buiten loop ik naar de Plaza de Cibeles. Pracht plein met fontein etc. omdat ik in de veronderstelling was dat daar vlak bij een aardig restaurantje was. Effe verkeerd gedacht het is wat verderop achter de Puerto de Alcala. Wel weer en stijgende weg, maar de moeite waard en net buiten de toeristen stroom. Het heet La Bodeguita de Fabula. Drie gangen lunch voor € 12,00. Geen keuzemenu maar je neemt wat de kok heeft verzonnen, vandaag een salade met gerookte vis, gegrilde kip in een ajuinsausje en een rijstepapke na.

Ik begin met een pintje voor de dorst. En een glas Rioja bij de gerechten. Alles kakelvers en lekker. Als het rijstepapke voorstaat mis Lieske met haar opmerking dat je het rijstepapke eigenlijk met een gouden lepeltje zou moeten eten.
Ik buik nog een beetje uit met een espresso en stap dan weer op.
Kijk even op de kaart hoe ik terug zal lopen, want een kleine siesta zou me toch wel goed doen. Ik pak een stuk mee van het prachtige groene long in Madrid het Parque de El Retiro waar heel veel animatie dus veel volk is en kom dan ook weer bij Atocha uit.
Dan weer richting Hostal, onderweg nog een plaspauze met drankje in een café en om half zes ga ik even plat.

Als ik later buiten kom val er wat druilerige regen. Ik zoek een winddicht terras. En onder het genot van een pint, wijntje, hapje haal ik de achterstand van mijn verslag mooi in.
Vanuit Madrid in ieder geval al weer bedankt voor de reacties.
Morgen komt er weer een dag en kijk wel wat er op me af komt.
Voor Jack en Corry de mededeling dat ik het worstenbroodje al in huis heb. Overgehouden van Oud en Nieuw, maar nog kersvers in de diepvries. En voor Dodo dat je je volgens mij zelf af moet melden als je geen bericht meer wil krijgen.
Hasta Luego
Louis