Valencia eerste dag

Valencia, dinsdag 8 oktober 2019
Ik word wakker van geroezemoes op de gang. Dan het geluid van trolliewieltjes die voorbij komen richting lift. Er vertrekken weer mensen. Ik wil me nog even omdraaien, maar omdat het al zo licht is raadpleeg ik mijn IPhone.
Her klokje zegt acht uur, geen paniek dus pak ik mijn IPadje om eerst de krant te lezen. Dat is zo gepiept, weinig Roosendaals nieuws, en wat er in de wereld gebeurt zie ik al op de tv. Dan even mijn bankzaken controleren of er geen gekke dingen op staan.

De douche verfrist het lijfje, aankleden en even twijfel of ik een colbert aan zal doen. Mogelijk nog wat frisjes in de ochtend. Volgens mijn IPhone is het buiten al 19 graden en de dag moet nog beginnen. Dus gewoon met de korte mouwen naar buiten. Ik zit op de vijfde etage, kleine lift maar hij doet het wel. Naast de lobby is een wat sobere ontbijtruimte. Er zit niemand. Ik lever mijn föhn in en na een “buenos dia’s” gewenst door de hotelportier sta ik op straat.

Op zoek naar koffie en toast. Nu zit het probleem niet in wat er open is maar uit welk etablissement te kiezen. Het stikt van bars en koffietenten. Ik ga zitten waar plaats is op het terras van een bakker annex koffieshop.
Een lieve dienster brengt snel mijn bestelling en mijn glaske water.
Het is heerlijk weer, de zon schijnt en het is druk op alle terrassen. Veelal Spanjaarden maar ook de nodige toeristen die al zijn neergestreken.

En paar tafeltjes verderop twee Nederlandse dames die met een pittig Rotterdams accent wat harder praten. Ongewild vang ik wat op overgang en daarmee verband houdende perikelen.Tijd om op te stappen en mijn dagplanning te vervolgen. Dus op naar de VVV om wat extra Valencia info.

Ik ben niet de enige die wat luchtiger gekleed is. Ook veel Spaanse dames hebben iets aan wat niet veel om het lijf heeft. Dus ben ik vaak wat afgeleid. Lieske zei altijd “kijken mag”. Wel oppassen dat ik met mijn aan staar beginnende oogjes toch wat afstand bewaar. Ik ben er na 73 jaar nog steeds niet uit of ik nu een billen of borstenman ben. Mogelijk ligt dat aan mijn moeder die me destijds borstvoeding onthouden heeft of zit ik nog in een ontkennende fase.

Ongewild wordt ik door de dames op het verkeerde pad gebracht, loop verkeerd en kan in eerste instantie de VVV niet vinden. Google Maps biedt uitkomst wat betekent dat ik om moet draaien en een dikke tien minuten terug mag wandelen. De VVV is ondergebracht in her gemeentehuis.
Er staat nogal wat volk buiten, geen wachtrij, maar je kunt het mooie gemeentehuis van binnen bezichtigen. De toegang is gratis en dat laat ik me niet afpakken. De bewaking is streng, dus tassen open en door een beveiligingspoort. Geen piepje te horen en ik mag door.

Mooi oud gebouw, nog stammende uit de tijd dat Valencia nog zelfstandig was.
De meeste groepen bezoekers beperken zich tot de prachtige oude balzaal. Maar als je wat oplettend bent kun je ook de oude vergaderruimte bezichtigen.
In de balzaal echter staat een erewacht waarbij voor mij onduidelijk is wat ze nu eigenlijk bewaken. Marmeren trappen af en naar buiten waar de temperatuur is opgelopen naar 26 graden.

Een paar meter verderop zit de VVV. Groot bord wat ik daarstraks gewoon gemist heb. Ook hier druk, dus nummerke trekken en op je beurt wachten.
Ik krijg een plattegrond, een boekje over bezienswaardigheden en wat info over de feesten deze week in Valencia. Men viert het feit dat in het jaar 1238 de christenen de stad overnamen na vijf eeuwen Moorse overheersing.
Dus folklore, optochten, muziek en vuurwerk de komende dagen. Advies is om donderdag om 17.00 uur naar de optocht te gaan kijken. Dat zal ik zeker doen.

