En weer thuis.......

Roosendaal 29 mei 2017
Dag allemaal,
Om het reisverslag toch nog netjes af te sluiten nog even de melding dat ik heelhuids ben thuisgekomen.
Ik had voor alle zekerheid de wekker gezet daar mijn Transavia vlucht al om 10.00 de lucht in zou gaan. Dus twee uur tevoren aanwezig zijn.
Ben echter al tegen zes uur wakker.
Douchen en laatste spullekes in de trollie. Sleutel hotel inleveren, maar er is niemand bij de balie. E ligt een briefje in zeven talen "ik ben zo terug" maar dat is natuurlijk een rekbaar begrip.

Ik kijk even rond, zie nog niemand, maar wel de knop die de deur van het nachtslot ontdoet. Ik zwaai nog even naar de bewakingscamera en sta buiten. Het is 5 minuten lopen naar de halte waar de transferbus naar het vliegveld stopt.
Onderweg vier luidruchtige dronken of stoned zijnde jongelui. Het zijn landgenoten die even ons Nederlandse visitekaartje afgeven. Allemaal rond de vijfentwintig jaar. Hun gekrijs en geroep laat ik maar aan me voorbij gaan.

Ik heb een bus eerder dan eigenlijk gepland. Hij doet precies veertig minuten over het reisje, dus ik sta tegen kwart voor acht op het dan toch al drukke vliegveld. Nog niet ontbeten dus koffie en broodje zoeken.
Ik denk ze hebben hier toch geen toast met tomaat, dus neem een croissant. Net als ik zit zie ik bij de buurman wel een bord waarop deze keuze aanwezig is. Kan het natuurlijk nu niet meer teruggeven dus laat het me smaken.

Bij Transavia staat vermeldt dat je vroegtijdig je bagage af kunt geven. Er staat al een flinke rij medereizigers te wachten bij een nog dichte balie. Een Spaans vrouwke is er druk in de weer met van alles onbestendigs, dreigt te gaan zitten, bedenkt zich weer. loopt rond en dan begint ze weer opnieuw. De wachtenden gaan morren en neen Amsterdammer zegt, waarom gaat "dat Wijf" niet zitten.
Dan komt een Spaanse mannelijke collega, die wel meteen plaatsneemt, de balie opengooit en mensen gaat inchecken. Nu gaat ook het vrouwke aan de gang.

Ik wacht rustig mijn beurt af. Je kunt hier wel jakken maak het vliegtuig vertrekt toch niet vroeger daarmee. Net voor ik aan de beurt ben is er oponthoud bij balie twee. Een ouder echtpaar met twee grote koffers schijnen te veel gewicht meegenomen te hebben. Er moet spul uit. Beide koffers open, plastic zakken en proppen. En natuurlijk het gemopper van de wachtenden in die rij. Ik heb gegokt op de rij bij het vrouwke en heb mazzel.

Ook bij de veiligheidscontrole is het aanschuiven. En ook hier moet van iemand handbagage open en de rij stropt weer op. Ik heb weinig bij en kan met mijn mandje snel aansluiten bij een naburige rij. Ik houdt mijn wandelschoenen aan en mag er mee doorlopen. Soms moeten ook die uit. Men heeft hier een nieuw scanapparaat voor schoeisel. Echter ik zie er zo vertrouwd uit dat ik meteen door mag lopen.

Het pad voert door de z.g. taxfree winkels, maar daar ben je tegenwoordig ook niet goedkoper meer uit. Even kijken of het vliegtuig al op het vertrekbord staat en dat klopt. Echter met de vermelding dat er vertraging is. Voorlopig vijftien minuten. Dus koffie en puzzelboekske. En natuurlijk mensen kijken. Er zitten veel winkels op de luchthaven. Niet van de goedkoopste maar het is overal druk.
De vertraging loopt op tot ruim een half uur, maar dan eindelijk het seintje dat het toestel aangekomen is en op ons wacht.

Uiteraard wil iedereen weer als eerste het vliegtuig in, maar ik heb geleerd dat dat niet altijd zaligmakend is. Als je vroeg op je plaats zit, vaak opstaan en uitkijken dat je niet bedolven wordt onder handbagage of rugtassen want de bagageboxen zitten snel vol en dan moet er gezocht worden naar opbergplek ver van de stoel.

Ik sluit wat later aan en kan meteen gaan zitten, naast mij een vrije stoel en tegen het raam een dame met een poes op schoot een beetje verborgen onder een halsdoek. Bent u allergisch voor katten vraag ze, Nog niet, maar ik heb ongeveer twee uur de tijd om dat te worden antwoord ik. Straks komt ook mij man nog zegt ze wijzende op de vrije stoel. Oké ik wacht wel af.

Het vliegtuig staat op punt te vertrekken maar de man meldt zich niet. Hij zit verder achterin zegt de dame en komt straks bij ons zitten ????.
Het blijkt later dat er voor die katten een aparte stoel moet worden gereserveerd. En daarbovenop ook nog €. 40,00 vervoerskosten per kat.
Eenmaal aan het vliegen komt inderdaad die man bij ons zitten. Ook hij heeft een kat verborgen onder zijn vest.
Op zich wel aardige lui. De man zegt dat de katten eigenlijk in de speciale mandjes moeten blijven, maar dat het een beetje aan het cabinepersoneel ligt of ze op schoot bij de eigenaren mogen. Deze crew schijnt streng te zijn vandaar de verborgen acties. Het zijn Siamese katten en verder rustige beestjes. Dus voor mij geen probleem.

We landen iets te laat maar wel met goed weer. De bagage is er zo en ik stap richting bushalte. Er komt een man naar me toe, vraagt spreekt u Nederlands, maar Roosendaals vindt hij ook goed. Er is een ongeluk op een kruising dus de bus kan hier niet komen. Stukje te voet afleggen.
Gelukkig staat de bus daar te wachten en we zijn zo richting Statie Eindhoven.

Twintig minuten wachten op de trein, fleske water gekocht en dan richting Roosendaal met overstap in Tilburg. Het is rustig in de trein. Gelukkig alleen bij Rotterdam een vertraging dus voor mij geen last.
Ik kan in Roosendaal meteen in de bus richting Tolberg stappen en doe om 17.00 uur de poort van mijn kotje open.

Daar een ontvangst comité van zus Ine en haar vriend Jan. Welkom blommeke en panneke soep op tafel doet goed. We praten bij en drinken wat. Ondertussen rits ik mijn trollieke open en sorteer alvast de was. Eenmaal alleen, douchen en schoon slaappak aan.
Dan het wasmachine in gang gezet. En om 23.00 uur hangt alles schoon en weer zonder het Spaanse stof te drogen op het rekske en hangertjes voor de overhemdjes.

Ben nu toch wel wat moe. Dus duik het bed in bij hotel/restaurant Kriesels.

Morgen boodschappen, strijken en dan gaat het leven hier voorlopig weer verder.

Bedankt nog voor de vele leutige reacties en tot nog is...........