2e dag in Zaragoza

Maandag 23 mei 2022

2e dag in Zaragoza

Het wat zwaardere  tapas diner van gisteravond in El Tubo is er mede oorzaak van dat ik laat onder de douche sta. Maar eenmaal aangekleed ben ik weer klaar voor de dag en heb zin in een lekkere bak koffie. Het is druk geweest in het hotel dit weekend. Meerdere gezelschappen staan nu in de hotellobby te wachten tot hun auto of taxi voorrijdt. Ik ga met de benenwagen naar San Siro. 

De vriendelijke dienstdoende ober voorziet me snel van koffie en toast. De zon en een verkoelend briesje houden het aangenaam op 27 Gr. C.

De ouwe mannen van gisteren hebben zich bijeengeschaard, nu rond één tafel, en bespreken hoe zij hun zalige nietsdoen deze week aan het “duivelse oorkussen” kunnen opdragen. Ik bestudeer mijn stadsplan om voor mij onontdekte stukjes Zaragoza prijs te geven. En zie de uitdaging begint vlakbij. 

Als ik na het afrekenen richting stad loop kom ik voorbij de kerk waar gisteren al dat chique volk stond. Normaal dicht met een groot ijzeren hek, nu staan de grote deuren uitnodigend open. Dus why not, De kerk genaamd Basilica de Santa Engracia is zeker binnen een juweeltje. Opgedragen aan vroegere martelaren. Waar bepaalde details prachtig uitgelicht worden. O.a. een doopkapel met “stromend” water, geen kitch maar verfijnd. De collectanten hier gebruiken ook nog mollekes, waarop ik vriend en medevrijwilliger Gé even attendeer. Ik daal af in de crypte waar fundamenten van het oude klooster te zien zijn en twéé mooie kleine kapellen waarin relikwieën bewaard worden.

Weer naar buiten en terug op aarde in het drukke stadsleven. Ik heb geen echt plan omdat ik zeker in het centrum, al veel heb gezien in Zaragoza.  Dus wat rondscharrelen tussen andere Spaanse pensionistas en winkelende dames. Dan een terraske, koffieke en wat mijmeren. Verderop, en ik passeer de opgravingen met de restanten van een Romijns amfitheater. Mogelijk dat ik dat morgen nog eens moet gaan bekijken. Uiteindelijk beland ik in de studentenwijk La Magdalena, smalle straatjes, intieme pleintjes en volop kroegjes. Veel natuurlijk nog dicht op dit uur. Maar uit één cafeeke klinkt toch al de stem van Fats Domino. Ik ben verrast, loop wat terug en het blijkt een rock-tentje te zijn. Niemand binnen dus eigenlijk nog geen sfeer. 

Al wandelend ben ik in de buurt gekomen van het restaurant waar ik met Marivi en Herman een diner afspraak heb. Zo rond half drie, maar waarom verder lopen als er zoveel uitnodigende terrasjes zijn. 

Ik app dat ons meeting-point is gewijzigd en installeer me in de schaduw met pint en bordje gemarineerde olijven.  Es viva Zaragoza. Rondom mij veel jong volk, al of niet met elkaar in discussie of gefocust op hun IPhone. 

Er komt een app berichtje dat onze oudste Ereboer Nol even in de lappenmand zit en vriend Ad belt om een attentie te bespreken. We praten even bij. Dan arriveren Marivi en Herman en gaan we naar restaurant “Asador De Aranda”. 

Mooie zaak gevestigd in een oud Aragonees pand, waar de prachtig bewerkte plafonds en lambrisering bewaard zijn gebleven. Hun specialiteit is lamsbout van de grill. Ondanks de maandagmiddag zit het restaurant gewoon vol. Zonder reservering kom je bijna niet binnen. De eigenaar heeft dan ook meerdere zaken in diverse steden. 

Marivi en ik gaan voor het menu, waarbij vooraf diverse worstsoorten en als hoofdgerecht lamsbout wordt geserveerd. Herman kiest een entrecote. 

Voordat de lamsbout wordt geserveerd krijg je deze even in zijn geheel te zien. Als je akkoord bent wordt de bout klein gesneden. Marivi geeft aan dat er bij de bereiding geen olie of vet wordt gebruikt. Het vlees behoudt zijn malsheid en smaak door dit doorlopend met eigen vocht te bedruipen. Echt een delicatesse. 

We genieten volop met natuurlijk een goed glas wijn uit de Aragon. 

Het bij het menu horende nagerecht is ook weer streekgebonden. Het zijn stukjes anijs in een deegjasje die gefrituurd worden en geserveerd met een likeur. Herman krijgt een dessert van bladerdeeg en room, ik mag natuurlijk proeven. Het is weer erg lekker en stik gezellig. Marivi weet ook als geen ander in welk deel van Spanje je de lekkerste, maar ook streekgebonden producten moet eten. Wordt in één deel van Spanje veel varken gegeten dan geldt dat in andere delen weer voor rund, vis of schelpen. Dat kun je als gemiddelde toerist gewoon niet weten. En vaak kom je dan in de wat duurdere restaurants terecht. 

Ik ben vandaag gast aan tafel, dus muchas gracias. Morgen is het mijn beurt om de knip te trekken. We nemen weer even afscheid voor de siësta, vrije avond hasta manaña. 

Na mijn siësta het verslag weer wat bijwerken. Nog even opfrissen om naar buiten te gaan. Je hoeft niet percé naar het oude centrum te lopen voor goede horeca. Ook in het stadsdeel waar ik zit, dus tegen het centrum aan zijn ruim voldoende mooie en soms wat duurdere zaken. Veelal die ook in de avond eten serveren. En dan bedoel ik vanaf negen uur. Ook nu zitten de terrassen vol met etende mensen. Ik vind echter nog wel een terras waar ik alleen een glas bier kan bestellen. Ik geniet nog even van de zwoele avond en zoek dan mijn kamertje weer op.......