Reisdag van SdC naar Zaragoza +/- 800 km

Reisdag van SdC naar Zaragoza. +/- 800 km
Maandag 18 oktober 2021
Hotel Zenit Don Yo.

De slaapmuts van gisteravond heeft me goed gedaan. Ik wordt uitgerust wakker nog voor de wekker afloopt.
Ik heb alle tijd. Douchen en dan het restant inpakken. Als laatste gaat mijn toilettaske in de trollie. Mijn planning is eerst een ontbijtje te doen in een barreke en dan met de taxi naar de statie. Klokslag zeven uur sta ik buiten. Dit hostal San Clemente ligt als locatie geweldig goed. Tegen het oude centrum aan en bij een park waar altijd taxi’s staan.
Het barreke wat al open is verkoopt die prutkoffie. De rest is nog dicht. Er staan al wel taxi’s. Ik vraag een chauffeur of er op het station een cafetaria is, si signor. Dus dan meteen maar richting trein. Op het station al druk. Heel veel pelgrims die huiswaarts keren. En de aankomers, zijn mensen die gewoon naar hun dagelijkse werk gaan.
In de cafetaria ook nogal wat volk. Ik zie een vrije kruk en zet daar mijn trollie bij. Dan naar het buffet om eten/drinken te halen. Ik bestel koffie, toast en een paar churoskes. Lekker zoet. Ik neem ook wat water mee voor onderweg.
Terug bij de kruk istie bezet en mijn trollie opzij geschoven. De saamhorigheid van de wandelaars onderweg houdt dus op als ze weer huiswaarts keren.
Ik regel een andere kruk en geniet van mijn ontbijtje. Beetje wachten en mensen kijken.
Op grote borden staat aangegeven wanneer treinen arriveren/vertrekken. De vertrekkers worden tijdig opgeroepen om naar de controlepost te gaan. Je bagage wordt gescand en dan kun je door naar het perron.
Op je ticket staat in welk treinstel jouw gereserveerde stoelnummer is.
Het verloopt allemaal stik soepeltjes. Ook de overstap drie kwartier later in Ourense is goed geregeld. De trein komt aan op hetzelfde perron. Dus geen gehaast of nervositeit.
Dan begint de lange zit van ruim tien uur. Een noodzakelijk kwaad, maar ook geen straf. Het steeds wisselend landschap groen, bergen en vergezichten is gewoon mooi. Een groot deel van dit traject heb ik ook te voet afgelegd bij eerdere wandelingen. Een beetje puzzelen, dutten en er is een barrijtuig in de trein. Ga daar een paar keer naar toe om te voorkomen dat mijn achterwerk op een verschrompelt appeltje gaat lijken.
Een dame spreekt me aan en vraagt naar mijn Camino ervaringen. Ik vertel over mijn derde keer, nu vanuit Porto. Zij is Zwitsers heeft het laatste stuk van Sarria naar SdC gelopen. Ruim honderd km en voldoende om de verklaring te krijgen. Zij gaat nu een deel tegengesteld lopen, van Pamplona naar St Jean Pied de Port in Frankrijk, wat voor veel pelgrims een startpunt is. Zo heeft ieder zijn eigen uitdaging.

Sommige mensen zitten op hun tablet of IPhone een film te bekijken. Ik verbaas me over de capaciteit van hun batterij. Mijn IPhoontje is al dertig procent batterij vermogen kwijt en ik heb hem nog eens niet gebruikt. Als ik een meisje voorover zie buigen en onder haar stoel wriemelen blijken daar stopcontacten te zitten. “Awel stoem van maain” maar ik heb er gewoon niet bij stil gestaan. Dus ik prik ook in.....
Deze trein, die als eindpunt Barcelona heeft, stopt regelmatig en reizigers stappen in en uit. Geen stoel blijft onbezet. Pas in Pamplona stapt veel volk uit en wordt het rustiger. Peter belt nog even. Hij vanuit zijn luie stoel en ik in de trein in Spanje. We verbazen ons dat dit allemaal technisch mogelijk is.
Tegen dat we Zarragoza inrijden app’t Herman dat een klus voor een vriend uitloopt en hij me niet op kan pikken. Geen probleem, buiten het station staan ik denk honderd taxi’s. Ik kan ook met de bus, maar dan gesjouw met de trollie. Dus zo geregeld. Taxi’s zijn hier niet duur en vijftien minuten later stap ik bij mijn hotel binnen. Snel kamer op en uitgepakt. Ik denk als ik me eerst douche kom ik niet meer buiten. Dus in mijn reisplunje een restaurantje in de buurt gezocht.
Daar een pint en wat gegeten. Niet te veel, paar kroketjes en het goedkoopste van de kaart een ovengerechtje met kabeljauw en spiegelei.
Niet voor de poen, maar met de gedachte dan kan de portie nooit echt groot zijn. Hetgeen dan ook klopt. Smakelijk en ruim voldoende. Koffieke en afrekenen bij een vriendelijke oudere ober. Aardig tentje en ik heb ook al “Mijas” een gerecht met broodkruim op de kaart zien staan. Dus ik verwacht........
Terug op de kamer eerst een douchke, nog even appen met Herman en dan plat.........


Verstuurd vanaf mijn iPad