Reisdag naar Murcia

Murcia, donderdag 10 okt. 2019
Wekkertje wel gezet maar was natuurlijk niet echt nodig. Mijn bus gaat pas om 11.15 uur. Ik heb redelijk doorgeslapen. Gisteren wat roofbouw gepleegd op mijn ouwe lijf. Veel geslenterd en daarna nog een paar uur stilgestaan om naar de optocht te kijken. Ik ben toch al aan het aftakelen met mijn onderrugje en evenwicht. Dus lang stilstaan helpt er niet aan mee. Alles voor de goede zaak en vandaag een redelijk rustige dag met bustransport naar Murcia.

Ik heb gisteravond alles al ingepakt en mijn reisbullen gereed gehangen. Wat er daarna allemaal in mijn zakken moet leg ik altijd consequent op volgorde. Mede door ervaring met mijn Compostela tocht maar mede omdat mijn geheugen af en toe een hiaatje gaat vertonen. Thuis iets kwijt lost zich wel weer op, maar onderweg speel ik graag op zeker.

Gepakt en gezakt naar de hotelbalie. Sleutel en föhn inleveren en ik vraag de balieman om een taxi voor me te regelen. Vroeger durfde ik een half uur lopen wel aan met de trollie, naar nu wordt dat teveel. Bus 62 naar het “estation de autobusses” kon ik niet vinden. En het advies van de hotelman om de metro te nemen volg ik niet op omdat daar een overstap in zit en ik weer met de trollie moet sjouwen.
Terwijl ik op de taxi sta te wachten komt een zwerver het hotel binnen om geld schooien. Als hij niets krijgt loopt hij boos de ontbijtruimte in. De wat frêle ontbijtdame biedt hem brood aan zodat hij naar buiten gaat, maar dat weigert hij. Dan komt de Spaanse furie in het vrouwke naar boven. Zij vloekt hem letterlijk de tent uit, en met de staart tussen de benen neemt de man het hazenpad.

De taxi stopt, ik stap in en 10 minuten later sta ik bij het grote busstation. Mooi op tijd, mijn bus staat nog niet aangegeven op het vertrekbord. Dus eerst op mijn gemakje ontbijten. Beetje rondkijken naar andere reizigers en de vreemde vogels die altijd wel op stations etc. rondhangen. Geen werk, geen geld en geen toekomst. Domme pech in het leven of bewust een onzekere toekomst gekozen in een vreemd land. En wat doet het met je eigenwaarde als je overal verjaagd wordt.

Ik zie dat mijn bus binnengekomen is. Zowel op het vertrekbord als buiten staat goed aangegeven waar je bus staat. Dat moet ook want de bussen rijden af en aan. De meeste reizigers zijn doorsnee Spanjaarden en natuurlijk een verdwaalde toerist zoals ik. De echte backpackers nemen over het algemeen de Flixbussen die nog goedkoper zijn. Ik betaal voor een ritje Valencia - Murcia van enkele honderden kilometers €. 13,50, wel seniorentarief natuurlijk.

Nog snel een sanitaire stop en vervolgens mijn trollie onder in de bus. De chauffeur geeft aan in welk luik, want dat gaat sneller als onderweg mensen uitstappen in andere plaatsen. Kaartcontrole en ik mag instappen. Stoel nr 32. Ik zie zo snel geen nummers staan, maar een behulpzame jonge man wijst naar een beetje onlogische plek onderaan de leuning naar de nummers

Op mijn zitplaats heeft mijn tijdelijke jonge reisgenote op stoel 31 de nodige tassen neergekwakt. Ja dame, dit is toch echt mijn plaats. Zuchtend haalt ze de spullen weg en kan ik gaan zitten. Ze is toch wel aardig, want om het half uur biedt ze me een verfrissend kauwgummetje aan. Ik weiger beleefd, ik ben daar sowieso al geen liefhebber van, maar meer nog vrees ik dat mijn onderprothese door mijn mond zal gaan dwalen.

