3e Rustdag in Santiago de Compostela

Rustdag 3 Santiago de Compostela
Zondag 17 oktober 2021
Hostal San Clemente.

Vandaag niks gepland dus alleen maar de toerist uitgehangen. Na mijn poetsbeurt ga ik tegen tienen naar buiten om ergens een ontbijtje te scoren. Loop dan net het kamermeisje, zeg maar dame want ze is al wat ouder, tegen het lijf. Ik maak een complimentje over de reinheid van de kamer. Complimenten kosten niks. Vraag of ze er maandag ook is, No signor, dat is mijn vrije dag. Dus dan nu maar een fooike gegeven. Big smile als beloning.........en naar later blijkt vers beddengoed gekregen.

Ik kan langs twee kanten het oude centrum in. Via trappen omhoog niet zo handig voor mij. Of met een schuin bergoplopende bocht. Ietsjes om maar wel gemakkelijker. Ik stop bij het eerste het beste barreke waar al een terras is uitgezet. Goeie taost met lekkere verse gepureerde tomaten, koffie niet om te pruimen. De goeie koffiemachines waar vers gemalen koffie in wordt gebruikt zijn duur weet ik. Dus er wordt nogal eens overgeschakeld naar een alternatief waarbij koffiecups met geconcentreerde prut wordt gebruikt. Niks voor mij dus.
Moet ik ook nog gaan letten welke koffiemachine men heeft. Het zit me allemaal niet mee....

Het is nog heel rustig op straat, al komen de pelgrims weer volop binnengewandeld. Als je langs een bepaalde straat binnenkomt wordt je ontvangen met doedelzakmuziek. Die muzikanten staan er steeds afwisselend tot volgens mij wel acht uur s’avonds. Ik heb tot nu toe zeker vijf verschillende gezichten gezien. Mogelijk hebben ze onderlinge afspraken.
Dan wat wandelen en de stad zien ontwaken. Bakkers zijn er volop en ook allemaal open. Souvenirshops halen de luiken van de etalages en de gemeentemannen spuiten het vuil van de nacht weg.
Op een ander terraske met wel goeie koffie knabbel ik aan een croissantje en een beetje mensen kijken.

De eerste busladingen met dagjesmensen zijn gelost en ze lopen wat onwennig door de nu nog redelijk lege straten. Vermengen zich met pelgrims die bijna op hun bestemming zijn. Ik ga weer richting kathedraal om nog een kaarsje te branden wat ik iemand beloofd heb. Daar staan al honderden mensen te wachten om binnen de mis bij te mogen wonen. En het is pas goed half elf.
Ikke blij dat ik dat gisteren al gedaan heb. Je kunt nu alleen binnen om de schrijn van de heilige Jacobus te zien. Ooit al eens gedaan, maar daar staan tevens kaarsenstandaards om kaarsjes te branden.
Nu wordt het echt weer drukker op straat, dus nog één keer naar het grote plein voor de kerk. Er zijn al weer heel wat mensen. Bellende dat ze “er zijn” net als ik natuurlijk gedaan heb en foto’s maken. Lachende maar ook mensen die vrijelijk de tranen laten lopen. Emoties met ieder zijn/haar eigen verhaal.
Het is een redelijk temperatuur, droog met een waterig zonneke. Terrassen opnieuw vol etende mensen. Ik zoek een plekske buiten de drukte. Bestel een pintje met tapatje, niet teveel eten vanmiddag. Kan ik vanavond weer wat extras doen. Daarna richting kamerke, beetje siesta en mijn trollie opnieuw inruimen. Mijn reispak alvast uithangen want morgen weer verderop.......

Tegen half acht naar een restaurantje waar ik nog een herinnering aan heb met een stadgenoot die ik daar ontmoet heb. Ik krijg een plekske op het terras. Bedoeling om nog een keer kabeljauw te eten. Maar zwicht toch voor schelpen. Hier kan het allemaal nog. Ik ga voor gestoomde mosselen (mejillones a vapor) en scheermessen (navajas à la plancha). Wijntje er bij en smikkelen maar. Daarna een zoeteke in de vorm van een crème caramel casera. Oftewel huisgemaakte flan. Voor de verbranding kies ik nu een klassiek koffieke. Een “carregillo”. Een koffieke met Spaanse cognac. Heel lang geleden toen wij nog even met Herman in Spanje gewerkt hebben dronken Lieske en ik dit voordat we de tent open deden.

Afrekenen met mijn creditkaartje, “leef nu betaal later” en wissel een briefje van tien voor kleingeld. De ober zegt dat ik aardig Spaans spreek. Mogelijk om mijn motivatie tot fooi wat te beïnvloeden. Muy poco, antwoord ik en grap vervolgens, comèr, bebèr en mujères. “Eten, drinken en vrouwen”.
Dat is ook het belangrijkste lacht hij.
Dan naar de Hostal. Ik leg op volgorde klaar wat ik morgen aan moet trekken en controleer treinticket en paspoort in mijn taske. Vervolgens toch de wekker maar even zetten. Je weet nooit.......
Dan klaar voor mijn laatste nacht in Santiago de C. ....


Verstuurd vanaf mijn iPad