Ik snuffel nog in wat folders of er nog wat klassieks te beluisteren of te zien valt.
Maar ik vind niks. Een Spaans vrouwke zoekt ook in het rekje en heeft dezelfde conclusie. Jammer no classic music zeg ik. Ze geeft me een foldertje van de
San Nicolaskerk. Prachtig verklaart ze, men noemt het hier de Sixtijnse kapel van Valencia. Je moet dit gaan zien. Ik beloof dat ik het zal doen.
Maar eerst een terras om wat te drinken. Een plat waterke met citroenschijf en een ijsblokje. Lekker fris en goed voor de dorst.

Ik had vandaag het zeeaquarium willen bezoeken, maar dat zal voor een andere keer zijn. Te ver weg en het is al laat. Dus dan naar de San Nicolas. Ik loop door een buurt waar ik al meer geweest ben, voorbij de markthal een pracht klooster en een kasteel. Hier veel toerisme, vorige keer was ik hier in het voorjaar en toen toch een stuk rustiger.
De entree van de San Nicolas is wat moeilijk te vinden. Je moet door een steegje naar een zij ingang. Ik krijg bejaarden korting en een headset met bijbehorende electronisch rondleiding. Het is inderdaad een prachtige gerestaureerde kerk met prachtige schilderingen op het plafond. Veel goud en mooie ornamenten. Al met al ben ik daar toch wel een uurtje zoet.

Ik sukkel weer naar buiten, drink een pintje in een cafeeke en dwaal wat rond. Veel pleintjes en mooie gebouwen die ik nog niet gezien heb. Uiteraard met de nodige toeristisch drukte. Ik wil ook wel wat eten, maar alle terrassen zitten bommekevol. In een steegje ook wat restaurantjes en daar is een tafeltje vrij. Zo te horen veelal Spaanse klanten.
Ik wordt snel voorzien van een verse pint en kies uit het menu. Een salade mix met inktvisringen en wat patates bravas. Dan een bordje paella die in grote pannen wordt bereid. Veel mensen kiezen dit zie ik wel. Op zich niet verkeerd maar er had wat meer vis in mogen zitten vind ik. Als dessert wat vers fruit, afrekenen en dan weer verder. De klok wijst half vijf. Mijn ambitiebal is mede door het rode wijntje bij het eten geheel leeg. Dus tijd voor mijn siesta.
Ik leg in het hotel meteen weer beslag op een föhn en geef me dan over aan Klaas Vaak.

Muziek en gezang maakt dat ik wakker wordt. Ik slaap aan de achterkant van het hotel, dus komt de muziek van elders. Maar één manier om er achter te komen. Douchen, aankleden en de straat op. Een menigte mensen stroomt naar de Plaza Ajuntamento. Ik loop mee en drink in een barreke een snelle pint.

Dan weer met de drukte mee. Op het plein speelt een orkestje opzwepende muziek en dames en heren in klederdracht dansen op een podium. Het is de voorbode van de opening van het feest. Honderden mensen in klederdracht komen hier samen. Dan een kleine optocht en vervolgens dansen ze allemaal op de muziek. Prachtige kleding en dansers die geheel opgaan in de muziek. Om half elf is het afgelopen en verspreiden de mensen zich weer.

Velen gaan nog de stad in om wat te eten. Ik volg graag hun voorbeeld. Het duurt even voordat ik een vrij tafeltje vind. Net echt hongerig, maar een tapatje kan er altijd wel bij. Ik kies voor gestoomde mosselen en vervolgens een schaaltje pittige worstjes. Beetje brood en wijn erbij en ik ben weer stil
Afsluiten met een cafe solo is voldoende. Ik twijfel nog aan een borreltje maar ik zal toch wel slapen verwacht ik.
Net als ik op bed val begint de afsluiting van de dag met een oorverdovend donderend vuurwerk. Hier had ik niet meer aan gedacht, dus staat er nu weer iets op de rol voor morgen .........