Zondag in Cagliari ....

Eerste dag in Cagliari....
Cagliari, zondag 20 mei 2019
Ik ben een paar keer wakker geweest, maar uiteindelijk word ik tegen negen uur uitgerust wakker. Later dan ik normaal gewend ben. Maar dat beetje rust toch weer wel nodig heb. Beetje poedelen en aankleden. Er wordt geklopt op de kamerdeur. “ housekeeping !! hoor ik vanaf de andere kant. Ik ben bijna klaar en vraag tien minuten. No problem natuurlijk.
Buiten schijnt de zon, maar ik besluit toch maar een jaske aan te trekken. We zitten aan de kust en de wind kan nog fris zijn.

Op de hoek van de straat een soort bakkertje/lunchroom, met wat tafels en stoelen in de zaak. Ziet er goed uit, dus daar maar eens proberen om mijn eerste Italiaanse ontbijt te krijgen. Ik heb geen ontbijt besteld bij mijn boeking. Blijkt ook weer maar goed, want degenen die dat wel gedaan hebben eten niet in het pension, maar krijgen een voucher en zitten in dezelfde zaak als ik zie ik wel.

Ik bestel mijn americano, er is geen toast, dus dan maar een croissantje genomen. Aardige dienster, maar we hebben een misverstand want mijn croissantje is gevuld met chocolade. Ik kom daar pas achter als ik er in bijt en de kwatta bijna op mijn nog schone pantalonneke druipt. Een beetje een plakzooi, dus morgen alerter zIjn bij het bestellen.
Dan afnokken en op zoek naar de VVV. Ik heb van mijn landlord al wel wat Info gekregen maar wil nog wat meer buiten het geleende boekje wat ik bij me heb.

Her verkeer is redelijk druk voor de zondagochtend. Het wegdek van de drukbereden boulevard is slecht. handelaren in schokdempers doen hier gouden zaken. Ik moet even zoeken, maar dan ontdek ik een vervallen gebouwtje met het bekende info teken. Het vrouwtje in mooi uniform schrikt van dit vroege bezoek. Ze heeft eigenlijk geen info, alleen een kart met buslijnen. Maar daar zit ik niet op te wachten. Ze verwijst naar de hoofdvestiging in het gemeentehuis. Dat doen we dan maar later.

Ik heb mijn boekje met stadsinfo van Cagliari en daar staat ook een wandelroute in. Deze begint boven in de oude stad. Dus ik schakel terug naar een lagere versnelling om aan de fikse klim te beginnen. Hoe hoger hoe warmer natuurlijk maar het is de moeite waard. Kom door steegjes waar op oude Italiaanse wijze het wasgoed hoog boven je hoofd buiten hangt te druppen.
De witte was lijkt me ook niet altijd met het juiste wasmiddel gewassen, want het oogt soms wat grauw. Mogelijk zijn wij te precies, want meestal wordt de witte outfit onder je andere kleding gedragen.

Ik kom boven en daar is volgens de beschrijving een modern museum geïntegreerd in de heel oude opgravingen. Awel vooruit, ik laat me verleiden. Betaal €. 7,00 entree en naar binnen. Ze hebben heel veel, maar het is allemaal een beetje statisch. Je steekt altijd wat op natuurlijk, maar ik heb bv in Spanje in Cartagena wel eens wat mooiers gezien. Daar eenzelfde opzet met oud/nieuw alleen veel met 3D beelden. Waardoor je het idee had onderdeel te zijn van het leven in die tijd. Maar het is wel aardig en je bent niet verplicht om overal stil te blijven staan. Ik beperk met tot wat mooie standbeelden van beroemde strijders uit de oudheid en kleinkunst zoals gouden sieraden en beeldjes. Stenen potten en wapentuig heb ik al heel veel gezien.

Er zijn wel veel hoogteverschillen in de rondwandeling, dus oppassen met trapjes en drempels. Maar men heeft aan de minder mobile mens gedacht en er een rolstoelvriendelijk traject aangelegd. Omdat ik toch nog wat spiertjes voel van de tocht in het ravijn bij Huesca in Spanje maak ik dankbaar gebruik van dit pad zonder oneffenheden.

Al met al ben ik snel uitgekeken dus weer naar buiten. Lekker warm daar bovenin dus slenterend verder. Rond het museum nog wat oude poorten en dat was het. Beetje verderop een oud paleis. Gemeentelijk beheerd, dus voor een vriendenprijs naar binnen. Mooie plafondschilderingen en veel grote portretten van ongetwijfeld vroeger heel belangrijke personen. De hoofdzaal is nu nog in gebruik door de gemeenteraad zie ik aan de opstelling van het oude meubilair en de microfoontjes die er op bevestigd zijn.

