Alicante genoeg te bieden....

Alicante, maandag 22 mei 2017,
Hoi volgers, mogelijk hebben jullie er iets van meegekregen maar gisteren groeide de dag voor mij een beetje naar een "off day", zat niet lekker meer in mijn vel en uiteindelijk gaf ik na aankomst in Alicante nogal af op deze stad. Vanmorgen scheen de zon weer in mijn hart, dus met het goede been uit bed.

Slaapzweet er afgespoeld, vers overhemd aan en op zoek naar ontbijtje en VVV. Op het plein bij het gemeentehuis score ik op beide gebieden. Ontbijtmeisje krijgt een acht en de VVV man een mager zesje. Hij had volgens mij, mijn bui van gisteren over genomen. Kreeg een plattegrond maar moest zelf er uit trekken wat nu allemaal te zien was in Alicante. Maar ik ben natuurlijk ook niet helemaal onvoorbereid op pad gegaan. Ik wist volgens mij meer dan hij.

Het is nog redelijk vroeg, dus koel en daarom ga ik alleerst naar het kasteel boven op de berg, Castillo de Santa Barbara. Je kunt te voet, een uur lopen, en met de lift, is vijf minuten stilstaan.
Ik gun mijn sportieve vriend Herman uit Spanje bij gelegenheid graag de eer met bijbehorende beker van het voetpad, maar ik pak de lift. Normaal € 3.00, maar voor ouwe van dagen net als ik is het gratis. Dus mijn dag begint goed. Er wordt wat dat betreft goed gezorgd voor de oudjes in Spanje. De lift is in 1962 in gebruik genomen en in de jaren 90 gemoderniseerd. Mooi stuk vakwerk.

Eenmaal boven een prachtig uitzicht, maar ook een gigantisch mooi grotendeels al in ouwe staat gebracht kasteel. En ook hier weer ligt de basis bij de Moren. Ons Muiderslot of Loevestein is daar maar kinderspel bij. Ik heb bij binnenkomst, onbescheiden beslag gelegd op de laatste plattegrond met beschrijving die er ligt en dat geeft een stuk gemak bij het rondkijken. Teveel info, dus zie Google.

Het wordt drukker, meer mensen worden naar boven gebracht. Zowel met lift als autobussen. Je hoort weer alle talen en onze Engelse medemens is vaak weer met de torso ontbloot aanwezig.

Het loopt allemaal gemakkelijk, weinig trappen maar veel omhoog/laag lopende paden. Exact zoals in de toren van de kathedraal in Sevilla. Waar ik me laten vertellen heb dat dit gedaan is om met kleine paarden naar boven te kunnen gaan.
Maar ook voor ouwe Roosendalers werkt dit perfect.

Ik wordt nog gebeld door Essent omdat ik een klacht had over de meteropname. Net voor ik met vakantie ging standen opgenomen en daarna nog acht mails gekregen om alsnog standen door te geven. Excuus gekregen en opgelost.

Ik heb ruim twee uur boven doorgebracht. Lift naar beneden, boulevard oversteken naar terrasje en even de zaak laten bezinken onder het genot van een gele rakker. Olijfjes en stukjes knabbelspek worden erbij geleverd. Dus ik kan mijn blik rustig laten rondgaan over het strand. Topless is uit, Tattoos zijn in.
Het zal voor de huisartsen straks moeilijk worden of iemand nu spataderen heeft of dat het om een uitgelopen tattoo gaat.
Maar mogelijk zijn er tegen die tijd ook geen huisartsen meer nodig.

Mijn beschrijving zegt dat er in de "Barrio", is oud centrum van Alicante nog zat toeristarme restaurantjes zijn. Het tweede klopt, maar toeristarm is het zeker nier. In de toch gezellige oude smalle straatjes zit het bomvol. Ik val nog niet om van de honger en struin wat dieper het gebied in. Er mag natuurlijk best volk zijn, maar ik eet ook graag op mijn gemakje.

Uiteindelijk iets minder druk, Taverne El Papelon, op het menu wel vlees van krulstaarten, maar ik zie geen rund zeg ik tegen de jonge ober. Er is Rabe de Torres' zegt het manneke en dat mag u ook nemen. Ik vind gestoofde ossenstaart erg lekker dus ben om. En met vooraf een salade gerookte makreel, zijn we al een heel eind. Hij probeert me nog een dure wijn aan te smeren, maar ik zeg dat de huiswijn voor nu luxe genoeg is. No problem en de kok kan aan de gang. Smakelijk potje en daarna ook hier maar Siësta.

Beetje op tijd weer onder de douche. Ik wil vandaag ook de kathedraal nog bekijken. Moet even zoeken en kom bij een groot gebouw. De hoofdportaal is dicht maar iets verder zijn kleinere deuren wel open. Ik hoor prachtig gezang, denk dat het een CD is. Het blijkt een kapel van een nonnenklooster waar de mis bijna afgelopen is. Ik ga maar even zitten. Er wordt weer gezongen en nu denk ik, het is gewoon life. Ik loop even naar de Madonna voor een kaarsje. Bij het terug lopen blik op het koor en daar achter een traliewerk zitten een aantal nonnen die het koor vormen. Bij het naar buiten gaan krijgen we allemaal nog een heerlijk geurende roos aangereikt.

Toch de kathedraal nog gevonden. Ook mis bezig, er worden door een aantal meisjes van verenigingen net prachtige boeketten bloemen aangeboden voor bij het Madonnabeeld. De pastoor zegent eea en de bloemen mogen weggelegd worden. Ook hier is het redelijk druk in de kerk. Bij het ter communie gaan houdt een misdienaar een zilveren schaal onder de hand van de pastoor. Ik denk om de hostie op te vangen mocht deze onverhoopt op de grond dreigen te vallen. Zo heeft elke kerk weer een eigen traditie zie je wel.

Ik schiet nog een fotooke maar dan wordt de kerk weer in gereedheid gebracht voor de volgende dienst. Ik vind het voor vandaag nu wel even genoeg. Morgen terug, want volgens mij kun je hier de catacomben in.

Tijd voor een drankje annex slaapmutske. Ik loop naar de boulevard. Aanmerkelijk rustiger dan gisteren. Veel eten hoef ik niet. Een wijntje en een klein tapatje vind ik op het terras van een Irish pub. Veel rare figuren lopen voorbij, van ouwe hippies tot krachthonk figuren die ik weet niet hoeveel jaar gevangenis met zich meedragen.

Dan belt Juan, de afspraak voor morgen. We zien elkaar om twaalf uur. Ben benieuwd, ook zij houden nogal van iets lekkers dus laat me verrassen. Tijd om naar het hotel te gaan. Zoals ik volgens mij al meer heb gezegd wel wat ouder maar schoon. Onder het hotel een bar/restaurant. Er hangt een menu buiten waar onder andere bratwurst met sauerkraut op staat. Het moet niet gekker worden.........
De Rust