Laatste rondje Alicante.......

Alicante, woensdag 24 mei 2017
Het lijkt door de dichte gordijnen nog vroeg en aardedonker, maar mijn IPhone geeft toch bijna half negen aan. Ik heb een hoekkamer die met een raam op een klein straatje kijkt en het andere schuin op de boulevard. In de ochtendzon zijn vroege vogels zoals ik thuis al volop aan het trimmen.

Dus duruit Lauw en douchen. Ik heb het steendruk vandaag. Hotel betalen want ik ga morgen redelijk vroeg weg en me alvast voor de vlucht inchecken zodat ik mijn boardingcard uit kan (laten) printen bij de hotelreceptie. Daarbuiten wil ik kijken of ik die card ook op mijn IPhone kan downloaden, zodat uitprinten straks ook niet meer nodig is. Ik moet natuurlijk ook met de tijd mee als ik zo'n ding heb. Maar ouder dus zenuwachtiger speel ik nu even op zeker. Door zowel electronisch als op papier.

De poging tot inchecken loopt diverse keren mis. Elke keer een foutmelding. Na vier keer kijken pakt l.lletje rozenwater hier het vluchtnummer ipv het boekingsnummer. Vergeet ik dus nooit meer..... Ik pak de optie dat de boardingscard meteen in de "Wallet" van de IPhone terecht komt en vind me een hele vent.
Nog even nakijken, maar hij staat er in. Ik betaal de hotel rekening aan de balie en de baas nu zelf aanwezig print nog even de boardingcard uit via zijn Pc.

Hoppa, geregeld, dus de zon in. Ik ga ontbijten op het pleintje bij het stadhuis. Andere dienster, maar even vriendelijk als de vorige.
Ik neem mijn tijd, vandaag niks speciaals meer op het programma. Krijg van Herman nog een tip door over een dorpje in de bergen, maar bij de VVV kunnen ze me niks vertellen over een eventuele excursie daar naar toe. Dus dat zal voor de volgende keer zijn.

Richting cathedraal voor de mij nog steeds intrigerende catacomben. Maar vals alarm. Niks bezoeken zegt een man in de kerk en wijst op een koord wat de ingang afsluit. Op de omringende glaswand zie ik een portret van iemand met een mijter afgebeeld. Het zal de sint wel niet zijn, dus moet nog eens Googlen hoe dat precies zit. Ik steek nog maar een kaarsje op want morgen ben ik hier weg.

Ik raadpleeg mijn informatie, nog wat musea, geen zin in, en de tegen de berg aan liggende wijk Santa Cruz bekijken. Veel trappen, smalle steegjes en doorkijkjes. Lijkt me wel aardig, rustig aan en stilstaan als ik wil kijken. Met deze vaak steile trappen lig je zo beneden. Die bewoners lijken wel klipgeiten, maar ik laat me graag inhalen.

Het is inderdaad een aardige bezigheid en bovendien lekker koel door zowel veel schaduw als een beetje wind. Smalle, vaak driehoog hoge huisjes, waarbij je je afvraagt hoe mensen in deze tijd nog zo kunnen leven met zo weinig ruimte. Bijna boven een oud kerkje van Santa Cruz, jammer genoeg is het dicht. Maar daar vlakbij een volkscafeeke met zowaar een terrasje.

Ik offer €. 1,20 voor een klein pintje bier en de waard brengt nog een schaaltje zoute amandelen achterop. Ik luister een beetje naar het luchtige gebabbel, want er wordt veel gelachen, van buurtbewoners die ook op het terras zitten.
Pintje leeg, dus de afdaling ingezet. Nu extra voorzichtig natuurlijk.