Ik ben blij dat ik zit, geniet een tijdje van het afwisselende landschap maar de luikjes vallen regelmatig dicht. Vanmorgen met bewolking en miezer uit Valencia vertrokken, maar nu laat de zon zich weer zien.
De eerste honderdvijftig km rijden we over de snelweg, maar dan moet de bus ook wat andere plaatsen aandoen. Dus gaan we het binnenland in. Ook leuk natuurlijk maar in sommige plaatsen die we aandoen wil je niet dood gevonden worden.

We naderen Murcia, te zien aan de vele fruitbomen die hier staan. Natuurlijk ook olijven, maar ander fruit heeft hier toch de overhand. Precies volgens schema rijden we om drie uur het grote busstation binnen. Veel mensen er uit en weer wat volk er in, want de bus heeft als eindhalte Cartagena. Ik ben daar ook al geweest en is een aanrader voor mensen die van Romeinse geschiedenis houden.

Ik drink eerst een pintje voor de dorst, dan met een taxi naar mijn hotel “Arco de San Juan”. Ik vraag de chauffeur naar het toerisme in Murcia. Hij zegt dat dat niet veel voorstelt. De meeste mensen gaan naar de kust op een half uurtje rijden. Dan het hotel, ik heb daar al meer gelogeerd, relaxt, schoon en niet duur. En aan de rand van het oude centrum. Inchecken, uitpakken en onder de douche, maar niet vóórdat ik eerst mijn zus heb gebeld die vandaag 84 wordt.
Ik zal er vanavond eentje extra op nemen.

De hotelbar is nog dicht. Dus moet toch naar buiten voor een aperitiefke. In een klein cafeeke van enkele jaren geleden zit nu een slotenmaker.
Geen nood iets verderop nog een kroegje. Daar nog wel dezelfde dame en ook de clientèle die voornamelijk bestaat uit politiemensen uit het naastgelegen bureau zit er nog. Ik ben moe en neem plaats aan een tafeltje. Beetje mensen kijken. Veel politiemensen drinken toch bier. Ik ga er van uit dat het 0 % zal zijn.

Ik ben te moe om de stad in te gaan. Het hotel heeft ook een restaurantje, beetje tegen mijn gewoonte in, maar ja.......dus ik besluit om daar een hapje te gaan eten en niet te laat naar bed te gaan.
Als ik rond half negen naar beneden ga brandt er in het restaurant nog geen lampje. Dan toch naar even een toerke maken. Rond het hotel ......tig restaurantjes. In alle prijsklassen ook omdat ik in de studentenwijk zit.

Ik drentel wat rond, het hoeft vanavond niet veel en niet duur te zijn. Een lange man, die redelijk veel lijkt op een horeca uitbater in Roosendaal op de markt spreekt mij aan. Engels of Spaans vraagt hij. Ik kies voor de Spaanse kaart maar daar staan ook de gerechten in het Engels vertaald.
De keus is ruim en tevens veel gerechten die ik niet ken. Dus zitten en Riojatje besteld. Mijn eerste keus, almechas zijn pas vrijdag weer voorradig. Er zijn wel gamba’s in knoflook. Dus daar beginnen we mee.
Dan zie ik diverse stamppotjes staan. O.a. met Rabe de Torre oftewel met gestoofde ossenstaart. Alles voor een vriendenprijsje.

De gamba’s mochten iets groter zijn, maar ze zijn voortreffelijk klaargemaakt. De knoflook sijpelt over mijn rug. Dan het stoofpotje, mmmmmm overheerlijk en zeer voedzaam. Onderin het stoofpotje een laag aardappelschijfjes en daar het vlees bovenop. Zo kom je overal weer met ideeën terug. Ik neem nog een klein flanneke en koffie achterop. Van het huis krijg ik nog een soort baileys aangeboden als degestief voor een goede verbranding.

Afrekenen en ik krijg nog een hand van de baas. Hij vraagt of het goed was. Zijn Engels is net zo perfect als mijn Zweeds. Zijn dochter moet er bij komen, maar die komt niet veel verder in de taal dan papa.
Ik zeg dat ik hier drie dagen verblijf en zeker nog eens terug kom, en dat is geen loze belofte......

Ps. Ivm een langzame internet verbinding kunnen foto’s wel eens later toegevoegd worden. Van Valencia dag twee moet ik de kwaliteit nog bepalen dus daar zal nog wel uitval bij zijn.