In de buurt is ook een volgens het boekje goed bewaard gebleven Romeins theater. Dus dan eerst daar maar naar toe. Ik kom langs een kiosk met terrasje waar ze ook een pintje verkopen. Loop er eerst voorbij, maar dan weer terug, want bier en schaduw lokken. In de verte het oude oude Romeinse theater, dus ik heb het wel gezien in ieder geval.

Een aardig dienstertje brengt mijn pintje en een bakje chips. Juist wat ik nodig had. Als tip voor Romeinse theaters kan ik Zaragoza nog aanbevelen. Daar wel prachtig bewaard, overkapt en in het voortraject een info zaal van bouw tot uitvoeringen, decors en hoe de akoestiek verbeterd werd met waterniveaus in stenen kolommen. Maar ik ben op Sardinië en geniet van het uitzicht over stad en zee vanachter mijn pintje. Ik moet nog veel bekijken dus ga verder met mijn wandeling.

Kom op een plein met een kathedraal, aan de buitenkant wat strak, maar binnen prachtige marmeren versieringen. Hier zijn nogal wat kilo’s marmer voor naar boven gesjouwd. Het is ook lekker koel en ik blijf daar tot er een groep Duitse toeristen binnenkomt. Niet luidruchtig maar de stilte is weg. Ik offer een kaarsje en kom daar nog wel eens terug de komende dagen.

Buiten hoor ik ineens prachtig gezang, het komt uit een klein Byzantijns kerkje naast de kathedraal. Dus dan daar ook maar even naar binnen. Geen toerist te bekennen, maar wel prachtige ikonen. In her kerkje zijn dames met hoofddoekjes zoals bij ons in de jaren vijftig, bezig het kerkje op te poetsen. Het gezang komt van een vrouwenkoortje dat aan het repeteren is. Ik offer een muntje wat een goedkeurende blik van de dames oplevert en geef aan even naar het gezang te willen luisteren. No problem hoor gaat u maar zitten.

Weer verder, mijn interesse neemt sterk af en dan muziek vanaf een pleintje. Jaren zestig etc. Dus wel mijn generatie. Het komt vanaf een terrasje waar muziekboxen buiten staan. Zitten, mijmeren en genieten van het niks doen.
Ik loop daarna nog wat rond, kom op veel plaatsen met vergezichten over de zee, maar ook waar nog veel bouwhekken staan ivm renovatie.

Tegen vijven sukkel ik richting hotel. Kom langs de grote VVV en loop even binnen. Ook niet erg veel info, maar op mijn vraag zoeken ze wel even naar muziekuitvoeringen de komende dagen. Ik tref het maandagavond een pianoconcert bij het conservatorium. Dus dat noteer ik alvast.
In de buurt van mijn pension nog even een drankje en snack en dan siesta.
Ik heb weer een gesprek gemist van Peter Mies. Dus zelf even teruggebeld. We praten een tijdje bij en vervolgens ga ik een uurtje plat.

Tegen half negen sta ik weer opgefrist buiten. Ik loop naar het getipte restaurant wat gisteren vol zat. Nu plek zat. Grote zaak met Sardeinse specialiteiten. Over het algemeen is dat geroosterd biggetje. Ik ben geen varkensvlees eter, maar laat me verleiden. Na wat overleg over de porties neem ik in overleg met de ober eerst een hoofdgerecht met 400 gram big en wat gebakken aardappels. Het is smakelijk, licht verteerbaar en door wat botjes in het vlees valt het gewicht per saldo nogal mee.
Ik vraag naar Sardeinse kaas als dessert en die is er ook. Erg smakelijk maar eigenlijk wat teveel voor me. Ik begin dus de eerste ronde met alles te proeven. En vervolgens hetgeen ik het lekkerst vind, op te eten. Veel blijft er echter niet liggen. de ober vraagt of ik nog een borreltje achterop wil, van het huis wel zeg ik, maar dat is niet de bedoeling. Dus nog een koffie achterop en dan de rekening. Ondertussen is de zaak toch redelijk vol gelopen en de biggetjes worden bij tientallen in stukken uitgeserveerd, maar ook nog andere lekkernijen zie ik. Maar dat is voor een andere keer. Richting hotel en daarna knorren............