Ritje naar de zwarte Madonna....

Trujillo, Zondag 6 mei 2018
Ondanks de Wat Spartaanse omgeving van mijn kamertje toch wel goed geslapen. Wel een paar keer wakker en om 7.00 uur helemaal uitgeslapen. Ik denk springter maar uit straal water over mijn lijf en aankleden. De warme douche doet me goed en ik heb eigenlijk weer wel wat honger.

Gisteravond nog wel gekeken naar een ontbijtbar in de buurt van de Hostal, maar nada. Om 8.00 uur zit ik in de auto op weg naar Guadalupe een ritje van een 80 km, maar Maria zegt dat het toch wel vijf kwartier kan duren. Mijn vaste voornemen is om zodra ik een open Horeca gelegenheid zie te stoppen voor het ontbijt.
Het zit me nu echter even niet mee.

Zondagochtend, gin mens op straat dus alles dicht. Ik draai de provinciale weg op en denk dan het volgende dorp maar. De weg rijdt als een jee, prachtig afwisselend landschap en soms een dorpje waar je doorheen komt of net langs af gaat.
Veel bochtenwerk, verkeersborden en vaak een drempel als je een plaatsje in rijdt. Ze zullen er wel niet voor niks liggen ga ik van uit.

Ik kijk regelmatig in de achteruitkijkspiegelspiegel, maar geen beweging te zien. Tegemoetkomend verkeer op al die 80 km op een hand te tellen. Ik houd me mooi aan de verkeersregels en rijdt meestal zachter dan te hard. Tegen 9.30 uur kom ik aan in Guadalupe. De eerste de beste parking aan het begin van het dorp auto aan de kant. De ervaring is dat je of toch terug moet of ergens gaat staan wat eigenlijk op het randje is.

Goed gegokt want als ik het dorpje inloopt staat na de eerste bocht al een hekwerk waar je niet door mag.Omhoog kijkende zie ik het klooster met kerk al hoog boven het dorp uittorenen.

Gelukkig is nu het lot mij beter gezind en er staan bij een café twee mannen buiten te praten. Ik vraag of de zaak al open is, Si Señor en ik mag binnen. Bestel natuurlijk zoals vanouds mijn café americano en tostas con tomate.

Ik laat het op het terras uitserveren. Mogelijk trek ik nog even wat klanten, echter het is te vroeg want er komt niemand voorbij.
Nog een kletske water voor de pil en dan afrekenen.
De dag begint meteengoed voor de kastelein want ik moet €. 2.60 betalen. Honderd meter verderop begint het centrum en veelzaken zijn toch bezig hun waren uit te stallen. Het zal niet voor niks zijn blijkt later.

De VVV is al open en een lief jufke helpt me aan de nodige info. Voor een rondleiding door het klooster incl. De Zwarte Madonna moet ik me bij het klooster melden.
Zelfs met een blinde blindengeleidehond kun je dit niet missen zo kolossaal. Bij de souvenirshop verkopen ze tickets voor de rondleiding en ik heb natuurlijk recht op leeftijdskorting.

Je moet echter wel aansluiten bij een groep en de uitleg is alleen Spaanstalig. De gids is een aardige jonge vent, komt zeggen dat ik twintig minuten moet wachten. En geeft me de tip om voor €. 2.00 een Engelstalig gidsje te kopen wat de tour mogelijk wat meer inhoudt geeft. Er verzamelen zich wat meer mensen en om klokslag 10.30 uur vertrekken we het klooster in.

Het voert te ver om heel de collectie te beschrijven maar op Google vind u alles terug. Wel is het hier nog steeds het rijke Roomse leven ook wat er aan middeleeuwse kunstschatten is uitgestald. Met name de collectie mantels en sieraden voor de zwarte Madonna is verbazingwekkend.

