Per trein van Vigo naar Zaragoza

Dinsdag 14 mei 2019.

De nacht half slapend/wakend doorgekomen. Om een of andere manier bang om me te verslapen. Tegen zessen dan maar uit bedgesprongen. Recht de douche in, reispak aan en trollie dichtritsen. Beneden in het hotel is men nog bezig om de bar te openen. Dus nog geen koffie, dan maar op de statie een bakkie doen. Aardige man die mijn sleutel aanneemt en goede reis wenst.

Buiten is het nog donker, wel volk op straat weer op weg naar het werk. Het is al 17 graden en de dag moet moet nog beginnen. Ik loop in 20 minuten naar het station. Was bij het aankomen meer tijd kwijt, maar moest toen nog wat zoeken in het regenweer.

Net voor zevenen op het station, mijn trein staat nog niet op het bord maar de bar gaar net open. Aardig volk achter bar, de man doet erg zijn best om Engels te spreken. Ik bestel een americano, er is geen toast dus dan maar een croissantje genomen.
Naast mij komt een dame staan, duidelijk een pelgrim en die daar ook erg naar ruikt. Ze heeft denkelijk al een paar weken geen stortbadje meer gezien, en er zeker ook niet onder gestaan.
Voordeel is wel
dat de vliegen meer haar kant uitgaan.

Gratis glaasje water voor bet pilleke en dan maar weer het bord raadplegen. Nu staat er wel een trein op, wel de juiste tijd maar een ander treinnummer. Toch maar even steun gezocht bij de kaartjesverkoper. No problem sir, de trein vertrekt op spoor 9.
Dus daar naar toe, er staat een klein treinstel maar met weer een ander treinnummer. Maar er is nog tijd dus mogelijk komt de andere nog binnen.

Het treintje blijft echter staan, nog maar eens gevraagd, maar ik moet daar toch instappen. Er zijn bijna geen reizigers dus de conducteur zegt u mag gaan zitten war u wilt. Ik weet dat ik Ourense moet overstappen en dat vijf minuten destijds voor heb.
Ons treintje blijft echter naar staan en vertrekt een kwartier te laat. Er is veel enkelspoor en de inkomende trein moet eerst van de lijn af.

Ik vraag de conducteur hoe het nu gaat met de aansluiting in Ourense. Hij lacht, No problem, want de trein in Ourense zal op ons wachten. Men zal dit hier wel gewend zijn.

Het is ruim vijf kwartier treinen naar Ourense en je rijdt door een prachtig gebied. Het treinspoor volgt veelal de rivier, die vaak breed is en soms weer smalle stukken door de rotsen met snel stromend water.
Soms moeten we even wachten tot een tegemoetkomende trein op een zijspoor gaat, maar uiteindelijk komen we toch in Ourense. De aansluitende trein staat klaar, instappen, gereserveerd plekje zoeken en dan klaar voor de lange zit.

De treinreis duurt een hele dag en in principe moet ik vanavond om 19.16 uur in Zaragoza aankomen. Het is een combi van stop en sneltrein en ik rijd deels door een gebied waardoor ik ook gewandeld heb naar Santiago de Compostela.
De trein zit redelijk vol met naast mij een jonge kerel die op zijn laptop films aan het editten is.

Ik kijk wat naar het landschap, beetje dommelen en in mijn puzzelboekje met doorlopers bezig zijn. Soms even naar net barrijtuig lopen voor een koffie en klein hapje en dan weer zitten. Ik heb tijd zat en vind deze manier van reizen best ontspannend.

We passeren veel voor mij bekende plekken, maar wandelpaden zijn niet meer te herkennen. Ook is men in Spanje nogal veel met nieuwe spoorlijnen bezig. Dus er zal nogal wat gewijzigd worden in de diverse trajecten. Wat ook invloed heeft op wandelpaden natuurlijk.

Bij sommige stops stappen mensen uit en vullen leeggekomen plaatsen zich met nieuwe reizigers. De man naast mij vertrekt op een gegeven moment ook. Plaatsmakende voor een jonge gast, IPhone op schoot en dopjes in de oren. Dus weinig communicatie mogelijk, ik zit daar ook niet meteen op te wachten, maar een goedendag is snel gezegd.

We komen op tijd aan in Zaragoza, de trein heeft de vertraging grotendeels ingelopen. Ik krijg een App-je van Herman dat hij onderweg us. We spreken af bij het grote busstation aan de zijkant wat voor hem makkelijk parkeren is.

Even later stopt zijn Mercedes en kan het feest van herkenning weer beginnen. Hij zet me af bij mijn hotel en gaat dan een parkeerplaats zoeken. Dan kan ik me ondertussen even opfrissen. Even later op het terras, bijpraten en dan El Tubo in. De buurt met tappas barrekes in Zaragoza. Herman heeft weer een paar nieuwe ontdekt. Dus daar gaatie weer. Beetje bijpraten, smikkelen en smullen. Tegen twaalven slaat toch de vermoeidheid toe. Herman heeft nog een adres maar dat houden we te goed. Ik ga naar bed en Herman richting zijn huis. Morgenmiddag eetafspraak, dus nu even rust......