Een onverwacht rustig dagje......

Alicante, dinsdag 23 mei 2017
De slaapmutsen van gisteravond in die Irish pub hebben hun werk gedaan. Ik word kwart na acht pas echt wakker. Rustig aan, want ik heb tegen om twaalf uur de afspraak met Diolinda en Juan.

Rond half tien buiten. Ik kan voordat ik hen ontmoet en na het ontbijt ook nog even langs de mercado en het theater van Alicante. Ik loop richting Mercado door een van de hoofdstraten en zie een leuk terrasje in het groen, mooi om even buiten te ontbijten. Zitten, schone stoel ?, want ik ben aan mijn laatste echt schone pantalon bezig. Op de anderen zijn toch al o.a wat olijfolie vlekkies te vinden. Thuis voorbehandelen met Dreft afwasmiddel geeft het beste resultaat.

Hiet ontbijtmeisje is een lief kind, maar heel traag. En ook niet helemaal helder denk ik. Zwarte koffie gevraagd, krijg met melk, dus terug. Geen zout bij toast, dus terug, vergeet mijn glas water, dus......... Afrekenen gaat gelukkig nog redelijk snel.

Eindelijk op pad, onderweg veel bedelaars, maar ik kom heelhuids bij de Mercado. Op de visafdeling kijk ik naar de namen van de vis die er ligt om als ik het dan nog weet, een betere keus kan bepalen van de menukaart. Ook volop vlees en op de groente afdeling zie ik weer die rood/groene tomaatjes liggen. Al een paar keer gekregen in een salade en erg smaakvol.
Er ligt ook volop vleees, o.a ook varkensoren, die ik ergens als tapa heb zien liggen. Veel knar en weinig vlees.

Hop weer naar buiten, het is heerlijk wandelweer. Boulevard oversteken en zijstraat in waar het theater zit. Er staat een grote vrachtwagen spullen te lossen. Vanavond geen voorstelling. Maar donderdagavond speelt hier de musical "Cabaret", die heb ik jaren geleden met Lieske ook gezien, maar dan de filmversie in Antwerpen.

In de etalages van El Corte Ingles, een paar zomer "Americanos" dus colberts waarvan ik denk ze nog niet gezien te hebben. Dus naar binnen, maar het blijken dezelfde die ook in de vorige sstad Murcia hingen. Ik heb nog tijd voor een koffieke. Dan naar het station waar ik Juan en Diolinda zal treffen. Groot modern gebouw, het is ook een kopstation, dus de treinen rijden weer de weg zo ze gekomen zijn.

Even later komt Juan aangelopen. Alleen, want Diolinda is voor een routine onderzoekje naar een arts en zal later aansluiten. Eerst maar weer een koffie en dan wat rondwandelen. Juan vertelt dat Alicante nu ook niet uitblinkt door het grote aantal bezienswaardigheden. Het Castilio en het strand zijn de trekkers en dan houdt het ver op. Hij vertelt wat over de lotenverkopers die je in heel Spanje in grote getale op veel punten tegenkomt. Vroeger was dit verkopen voorbehouden aan oorlogsinvaliden. Nu echter zijn het mensen die een al of niet zichtbare handicap hebben. Spanjaarden wagen graag een gokje, dus ze zullen er wel een boterhammeke mee hebben.

Juan spreekt alleen Spaans, waarvan ik een te kleine woordenschat heb om een echt goed gesprek te kunnen voeren. Ik begrijp redelijk veel, maar soms helpt het als ik ook wat Engels kan gebruiken in de conversatie. En Diolinda spreekt weer wel wat Engels. Juan wil me nog een Museumke laten zien, in denk ik een schuilkelder uit de Spaanse burgeroorlog, maar dat blijkt vandaag dicht te zijn. Juan is een aardige rustige vent, heeft ook altijd op de kermis gereisd, waar hij Herman heeft leren kennen

We hebben net besloten dat een pintje met tapatje zal gaan smaken als iemand belt dat Diolinda gevallen is. Juan die met de motor is die bij de Statie staat moet dus meteen weg. We nemen snel afscheid en zien wel hoe het verder gaat. Ik loop terug naar het hotel om mijn meegenomen jekkie af te gooien. Herman belt me om te vragen of ik begrepen heb wat er is gebeurd.
Ik beaam het, zeg dat ik me wel bezig houd en dat het welzijn van Diolinda veel belangrijker is.

