Valencia aankomstdag

Valencia
Maandag, 7 oktober 2019
Om een herfstdip te voorkomen en mijn oude knoken winterklaar te maken toch nog maar even naar Spanje afgereisd. Met een paar uurtjes achter de laptop zijn transport en slaapmogelijkheden snel geregeld.
De meeste tijd ging nog zitten in de keuze van steden die ik aan wilde doen. Maar onder het motto “op herhaling” is een rondje stedentrips ontstaan langs de warme Spaanse kust. Te beginnen in Valencia.

Uitgewuifd door mijn nichtje die mijn kotje wekelijks van goede huishoudelijke beurten voorziet brengt mijn buurman me naar de statie in Roosendaal.
Hij is dan in ieder geval zeker dat ik weg ben wat de rust in de buurt ten goede komt.
Tot Breda is het rustig in de trein, daar stapt een groepje studenten in die tot Eindhoven mijn reisgenoten zullen zijn. Uitgelaten en met veel gelach zijn ze zeer aanwezig. De professoren in spé zijn zeer getapt en nemen elkaar dan ook regelmatig op de hak. Ik geniet stiekem mee van zoveel jeugdig elan.
De overstap van trein naar airportbus gaat vlot en binnen de kortste keren sta ik op het vliegveld. Er is een nieuw busstation precies onder de destijds ingestorte parkeergarage. Maar het ziet er allemaal weer stevig uit en mocht ik onder het puin terecht komen dan voorziet mijn reisverzekering hier in.

Ik heb tijd zat, dus eerst koffie en mijn meegebrachte lunch nuttigen. De sneekes volkoren van vd Bemd gaan er vlot in. Reizen maakt hongerig.
Dat zie je ook aan wat er besteld wordt in het restaurant. Velen denken volgens mij onbewust dat dit wel eens de laatste keer kan zijn en stoppen zich heerlijk vol. Ik ga mijn koffer inchecken bij de selfservice balie, want ook bij Transavia geldt, minder service geeft meer winst.

Een lange rij bij de veiligheidscontrole, het gaat echter vrij vlot. Mijn wandel schoenen moeten uit. Ik waarschuw voor de gevolgen, maar men is wel wat gewend zeggen de veiligheidsmensen. Ik loop zonder piep door het poortje en kleed me weer aan. Ondanks waarschuwingen dat vloeistoffen niet mogen moeten er nogal wat koffertjes foeterend open. Veel mensen overschatten toch hun VIP gehalte.

Wachten, puzzelen en mensen kijken. De gate gaat open en het boarden begint. Zoals altijd plaatsgebrek voor de handbagage dus retour naar de buik van het vliegtuig. We vertrekken op tijd en de grotendeels grijzende passagiers worden opgenomen in de bewolkte grijze lucht.
Al dommelende zijn de twee vlieguren zo om. Tegen zevenen landen we in Valencia. Hier wel zon en 24 graden, dat geeft de burger moed.
Ik ontvang een app-je dat mijn taxi onderweg is. Een nieuwe service van booking.com als all-in prijs van de hotelreservering.

Ik pik mijn nog trollieke van de bagageband en loop naar buiten. Een jonge vent met een digitaal bordje met mijn naam er op staat te wachten. Kijk dan ben je pas echt een VIP. De chauffeur is een aardige vent, goed Engelstalig en komt eigenlijk uit Madrid. Daar te duur en te druk zegtie. Zijn huis in Madrid heeft hij verhuurd en met de opbrengst kan hij twee hypotheken betalen.
Na trwintig minuutjes zet hij me bij mijn hotel af.

Aardig hotelleke, Casual de la Musica, redelijk basic maar schoon. Echter een föhn ontbreekt in de badroom. Potverdorie, dus terug naar de balie en gevraagd om een “secador de pelo”, ze zijn in voorraad maar de boodschap is elke ochtend inleveren. De balieman zegt dat het instructies van de baas zijn. Oké en No problem als ik s’avonds maar weer een exemplaar krijg.

Uitpakken, douchke en naar buiten. Mijn strotje is kurkdroog. Het is even zoeken tussen al de gesloten winkels maar uiteindelijk vind ik een horecabedrijf waar bier te koop is. Ik wissel nog wat info uit met Herman, met name over eten en zo. Een km of 15 buiten Valencia zijn een aantal topadressen om paellla te eten. Ik moet even kijken wat ik daar mee kan. Mede omdat ik daar al met Herman en wat vrienden van hem geweest ben.

Ik lust eigenlijk nog wel een glas maar loop toch even verder. Sla bij toeval een straat in en sta dan plots op een bekend plein. Daar herken ik het gemeentehuis en rechtsaf is het station. Hier ben ik al geweest ten tijde van van jaarlijkse “faillas feesten”. Een volksfeest waar als grote afsluiter grote prachtige van o.a. Papier-maché gebouwde figuren worden verbrand. (Zie Google)

Met een beetje honger loop ik richting station, dan een smal straatje met aardige restaurantjes. Veel volk op de terrassen en ik volg hun voorbeeld. Volop keus dus grote verleiding. Ik wil echter ook niet met een te volle maag naar bed. Her worden kaaskroketjes gevuld met ham en gamba’s. Ook geen echt lichte kost maar overheerlijk. Een wijntje er bij fungeert als combi bij eten en slaapmutske. Als ik afreken voel ik de vermoeidheid van de lange dag. Terug naar het hotel, fleske water uit de automaat en dan naar bed....
Morgen een nieuwe dag.