Ik loop bij toeval nog tegen het gemeentemusem aan. Volgens de posters tijdelijke tentoonstelling van Francis de Goya en Emilio Varelli. De eerste is me bekend de tweede niet. Het werk van De Goya wat er hangt zijn allemaal donkere etsen. Het boeit me niet.
Van Varelli daarentegen mooie lichte kleuren, wat abstract werk, maar ik kan dat wel waarderen. Genoeg cultuur. Verder naar beneden loop ik tegen boulevard en strand aan. Tijd voor het aperitief op een terrasje. Het is even zoeken, maar ik heb mazzel dat er net mensen opstappen.

Ik kijk recht op het strand, naast mij twee jonge koppels uit Ierland. Van hun onderlinge taaltje versta ik maar weinig. Heb er natuurlijk ook niks te maken met waar ze het over hebben.
Het is druk op het strand, om toch iets te doen te hebben besluit ik de badmode 2017 onder de loep te nemen. Sluit de herenmode uit en beperk me tot de categorie dames tussen de vijfentwintig en veertig jaar. Maar zelfs dat is te vermoeiend.

Rondom mij worden de menukaarten geraadpleegd. Ik wil eigenlijk de specialiteit van deze omgeving de "Caldero" nog wel eten. Loop daarom naar de jachthaven waar een aantal visrestaurants zijn. Het gerecht staat maar bij een tent op de menukaart in een dagmenu. Ik vraag de ober, si signor, maar als ik eenmaal zit komt hij met het verhaal dat dit alleen kan bij twee personen. Ze hebben wel heel veel andere lekkere dingen.
Ik loop natuurlijk te lang mee om hier in trappen, zeg netjes dankjewel tegen de man en stap op.

Iets verderop ook een dagmenu met vis en schaaldieren. Daar het terras op uit de zon. Scheermessen vooraf, rijst met gamba's en almechas en een koffieke na. Niet precies wat ik bedoelde, maar wel smakelijk potje en niet te zwaar getafeld.
Dan richting hotel voor mijn laatste siesta in Alicante.

Controlefreak als ik ben pak ik alles zover alvast maar in. Reispak klaar en ik kan even pitten. Wordt eigenlijk gewekt door tromgeroffel op de boulevard. Mogelijk heeft dat te maken met de opening van het filmfestival. Douche aankleden en naar buiten. De trommels zijn pleite en ik loop naar het terrein waar e.e.a zich verder zal afspelen. Vlak bij de halte waar de aerportbus stopt.
Nog geen 10 minuten lopen, dus dat weet ik ook weer.

Op het filmfestival terrein een aantal puntdaktentjes. Maar geen groot spektakel, wat videobedrijven, schminck- en kleding attributen en reclame van coca cola en sanmiguel een biermerk.
Op een scherm worden constant korte films vertoont en daar zit wel wat volk. Verder nada te doen. Dus hier kan ik niks leren en verlaat daarom de locatie. Aan het begin van de boulevard staat een grote kindermolen. De muziek die gedraaid wordt is puur Nederlands van André Hazes tot Wlleke Alberti. De molen is eigendom van een neef van Herman. Ik heb die ooit wel eens gezien, maar wel veertig jaar geleden.

Ik loop de boulevard nog een keer op en neer maar heb het nu wel gezien. Nog even downtown voor een wijntje en een paar kleine hapjes. Maar echt honger heb ik niet. Ik kom in een mooie tent waar de voetbal op TV is. Onder het genot van een Rioja zie ik Ajax op 1-0 achterstand komen. Net voor de rust twijfel ik aan nog een wijntje. Ik moet morgen echter bijtijds op.
Afrekenen en wegwezen. In de meeste bars die ik nog passeer is niks te doen. Enkel waar veel Engelsen komen zit de zaak bomvol. Met het nodige lawaai waar ik te oud voor wordt merk ik aan mezelf.

Op mijn kamertje de laatste loodjes, wekker zetten en dan toch maar langzaamaan her licht uitdoen. Morgen richting Roosendaal.
De Rust

Ik lees net nog het bericht van Herman. Wens Diolinda maar sterkte met de operatie. Een bloemetje houdt ze nog tegoed zeg maar tegen haar.