Maandag in Cagliari......

Cagliari, maandag 20 mei 2019
Uitgerust en weer klaar voor de strijd, stap ik om half tien de deur uit. Ontbijten, maar ik wil eigenlijk een ander adresje. Op de hoek van de Via Roma een barreke met terrasje onder een arcade. Dus zit je uit de zon.
Een vlot bedienend jong vrouwelijk tiepke komt mijn bestelling opnemen. Ik heb al geleerd niet naar toast te vragen want dan denken ze dat je een Engelse geroosterde sandwich wil.

Ook Italianen zijn zoetekauwen en ik sluit me daar maar tijdelijk bij aan. Bestel dus een cafe americano en een “paste Classico” oftewel een klein zoet broodje wat je met diverse vullingen zoals vla, jam of chocola kunt krijgen. Ik houd het bij vla, de minste kans dat mijn pantalon later naar de wasserij moet. Glaasje water voor de dagelijkse drug wordt direct nagebracht.

Ik werk mijn blog van zondag af en geniet van het weer. Denk ook alvast aan woensdag als ik hier vertrek. Ik heb wel een ticket voor de ferry naar Napels en wanneer ik uiterlijk op de boot moet zijn, maar verder niks. De ferry’s liggen niet ver van de stad in de haven, maar er zijn er meerdere en ik moet wel de goede hebben. Dus even afrekenen en met 30 cent fooi te geven krijg ik de mooiste glimlach die het meisje heeft.

Dan eerst maar aan het werk. Volgens mijn plattegrond is er een havenkantoor vlakbij. Ik zie in de verte een gebouw staan en sukkel daar naar toe. Het pand ziet er totaal verlaten uit met bouwhekken er omheen. Ik loop er langs maar nergens licht aan of deur waar ik binnen kan. Op de parking er voor staat een politieauto. Dus oom agent gevraagd of hij Engels sprak. No.......
Dan getracht uit te leggen “officina ferry ?” hij wijst op zijn ogen en naar de andere kant van de haven en bromt iets van “ieranea”, ik ga de geadviseerde kant uit en probeer onderweg zijn fonetisch gebrom terug naar letters te vertalen. Dan zie ik op een kantoor gebouw “Tirranea” staan.

Ik heb mazzel, zit op de goede plek. Ik laat mijn electronisch ticket zien op de IPhone en de goed Engels sprekende man achter her bureau helpt me aan een papieren uitdraai en de nodige info. Ik breng alles eerst maar even terug naar mijn kamertje. De kamers waaronder de mijne, liggen boven een kantoor. Ik krijg niet goed hoogte wat ze nu precies doen . Ik denk in-export en dan nog wat toerisme er bij. Ze zijn ook tussenpersoon, voor het boeken van excursies.

Ik had een rit met een stoomtrein op het oog, maar die rijdt alleen in juli en augustus. Je kunt ook naar “Su nuraxi” vijftig km verderop en heel oude ruïne site en beschermd door Unesco. Dat lijkt me wel aardig, het duurt weg en terug vier uur dus een mooie break voor de dinsdag. Ik wordt om 9.30 uur op locatie opgehaald en kort na de middag weer terug afgezet en max acht personen. Voor woensdagochtend boek ik een ondergrondse wandeling in Cagliari door Romeinse opgravingen.

Vandaag maandag, dus er is wel wat bezienswaardigheid dicht. Nogal een eind van het centrum is de basilica santuario du bonaria. Gebouwd op fundamenten van een kleine kapel uit 1370 en beroemd omdat hier een Mariabeeld wordt bewaard gevonden aan de kust en met wonderbaarlijke krachten.
Dat kan ik niet laten schieten natuurlijk dus de paden op............ de Basiliek ligt naast een groot oud kerkhof, wat hoger tegen de heuvel aan en via trappen te bereiken. De kapel van Maria vind ik mooier dan de basiliek zelf, kwestie van smaak. Een klein museum wat bij het klooster hoort met ook onderaardse gangen, is maar tot 10.30 uur te bezoeken. Zal dus voor een volgende keer zijn.

