We zijn weer thuis

Maandag 1 november 2021
Roosendaal
Hotel “Chez Moi”

Nog even om voor mezelf de reis af te sluiten.
Ik heb gisteravond het grote gordijn voor het panoramaraam opengelaten. Dus als ik opsta meteen weer een pracht uitzicht over Barcelona. De grijze lucht doet daar verder niks aan af.
Ik heb tijd zat. Het vliegtuig gaat pas tegen tweeën en ik zit boven op het station voor de transfer naar het vliegveld. Dus uitgebreid onder de regendouche, aankleden en op mijn gemakje mijn trollie inpakken. Tegen tien uur naar beneden, uitchecken en naar de grote cafetaria van het station.
Het valt op dat het aanmerkelijker rustiger is dan gisteren toen ik aankwam.
In de vitrine volop keus uit diverse broodjes en zoet waar de Spanjaarden zo dol op zijn. Ik vraag echter of ze ook tostades hebben. “Si Signor”, Wil nog één keer met “tostades tomate” ontbijten voor ik Spanje weer achter me laat. Eenvoudig en smakelijk. Nog een koffie Americano en natuurlijk een beetje water voor mijn ”pastille”.
Het meisje dat wat verderop aan de kassa zit, ziet dat ik zowel mijn trollie als het dienbladje bij heb. Ze staat er zo om mij even te helpen. Afrekenen en ze brengt het bladje ook nog naar het door mij gewenste tafeltje. Zoveel dienstvaardigheid verdient een extra fooike, dus twee mensen blij.
Ik geniet mijn ontbijtje en kijk naar de haastige mensen op weg naar school en kantoor. Dan toch maar naar de kaartjesautomaat. Een enkeltje met de trein naar het vliegveld kost €. 4,60. En er gaat elk half uur een trein. Ik sta even te sukkelen omdat ik met mijn creditkaart niet contactloos kan betalen. Meteen staat er iemand van Renfe naast me die me wil helpen. Ze verwijst me naar het gewone loket en geeft de lokettiste een teken. Twee minuten later heb ik het gewenste papiertje in mijn hand. Ik zal eenmaal in Nederland toch de functie van contactloos betalen even navragen.
Op de perrons is het wel erg druk. Maar even later blijkt niet allemaal naar het vliegveld want een regionale trein slokt heel veel passagiers op. Een paar minuten later arriveert mijn treintje en na een half uurtje stap ik uit op het vliegveld. Wel in de veronderstelling dat ik nog een stukje met een transferbus moet om naar vertrekhal 2 te gaan waarvandaan Transavia vertrekt. Ook deze situatie is ondertussen achterhaald. Als je gewoon de looproute volgt kom je automatisch in de juiste vertrekhal.
Nog tijd voor een koffieke en dan naar de incheckbalie. Er staan al wat mensen te wachten en ik sluit maar aan. Hier wel controle op je Covid pas. Ik heb er ook ééntje uitgeprint als reserve. De scan pakt mijn code niet. No problem, zegt de controleuse. Het apparaat werkt wel eens meer niet, dus gaat u maar door. Door de douane en mijn wandelschoenen moeten uit. No problem maar de ene keer moet het wel en dan weer niet. Dan een beetje dwalen door de z.g. taxfreeshops en een broodje eten om de tijd de doden.
Het vliegtuig zit bomvol. Ook een dertigtal jeugdleden van een voetbalclub of zo. Vier begeleiders er bij die er goed de wind onder hebben. In het begin een paar kids die wat luidruchtig worden. Maar ze worden direct gecorrigeerd. Dus de reis verloopt rustig.
We dalen op Eindhoven in de stromende regen. Moeten nog twintig minuten in het vliegtuig blijven omdat er geen vrije trap voorradig is. Ook bij de bagageband wat vertraging.
Maar………..mijn trollieke ligt als eerste op de band. Oppakken en naar buiten, richting bushalte.
Dan gaat het vlot. De bus komt net aanrijden en na een enkele stop, station Eindhoven. Het is vijf uur, dus net in de spits natuurlijk. Ik twijfel of ik eerst wat ga eten of toch meteen de drukte maar in duik. Ik besluit tot het laatste. Nu ik al zover ben wil ik ook weer wel snel naar huis.
De trein is op tijd. Beetje wringen en ik heb een zitplaats, in Tilburg een overstap en ook dat gaat vlot. We zijn zo in Roosendaal. Ik pak de lift voor de perronwissel om zo min mogelijk te moeten sjouwen. Buiten het station regen en maar vijf minuten wachten op de bus richting Tolberg.
Om zeven uur stap ik mijn eigen vertrouwde kotje weer binnen. Een snelle blik leert dat alles oké is. Huisje schoon dankzij mijn nicht. De kranten op datum en het stapeltje post wat altijd verzorgd wordt door mijn lieve buren.
Ik gooi mijn trollie open en haal er uit wat echt nodig is. Normaal doe ik alles meteen in de wasmachine als ik thuiskom. Nu voel ik echt de vermoeidheid, en wassen wordt mañana. Ik spring onder mijn eigen regendouche en trek mijn nachtpak aan. Een pintje inschenken en bel de chinees om wat eten te brengen. Een half uurtje later met het een bord Tjap Tjoy op schoot en TV kijken.
Aan de kwaliteit van tv-programma’s is niks verbeterd. Dat helpt me wel om het niet laat te maken en om elf uur kruip ik onder het dekbed. Of ik nog gedroomd heb weet ik niet………

Nog allemaal bedankt voor de leutige en ondersteunende reacties en tot de volgende……