Granada tweede dag....

Granada, woensdag 16 oktober 2019
Ik doe weer op mijn gemakje aan. Wakker worden, krantje lezen en dan onder de douche. Om kwart na tien sta ik op straat. Net als gisteren nog wat frisjes en de meeste mensen hebben een jasje aan, ook Ik. De temperatuur overdag is excellent om ook nog wat actief te kunnen zijn. Je moet echter wel uit de zon blijven want die brandt door je kleren heen.

Op mijn vertrouwde ontbijtadres staan weer de geoefende bediendes. Volgens mij hebben zij gisteren een vrije dag gehad. Iedereen weet wat hij/zij moet doen en ik wordt zo voorzien van koffie en toast.
Ik raadpleeg nog even mijn info wat vandaag te gaan bezoeken. Het hoofddoel wordt het “Monasterio de la Cartuga”. Het ligt wel een eindje lopen uit het centrum maar je moet er wat voor over hebben. Eenmaal buiten kom ik weer ....tig groepen toeristen maar ook scholieren tegen die onder leiding van een gids door Granada worden geloodst.

Ik loop echter de drukte uit richting buitenwijk. Onderwijl wel zoekende naar een zelfstandig werkend vrouwke die voor een kleine vergoeding mij een dienst wil verlenen. Ik bedoel dus een knoop aan mijn jasje zetten die losgekomen is.

De spieren van mijn bovenbenen zijn wat gevoelig. Oorzaak is dat ik gisteren nogal wat traptreden en hoogteverschillen heb moeten overwinnen in het Alhambra. Mogelijk nog een tip als je daar naar toe wil. Reserveer op hun website minimaal een maand tevoren je tickets.
De weg naar het Monasterio loopt wat omhoog, dus vals plat. Even een bankje zou prettig zijn. En zie mijn bede wordt meteen verhoord, de kerk van San Ildefonso komt op mijn pad. Een hele lading kerkbanken bijna voor mij alleen.
Hij staat er al sinds 1553 en ook weer een pareltje van binnen. Ik rust even en offer een kaarsje voor allen die me lief zijn. Naast de kerk twee uitnodigende terrasjes maar die zijn voor straks.

Ik denk aan de overkant van de straat het Monasterio te zien, steek met doodsgevaar de drukke weg over maar het blijkt een seminarie te zijn. Mogelijk dat ik nog een late roeping krijg maar aan een aantal wereldse zaken beleef ik momenteel nog voldoende plezier. Iets verderop gloort dan het Monasterio de la Cartuja.
Opnieuw die drukke weg over. Dan poort door en groot plein met aan het eind weer een aantal trappen te overwinnen. Dat lukt me en stap dan de entree naar het klooster. Voor iedereen €. 5,00 maar wel met gratis audio-gide.

De kassaman vraagt; de donde es?, dus waar ik vandaan kom en geeft me het electronisch rondleidt apparaat. Ik vraag Spaans of Engels ? No signor in het Nederlands !! Vaak raak ik met deze apparaten de weg kwijt maar hiermee kan zelfs een nono als ik overweg. Duidelijke route aanduiding door het klooster, mooie achtergrondmuziek en prachtig ingesproken teksten. Het lijkt of je zelf mee loopt in een documentaire.

Het klooster heeft diverse facetten. De refter is prachtig door zijn eenvoud en het interieur van de kerk op het eind is een wereldwonder aan kunstuitingen bij elkaar. Ik heb al veel gezien maar dit is weer een dimensie extra. Zie de paar sfeer foto’s. Zoek maar eens op internet of beter nog zet dit op je bucketlist. Er zijn hier wel wat toeristen, maar velen weten dit niet te vinden denk ik. Jammer.

Het is al tegen tweeën als ik buiten stap. Dus verplichte pauze tot 17.00 uur. Alles gaat dicht op de horeca na. Ik drentel richting centrum, maar passeer de twee terrassen van hedenmorgen. Ik besluit eerst wat te drinken. Terras één is van een Turkse uitbater, niks mis mee, maar het menu beperkt zich al gauw tot kebab en zo.

Terras twee hoort bij een klein buurtrestaurantje. “Las Meninas Velazquez” Plekje onder de parasol, biertje besteld en de kaart bekeken. Leuke gerechten en aantrekkelijk geprijsd.
Dus besluit toch maar wat te eten. Ik ga voor een tomatensalade met makreel vooraf. Vervolgens een hoofdgerecht wat ik niet ken, het zijn met visragout gevulde rode pepers. Overgoten met een zoetzure saus. Dit zal ook wel weer Moorse invloeden hebben. Ik smikkel alles met smaak weg onderwijl kijkende en luisterende hoe klanten hier verwelkomt worden. Iedereen kent iedereen.

Naast mij twee heren constant in gesprek onder het genot van een wijntje. De eigenaar van het restaurantje is één van hen. Hij biedt me als ik even uit zit te buiken een stukje kaas aan. Het lijkt op manchego en dat vraag ik ook aan hem. No signor, este es mejor, La Mora, een kaas van rauwe melk die vijf maanden gerijpt heeft. Het is inderdaad een heerlijk pittige kaas.
Ik bestel nog een “café solo” en dan is het plots al over vieren. Ik draai mijn activiteitenknop op nul. Reken af, bedank de baas voor de kaas en afmars.

Het is nog ruim een half uurtje sukkelen eer bij ik het hotel ben. Bovendien heb ik nog geen naaisterke gevonden. En als dat niet lukt vraag ik het bij het hotel.

Ik knap een uiltje en daarna mezelf op. Vanavond staat een tapas toerke op hert programma want echt honger heb ik niet. Tegen negenen de straat op. Stik druk en veel mensen gepakt en gezakt. Her lijkt wel een ouderwetse koopavond. En het moet gezegd, echt goedkoop is het hier in de binnenstad niet. Alle grote merken hebben hier meerdere winkels.
In een klein winkeltje vraag en krijg ik een adresje waar men mij kan helpen met mijn knoopje. Het is in de buurt van de kathedraal maar nu te laat dus dat wordt een taakje voor morgen.

Op de Plaza Nueva zitten alle restaurantjes aardig vol. Dat kan ook niet anders met de constante toestroom van toeristen. Ik loop de oude Moorse wijk Albacin in. Smalle straatjes, veel winkeltjes en natuurlijk volop tapas in de barrekes.
Altijd ambiance hier, mix van Spaans en alle andere nationaliteiten.
Ik maak een rondje langs wat kroegjes, wijntje-tapatje. Op de tv’s die overal aan staan beelden van het slagveld en andere ellende in Barcelona.

In een bar duikt achter mij ineens een vreemde figuur op. Hij staat wat te drentelen en bestelt niks daarbij een lichaamsgeur van rond de vier meter.
Als je zakkenroller bent dan val je daar zo al door op. De barkeeper haalt wat broodjes uit de keuken en geeft ze aan het ventje. Deze nokt dan meteen af.
Wat later als ik richting hotel loop zie ik hem bij een groepje zwervers zitten. Ze delen gebroederlijk brood en bier.

Ik pak onderweg nog een afzakkertje en dan te bedde............