Dan maar weer alleen op pad en ga richting cathedraal om te kijken of ik daar de catacomben in kan. Kom dan voorbij het mooie oude stadhuis waar je ook heel oude funderingen kunt zien. Dus naar binnen, eerst door de bewaking natuurlijk maar wel gratis toegankelijk. Je treft eigenlijk door heel Alicante dit soort al of niet al opgeknapte opgravingen aan. Ook de oude binnenstad met nogal wat leegstand ,ook hotels, is men aan het opknappen. Men zal ook de niet-strand toerist zoals ik moeten blijven boeien. Als ik eenmaal bij de cathedraal aankomt blijkt deze een aantal uren gesloten.

Gezien het tijdstip ook voor mij het moment een pleksje te zoeken om wat te eten. De straatjes met restaurantjes net achter de boulevard zitten vol. Ik ga dus de kant uit waar ik gister zat en het wat rustiger is. Kom dan voorbij een modern restaurant waar het uitgebreide menuuke me opvalt. Er zit meer Spaans volk binnen, dus laat me uitdagen. Goei tafeltje met zicht op straat.
Aardige oudere ober, die tijd voor me neemt.

Men serveert een soort tapas vijf gangen menu, smakelijke kleinere gerechten met een mix van groenten, vlees en vis. Kleine salade met octopusreepjes dan een paprikasoepke met daarin een lepel zachte Spaanse kaas, waarvan de smaak met paturain vergelijkbaar is. Erg lekker. Dan stukje kabeljauw en daarna een stoofje van rund. Meloen als toetje. Ook hier weer erg veel keus uit wijnen. Ik kies deze keer wijn uit de region, dus Alicante streek. Op mijn vraag of Rioja nu beter is houdt de ober zich veilig door te stellen dat ieder zijn eigen voorkeur heeft.
Na vieren naar buiten dus siestatijd.

Iets na half zeven opgefrist weer buiten, ik wil eerst naar de Basilica Santa Maria. De oudste kerk in Alicante, ook weer gebouwd op fundamenten van een moskee die daar eeuwen geleden heeft gestaan. De binnenkant is wat sober uitgevoerd, maar wel een paar mooie schilderijen en naar men zegt een gouden altaar. Het blinkt in ieder geval wel, ook in de kleine zijkapel waar weer gebeden en gezongen wordt voor Maria door een vijftiental oude besjes is een dergelijk blinkend altaar.

Ik houd de catacomben in de andere kerk nog maar even tegoed voor morgen. En loop richting boulevard. Er staat wat meer wind dus koeler en veel mensen dragen weer lange mouwkes. Op de boulevard speelt een tweemans orkest met een dansende en zingende dame. Veelal Spaanse muziek en flamenco achtingen bewegingen.

Ik blijf ook even kijken maar ga dan de stad in voor een beschut plekje tegen de wind en een wijntje. Ik zit net als Peter belt. We praten bij en tot volgende week in Roosendaal.
Ik neem een bordje kaas en worst en chat, ja ja, nog even met Herman. Met Diolinda is het gelukkig goed. Wel wat duizelig maar met de schrik vrij. Als het ook voor mij te fris wordt buiten nok ik af en lig goed elf uur op bed. Morgen weeer een dag. De laatste voor mij in Alicante, mijn lijstje nog eens nalopen en er zou een soort filmfestival beginnen. Dus ben weer benieuwd.
De Rust.