Soms feest der herkenning.....

Woensdag, 25 oktober 2017
Van Bar-sur-Seine naar Vezelay

Dag allemaal, weer even test tekstje. Ben ondertussen in Vezelay aangekomen. Maar internet is weer wat instabiel op het hotel terras. Kom straks weer wel even terug.

Hier ben ik weer.
Vanmorgen redelijk vroeg wakker. BN/DStem opgehaald via mijn IPadje en het Roosendaals nieuws tot me genomen. Ik heb tijd zat. Als ik uiterlijk half tien maar bij mijn auto ben. Want tot zo lang mag ik gratis parkeren.

In de ontbijtzaal zit een opvallende dame, twee meter lang, grote voeten en handen als kolenschoppen.ze zit constant te rillen of ze kou heeft. Besteld iets te eten, roept de dienster terug om dan direct de bestelling te veranderen. Ik weet niet goed wat ik er van moet denken, ziek of verslaafd ze heeft het in ieder geval niet gemakkelijk.

Ik peuzel mijn ontbijtje op, pilleke slikken en afrekenen.
Ik laad mijn spullen in de auto en leg alles wat ik onderweg nodig heb weer binnen handbereik.

Ik heb bedacht om mijn TT weer net even anders in te stellen. Nu echt op het niveau van dorpjes waar ik geslapen heb. De vorige dagen ging ik uit van het eindpunt en nu steeds een klein traject.
Nadeel is meerdere keren per dag een traject instellen.
Het blijkt een gouden greep. Ik stop nu automatisch in de betreffende dorpjes. Strek de beentjes om even de locatie op te zoeken en rijdt dan wet verder. Ook heeft TT Miep nu mindere doen om dat ik al op de goede wegen zit. En ik heb meer tijd om van de omgeving te genieten.

Het eerste uur valt er niet veel te zien, het zit potdicht van de mist. De zon is nog niet krachtig genoeg om daar doorheen te breken. In het eerste dorpje, Bragelonge, herken ik echt niks meer, ook de B&B van destijds kan ik niet vinden.

Dit in tegenstelling tot dorp twee, Etouvry, waar ik direct aanknopingspunten en ook het onderkomen vind. Leutig mensen dat geeft de burger moet. Ik kijk even rond en ga dan weer verder. De mist is ondertussen opgetrokken en ik krijg met de diverse vergezichten een steeds betere indruk van het land waar ik te voet doorheen getrokken ben.

Het plaatsje Tonnerre ga ik niet in, Vorige keer kreeg ik daar toch een bepaald gevoel Vwb criminaliteit. Dus ik rijd er langs af en stop bij de grote supermarkt Auchan om mijn autoke te voeren.
Met een volle tank goedkope benzine ga ik richting het plaatsje Chablis. Het voordeel van het tanken kan ik daar dan weer uitgeven.

De omgeving met de wijngaarden in herfstkleuren is prachtig. Gelukkig niet druk op de weg tot ik in Chablis aankom. Daar natuurlijk een gekrioel van toeristen die vrijwillig gemolken willen worden. Ik loop en beetje rond voor de sfeer, ga een Perrier Menthe drinken en schiet een fotooke. O.a ook eentje van een bedrijfje waar ze andouilette maken en verkopen. Varkensdarmen in een worstenvelleke, Bijna elke streek heeft dit wel als specialiteit, vaak net iets anders gekruid.
Ik ben er niet gek op en heb ook weinig Fransen gezien met dit gerecht op hun bord.

Toen viel gisteravond internet uit in mijn hotel, dus heel de wereld op zijn kop. Vandaag donderdag nog steeds niet opgelost, men zei dat het in heel de regio plat lag. Ik zou echter geen Louis heten dat ik alles voor waar aannam. Even speuren bij de VVV en hier hebben ze gewoon wel Internet. Het VVV meisje is van het type; “toeristen weg er mee”, maar met mijn aangeboren charme krijg ik hun WiFi code, dus kan even aan mijn blog werken.

Na mijn korte verblijf in Chablis gisteren vervolg ik mijn route. Ik vermijd daarbij om via Auxerre te rijden omdat ik dan de drukte weer opzoek, dus binnendoor naar Cravant. Aardig plaatsje, maar hoe ik binnenkom oogt het weer onbekend, dus auto aan de kant en lopen. Het is gewoon warm en de straat daalt een beetje. Ik passeer een cafeeke, wil info vragen, maar dan zie ik toch een bekend hoekje. Loop die straat in en dan hotel rest St. Pierre. Potdicht en alles lijkt zo onderkomen dat ik twijfel of het nog wel open is. Jammer, kamers waren “lala” maar de eigenaar kok was een kanjer in de keuken.

Ik sukkel weer terug, de café eigenaar heeft nu zijn krijtbord menu buitengezet. Er zit niemand binnen, dus laat ik dat maar zo. Moet nu wel wat klimmen naar waar de auto staat. Het valt me zwaar zelfs zonder rugzak. Moet daar dan ok niet meer aan willen beginnen en ben nu blij dat ik met de auto verder kan.

Hop richting Vouzenay sur Cure, ook hier niks bekend en ik kan de B&B van destijds ook niet meer vinden. Ik moet toen toch werkelijk in een trance hebben gelopen.
Na een kwartiertje rijd ik Vezelay binnen, hier wel meteen herkenning. Ook hotel Le Compostel is niks veranderd, auto aan de kant en melden. Je moet hier wel overal betalen om te parkeren, dus weekkaart gekocht. Ik blijf hier maar twee dagen maar een weekkaart is voordeliger.

Schone kamer en salle de bain met douchebak van 60 x 60 cm. Dus eerst inzepen en dan pas de douchebak instappen anders zit je klem. Mar het werkt allemaal, schoon goed aan en tijd voor een pintje op het zonnige terras. Dan loop ik even naar de kathedraal, kaarsje voor de behouden aankomst en rondkijken.

Volgens mij zijn er diverse souvenirwinkels overgenomen door wijnhuizen. Zal wel meer opbrengen. Om 18.00 uur is alles uitgestorven en bijna alle restaurants gesloten. Beetje zoeken en ik vind er wel eentje, die eigenlijk meer op groepen of grote drukte mikt. Dus plek zat. Aardige inrichting met grote banken waarop men aan beide zijden kan zitten.

Achter mij een gezin met twee kids die op en af de bank springen, dus ik krijg elke ook een zetje mee. Hun ouders hebben ook vakantie dus hebben het opvoeden even in de wacht gezet.
Ik vraag aan de ober een andere plaats want ik wil wel op mijn gemakje kunnen eten.
Als voorgerecht lauwe rode kool met kaas, erg smakelijk, dan gekookte ham in een lekkere saus en een bordje kaas na. Rood wijntje om de gisting op gang te brengen en een koffieke na.

Ik strek daarna nog even de beentjes, zie een kleiner restaurant waar licht brandt. Even naar binnen, resto is gesloten zegt het meisje, maar ik wil reserveren voor donderdagavond. Het meisje belt haar moeder of de zaak dan open is. No Problem dus heb ik in ieder geval wat intiemers.
Dan maar naar mijn kamertje, beetje bloggen tot internet wegvalt en KlaasVaak het verneemt.

De rust.