De tocht door het klooster gaat door gangen en kamers, trap op en trap af. Langs Kapellekes en door de prachtige binnentuin.
Als je niet redelijk ter been bent kun het het wel hikken hier.
En er zijn een paar oudjes in ons gezelschap die zichtbaar moeite met de trappen hebben dus rustig aan. Ik vind dat niet zo erg, want dan kan ik er lekker achteraan sukkelen en ook goed uitkijken waar ik mijn voetjes zet, want je ligt zo op je snufferd hier met al die oneffenheden.

De apotheose is natuurlijk het kamerke waar we uiteindelijk ergens boven in het klooster eindigen. Onze gids neemt afscheid zonder zijn hand op te houden en een oud paterke neemt het over. Een manneke van 150 cm hoog en een huid waar je doorheen kunt kijken. Wel superaardig en met zachte stem verteld hij het verhaal van de vondst van het zwarte madonnabeeldje door een herder en de eerste totstandkoming van een kerk natuurlijk.

Dan doet hij een deurtje open en draait het beeldje van de Madonna uit het niets naar ons toe. Sommige Spaanse dames zijn er zichtbaar door aangedaan en het heeft ook wel iets.
Het paterke laat de emoties even bezinken en geeft de mogelijkheid om via een zilveren ikoontje de Madonna aan te raken. Het beeldj draait weg en het deurtje weer dicht.

Met een handbeweging geeft het paterke aan dat dit het einde is van de rondleiding. Wie wil kan nog wat door de binnentuin dwalen en anders naar buiten gaan. Niemand stopt in de souvenirshop.

Het is ondertussen bijna 12.00 uur. Buiten zijn de dagjesmensen massaal aanwezig. Er is net een mis afgelopen en de volgende kondigt zich weer aan. Ik loop de kerk binnen om deze te bezichtigen. Binnen de kortste keren zijn alle zitplaatsen weer bezet. En ik zoek dus ook maar een plekske, kan ik meteen ook de kerk bekijken.

De pastoor die de mis op gaat dragen loopt langs veel dames en vraagt waar ze vandaan komen. Bij het welkom heten aan het begin van de mis noemt hij die steden op.

Ik vraag me af waarom dat ik in de kerk het beeld van de zwarte Madonna niet zie. Het is me al snel duidelijk.
Het beeldje staat helemaal bovenin het altaar opgesteld. Echter als er een groep rondgeleid wordt en ze komen bovenin de kamer van de Madonna wordt het beeldje weggedraaid uit het altaar en kunnen die mensen het beeldje aanschouwen. Ik zie dat er tijdens de mis drie groepen passeren.

Na de mis even tijd voor een waterke. Ik heb bij de VVV ook een plattegrondje gekregen waarmee je zelf ook een rondleiding door het dorpke kunt doen. Ik loop het een stukje en het zit aardig in elkaar. Veel oude straatjes die goed bewaard gebleven zijn. Ik ben een van de weinigen die dit trajectje loopt, de massa blijft op de terrassen op het plein voor de kerk. Op een gegeven moment heb ik het ook wel gezien.

Ik kijk wat rond en zie bij een bar dat men hier morcilla als streekspecialeit heeft. Nou een klein hapje zou er wel in gaan.
Ik heb zo een plekje op het terras, bestel een waterke en een tapas morcilla. Morcilla is bloedworst en ik krijg een aardige portie met een stuk brood erbij. Hij is kersvers, niet droog en heerlijk pittig gekruid. En als ik om me heen kijk ben ik niet de enige die zit te genieten.

De lucht betrekt een beetje, ik heb het ook wel een beetje gezien hier en besluit richting Trujillo te rijden voordat de grote mensen massa vertrekt. Sukkel op mijn gemakje richting de parking waar mijn auto staat en passeer nog het ontbijtcafé van deze ochtend.
Het terras zit propvol, de baas ziet me lopen en roept dan toch nog even Adios tegen me. ‘t Zit hem vaak in kleine dingen hè.

Zo rustig als het deze ochtend was met het verkeer is het ook nu weer. Er is geen kip op de weg, ik wordt een keer ingehaald door eeen motorrijder en verder niks. Ik snap niet waar al dat ander volk dan langs rijdt. Het is warm en ik voel plots dat mijn linkerarm wel erg door de zon wordt gekoesterd. Ik heb veel spul van huis meegenomen maar op zonnecrème heb ik niet gerekend.