Ik sukkel de trappen weer af, het is warm en mijn keeltje droog. Het duurt nogal eer ik een cafeeke tref. Even een pintje op het terras en dan weer verder. Ik sjouw wat door de oude stad en probeer in de schaduw te blijven. Doorkijkjes, smalle straatjes etc. En ook erg rustig. Er zijn wel toeristen maar tot nu toe behapbaar. Ik heb ondertussen toch al wat kilometers gelopen, de fut gaat er een beetje uit. Wat verderop de luifel van een terras.
Dus daarheen en binnen een biertje en een pizzetta besteld, geen pizza, maar een soort lauwe koek van bladerdeeg. Je kunt ze ook weer met diverse hartige vullingen krijgen en perfect voor de kleine honger.

Bij het afrekenen staat de man even naar de kassa te turen. Ik denk dat wordt een toeristenprijs. En ja hoor €.3,20 voor het flesje bier terwijl dat in het vorige cafe €. 2,00 kostte. Je weet dat je overal wel extra betaald maar nu viel het op. Geen fooi dus en ik pak mijn consumpties en ga buiten op het terras zitten. Dat is eigenlijk niet naar zijn zin, want daar betaal je over het algemeen nog meer.
Een paar minuten later komt hij naar buiten en draait de zonwering zo ver omhoog dat ik in de zon zit. Ik niet te flauw, speel het spel mee en verhuis weer naar een tafel in de schaduw. Hij geeft het op............

Her loopt eigenlijk tegen siesta tijd, maar ik wil vanavond naar een pianoconcert van conservatorium studenten. Dus moet de zaak wat aanpassen. Loop richting kamertje en neem bij mijn ontbijtbar van deze ochtend nog een wijntje en een schaaltje hapjes. Voor het concert kan ik zeker niet meer gaan eten. Nog even contact met Annie voor een diner uitnodiging in juni. Dan opfrissen, beetje passende kleren aan, richting bushalte en koop een enkele reis met de bus bij het loket, naar het conservatorium. Goed dat ik de bus genomen heb want het is echt een eind weg.

Ik stap uit en vraag nog waar het precies is en of er nog kaarten zijn. Een dame loopt mee naar de kassa die net open gaat. Voor €. 5,00 krijg ik een ticket en een programma in vierkleuren druk. De zaal gaat echter pas om 20.15 uur open. Dus nog tijd voor een alcoholische versnapering. Ik neem er iets kleins hartigs bij, voor je weet het nooit.

Dan terug en de zaal is net open. Veelal familie van de aankomende artiesten zie ik wel. Er treden vijf mensen op. Twee op piano, een zangeres, eentje op een groot orgel en dan nog een pianiste die wordt begeleid door twee oudere heren, ik denk leraren op viool en cello. Ze spelen allemaal werk van componist “Ennio Porrino” voor mij totaal onbekend en de beste man is ook maar negenveertig jaar geworden volgens het programma. De zaal is prachtig er kunnen wel duizend man in, maar vanavond zijn het er nog geen honderd, als ik snel tel.

Het is een aardig afwisselend programma en ik kan hier ook wel van genieten. En het duurt ook net lang genoeg. Om 22.10 uur sta ik weer volgezogen met klassieke muziek cultuur buiten. Ik steek snel over naar de bushalte, weet niet hoe laat de laatste gaat. Even later stopt bus M, en wil ik een kaartje kopen. Echter ook in Sardinië gaan ze met de tijd mee. Dat kan niet meer in de bus duidt de chauffeur. Ik zie hem denken weer zo’n stomme toerist, maar ik krijg een gratis ritje van hem. Gratie signore.......
Ik had natuurlijk ook een retourtje moeten nemen maar echt niet bij stilgestaan.

Terug bij mijn startpunt is het al kwart voor elf. Zin om nu nog te eten heb ik niet, ook geen honger eigenlijk, dus ik neem ergens nog een wijntje aan de bar en ga dan richting bedje. Op mijn kamer een briefje dat de excursie van dinsdag is gecanceld......... Jammer dan, maar nu oogjes dicht en .............