De kilometers glijden onde me weg, de lucht betrekt en bliksemflitsen schieten langs de hemel. Dan wordt het zwart en dondert een zee van water naar beneden. Ik temper mijn snelheid naar veillig rijden want mijn nieuwe ruitenwissers kunnen het water bijna niet verwerken. Dan klaart het plots weer op en aangekomen in Trujillo zijn alleen de plassen op de weg nog stille getuigen van het noodweer.

Ik heb zo weer een parkeerplek vlak bij de Hostal. Even liggen en dan maar weer opfrissen. De kamer is wel gedaan maar wel met de spreekwoordelijke Spaanse slag. Verse handdoeken gekregen, maar de douche is niet uitgedaan en ook het afvalbakje staat er nog bij zoals ik het heb achtergelaten.

Ik wilde hier eerst nog een nacht bijboeken omdat ik ook het stadje Caseres met zijn middeleeuwse centrum van hier uit wilde bezoeken. Het moet prachtig zijn en staat op de lijst van Unesco.
Volgens de Hostal eigenaar moet het s’avonds prachtig verlicht zijn. Maar dan moet ik ook s’avonds gaan rijden en dat doe ik liever niet met mijn staarprobleempje. Nu ook de schoonmaak het een beetje laat afweten is de keus niet moeilijk. Hij bekek t mar mee z’n kotje.

Dus goede raad is niet duur. Ik schat in dat als ik een uur of drie in Caseres verblijf ik al veel gezien kan hebben. Mijn verste bestemming deze reis wil ik eigenlijk Merida laten zijn met veel Romeinse opgravingen. Merida ligt hier ook een negentig km vandaan. Ik heb dus tijd zat om even een klein stukje om te rijden, Caseres “doen” en daarna naar Merida.
Via mijn IPhone met de 3G kan ik booking.com oproepen. En binnen tien minuten heb ik een hotel geregeld in Merida.

Ik heb echter ook hier niet veel gezien, buiten de horeca dan, van Trujillo met zijn oude deel en kasteel. Dus schoenen aan en naar buiten. Even een pintje op aplaza Major en dan naar boven klimmen. Aardig, aardig maar niet spectaculair. S’avonds met het licht erop lijkt het heel wat. Maar ik ben natuuurlijk ook verwend met wat ik allemaal al bezocht heb.

Ik schiet nog wat foto’s, maar dan heb ik het eigenlijk wel weer gezien. Ik sukkel naar beneden en zoek een plaatsje op een terras met bier en een WiFi aansluiting. Ik moet wat voor jullie over hebben natuurlijk. Veel horeca is dicht vanavond ik denk omdat het zondag is. Ik heb hier wel wat toerisme gezien maar toch ook weer niet de massa.

Een aardig dienstertje voorziet me van een biertje, bakske pinda’s en een WiFi code. Ik begin mijn blog tot dat ik honger krijg.
Ik neem een dagmenuuke met een wijntje uit deze streek.

Het voorgerecht, (Migas) gekruide broodkruimels met een spiegelei is wel smakelijk. Het hoofdgerecht valt tegen. Het zou een gepaneerd met kaas gevuld kalfslapje moeten zijn maar ik vermoed een hoog diepvriesgehalte. De profiteroles maken weer veel goed.

Aan de tafel naast me een Belgisch koppel met hetzelfde hoofdgerecht. Ook zij zijn zo te horen niet echt content met het vlees. Ik hou me verder buiten hun discussie en dat we taalgenoten zijn. Ik heb wel gezien dat ze het goed hebben samen. Zorgzaam voor elkaar, komt me bekend voor.....

Ik neem nog een café solo en reken af. De obers kijken je nog niet van het terras af maar als er maar iemand opstaat wordt meteen alles opgestapeld. Ik sukkel naar mijn bedje. Pak morgen de zaak wel in, tijd zat.

De rust.